Art. 203. unijny kodeks celny

1.

Towary nieunijne, które pierwotnie zostały wywiezione jako towary unijne poza obszar celny Unii i są powrotnie wprowadzane na ten obszar w terminie trzech lat i zgłaszane do dopuszczenia do obrotu, na wniosek osoby zainteresowanej, zostają zwolnione z należności celnych przywozowych.
Przepisy akapitu pierwszego stosuje się nawet wówczas, gdy towary powracające stanowią jedynie część towarów uprzednio wywiezionych poza obszar celny Unii.

2.

Termin trzech lat, o którym mowa w ust. 1, może zostać przekroczony ze względu na szczególne okoliczności.

3.

Jeżeli towary powracające zostały przed ich wywozem z obszaru celnego Unii dopuszczone do obrotu bez cła lub z zastosowaniem obniżonej stawki celnej przywozowej ze względu na ich końcowe przeznaczenie, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, jest udzielane jedynie w przypadku dopuszczenia ich do obrotu z takim samym końcowym przeznaczeniem.
Jeżeli końcowe przeznaczenie tych towarów uległo zmianie, kwota należności celnych przywozowych zostanie pomniejszona o kwotę pobraną przy ich pierwszym dopuszczeniu do obrotu. W przypadku gdy ta ostatnia kwota jest wyższa od kwoty, która jest należna przy dopuszczeniu do obrotu towarów powracających, nie udziela się zwrotu.

4.

Jeżeli towary unijne utraciły unijny status celny zgodnie z art. 154 utrata unijnego statusu celnego towarów, a następnie zostały dopuszczone do obrotu, stosuje się przepisy ust. 1, 2 i 3.

5.

Zwolnienia z należności celnych przywozowych udziela się jedynie w przypadku, gdy towary powracają w takim stanie, w jakim zostały wywiezione.

6.

Zwolnieniu z należności celnych przywozowych towarzyszy informacja potwierdzająca, że spełnione zostały warunki zwolnienia.