Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiające unijny kodeks celny

1.

Dla potrzeb kontroli celnych osoba, której to dotyczy przechowuje przez okres co najmniej trzech lat dokumenty i informacje, o których mowa w art. 15 udzielanie informacji organom celnym ust. 1, na dowolnym nośniku dostępnym organom celnym i akceptowanym przez nie.
Jeżeli towary dopuszczono do obrotu w okolicznościach innych niż określone w akapicie trzecim lub zgłoszono do wywozu, termin rozpoczyna się z końcem roku, w którym przyjęto zgłoszenie celne do dopuszczenia do obrotu lub zgłoszenie wywozowe.

W przypadku towarów dopuszczonych do obrotu bez cła lub z zastosowaniem obniżonej stawki celnej ze względu na końcowe przeznaczenie termin rozpoczyna się z końcem roku, w którym towary przestają być objęte dozorem celnym.

W przypadku towarów objętych inną procedurą celną lub czasowym składowaniem termin rozpoczyna się z końcem roku, w którym zamknięto procedurę celną lub zakończono czasowe składowanie.

2.

Nie naruszając przepisów art. 103 ograniczenia długu celnego ust. 4, jeżeli kontrola celna w zakresie długu celnego wykazuje konieczność wprowadzenia korekty odpowiedniego zapisu księgowego, a zainteresowana osoba została o tym powiadomiona, dokumenty oraz informacje przechowuje się przez trzy lata następujące po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.
W przypadku złożenia odwołania lub rozpoczęcia postępowania sądowego dokumenty oraz informacje przechowuje się przez okres, o którym mowa w ust. 1 lub do czasu zakończenia postępowania odwoławczego lub sądowego, w zależności od tego, który z tych terminów jest późniejszy.

1.

Organy celne nie pobierają opłat z tytułu przeprowadzenia kontroli celnych lub innych form stosowania przepisów prawa celnego, jeżeli odbywa się to w godzinach pracy właściwych urzędów celnych.

2.

Organy celne mogą pobierać opłaty lub dochodzić zwrotu kosztów, w szczególności wynikających z:
a) obecności funkcjonariuszy celnych, na wniosek, poza oficjalnymi godzinami urzędowania lub w miejscach innych niż miejsca celne;
b) przeprowadzania analiz lub ekspertyz dotyczących towarów oraz pobierania opłat pocztowych za zwrot towarów do wnioskodawcy, zwłaszcza w odniesieniu do decyzji wydanych na mocy art. 33 decyzje w sprawie wiążących informacji lub do udzielenia informacji zgodnie z art. 14 udzielanie informacji przez organy celne ust. 1;
c) kontroli lub pobierania próbek towarów do celów weryfikacji lub zniszczenia towarów, jeżeli powoduje to koszty inne niż koszty pracy funkcjonariuszy celnych;
d) nadzwyczajnych środków kontroli, jeżeli jest to niezbędne ze względu na rodzaj towaru lub potencjalne ryzyko.