Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiające unijny kodeks celny

1.

Z zastrzeżeniem warunków ustanowionych w niniejszej sekcji kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych podlegają zwrotowi lub umorzeniu z następujących powodów:
a) zawyżenie kwot należności celnych przywozowych lub wywozowych;
b) towary wadliwe lub niezgodne z warunkami umowy;
c) błąd właściwych organów;
d) zasada słuszności.
Kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych podlega zwrotowi, w przypadku gdy została ona uiszczona, a dotyczące ich zgłoszenie celne zostało unieważnione zgodnie z art. 174 unieważnienie zgłoszenia celnego.

2.

Organy celne dokonują zwrotu lub umorzenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, o których mowa w ust. 1, jeżeli wynosi ona co najmniej 10 EUR, z wyjątkiem przypadków gdy dana osoba wnosi o zwrot lub umorzenie niższej kwoty.

3.

Jeżeli organy celne uznają, że na podstawie art. 119 błąd popełniony przez właściwe organy lub 120 należy przyznać zwrot lub umorzenie, zainteresowane państwo członkowskie przekazuje Komisji akta spraw, by ta podjęła decyzję, w każdym z następujących przypadków:
a) organy celne uznają, że szczególne okoliczności są wynikiem niedopełnienia przez Komisję jej obowiązków;
b) organy celne uznają, że Komisja popełniła błąd w rozumieniu art. 119 błąd popełniony przez właściwe organy;
c) okoliczności sprawy są związane z ustaleniami dochodzenia unijnego przeprowadzonego na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego 44 lub na podstawie jakiegokolwiek innego prawa unijnego lub jakiejkolwiek umowy zawartej przez Unię z państwami lub grupami państw, w których przewidziano prowadzenie takich dochodzeń unijnych;
d) kwota, którą zainteresowana osoba może być zobowiązana zapłacić z tytułu jednej operacji przywozu lub wywozu lub większej ich liczby, w wyniku błędu lub szczególnych okoliczności, jest równa lub przekracza 500.000 EUR.
Niezależnie od postanowień akapitu pierwszego akt sprawy nie przekazuje się w jednej z następujących sytuacji:
a) Komisja przyjęła już decyzję w sprawie dotyczącej porównywalnych kwestii faktycznych i prawnych;
b) Komisja rozpatruje już sprawę dotyczącą porównywalnych kwestii faktycznych i prawnych.

4.

Z zastrzeżeniem zasad dotyczących właściwości do wydania decyzji, jeżeli organy celne w terminach, o których mowa w art. 121 postępowanie w sprawie zwrotu i umorzenia ust. 1, same stwierdzą, że kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych podlega zwrotowi lub umorzeniu zgodnie z art. 117 zawyżone kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, 119 lub 120, dokonują one zwrotu lub umorzenia z własnej inicjatywy.

5.

Jeżeli sytuacja, która doprowadziła do powiadomienia o długu celnym była wynikiem oszustwa ze strony dłużnika, zwrot ani umorzenie należności nie przysługują.

6.

Zwrot nie powoduje wypłaty odsetek przez właściwe organy celne.
Odsetki są jednak wypłacane, w przypadku gdy decyzja o przyznaniu zwrotu nie zostanie wykonana w terminie trzech miesięcy od daty jej wydania, chyba że niedotrzymanie terminu było niezależne od organów celnych.

W takich przypadkach odsetki wypłaca się za okres od dnia, w którym upłynął ten trzymiesięczny termin, do dnia zwrotu. Stopę procentową odsetek ustala się zgodnie z art. 112 inne ułatwienia płatnicze.

7.

Jeżeli gdy organy celne omyłkowo przyznały zwrot lub umorzenie, pierwotny dług celny zostaje przywrócony, jeżeli nie uległ przedawnieniu na mocy art. 103 ograniczenia długu celnego.
W takich przypadkach wszelkie odsetki wypłacone na podstawie ust. 6 akapit drugi podlegają zwrotowi.

1.

Kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych jest zwracana lub umarzana, jeżeli kwota odpowiadająca długowi celnemu, o której pierwotnie powiadomiono, przekracza kwotę należną lub gdy dłużnik został powiadomiony o długu celnym niezgodnie z art. 102 powiadomienie o długu celnym ust. 1 akapit drugi lit. c) lub d).

2.

Jeżeli wniosek o zwrot lub umorzenie jest oparty na występowaniu - w czasie przyjęcia zgłoszenia do dopuszczenia do obrotu - obniżonej lub zerowej stawki celnej przywozowej w odniesieniu do towarów objętych kontyngentem taryfowym, plafonem taryfowym lub innymi uprzywilejowanymi środkami taryfowymi, przyznaje się zwrot lub umorzenie, pod warunkiem że w chwili składania wniosku wraz z koniecznymi dokumentami spełniony jest jeden z następujących warunków:
a) w przypadku kontyngentu taryfowego - jego wielkość nie została wyczerpana;
b) w innych przypadkach - nie została przywrócona zwykła stawka celna.

1.

Kwota należności celnych przywozowych podlega zwrotowi lub umorzeniu, jeżeli powiadomienie o długu celnym dotyczy towarów, które nie zostały przyjęte przez importera, ponieważ w chwili zwolnienia były wadliwe lub niezgodne z warunkami umowy, na podstawie której zostały przywiezione.
Uznaje się, że do towarów wadliwych należą towary uszkodzone przed ich zwolnieniem.

2.

Niezależnie od ust. 3 zwrot lub umorzenie przysługuje pod warunkiem, że towary nie zostały użyte, chyba że ich wstępne użycie mogło być konieczne do stwierdzenia ich wadliwości lub niezgodności z warunkami umowy, oraz pod warunkiem że zostały wyprowadzone z obszaru celnego Unii.

3.

Zwrotu lub umorzenia nie przyznaje się gdy:
a) towary przed ich dopuszczeniem do obrotu zostały poddane specjalnej procedurze sprawdzającej, chyba że zostanie ustalone, że fakt, iż przedmiotowe towary były wadliwe lub niezgodne z warunkami umowy, nie mógłby zostać stwierdzony w wyniku takiej procedury;
b) wadliwy charakter towarów został uwzględniony przy sporządzaniu warunków umowy, w szczególności przy ustalaniu ceny, zanim towary zostały objęte procedurą celną, w ramach której powstał dług celny; lub
c) towary są sprzedawane przez wnioskodawcę po tym, jak zostało stwierdzone, że są wadliwe lub niezgodne z warunkami umowy.

4.

Zamiast ich wyprowadzenia poza obszar celny Unii, na wniosek osoby zainteresowanej, organy celne mogą zezwolić na objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego, w tym w celu zniszczenia, lub tranzytu zewnętrznego, składowania celnego lub procedurą wolnego obszaru celnego.

1.

W przypadkach innych niż te, o których mowa w art. 116 przepisy ogólne ust. 1 akapit drugi oraz w art. 117 zawyżone kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, 118 i 120, kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych zostaje zwrócona lub umorzona, jeżeli w wyniku błędu popełnionego przez właściwe organy kwota odpowiadająca długowi celnemu pierwotnie podana do wiadomości była niższa niż kwota należna, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:
a) w normalnych okolicznościach dłużnik nie mógł wykryć tego błędu; oraz
b) dłużnik działał w dobrej wierze.

2.

Jeżeli nie są spełnione warunki określone w art. 117 zawyżone kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych ust. 2, zwrot lub umorzenie są przyznawane wtedy, gdy niezastosowanie obniżonej lub zerowej stawki celnej wynikało z błędu organów celnych, a zgłoszenie celne do dopuszczenia do obrotu zawierało wszystkie dane i towarzyszyły mu wszystkie dokumenty konieczne do zastosowania obniżonej lub zerowej stawki.

3.

Jeżeli preferencyjne traktowanie towarów zostaje przyznane na podstawie systemu współpracy administracyjnej, obejmującego organy państwa lub terytorium spoza obszaru celnego Unii, wystawienie przez te organy świadectwa, w przypadku stwierdzenia jego nieprawidłowości, stanowi błąd, którego nie można było wykryć w rozumieniu ust. 1 lit. a).
Wystawienie nieprawidłowego świadectwa nie stanowi jednak błędu, jeżeli świadectwo zostało wydane na podstawie niewłaściwego przedstawienia faktów przez eksportera, z wyjątkiem przypadku, gdy jest oczywiste, że organy wystawiające świadectwo wiedziały lub powinny były wiedzieć, że towary nie spełniają warunków wymaganych do preferencyjnego traktowania.

Uznaje się, że dłużnik działa w dobrej wierze, jeżeli może udowodnić, że w okresie przedmiotowych operacji handlowych zachował należytą staranność w celu zapewnienia spełnienia wszystkich warunków korzystania z preferencyjnego traktowania.

Dłużnik nie może powoływać się na działanie w dobrej wierze, jeżeli Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie stwierdzające, że istnieją wątpliwości co do prawidłowego stosowania uzgodnień preferencyjnych przez państwo lub terytorium będące beneficjentem.

1.

W przypadkach innych niż te, o których mowa w art. 116 przepisy ogólne ust. 1 akapit drugi oraz w art. 117 zawyżone kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, 118 i 119, kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych podlega zwrotowi lub umorzeniu na zasadzie słuszności, w przypadku gdy dług celny powstał w szczególnych okolicznościach, w których nie można przypisać dłużnikowi oszustwa ani oczywistego zaniedbania.

2.

Występowanie szczególnych okoliczności, o których mowa w ust. 1, stwierdza się, jeżeli z okoliczności sprawy jasno wynika, że dłużnik znajduje się w wyjątkowej sytuacji w porównaniu z innymi podmiotami prowadzącymi ten sam rodzaj działalności oraz że w przypadku niewystępowania takich okoliczności nie wystąpiłyby u niego niedogodności spowodowane pobraniem kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych.

1.

Wniosek o zwrot lub umorzenie zgodnie z art. 116 przepisy ogólne składa się organom celnym w następujących terminach:
a) w przypadku zawyżenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, błędu właściwych organów lub zastosowania zasady słuszności - w terminie trzech lat od dnia powiadomienia o długu celnym;
b) w przypadku towarów wadliwych lub niezgodnych z warunkami umowy - w terminie jednego roku od dnia powiadomienia o długu celnym;
c) w przypadku unieważnienia zgłoszenia celnego - w terminie określonym w przepisach dotyczących unieważniania.
Terminy określone w akapicie pierwszym lit. a) i b) ulegają przedłużeniu, w przypadku gdy wnioskodawca przedstawi dowód na to, że nieprzewidziane okoliczności lub działanie siły wyższej uniemożliwiły mu złożenie wniosku we właściwym terminie.

2.

W przypadku przytoczonych powodów - gdy organy celne nie są w stanie przyznać zwrotu lub umorzenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, wymaga się od nich, by przeanalizowały merytorycznie wniosek o zwrot lub umorzenie z uwzględnieniem innych powodów do przyznania zwrotu lub umorzenia, o których mowa w art. 116 przepisy ogólne.

3.

W przypadku złożenia odwołania od powiadomienia o długu celnym na mocy art. 44 prawo do wniesienia odwołania stosowny termin określony w ust. 1 akapit pierwszy zostaje zawieszony na czas trwania postępowania odwoławczego począwszy od dnia złożenia odwołania.

4.

Jeżeli organy celne przyznają zwrot lub umorzenie zgodnie z art. 119 błąd popełniony przez właściwe organy i 120, dane państwo członkowskie powiadamia o tym Komisję.

1.

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące:
a) zwrotu i umorzenia, o których mowa w art. 116 przepisy ogólne;
b) powiadamiania Komisji zgodnie z art. 121 postępowanie w sprawie zwrotu i umorzenia ust. 4 oraz informacji, które należy dostarczyć.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.

2.

Komisja przyjmuje decyzję, o której mowa w art. 116 przepisy ogólne ust. 3 w drodze aktów wykonawczych.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 2.

W przypadku gdy opinię komitetu, o którym mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 1, należy uzyskać w drodze procedury pisemnej, stosuje się art. 285 procedura komitetu ust. 6.