1.
Organy celne podejmują wszelkie środki niezbędne do dysponowania towarami, włącznie z orzeczeniem ich przepadku i sprzedażą lub zniszczeniem, jeżeli:
a) nie został wypełniony jeden z obowiązków przewidzianych w przepisach prawa celnego dotyczących wprowadzania towarów nieunijnych na obszar celny Unii lub towary zostały usunięte spod dozoru celnego;
b) nie można zwolnić towarów z jednego z następujących powodów:
(i) z przyczyn leżących po stronie zgłaszającego rewizja towarów nie mogła zostać rozpoczęta lub kontynuowana w terminie wyznaczonym przez organy celne;
(ii) nie dostarczono dokumentów, które muszą być dostarczone przed objęciem towarów procedurą celną lub przed ich zwolnieniem;
(iii) w wyznaczonym terminie nie dokonano wymaganej zapłaty lub nie złożono wymaganego zabezpieczenia należności celnych przywozowych lub wywozowych;
(iv) towary są przedmiotem zakazów lub ograniczeń;
c) towary nie zostały podjęte w odpowiednim czasie po ich zwolnieniu;
d) po zwolnieniu towarów stwierdzono, że nie spełnione są warunki do tego zwolnienia; lub
e) nastąpiło zrzeczenie towarów na rzecz skarbu państwa zgodnie z art. 199 zrzeczenie.
a) nie został wypełniony jeden z obowiązków przewidzianych w przepisach prawa celnego dotyczących wprowadzania towarów nieunijnych na obszar celny Unii lub towary zostały usunięte spod dozoru celnego;
b) nie można zwolnić towarów z jednego z następujących powodów:
(i) z przyczyn leżących po stronie zgłaszającego rewizja towarów nie mogła zostać rozpoczęta lub kontynuowana w terminie wyznaczonym przez organy celne;
(ii) nie dostarczono dokumentów, które muszą być dostarczone przed objęciem towarów procedurą celną lub przed ich zwolnieniem;
(iii) w wyznaczonym terminie nie dokonano wymaganej zapłaty lub nie złożono wymaganego zabezpieczenia należności celnych przywozowych lub wywozowych;
(iv) towary są przedmiotem zakazów lub ograniczeń;
c) towary nie zostały podjęte w odpowiednim czasie po ich zwolnieniu;
d) po zwolnieniu towarów stwierdzono, że nie spełnione są warunki do tego zwolnienia; lub
e) nastąpiło zrzeczenie towarów na rzecz skarbu państwa zgodnie z art. 199 zrzeczenie.
2.
Towary nieunijne, które były przedmiotem zrzeczenia na rzecz skarbu państwa, zostały zajęte lub uległy przepadkowi uznaje się za objęte procedurą składowania celnego. Towary do ewidencji wpisuje prowadzący skład celny lub organy celne, jeżeli towary znajdują się w ich posiadaniu.
Jeżeli towary, które mają zostać zniszczone, stać się przedmiotem zrzeczenia na rzecz skarbu państwa, zostać zajęte lub ulec przepadkowi, są już objęte zgłoszeniem celnym, ewidencja zawiera odniesienie do zgłoszenia celnego. Organy celne unieważniają zgłoszenie celne.
Jeżeli towary, które mają zostać zniszczone, stać się przedmiotem zrzeczenia na rzecz skarbu państwa, zostać zajęte lub ulec przepadkowi, są już objęte zgłoszeniem celnym, ewidencja zawiera odniesienie do zgłoszenia celnego. Organy celne unieważniają zgłoszenie celne.
3.
Koszty środków, o których mowa w ust. 1, ponosi:
a) którakolwiek z osób zobowiązanych do wypełnienia danych obowiązków lub usuwających towary spod dozoru celnego, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. a);
b) zgłaszający, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. b) i c);
c) osoba zobowiązana do spełnienia warunków wymaganych do zwolnienia towarów, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. d);
d) osoba zrzekająca się towarów na rzecz skarbu państwa, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. e).
a) którakolwiek z osób zobowiązanych do wypełnienia danych obowiązków lub usuwających towary spod dozoru celnego, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. a);
b) zgłaszający, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. b) i c);
c) osoba zobowiązana do spełnienia warunków wymaganych do zwolnienia towarów, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. d);
d) osoba zrzekająca się towarów na rzecz skarbu państwa, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. e).
