1.
Właściwy organ Wód Polskich ustala dla każdego zainteresowanego właściciela gruntów, w drodze decyzji, wysokość części opłaty melioracyjnej, o której mowa w art. 200 opłata melioracyjna ust. 1, proporcjonalną do powierzchni gruntów, na które urządzenia melioracji wodnych wywierają korzystny wpływ.
2.
Opłatę, o której mowa w ust. 1, zainteresowani właściciele gruntów wnoszą na rachunek bankowy Wód Polskich.
2a.
Wody Polskie prowadzą wyodrębniony rachunek bankowy w celu gromadzenia wpływów z opłaty, o której mowa w ust. 1. Wpływy te, powiększone o przychody z oprocentowania środków na rachunku bankowym, są przekazywane na rachunek bieżący dochodów budżetowych ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej w terminie do końca następnego miesiąca po ich wpływie na wyodrębniony rachunek Wód Polskich.
3.
Opłata, o której mowa w ust. 1, stanowi dochód budżetu państwa.
4.
Do opłaty, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują Wodom Polskim.
5.
Opłata, o której mowa w ust. 1, nieuiszczona w terminie podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
6.
Obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 1, przedawnia się z upływem 20 lat od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna.