Sekcja IV. Postanowienia szczególne - Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej

Art. 28. Rekompensacja szkody powstałej wskutek niewłaściwego wykorzystanie lub ujawnienia wniosków utajnionych z przyczyn obronnych

Jeżeli przekazanie Komisji nieopublikowanych wniosków o patenty lub wzory użytkowe albo patentów lub wzorów użytkowych utajnionych z przyczyn obronnych spowodowało ich niewłaściwie wykorzystanie bądź podanie do wiadomości osobie nieupoważnionej, Komisja rekompensuje szkody poniesione przez daną stronę.
Nie naruszając własnych praw w stosunku do osoby odpowiedzialnej za szkodę, Wspólnota nabywa wszelkie prawa działania przysługujące danej stronie w stosunku do stron trzecich, w zakresie dokonanej rekompensaty za szkodę. Nie narusza to prawa Wspólnoty do podejmowania działań przeciwko osobie odpowiedzialnej za szkodę na podstawie ogólnie obowiązujących przepisów.

Art. 29. Zawieranie porozumień lub umów w sprawie wymiany informacji naukowych lub przemysłowych w dziedzinie atomistyki

Jeżeli porozumienie lub umowa w sprawie wymiany informacji naukowych bądź przemysłowych w dziedzinie atomistyki między Państwem Członkowskim, osobą lub przedsiębiorstwem z jednej strony, a państwem trzecim, organizacją międzynarodową bądź obywatelem państwa trzeciego z drugiej strony wymaga sygnowania, po dowolnej stronie, przez państwo działające w ramach swoich suwerennych kompetencji, porozumienie to lub umowę zawiera Komisja.
Komisja może upoważnić Państwo Członkowskie, osobę lub przedsiębiorstwo do zawierania takich umów, na warunkach uznanych przez siebie za właściwe, z zastrzeżeniem postanowień art. 103 tryb zawierania przez Państwa Członkowskie porozumień i umów z podmiotami spoza Państw Członkowskich, i art. 104 orzeczenia o zgodności z traktatem porozumień lub umów zawartych przed 1 stycznia 1958 roku lub przed przystąpieniem państwa do Traktatu,

Art. 30. Pojęcie podstawowych norm ochrony zdrowia przed promieniowaniem jonizującym

W ramach Wspólnoty ustanawia się podstawowe normy ochrony zdrowia pracowników i ludności przed niebezpieczeństwem promieniowania jonizującego.
Pojęcie "podstawowe normy" oznacza:
a) maksymalne dopuszczalne dawki nie stanowiące zagrożenia;
b) maksymalne dopuszczalne poziomy narażenia na promieniowanie i skażenia;
c) podstawowe zasady opieki medycznej nad pracownikami.

Art. 31. Ustanawianie podstawowych norm ochrony przed promieniowaniem jonizującym

Podstawowe normy opracowuje Komisja po uzyskaniu opinii grupy osób wyznaczonych przez Komitet Naukowo-Techniczny spośród ekspertów naukowych, zwłaszcza w dziedzinie zdrowia publicznego, z Państw Członkowskich. Komisja uzyskuje opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego odnośnie do tych norm.
Po konsultacji ze Zgromadzeniem, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, która przekazuje jej zebrane przez siebie opinie tych komitetów, ustanawia normy podstawowe.

Art. 32. Weryfikacja lub uzupełnienie podstawowych norm ochrony przed promieniowaniem jonizującym

Na wniosek Komisji lub Państwa Członkowskiego, podstawowe normy mogą zostać zweryfikowane lub uzupełnione zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 31 ustanawianie podstawowych norm ochrony przed promieniowaniem jonizującym.
Komisja rozpatruje każdy wniosek Państw Członkowskich.

Art. 33. Harmonizacja przepisów w zakresie podstawowych norm ochrony przed promieniowaniem jonizującym

Każde Państwo Członkowskie przyjmuje odpowiednie przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne w celu zapewnienia przestrzegania ustanowionych podstawowych norm oraz podejmuje niezbędne środki w zakresie nauczania, kształcenia i szkolenia zawodowego.
Komisja kieruje odpowiednie zalecenia dotyczące harmonizacji przepisów stosowanych w tej dziedzinie w Państwach Członkowskich.
W tym celu, Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o przepisach obowiązujących w dniu wejścia w życie niniejszego Traktatu oraz o wszelkich kolejnych projektach takich przepisów.
Komisja kieruje wszelkie ewentualne zalecenia dotyczące tych projektów w ciągu trzech miesięcy od daty ich otrzymania.

Art. 34. Dodatkowe środki ochrony zdrowia i bezpieczeństwa w przypadku niebezpiecznych doświadczeń

Każde Państwo Członkowskie, na którego obszarze prowadzone są szczególnie niebezpieczne doświadczenia, podejmuje dodatkowe środki w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa, po uzyskaniu opinii Komisji na ich temat.
Zgoda Komisji jest wymagana w przypadku, gdy skutki tych doświadczeń mogą ulec rozprzestrzenieniu na obszary innych Państw Członkowskich.

Art. 35. Instalacje do kontroli kontrolowania poziomu napromieniowania powietrza, wód i gleby oraz do kontrolowania przestrzegania podstawowych norm

Każde Państwo Członkowskie tworzy instalacje niezbędne do stałego kontrolowania poziomu napromieniowania powietrza, wód i gleby oraz do kontrolowania przestrzegania podstawowych norm.
Komisja ma prawo dostępu do tych instalacji; może sprawdzać ich działanie i sprawność.

Art. 36. Stałe informacje Państw Członkowskich o poziomie promieniotwórczości

Właściwe władze okresowo przekazują Komisji wyniki kontroli wymienionych w art. 35 instalacje do kontroli kontrolowania poziomu napromieniowania powietrza, wód i gleby oraz do kontrolowania przestrzegania podstawowych norm, w celu zapewnienia jej stałych informacji o poziomie promieniotwórczości, na którą narażona jest ludność.

Art. 37. Udostępnianie danych planu składowania odpadów promieniotwórczych

Każde Państwo Członkowskie udostępnia Komisji ogólne dane dotyczące każdego planu składowania odpadów promieniotwórczych w dowolnej formie, tak, aby umożliwić ustalenie, czy realizacja tego planu może spowodować promieniotwórcze skażenie wód, gleby lub powietrza w innym Państwie Członkowskim.
Komisja wydaje opinię w ciągu sześciu miesięcy, po konsultacji z grupą specjalistów określoną w art. 31 ustanawianie podstawowych norm ochrony przed promieniowaniem jonizującym.

Art. 38. Zalecenia i dyrektywy Komisji dotyczące poziomu promieniotwórczości w powietrzu, wodach i glebie

Komisja kieruje do Państw Członkowskich zalecenia dotyczące poziomu promieniotwórczości w powietrzu, wodach i glebie.
W razie pilnej potrzeby Komisja wydaje dyrektywę nakazującą danemu Państwu Członkowskiemu podjęcie, w okresie wyznaczonym przez Komisję, środków niezbędnych do uniemożliwienia naruszania podstawowych norm oraz zapewnienia przestrzegania przepisów.
Jeśli Państwo to nie zastosuje się do dyrektywy Komisji w określonym terminie, Komisja lub dowolne zainteresowane Państwo Członkowskie może bezzwłocznie, na zasadzie odstępstwa od art. 258 uchybienie przez Państwo Członkowskie zobowiązaniom Traktatu i art. 259 wniesienie sprawy do Trybunału Sprawiedliwości Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, wnieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Art. 39. Wydział dokumentacji i analizy kwestii ochrony zdrowia i bezpieczeństwa we Wspólnym Ośrodku Badań Jądrowych

Niezwłocznie po założeniu Wspólnego Ośrodka Badań Jądrowych, Komisja tworzy w nim wydział dokumentacji i analizy kwestii ochrony zdrowia i bezpieczeństwa.
Wydział ten ma za zadanie w szczególności gromadzić dokumentację i informacje wymienione w art. 33 harmonizacja przepisów w zakresie podstawowych norm ochrony przed promieniowaniem jonizującym, art. 36 stałe informacje Państw Członkowskich o poziomie promieniotwórczości, i art. 37 udostępnianie danych planu składowania odpadów promieniotwórczych, oraz wspierać Komisję w realizacji zadań nałożonych na nią w niniejszym rozdziale.

Art. 40. Publikowanie informacji o programach w dziedzinie atomistyki

W celu pobudzenia działalności osób i przedsiębiorstw oraz usprawnienia skoordynowanego rozwoju ich inwestycji w dziedzinie atomistyki, Komisja okresowo publikuje informacje na temat przykładowych programów, wskazując określone cele produkcyjne energetyki jądrowej oraz wszelkie typy inwestycji niezbędne do ich osiągnięcia.
Przed opublikowaniem tych programów Komisja zasięga opinii Komitetu Ekonomiczno-Społecznego.

Art. 41. Projekty inwestycyjne nowych instalacji, wymiany lub przebudowy istniejących

Osoby i przedsiębiorstwa prowadzące działalność przemysłową wymienioną w załączniku II do niniejszego Traktatu przekazują Komisji projekty inwestycyjne dotyczące nowych instalacji, wymiany lub przebudowy istniejących; rodzaj i zakres projektów, które należy przedłożyć, wyznacza się według kryteriów określonych przez Radę na wniosek Komisji.
Rada może zmodyfikować wymienioną wyżej listę rodzajów działalności przemysłowej, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, która zasięga uprzednio opinii Komitetu Ekonomiczno-Społecznego.

Art. 42. Termin przekazywania projektów inwestycyjnych

Projekty wymienione w art. 41 projekty inwestycyjne nowych instalacji, wymiany lub przebudowy istniejących, przekazuje się Komisji oraz, do celów informacyjnych, zainteresowanym Państwom Członkowskim, nie później niż trzy miesiące przed zawarciem pierwszej umowy z dostawcami lub, jeżeli prace ma prowadzić przedsiębiorstwo dysponujące własnymi zasobami, trzy miesiące przed rozpoczęciem prac.
Rada, stanowiąc na wniosek Komisji, może zmienić ten termin.

Art. 43. Zadania Komisji w zakresie przekazanych projektów inwestycyjnych

Komisja omawia z osobami lub przedsiębiorstwami wszystkie aspekty projektów inwestycyjnych związane z celami niniejszego Traktatu.
Komisja informuje zainteresowane Państwa Członkowskie o swoim stanowisku.

Art. 44. Warunki publikacji projektów inwestycyjnych

Komisja może opublikować przekazane jej projekty inwestycyjne za zgodą zainteresowanych Państw Członkowskich, osób lub przedsiębiorstw.

Art. 45. Przedsiębiorstwa o podstawowym znaczeniu dla rozwoju przemysłu jądrowego jako wspólne przedsiębiorstwa

Przedsiębiorstwa o podstawowym znaczeniu dla rozwoju przemysłu jądrowego we Wspólnocie mogą być tworzone jako wspólne przedsiębiorstwa w rozumieniu niniejszego Traktatu, zgodnie z postanowieniami poniższych artykułów.

Art. 46. Badanie projektu ustanowienia wspólnego przedsiębiorstwa

1.

Każdy projekt wspólnego przedsiębiorstwa, opracowany przez Komisję, Państwo Członkowskie lub inną stronę, podlega zbadaniu przez Komisję.
W tym celu, Komisja zasięga opinii Państw Członkowskich i wszelkich instytucji publicznych lub prywatnych, które mogą, jej zdaniem, udzielić użytecznych porad.

2.

Komisja przekazuje Radzie projekt ustanowienia wspólnego przedsiębiorstwa, wraz ze swoją uzasadnioną opinią.
W przypadku pozytywnego zaopiniowania przez Komisję projektu wspólnego przedsiębiorstwa, Komisja składa Radzie propozycje dotyczące:
a) lokalizacji;
b) statutu;
c) skali i harmonogramu finansowania;
d) ewentualnego udziału Wspólnoty w finansowaniu wspólnego przedsiębiorstwa;
e) ewentualnego udziału państwa trzeciego, organizacji międzynarodowej lub obywatela państwa trzeciego w finansowaniu lub zarządzaniu wspólnym przedsiębiorstwem;
f) przyznania wszystkich lub niektórych korzyści wymienionych w załączniku III do niniejszego Traktatu.
Komisja załącza szczegółowe sprawozdanie na temat projektu jako całości.

Art. 47. Decyzje Rady w sprawie projektów ustanowienia wspólnego przedsiębiorstwa

Po przejęciu sprawy Rada może wystąpić do Komisji o przekazanie dalszych informacji lub podjęcie dalszych analiz, uznanych przez Radę za niezbędne.
Jeżeli Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, uzna że projekt zaopiniowany przez Komisję negatywnie winien być jednak realizowany, Komisja przekazuje Radzie szczegółowe sprawozdanie i propozycje przewidziane w art. 46 badanie projektu ustanowienia wspólnego przedsiębiorstwa.
Zarówno w przypadku pozytywnej opinii Komisji, jak i w przypadku określonym w poprzednim akapicie, Rada stanowi większością kwalifikowaną w sprawie każdego wniosku Komisji.
Jednakże, Rada stanowi jednomyślnie w przypadku:
a) udziału Wspólnoty w finansowaniu wspólnego przedsiębiorstwa;
b) udziału państwa trzeciego, organizacji międzynarodowej lub obywatela państwa trzeciego w finansowaniu lub zarządzaniu wspólnym przedsiębiorstwem.

Art. 48. Uprawnienia Rady w sprawie przyznania korzyści wspólnemu przedsiębiorstwu

Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, może przyznać wspólnemu przedsiębiorstwu niektóre lub wszystkie korzyści wymienione w załączniku III do niniejszego Traktatu; każde Państwo Członkowskie zapewnia ze swej strony ich uzyskanie.
W tym samym trybie, Rada może określić warunki regulujące przyznawanie tych korzyści.

Art. 49. Osobowość prawna, zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych wspólnego przedsiębiorstwa

Wspólne przedsiębiorstwa tworzy się decyzją Rady.
Każde wspólne przedsiębiorstwo ma osobowość prawną.
W każdym z Państw Członkowskich posiada ono zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych o najszerszym zakresie przyznanym przez ustawodawstwa krajowe osobom prawnym; może ono zwłaszcza nabywać lub zbywać mienie nieruchome i ruchome oraz stawać przed sądem.
Z zastrzeżeniem odmiennych postanowień niniejszego Traktatu lub statutu wspólnego przedsiębiorstwa podlega ono zasadom obowiązującym przedsiębiorstwa przemysłowe lub handlowe; statut taki może zawierać pomocnicze odniesienie do krajowych przepisów Państw Członkowskich.
O ile niniejszy Traktat nie przewiduje właściwości Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, spory dotyczące wspólnych przedsiębiorstw rozstrzygają właściwe sądy krajowe.

Art. 50. Zmiany statutu wspólnego przedsiębiorstwa

Statut wspólnego przedsiębiorstwa ulega zmianom, w razie potrzeby, zgodnie z jego szczególnymi przepisami ustanowionymi w tym celu.
Zmiany wchodzą w życie dopiero po zatwierdzeniu przez Radę, stanowiącą zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 47 decyzje Rady w sprawie projektów ustanowienia wspólnego przedsiębiorstwa, na wniosek Komisji.

Art. 51. Odpowiedzialność Komisji za wykonanie decyzji Rady dotyczących utworzenia wspólnych przedsiębiorstw

Komisja jest odpowiedzialna za wykonanie wszystkich decyzji Rady dotyczących utworzenia wspólnych przedsiębiorstw do czasu utworzenia organów zapewniających ich funkcjonowanie.

Art. 52. Wspólna polityka zaopatrzeniowa

1.

Dostawy rud, materiałów wyjściowych i specjalnych materiałów rozszczepialnych zapewnia się, zgodnie z postanowieniami niniejszego rozdziału, w ramach wspólnej polityki zaopatrzeniowej w zakresie równego dostępu do źródeł zaopatrzenia.

2.

W tym celu i na warunkach ustanowionych w niniejszym rozdziale:
a) wszelkie praktyki mające zapewnić uprzywilejowaną pozycję określonych użytkowników są zabronione;
b) niniejszym powołuje się Agencję z prawem pierwokupu do rud, materiałów wyjściowych i specjalnych materiałów rozszczepialnych wyprodukowanych na obszarze Państw Członkowskich oraz wyłącznym prawem do zawierania umów o dostawy rud, materiałów wyjściowych i specjalnych materiałów rozszczepialnych pochodzących ze Wspólnoty lub spoza niej.
Agencja nie może w żaden sposób dyskryminować użytkowników z powodu planowanego przez nich wykorzystania wnioskowanych dostaw, chyba że wykorzystanie to jest bezprawne lub niezgodne z warunkami nałożonymi przez dostawców spoza Wspólnoty na daną dostawę.

Dz.U.2004.90.864/3 - Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej