• Ustawa o bezpieczeństwie ...
  19.03.2024

Ustawa o bezpieczeństwie żywności i żywienia

Stan prawny aktualny na dzień: 19.03.2024

Dz.U.2023.0.1448 t.j. - Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia

Obserwuj akt

Rozdział 1. Przepisy karne

1.
Kto produkuje lub wprowadza do obrotu środek spożywczy powszechnie spożywany szkodliwy dla zdrowia lub życia człowieka,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
2.
Kto produkuje lub wprowadza do obrotu, szkodliwy dla zdrowia lub życia człowieka, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego, suplement diety lub nową żywność,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.
3.
Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełnienia przestępstwa określonego w ust. 1 lub 2 stałe źródło dochodów albo dopuszcza się przestępstw określonych w ust. 1 i 2 w stosunku do środków spożywczych o znacznej wartości,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.
4.
Jeżeli sprawca czynów określonych w ust. 1 lub 2 działa nieumyślnie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
1.
Kto produkuje lub wprowadza do obrotu środek spożywczy zepsuty lub zafałszowany,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
2.
Jeżeli sprawca dopuszcza się przestępstwa określonego w ust. 1 w stosunku do środków spożywczych o znacznej wartości,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 3.
Orzeczenia: 5
1.
Kto prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży żywności "na odległość" (sprzedaży wysyłkowej), w tym sprzedaży przez internet, bez spełnienia obowiązku określonego w art. 63 rozpoczęcie działalności na rynku żywności lub materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, ust. 3,
podlega karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
2.
Jeżeli sprawca uczynił sobie z przestępstwa określonego w ust. 1 stałe źródło dochodów albo dopuszcza się przestępstw określonych w ust. 1 w stosunku do żywności o znacznej wartości,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 3.
1.
Kto:
1)
znakuje żywność genetycznie zmodyfikowaną niezgodnie z art 12-14 rozporządzenia nr 1829/2003 oraz art. 4 odesłanie do przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego rozporządzenia nr 1830/2003,
2)
wprowadza do obrotu żywność genetycznie zmodyfikowaną bez uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia nr 1829/2003, albo dokonuje tej czynności niezgodnie z warunkami określonymi w tym zezwoleniu,
3)
nie wykonuje obowiązku monitoringu wprowadzonej do obrotu żywności genetycznie zmodyfikowanej w sposób określony w art. 9 rozporządzenia nr 1829/2003 albo dokonuje tych czynności niezgodnie z tymi przepisami,
4)
nie wycofuje z obrotu żywności genetycznie zmodyfikowanej, która nie spełnia wymogów określonych w przepisach rozporządzenia nr 1829/2003,
5)
nie stosuje się do decyzji w sprawie przywozu organizmów genetycznie zmodyfikowanych przeznaczonych do bezpośredniego wykorzystania jako żywność albo do ich przetwarzania, o których mowa w art. 10 ust. 1 rozporządzenia nr 1946/2003,
6)
dokonuje transgranicznego przemieszczania organizmów genetycznie zmodyfikowanych przeznaczonych do bezpośredniego wykorzystania jako żywność lub do ich przetwarzania w sposób niezgodny z art. 10 ust. 1 rozporządzenia nr 1946/2003,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
2.
Takiej samej karze podlega, kto:
1)
wprowadza do obrotu nową żywność bez uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia nr 258/97;
2)
znakuje nową żywność niezgodnie z art. 8 rozporządzenia nr 258/97.
1.
Kto:
1)
używa do produkcji lub wprowadza do obrotu środek spożywczy po upływie terminu przydatności do spożycia lub daty minimalnej trwałości,
2)
dokonuje napromieniania żywności bez uzyskania zgody, o której mowa w art. 20 zgoda na napromienianie żywności promieniowaniem jonizującym ust. 1, lub niezgodnie z warunkami w niej określonymi,
3)
wprowadza po raz pierwszy do obrotu środek, o którym mowa w art. 29 powiadomienie o żywności wprowadzanej po raz pierwszy do obrotu ust. 1, bez powiadomienia Głównego Inspektora Sanitarnego,
4)
reklamuje lub prowadzi działalność promocyjną preparatów do początkowego żywienia niemowląt wbrew zakazowi określonemu w art. 25 reklama preparatów do początkowego żywienia niemowląt ust. 2,
5)
prowadzi działalność promocyjną przedmiotów służących do karmienia niemowląt wbrew zakazowi określonemu w art. 25 reklama preparatów do początkowego żywienia niemowląt ust. 2,
6)
oferuje lub dostarcza preparaty do początkowego żywienia niemowląt oraz przedmioty służące do karmienia niemowląt, ich próbki lub inne przedmioty tego typu o charakterze promocyjnym, konsumentom wbrew zakazowi określonemu w art. 25 reklama preparatów do początkowego żywienia niemowląt ust. 2,
7)
nie wykonuje czynności w zakresie identyfikacji dostawców lub odbiorców żywności wbrew obowiązkowi określonemu w art. 18 możliwość śledzenia rozporządzenia nr 178/2002,
8)
nie wdraża w zakładzie procedur opartych na zasadach systemu HACCP wbrew obowiązkowi określonemu w art. 5 rozporządzenia nr 852/2004 lub nie przestrzega wymagań higienicznych, wbrew obowiązkowi określonemu w art. 59 obowiązek przestrzegania wymagań higienicznych ust. 1,
9)
wprowadza do obrotu jako naturalną wodę mineralną wodę, która nie została uznana w trybie określonym w art. 35 wniosek o uznanie wody mineralnej jako naturalnej ust. 1,
10)
wykonuje czynności klasyfikatora grzybów lub grzyboznawcy bez posiadania uprawnień określonych w art. 43 uprawnienia klasyfikatora grzybów lub grzyboznawcy,
11)
zatrudnia osoby, co do których stwierdzone zostały przeciwwskazania do wykonywania prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby wbrew zakazowi, o którym mowa w załączniku II rozdziale VIII ust. 2 rozporządzenia nr 852/2004 lub osoby nieposiadające orzeczeń lekarskich do celów sanitarno-epidemiologicznych o braku przeciwwskazań do wykonywania prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby, wbrew obowiązkowi określonemu w art. 59 obowiązek przestrzegania wymagań higienicznych ust. 2,
12)
(uchylony)
13)
wprowadza do obrotu materiał lub wyrób przeznaczony do kontaktu z żywnością niespełniający wymagań określonych w art. 3 rozporządzenia nr 1935/2004 albo taki materiał lub wyrób zawierający w swoim składzie substancje inne niż określone w trybie art. 54 rozporządzenie w sprawie substancji dozwolonych do stosowania w procesie wytwórczym i przetwórczym, albo taki materiał lub wyrób nieprawidłowo oznakowany,
14)
nie przestrzega w zakładzie działającym na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością zasad dobrej praktyki produkcyjnej wbrew obowiązkowi określonemu w art. 4 rozporządzenia nr 2023/2006,
15)
prowadzi proces recyklingu materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych, bez zezwolenia Komisji wydanego na zasadach określonych w art 4-8 rozporządzenia nr 282/2008 lub w sposób niezgodny z warunkami określonymi w tym zezwoleniu,
16)
prowadzi działalność w zakresie produkcji lub obrotu materiałami i wyrobami przeznaczonymi do kontaktu z żywnością, w tym materiałami i wyrobami z tworzyw sztucznych pochodzącymi z recyklingu, bez złożenia wniosku o wpis do rejestru zakładów w trybie i na zasadach określonych w art. 63 rozpoczęcie działalności na rynku żywności lub materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością,
17)
nie umieszcza w miejscu zbywania żywności w ramach rolniczego handlu detalicznego oznaczenia, o którym mowa w art. 44a produkcja i zbywanie żywności w ramach rolniczego handlu detalicznego ust. 3, lub podaje w tym oznaczeniu informacje niepełne lub nieprawdziwe,
podlega karze grzywny.
2.
Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w stosunku do środków spożywczych po upływie ich terminu przydatności do spożycia, o znacznej wartości,
podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
W sprawach o czyny, o których mowa w art. 100 odpowiedzialność karna za naruszenie przepisów ustawy, orzekanie następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
1.
W przypadku popełnienia wykroczenia, o którym mowa w art. 100 odpowiedzialność karna za naruszenie przepisów ustawy, ust. 1 pkt 13, sąd może orzec przepadek przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia wykroczenia, chociażby nie stanowiły one własności sprawcy, jeżeli stanowią one zagrożenie dla zdrowia lub życia człowieka.
2.
W przypadku orzeczenia środka karnego, o którym mowa w ust. 1, koszty zniszczenia ponosi producent lub podmiot wprowadzający do obrotu materiał lub wyrób przeznaczony do kontaktu z żywnością.
Szukaj: Filtry
Ładowanie ...