Art. 108. unijny kodeks celny

1.

Kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadająca długowi celnemu, podana do wiadomości zgodnie z art. 102 powiadomienie o długu celnym, zostaje uiszczona przez dłużnika w terminie wyznaczonym przez organy celne.
Nie naruszając przepisów art. 45 wstrzymanie wykonania ust. 2, termin ten nie może przekraczać dziesięciu dni od daty powiadomienia dłużnika o długu celnym. W przypadku zaksięgowania zsumowanych należności celnych na warunkach określonych w art. 105 termin zaksięgowania ust. 1 akapit drugi termin wyznacza się w taki sposób, aby uniemożliwić dłużnikowi uzyskanie dłuższego czasu na zapłatę, niż w przypadku gdyby uzyskał odroczenie płatności zgodnie z art. 110 odroczenie płatności.

Organy celne na wniosek dłużnika mogą przedłużyć ten termin, jeżeli należna kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych została określona w toku kontroli po zwolnieniu towarów, o której mowa w art. 48 kontrola po zwolnieniu towarów. Nie naruszając przepisów art. 112 inne ułatwienia płatnicze ust. 1, przedłużenie takie nie może przekraczać czasu potrzebnego dłużnikowi na podjęcie właściwych kroków w celu wykonania zobowiązania.

2.

Jeżeli dłużnik jest uprawniony do korzystania z któregokolwiek z ułatwień płatniczych określonych w art 110-112, zapłata zostaje dokonana przed upływem terminu lub terminów wyznaczonych w ramach tych ułatwień.

3.

Bieg terminu zapłaty kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu zawiesza się, jeżeli:
a) złożony zostanie wniosek o umorzenie należności zgodnie z art. 121 postępowanie w sprawie zwrotu i umorzenia;
b) towary mają stać się przedmiotem przepadku, zniszczenia lub zrzeczenia się na rzecz skarbu państwa;
c) dług celny powstał zgodnie z art. 79 dług celny powstały w wyniku niespełnienia warunków lub obowiązków i istnieje kilku dłużników.