Art. 89. unijny kodeks celny

1.

Jeżeli nie postanowiono inaczej, niniejszy rozdział stosuje się do zabezpieczenia zarówno długu celnego już powstałego, jak i długu, który może powstać.

2.

Jeżeli organy celne wymagają złożenia zabezpieczenia potencjalnego lub istniejącego długu celnego, obejmuje ono kwotę należności celnych przywozowych lub wywozowych oraz inne należności należne w związku z przywozem lub wywozem towarów jeżeli:
a) zabezpieczenie jest wykorzystywane do objęcia towarów procedurą tranzytu unijnego; lub
b) zabezpieczenie może zostać wykorzystane w więcej niż jednym państwie członkowskim.
Zabezpieczenie, które nie może zostać wykorzystane poza państwem członkowskim, w którym jest wymagane, jest ważne jedynie w tym państwie członkowskim i obejmuje co najmniej kwotę należności celnych przywozowych lub wywozowych.

3.

Jeżeli organy celne wymagają złożenia zabezpieczenia, jest ono wymagane od dłużnika lub osoby, która może stać się dłużnikiem. Mogą one również zezwolić na złożenie zabezpieczenia przez osobę inną niż ta, od której jest ono wymagane.

4.

Nie naruszając przepisów art. 97 zabezpieczenie dodatkowe lub nowe zabezpieczenie organy celne wymagają złożenia tylko jednego zabezpieczenia w odniesieniu do danych towarów lub danego zgłoszenia.
Zabezpieczenie złożone w odniesieniu do danego zgłoszenia ma zastosowanie do kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu oraz innych należności w stosunku do wszystkich towarów objętych tym zgłoszeniem lub zwolnionych na jego podstawie bez względu na to, czy zgłoszenie jest prawidłowe.

Jeżeli zabezpieczenie nie zostało zwolnione, może ono zostać również wykorzystane w granicach zabezpieczonej kwoty do pokrycia kwot należności celnych przywozowych lub wywozowych oraz innych należności wynikających z kontroli po zwolnieniu towarów.

5.

Na wniosek osoby, o której mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, organy celne mogą, zgodnie z art. 95 zabezpieczenie generalne ust. 1, 2 i 3, zezwolić na złożenie zabezpieczenia generalnego obejmującego kwotę należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającą długowi celnemu w odniesieniu do dwóch lub więcej operacji, zgłoszeń lub deklaracji, lub procedur celnych.

6.

Organy celne monitorują zabezpieczenie.

7.

Nie wymaga się złożenia zabezpieczenia od państw, regionalnych i lokalnych organów władzy oraz innych podmiotów prawa publicznego w odniesieniu do działalności, w której występują one jako organy publiczne.

8.

Nie wymaga się złożenia zabezpieczenia:
a) dla towarów przewożonych po Renie i dopływach Renu lub po Dunaju i dopływach Dunaju;
b) dla towarów przesyłanych stałym transportem przesyłowym;
c) w szczególnych przypadkach dla towarów objętych procedurą odprawy czasowej;
d) dla towarów objętych procedurą tranzytu unijnego z zastosowaniem uproszczenia, o którym mowa w art. 233 obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury tranzytu unijnego oraz przewoźnika i odbiorcy towarów przemieszczanych w ramach procedury tranzytu unijnego ust. 4 lit. e), i przewożonych drogą morską lub powietrzną między portami morskimi Unii lub między portami lotniczymi Unii.

9.

Organy celne mogą odstąpić od wymogu złożenia zabezpieczenia, w przypadku gdy kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych, która ma być zabezpieczona, nie przekracza statystycznego progu wartości dla zgłoszenia, ustanowionego w art. 3 zadania organów celnych ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 471/2009 z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie statystyk Wspólnoty dotyczących handlu zagranicznego z państwami trzecimi.