Ustawa o amnestii

Art. 1. Przesłanki umorzenia postępowania karnego o przestępstwa i przestępstwa skarbowe, przesłanki uchylenia orzeczenia o amnestii

1.

W sprawach o przestępstwa i przestępstwa skarbowe, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że w wypadku przestępstwa umyślnego kara pozbawienia wolności nie przekroczyłaby lat 2, a przestępstwa nieumyślnego lat 3, postępowanie karne umarza się.

2.

W wypadku popełnienia przez sprawcę w okresie 2 lat od zastosowania amnestii nowego umyślnego przestępstwa podobnego, za które orzeczono karę pozbawienia wolności, wydane orzeczenie w przedmiocie amnestii ulega uchyleniu i postępowanie karne podejmuje się na nowo.

3.

Art. 48 wysokość nawiązki, Kodeksu karnego stosuje się odpowiednio.

4.

Organ stosujący ustawę poucza osobę korzystającą z amnestii o treści przepisu ust. 2.

Art. 2. Przesłanki warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej prawomocnie kary pobawienia wolności, zarządzenie wykonania kary

1.

W sprawach o przestępstwa i przestępstwa skarbowe wykonanie orzeczonej prawomocnie kary pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne w wymiarze do 2 lat, a za przestępstwo nieumyślne w wymiarze do 3 lat, warunkowo zawiesza się; art. 75 zarządzenie wykonania kary warunkowo zawieszonej, § 1 i 3, art. 76 zatarcie skazania z mocy prawa, § 1 Kodeksu karnego nie stosuje się, a art. 78 podstawy formalne stosowania warunkowego przedterminowego zwolnienia, § 1 Kodeksu karnego stosuje się odpowiednio.

2.

W wypadku określonym w ust. 1 zawieszenie wykonania kary następuje na okres próby równy wysokości kary wymierzonej lub pozostałej do odbycia, jednak nie krótszy niż rok; okres ten biegnie od uprawomocnienia się orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary.

3.

Zawieszając wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej za przestępstwo przeciwko mieniu, w wypadku gdy szkoda nie została naprawiona, sąd może nałożyć obowiązek jej naprawienia.

4.

Sąd zarządza wykonanie kary także, jeżeli skazany uchyla się od wykonania obowiązku naprawienia szkody określonego w ust. 3.

Art. 3. Skrócenie okresu próby przy karze pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, darowanie nie wykonanej grzywny

W wypadku orzeczenia prawomocnie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, oznaczony okres próby skraca się o połowę; orzeczoną na podstawie art. 75 zarządzenie wykonania kary warunkowo zawieszonej, § 1 Kodeksu karnego grzywnę nie wykonaną w całości lub w części daruje się.

Art. 4. Darowanie kary ograniczenia wolności albo grzywny, przesłanki uchylenia orzeczenia o zastosowaniu amnestii

1.

Prawomocnie orzeczone kary ograniczenia wolności albo grzywny, nie wykonane w całości lub w części, daruje się.

2.

Orzeczenie o zastosowaniu amnestii w wypadku, o którym mowa w ust. 1, może ulec uchyleniu, jeżeli sprawca w okresie roku od darowania kary popełnił przestępstwo umyślne, za które został prawomocnie skazany.

3.

Organ stosujący ustawę poucza osobę korzystającą z amnestii o treści przepisu ust. 2.

Art. 5. Złagodzenie kary pozbawienia wolności, zamiana kary śmierci na karę pozbawienia wolności i złagodzenie kary pozbawienia praw publicznych, złagodzenie kary grzywny, przesłanki uchylenia orzeczenia o zastosowaniu amnestii

1.

W sprawach o przestępstwa i przestępstwa skarbowe, za które wymierzono karę surowszą niż określona w art. 2 przesłanki warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej prawomocnie kary pobawienia wolności, zarządzenie wykonania kary, ust. 1:

1)

łagodzi się:
a) o połowę karę pozbawienia wolności orzeczoną w wymiarze do 10 lat,
b) o jedną trzecią karę pozbawienia wolności orzeczoną w wymiarze powyżej 10 lat,
c) karę 25 lat pozbawienia wolności do lat 15,

2)

zamienia się karę śmierci na karę 25 lat pozbawienia wolności, a orzeczoną obok niej karę dodatkową pozbawienia praw publicznych łagodzi się do 10 lat.

2.

Łagodzi się o połowę nie wykonane w całości lub w części grzywny orzeczone obok kary pozbawienia wolności.

3.

Orzeczenie o zastosowaniu amnestii w wypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i w ust. 2, ulega uchyleniu, jeżeli sprawca w okresie 2 lat od złagodzenia kary popełnił umyślne przestępstwo podobne, za które orzeczono prawomocnie karę pozbawienia wolności.

4.

Przepis art. 4 darowanie kary ograniczenia wolności albo grzywny, przesłanki uchylenia orzeczenia o zastosowaniu amnestii, ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Art. 6. Darowanie kary konfiskaty mienia, zwrot oskarżycielowi prywatnemu wpłaconych zryczałtowanych kosztów postępowania

1.

Nie wykonaną w całości lub w części karę dodatkową konfiskaty mienia daruje się.

2.

Umarzając postępowanie w sprawie o przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego, zwraca się oskarżycielowi prywatnemu wpłaconą przez niego zryczałtowaną równowartość kosztów postępowania, chyba że w sprawie zapadł już wyrok, chociażby nieprawomocny.

Art. 7. Wyłączenie stosowania przepisów ustawy

1.

Ustawy nie stosuje się:

1)

do sprawców skazanych w warunkach określonych w art. 60 nadzwyczajne złagodzenie kary, § 2 Kodeksu karnego,

2)

do przestępstw określonych w art. 148 zabójstwo, § 1, art. 145 uchylanie się od zastępczej służby wojskowej, § 3 w związku z § 2 tego artykułu, jeżeli następstwem czynu jest śmierć człowieka, oraz w art. 168 karalność przygotowania do przestępstwa, § 2, art. 184 nieodpowiednie postępowanie z materiałami promieniowania jonizującego, art. 208 rozpijanie osoby małoletniej, i art. 210 porzucenie małoletniego lub osoby nieporadnej, Kodeksu karnego,

3)

do zbrodni określonych w art. 1 pkt 1 dekretu z dnia 31 sierpnia 1944 r. o wymiarze kary dla faszystowsko-hitlerowskich zbrodniarzy winnych zabójstw i znęcania się nad ludnością cywilną i jeńcami oraz dla zdrajców Narodu Polskiego (Dz. U. z 1946 r. Nr 69, poz. 377, z 1947 r. Nr 65, poz. 390, z 1948 r. Nr 18, poz. 124 i z 1949 r. Nr 32, poz. 238) oraz do innych zbrodni wojennych i przeciwko ludzkości.

2.

Wyłączenie stosowania ustawy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, nie odnosi się do wypadków wymierzenia kary z nadzwyczajnym jej złagodzeniem.

3.

Karę śmierci orzeczoną za przestępstwa określone w ust. 1 pkt 1 i 2 zamienia się na karę 25 lat pozbawienia wolności, a orzeczoną obok niej karę dodatkową pozbawienia praw publicznych łagodzi się do lat 10.

Art. 8. Zbieg przestępstw podlegających ustawie

1.

W razie zbiegu przestępstw podlegających ustawie, stosuje się amnestię do każdego ze zbiegających się przestępstw. W razie zbiegu przestępstwa podlegającego ustawie z innym przestępstwem, stosuje się amnestię do przestępstwa jej podlegającego.

2.

Po zastosowaniu amnestii, w miarę potrzeby, orzeka się na posiedzeniu karę łączną.

Art. 9. Stosowanie przepisów ustawy do kar już złagodzonych w drodze amnestii

1.

Do kar już złagodzonych w drodze amnestii lub łaski stosuje się przepisy ustawy, biorąc za podstawę karę złagodzoną.

2.

Jeżeli w drodze amnestii lub łaski złagodzono jedynie karę łączną, uważa się, że kary wymierzone za poszczególne zbiegające się przestępstwa zostały złagodzone do wysokości złagodzonej kary łącznej.

Art. 10. Przebaczenie i puszczenie w niepamięć wykroczeń i wykroczeń skarbowych, darowanie nie wykonanych kar, właściwość organów

1.

Przebacza się i puszcza w niepamięć wykroczenia i wykroczenia skarbowe, a kary nie wykonane daruje się.

2.

Ustawę stosuje organ właściwy do orzekania w sprawie.

Art. 11. Właściwość organów w sprawach stosowania amnestii

1.

Amnestię stosuje sąd właściwy do rozpoznania sprawy.

2.

W stosunku do osób odbywających karę pozbawienia wolności lub karę aresztu wojskowego, jeżeli nie zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej, amnestię stosuje sąd wojewódzki, na którego obszarze właściwości skazany odbywa karę, a w zakresie właściwości sądów wojskowych - sąd wojskowy; sąd orzeka na posiedzeniu w składzie jednego sędziego.

3.

W sprawach określonych w art. 1 przesłanki umorzenia postępowania karnego o przestępstwa i przestępstwa skarbowe, przesłanki uchylenia orzeczenia o amnestii, w postępowaniu przygotowawczym orzeka sąd na wniosek prokuratora, a w sprawach o przestępstwa skarbowe należące do właściwości finansowych organów orzekających - kierownik tego organu pierwszej instancji.

Art. 12. Forma orzeczeń w przedmiocie stosowania amnestii

Orzeczenia w przedmiocie stosowania amnestii zapadają w formie postanowienia. W sprawach rozpoznawanych na rozprawie o zastosowaniu amnestii orzeka się wyrokiem.

Art. 13. Zażalenie na postanowienie w przedmiocie amnestii, sprzeciw na postanowienie o umorzeniu postępowania

1.

Na postanowienie w przedmiocie amnestii przysługuje zażalenie na zasadach ogólnych; na postanowienie o umorzeniu postępowania przysługuje sprzeciw w tym samym terminie.

2.

W wypadku, o którym mowa w art. 11 właściwość organów w sprawach stosowania amnestii, ust. 2, zażalenie rozpoznaje sąd wojewódzki lub sąd wojskowy w składzie trzech sędziów.

3.

W razie wniesienia sprzeciwu przeciwko postanowieniu o umorzeniu postępowania, postanowienie to traci moc i postępowanie toczy się na zasadach ogólnych.