1.
Główny Inspektor Sanitarny w decyzji o uznaniu wody jako naturalnej wody mineralnej określa:
1)
firmę producenta wody, jego siedzibę oraz adres zakładu, w którym będzie produkowana naturalna woda mineralna;
2)
nazwę handlową (wymyśloną) naturalnej wody mineralnej;
3)
nazwę otworu lub otworów, z których czerpana jest ta woda;
4)
zawartość charakterystycznych składników mineralnych w litrze wody;
5)
stopień nasycenia dwutlenkiem węgla i jego pochodzenie;
6)
informacje dodatkowe zalecane w ocenie i kwalifikacji rodzajowej wody, świadczące o szczególnych właściwościach lub przeznaczeniu wody, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 39 rozporządzenie w sprawie wód mineralnych, wód źródlanych i wód stołowych, pkt 2.
2.
Główny Inspektor Sanitarny nie rzadziej niż raz w roku podaje do wiadomości, w formie obwieszczenia, w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw zdrowia, wykaz wód uznanych jako naturalne wody mineralne.
3.
Główny Inspektor Sanitarny uchyla, w drodze decyzji, dokonane przez siebie uznanie i zakazuje produkcji i wprowadzania do obrotu naturalnej wody mineralnej, jeżeli:
1)
naturalna woda mineralna lub warunki jej wydobywania, transportu i rozlewu nie odpowiadają wymaganiom określonym w ustawie oraz w uznaniu, o którym mowa w art. 35 wniosek o uznanie wody mineralnej jako naturalnej, ust. 1;
2)
podmiot, o którym mowa w art. 35 wniosek o uznanie wody mineralnej jako naturalnej, ust. 1, nie złożył nowego zaświadczenia przed upływem okresu ważności zaświadczenia, o którym mowa w art. 34 uznanie wprowadzonej do obrotu wody mineralnej jako naturalnej, ust. 2.
4.
Główny Inspektor Sanitarny przekazuje każdorazowo Komisji Europejskiej informacje o uznaniu i o uchyleniu uznania wody jako naturalnej wody mineralnej.
