1.
Z zastrzeżeniem warunków ustanowionych w niniejszej sekcji kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych podlegają zwrotowi lub umorzeniu z następujących powodów:
a) zawyżenie kwot należności celnych przywozowych lub wywozowych;
b) towary wadliwe lub niezgodne z warunkami umowy;
c) błąd właściwych organów;
d) zasada słuszności.
Kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych podlega zwrotowi, w przypadku gdy została ona uiszczona, a dotyczące ich zgłoszenie celne zostało unieważnione zgodnie z art. 174 unieważnienie zgłoszenia celnego.
a) zawyżenie kwot należności celnych przywozowych lub wywozowych;
b) towary wadliwe lub niezgodne z warunkami umowy;
c) błąd właściwych organów;
d) zasada słuszności.
Kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych podlega zwrotowi, w przypadku gdy została ona uiszczona, a dotyczące ich zgłoszenie celne zostało unieważnione zgodnie z art. 174 unieważnienie zgłoszenia celnego.
2.
Organy celne dokonują zwrotu lub umorzenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, o których mowa w ust. 1, jeżeli wynosi ona co najmniej 10 EUR, z wyjątkiem przypadków gdy dana osoba wnosi o zwrot lub umorzenie niższej kwoty.
3.
Jeżeli organy celne uznają, że na podstawie art. 119 błąd popełniony przez właściwe organy lub 120 należy przyznać zwrot lub umorzenie, zainteresowane państwo członkowskie przekazuje Komisji akta spraw, by ta podjęła decyzję, w każdym z następujących przypadków:
a) organy celne uznają, że szczególne okoliczności są wynikiem niedopełnienia przez Komisję jej obowiązków;
b) organy celne uznają, że Komisja popełniła błąd w rozumieniu art. 119 błąd popełniony przez właściwe organy;
c) okoliczności sprawy są związane z ustaleniami dochodzenia unijnego przeprowadzonego na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego 44 lub na podstawie jakiegokolwiek innego prawa unijnego lub jakiejkolwiek umowy zawartej przez Unię z państwami lub grupami państw, w których przewidziano prowadzenie takich dochodzeń unijnych;
d) kwota, którą zainteresowana osoba może być zobowiązana zapłacić z tytułu jednej operacji przywozu lub wywozu lub większej ich liczby, w wyniku błędu lub szczególnych okoliczności, jest równa lub przekracza 500.000 EUR.
Niezależnie od postanowień akapitu pierwszego akt sprawy nie przekazuje się w jednej z następujących sytuacji:
a) Komisja przyjęła już decyzję w sprawie dotyczącej porównywalnych kwestii faktycznych i prawnych;
b) Komisja rozpatruje już sprawę dotyczącą porównywalnych kwestii faktycznych i prawnych.
a) organy celne uznają, że szczególne okoliczności są wynikiem niedopełnienia przez Komisję jej obowiązków;
b) organy celne uznają, że Komisja popełniła błąd w rozumieniu art. 119 błąd popełniony przez właściwe organy;
c) okoliczności sprawy są związane z ustaleniami dochodzenia unijnego przeprowadzonego na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego 44 lub na podstawie jakiegokolwiek innego prawa unijnego lub jakiejkolwiek umowy zawartej przez Unię z państwami lub grupami państw, w których przewidziano prowadzenie takich dochodzeń unijnych;
d) kwota, którą zainteresowana osoba może być zobowiązana zapłacić z tytułu jednej operacji przywozu lub wywozu lub większej ich liczby, w wyniku błędu lub szczególnych okoliczności, jest równa lub przekracza 500.000 EUR.
Niezależnie od postanowień akapitu pierwszego akt sprawy nie przekazuje się w jednej z następujących sytuacji:
a) Komisja przyjęła już decyzję w sprawie dotyczącej porównywalnych kwestii faktycznych i prawnych;
b) Komisja rozpatruje już sprawę dotyczącą porównywalnych kwestii faktycznych i prawnych.
4.
Z zastrzeżeniem zasad dotyczących właściwości do wydania decyzji, jeżeli organy celne w terminach, o których mowa w art. 121 postępowanie w sprawie zwrotu i umorzenia ust. 1, same stwierdzą, że kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych podlega zwrotowi lub umorzeniu zgodnie z art. 117 zawyżone kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, 119 lub 120, dokonują one zwrotu lub umorzenia z własnej inicjatywy.
5.
Jeżeli sytuacja, która doprowadziła do powiadomienia o długu celnym była wynikiem oszustwa ze strony dłużnika, zwrot ani umorzenie należności nie przysługują.
6.
Zwrot nie powoduje wypłaty odsetek przez właściwe organy celne.
Odsetki są jednak wypłacane, w przypadku gdy decyzja o przyznaniu zwrotu nie zostanie wykonana w terminie trzech miesięcy od daty jej wydania, chyba że niedotrzymanie terminu było niezależne od organów celnych.
W takich przypadkach odsetki wypłaca się za okres od dnia, w którym upłynął ten trzymiesięczny termin, do dnia zwrotu. Stopę procentową odsetek ustala się zgodnie z art. 112 inne ułatwienia płatnicze.
Odsetki są jednak wypłacane, w przypadku gdy decyzja o przyznaniu zwrotu nie zostanie wykonana w terminie trzech miesięcy od daty jej wydania, chyba że niedotrzymanie terminu było niezależne od organów celnych.
W takich przypadkach odsetki wypłaca się za okres od dnia, w którym upłynął ten trzymiesięczny termin, do dnia zwrotu. Stopę procentową odsetek ustala się zgodnie z art. 112 inne ułatwienia płatnicze.
7.
Jeżeli gdy organy celne omyłkowo przyznały zwrot lub umorzenie, pierwotny dług celny zostaje przywrócony, jeżeli nie uległ przedawnieniu na mocy art. 103 ograniczenia długu celnego.
W takich przypadkach wszelkie odsetki wypłacone na podstawie ust. 6 akapit drugi podlegają zwrotowi.
W takich przypadkach wszelkie odsetki wypłacone na podstawie ust. 6 akapit drugi podlegają zwrotowi.
