Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiające unijny kodeks celny

Stan prawny aktualny na dzień: 24.10.2025

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (wersja przekształcona)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiające unijny kodeks celny

Tytuł II Elementy, na podstawie których stosowane są należności celne przywozowe i wywozowe oraz inne środki dotyczące wymiany towarowej

Rozdział 2 Pochodzenie towarów

Obserwuj akt

Rozdział 2 Pochodzenie towarów

Sekcja 1 Niepreferencyjne pochodzenie towarów

Art. 59. Zakres zastosowania

W art. 60 nabywanie pochodzenia oraz 61 ustanawia się reguły określania niepreferencyjnego pochodzenia towarów do celów stosowania:
a) wspólnej taryfy celnej z wyjątkiem środków, o których mowa w art. 56 wspólna Taryfa Celna i nadzór ust. 2 lit. d) i e);
b) środków pozataryfowych ustanowionych w przepisach unijnych regulujących określone dziedziny wymiany towarowej; oraz
c) innych środków unijnych odnoszących się do pochodzenia towarów.

Art. 60. Nabywanie pochodzenia

1.

Towar całkowicie uzyskany w danym kraju lub na danym terytorium uznawany jest za pochodzący z tego kraju lub terytorium.

2.

Towar, w produkcję którego zaangażowane są więcej niż jeden kraj lub więcej niż jedno terytorium, uznaje się za pochodzący z kraju lub terytorium, w którym towar ten został poddany ostatniemu istotnemu, ekonomicznie uzasadnionemu przetwarzaniu lub obróbce, w przedsiębiorstwie przystosowanym do tego celu, co spowodowało wytworzenie nowego produktu lub stanowiło istotny etap wytwarzania.

Art. 61. Dowód pochodzenia

1.

Jeżeli w zgłoszeniu celnym wskazane zostaje pochodzenie zgodnie z przepisami prawa celnego, organy celne mogą zażądać od zgłaszającego udowodnienia pochodzenia towarów.

2.

Niezależnie od przedstawienia dowodu pochodzenia zgodnie z przepisami prawa celnego lub innym prawodawstwem unijnym regulującym określone dziedziny, w przypadku uzasadnionych wątpliwości organy celne mogą zażądać dodatkowego dowodu w celu upewnienia się, że wskazane pochodzenie jest zgodne z regułami określonymi w stosownych przepisach unijnych.

3.

Jeżeli takie są wymogi wymiany handlowej, dokument potwierdzający pochodzenie może być wystawiony w Unii na podstawie reguł pochodzenia obowiązujących w kraju przeznaczenia lub na terytorium przeznaczenia lub zgodnie z inną metodą określającą kraj, w którym towary zostały całkowicie uzyskane lub zostały poddane ostatniemu istotnemu przetworzeniu.

Art. 62. Przekazanie uprawnień

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284 wykonywanie przekazanych uprawnień, określających reguły, na mocy których towary - w odniesieniu do których niezbędne jest określenie niepreferencyjnego pochodzenia do celów stosowania środków unijnych, o których mowa w art. 59 zakres zastosowania- uznaje się za całkowicie uzyskane w danym kraju lub na danym terytorium lub poddane ostatniemu, istotnemu ekonomicznie uzasadnionemu przetworzeniu lub obróbce, w przedsiębiorstwie przystosowanym do tego celu, co spowodowało wytworzenie nowego produktu lub stanowiło istotny etap wytwarzania w danym kraju lub na danym terytorium, zgodnie z art. 60 nabywanie pochodzenia.

Art. 63. Przyznanie uprawnień wykonawczych

Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące przedstawiania oraz weryfikacji dowodu pochodzenia, o którym mowa w art. 61 dowód pochodzenia.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.