Ustawa o bezpieczeństwie morskim

1.

Morska farma wiatrowa oraz zespół urządzeń spełniają wymagania w zakresie bezpieczeństwa, ochrony środowiska morskiego, ochrony granicy państwowej na morzu oraz obronności państwa określone w przepisach wydanych na podstawie art. 113b obowiązek zapewnienia ekspertyz i planów dotyczących morskiej farmy wiatrowej ust. 10 i 11 oraz art. 113c ekspertyza techniczna w zakresie oceny wpływu morskiej farmy wiatrowej i zespołu urządzeń na systemy obronności państwa ust. 7.

2.

Morską farmę wiatrową i zespół urządzeń buduje się i eksploatuje z zapewnieniem:

1.

W celu spełnienia wymagań, o których mowa w art. 113a wymogi w zakresie budowy i eksploatacji morskiej farmy wiatrowej ust. 2 pkt 2, 3 i 5, wytwórca w rozumieniu art. 3 pkt 12 ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych zapewnia:

2.

Ekspertyzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, określają w szczególności sposoby i środki kompensacji negatywnego wpływu morskiej farmy wiatrowej i zespołu urządzeń na bezpieczeństwo i efektywność żeglugi statków w polskich obszarach morskich oraz funkcjonowanie systemów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3.

3.

Ekspertyzy oraz plany, o których mowa w ust. 1, zatwierdza dyrektor urzędu morskiego właściwego dla lokalizacji morskiej farmy wiatrowej przed złożeniem wniosku o pozwolenie na budowę morskiej farmy wiatrowej. W przypadku morskiej farmy wiatrowej lub zespołu urządzeń zlokalizowanych na obszarze właściwości dwóch dyrektorów urzędów morskich ekspertyzy i plany zatwierdza dyrektor urzędu morskiego, na którego obszarze właściwości zlokalizowana jest większa część morskiej farmy wiatrowej lub zespołu urządzeń.

4.

Dyrektor urzędu morskiego zatwierdza ekspertyzy oraz plany, o których mowa w ust. 1, w drodze decyzji, w terminie 3 miesięcy od dnia ich przekazania, po zasięgnięciu opinii:

5.

W przypadku gdy z pozwoleń, o których mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń lub art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej, albo z uzgodnień, o których mowa w art. 27 układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej tej ustawy, wynika obowiązek sporządzenia ekspertyz, których zakres pokrywa się z ekspertyzami lub planami, o których mowa w ust. 1, dyrektor urzędu morskiego, w decyzji, o której mowa w ust. 4, uznaje ten obowiązek za wykonany.

6.

Opinie, o których mowa w ust. 4, są wydawane w terminie 60 dni od dnia przekazania ekspertyzy lub planu. Niewydanie opinii w tym terminie jest równoznaczne z brakiem zastrzeżeń.

7.

Odwołanie od decyzji, o której mowa w ust. 4, wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia tej decyzji.

8.

Plany, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, podlegają aktualizacji nie rzadziej niż co 5 lat.

9.

Plany i ekspertyzy, o których mowa w ust. 1, są sporządzane przez osoby, które posiadają kwalifikacje oraz udokumentowane doświadczenie odpowiednio w zakresie nawigacji lub łączności, lub ochrony środowiska morskiego.

10.

Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ekspertyz, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, oraz szczegółowe wymagania dotyczące kwalifikacji i doświadczenia osób uprawnionych do ich sporządzania, jak również sposób ich dokumentowania, mając na uwadze konieczność zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi statków w polskich obszarach morskich.

11.

Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres planów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, oraz szczegółowe wymagania dotyczące kwalifikacji oraz doświadczenia osób uprawnionych do ich sporządzania, jak również sposób ich dokumentowania, mając na uwadze konieczność zapewnienia bezpieczeństwa personelu zaangażowanego w budowę, eksploatację i likwidację morskiej farmy wiatrowej oraz zespołu urządzeń, jak również konieczność ochrony środowiska.

1.

W celu spełnienia wymagań, o których mowa w art. 113a wymogi w zakresie budowy i eksploatacji morskiej farmy wiatrowej ust. 2 pkt 4, wytwórca w rozumieniu art. 3 pkt 12 ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych, sporządza ekspertyzę techniczną w zakresie oceny wpływu morskiej farmy wiatrowej i zespołu urządzeń na systemy obronności państwa, w tym na system zobrazowania radiolokacyjnego, obserwacji technicznej, morskiej łączności radiowej oraz system kontroli służb ruchu lotniczego Sił Zbrojnych RP.

2.

W celu spełnienia wymagań, o których mowa w art. 113a wymogi w zakresie budowy i eksploatacji morskiej farmy wiatrowej ust. 2 pkt 4, w odniesieniu do systemu ochrony granicy państwowej na morzu, wytwórca w rozumieniu art. 3 pkt 12 ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych sporządza ekspertyzę techniczną w zakresie oceny wpływu morskiej farmy wiatrowej i zespołu urządzeń na system zobrazowania radiolokacyjnego, obserwacji technicznej i morskiej łączności radiowej Straży Granicznej.

3.

Ekspertyzy, o których mowa w ust. 1 i 2, wymagają zatwierdzenia odpowiednio przez Ministra Obrony Narodowej i ministra właściwego do spraw wewnętrznych przed złożeniem wniosku o pozwolenie na budowę dla morskiej farmy wiatrowej i zespołu urządzeń.

4.

Minister Obrony Narodowej oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych zatwierdzają odpowiednio ekspertyzy, o których mowa w ust. 1 i 2, w drodze decyzji, w terminie 3 miesięcy od dnia przekazania tych ekspertyz.

5.

W przypadku gdy z pozwoleń, o których mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń lub art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej, albo z uzgodnień, o których mowa w art. 27 układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej tej ustawy, wynika obowiązek sporządzenia ekspertyz, których zakres pokrywa się z ekspertyzami, o których mowa w ust. 1 i 2, Minister Obrony Narodowej i minister właściwy do spraw wewnętrznych w decyzji, o której mowa w ust. 4, uznają ten obowiązek za wykonany.

6.

Od decyzji, o której mowa w ust. 4, przysługuje, w terminie 7 dni od dnia doręczenia decyzji, wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy odpowiednio przez Ministra Obrony Narodowej lub ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

7.

Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ekspertyz, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz wytyczne w zakresie metodyki i metodologii sporządzania ekspertyz, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia kompleksowości ekspertyz z punktu widzenia obronności i bezpieczeństwa państwa.

1.

Jeżeli wymagają tego względy bezpieczeństwa, obronności państwa lub ochrony środowiska morskiego, właściwy dyrektor urzędu morskiego może wydać nakaz wstrzymania działania poszczególnych elementów morskiej farmy wiatrowej lub zespołu urządzeń, na czas określony, nie dłużej jednak niż do chwili ustania przyczyn wydania nakazu.

2.

Jeżeli z ekspertyz lub planów, o których mowa w art. 113b obowiązek zapewnienia ekspertyz i planów dotyczących morskiej farmy wiatrowej ust. 1, wynika konieczność instalacji urządzeń niezbędnych do zapewnienia bezpieczeństwa lub realizacji zadań Służby SAR, poszczególne elementy morskiej farmy wiatrowej lub zespół urządzeń udostępnia się bez wynagrodzenia organom administracji morskiej oraz Służby SAR, jeżeli jest to niezbędne dla realizacji ich zadań lub w celu instalacji urządzeń służących wykonywaniu zadań tych organów lub tej służby.

3.

Jeżeli z ekspertyz, o których mowa w art. 113c ekspertyza techniczna w zakresie oceny wpływu morskiej farmy wiatrowej i zespołu urządzeń na systemy obronności państwa ust. 1 i 2, wynika konieczność instalacji urządzeń niezbędnych z punktu widzenia obronności lub bezpieczeństwa państwa, w tym ochrony granicy państwowej na morzu, poszczególne elementy morskiej farmy wiatrowej lub zespołu urządzeń udostępnia się bez wynagrodzenia jednostkom organizacyjnym podlegającym Ministrowi Obrony Narodowej oraz ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, jeżeli jest to niezbędne do wykonywania zadań tych jednostek lub w celu instalacji urządzeń służących wykonywaniu tych zadań, pod warunkiem że urządzenia te nie będą zakłócać prawidłowego działania morskiej farmy wiatrowej i zespołu urządzeń.

4.

Za stan techniczny urządzeń, o których mowa w ust. 2 i 3, w tym za ich zużycie, pogorszenie lub utratę, odpowiada ich właściciel.

5.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisy art. 40 ust. 3 pkt 2 i ust. 4–7 ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych stosuje się odpowiednio.

1.

Nie później niż na 90 dni przed planowaną datą pierwszego wytworzenia energii elektrycznej w morskiej farmie wiatrowej lub jej części przeprowadza się pomiary, testy i badania niezbędne do weryfikacji poprawności założeń i wniosków zawartych w ekspertyzach, o których mowa w art. 113b obowiązek zapewnienia ekspertyz i planów dotyczących morskiej farmy wiatrowej ust. 1 pkt 2 i 3.

2.

Dokumentację z pomiarów, testów i badań, o których mowa w ust. 1, oraz informację na temat ich wyników i stwierdzonych na ich podstawie niezgodności założeń i wniosków zawartych w ekspertyzach, o których mowa w art. 113b obowiązek zapewnienia ekspertyz i planów dotyczących morskiej farmy wiatrowej ust. 1 pkt 2 i 3, inwestor przekazuje dyrektorowi urzędu morskiego właściwemu dla lokalizacji morskiej farmy wiatrowej nie później niż na 60 dni przed planowaną datą pierwszego wytworzenia energii elektrycznej w morskiej farmie wiatrowej lub jej części.

3.

Ekspertyzy, o których mowa w art. 113b obowiązek zapewnienia ekspertyz i planów dotyczących morskiej farmy wiatrowej ust. 1 pkt 2 i 3, podlegają aktualizacji na podstawie informacji, o której mowa w ust. 2, oraz w przypadku, gdy na skutek działania morskiej farmy wiatrowej lub zespołu urządzeń nastąpiło pogorszenie funkcjonowania systemów, o których mowa w tych ekspertyzach.

4.

W przypadku określonym w art. 81 ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych ekspertyzy i plany, o których mowa w art. 113b obowiązek zapewnienia ekspertyz i planów dotyczących morskiej farmy wiatrowej ust. 1, podlegają aktualizacji, a następnie zatwierdzeniu w trybie określonym w art. 113b obowiązek zapewnienia ekspertyz i planów dotyczących morskiej farmy wiatrowej ust. 4 – 7.

5.

Zatwierdzone plany, o których mowa w art. 113b obowiązek zapewnienia ekspertyz i planów dotyczących morskiej farmy wiatrowej ust. 1 pkt 4 i 5, dyrektor urzędu morskiego przekazuje niezwłocznie podmiotom realizującym zadania określone odpowiednio w Planie SAR, o którym mowa w art. 117 zadania Służby SAR ust. 2, oraz podmiotowi przygotowującemu krajowy plan zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń środowiska morskiego, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 24 rozporządzenie w sprawie organizacji zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń na morzu ust. 1 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki. Plan, o którym mowa w art. 113b obowiązek zapewnienia ekspertyz i planów dotyczących morskiej farmy wiatrowej ust. 1 pkt 5, załącza się do krajowego planu zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń środowiska morskiego, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 24 rozporządzenie w sprawie organizacji zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń na morzu ust. 1 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki.

1.

Spełnienie wymagań określonych w art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych potwierdza certyfikat uznanej organizacji to jest:

1a.

Certyfikaty, o których mowa w ust. 1, obejmują swoimi zakresami zespół urządzeń, z wyłączeniem urządzeń i budowli zlokalizowanych na obszarze lądowym, w tym stacji elektroenergetycznej zlokalizowanej na lądzie oraz odcinka lądowego kablowej linii eksportowej wraz z miejscem połączenia odcinka morskiego z odcinkiem lądowym kablowej linii eksportowej.

2.

Certyfikat, o którym mowa w ust. 1:

3.

Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej na wniosek uznanej organizacji, która posiada akredytację zgodnie z normą PN-EN ISO/IEC 17065 albo Polską Normą ją zastępującą, upoważnia tę organizację, w drodze decyzji, do wydawania certyfikatów, o których mowa w ust. 1, jeżeli organizacja ta udokumentuje posiadane doświadczenie w zakresie oceny dokumentacji technicznej oraz nadzoru nad budową, przebudową lub eksploatacją morskich farm wiatrowych lub zespołów urządzeń albo sztucznych wysp lub konstrukcji lub innych urządzeń i instalacji zlokalizowanych na morzu.

4.

Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, dołącza się:

5.

Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej prowadzi wykaz uznanych organizacji upoważnionych do wydawania certyfikatów, o których mowa w ust. 1, i ogłasza go, w drodze obwieszczenia, w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej.

6.

Wykaz, o którym mowa w ust. 5, zawiera:

7.

Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej cofa, w drodze decyzji, upoważnienie, o którym mowa w ust. 3, oraz wykreśla uznaną organizację z wykazu, o którym mowa w ust. 5, w przypadku utraty przez nią uznania Komisji Europejskiej albo w przypadku, gdy:

8.

Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej aktualizuje, w drodze obwieszczenia, wykaz, o którym mowa w ust. 5, nie później niż w terminie 21 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 3 lub 7, stała się ostateczna.

1.

Certyfikaty, o których mowa w art. 113g certyfikaty potwierdzające spełnienie wymagań w zakresie budowy i eksploatacji morskiej farmy wiatrowej ust. 1, określają objęte ich zakresem elementy morskiej farmy wiatrowej lub zespołu urządzeń oraz wymagania, których spełnienie jest warunkiem wydania tych certyfikatów.

2.

Kopie certyfikatów, o których mowa w ust. 1, uznana organizacja przekazuje właściwemu dyrektorowi urzędu morskiego w dniu ich wydania.

1.

Uznana organizacja, o której mowa w art. 113g certyfikaty potwierdzające spełnienie wymagań w zakresie budowy i eksploatacji morskiej farmy wiatrowej ust. 3, w zakresie niezbędnym do wydawania certyfikatów, o których mowa w art. 113g certyfikaty potwierdzające spełnienie wymagań w zakresie budowy i eksploatacji morskiej farmy wiatrowej ust. 1, wykonuje czynności nadzorcze nad spełnianiem wymagań określonych w wydanych certyfikatach dla morskiej farmy wiatrowej lub jej części lub zespołu urządzeń.

2.

W przypadku certyfikatu, o którym mowa w art. 113g certyfikaty potwierdzające spełnienie wymagań w zakresie budowy i eksploatacji morskiej farmy wiatrowej ust. 1 pkt 1, czynności nadzorcze, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności sprawdzenie zgodności projektu budowlanego z normami technicznymi określającymi wymagania, jakie musi spełniać morska farma wiatrowa lub zespół urządzeń.

3.

W przypadku certyfikatu, o którym mowa w art. 113g certyfikaty potwierdzające spełnienie wymagań w zakresie budowy i eksploatacji morskiej farmy wiatrowej ust. 1 pkt 2, czynności nadzorcze, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności przeprowadzenie oględzin, nadzorowanie budowy, weryfikację i kontrolę pomiarów, prób konstrukcji, połączeń kablowych oraz urządzeń wchodzących w skład morskiej farmy wiatrowej lub jej części lub zespołu urządzeń.

4.

W przypadku certyfikatu, o którym mowa w art. 113g certyfikaty potwierdzające spełnienie wymagań w zakresie budowy i eksploatacji morskiej farmy wiatrowej ust. 1 pkt 3, czynności nadzorcze, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności weryfikację dokumentacji w zakresie należytego utrzymania i serwisowania morskiej farmy wiatrowej lub jej części lub zespołu urządzeń, w tym dokumentacji z przeglądów technicznych konstrukcji i urządzeń wchodzących w skład morskiej farmy wiatrowej lub jej części lub zespołu urządzeń przeprowadzanych na podstawie odpowiednich norm technicznych oraz przepisów uznanej organizacji.