• Ustawa o biokomponentach ...
  17.09.2025
Obserwuj akt

Rozdział 4a. Poświadczanie spełnienia kryterium ograniczenia emisji gazów cieplarnianych i kryteriów zrównoważonego rozwoju

1.
Biokomponenty mogą być zaliczone podmiotowi realizującemu Narodowy Cel Wskaźnikowy na poczet realizacji obowiązków, o których mowa w art. 23 obowiązki podmiotu realizującego Narodowy Cel Wskaźnikowy ust. 1 oraz art. 23b obowiązek zapewnienia minimalnego udziału biokomponentów w paliwach ciekłych ust. 1, wyłącznie wtedy, gdy:
1)
spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju określone odpowiednio w art. 28ba ochrona terenów o wysokiej wartości bioróżnorodności–28bcb i art. 28bcc niskie ryzyko spowodowania pośredniej zmiany użytkowania gruntów ust. 1 oraz kryterium ograniczenia emisji gazów cieplarnianych określone w art. 28b wymóg ograniczenia w biokomponentach emisji gazów cieplarnianych;
2)
nie zostały wcześniej zaliczone na poczet realizacji obowiązku określonego w art. 3 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającej i w następstwie uchylającej dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE, zwanej dalej „dyrektywą 2009/28/WE”;
3)
nie zostały wcześniej zaliczone na poczet realizacji obowiązków, o których mowa w art. 23 obowiązki podmiotu realizującego Narodowy Cel Wskaźnikowy ust. 1 oraz art. 23b obowiązek zapewnienia minimalnego udziału biokomponentów w paliwach ciekłych ust. 1, przez ten sam lub przez inny podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy lub na poczet innych obowiązków nałożonych przez państwa członkowskie Unii Europejskiej inne niż Rzeczpospolita Polska wynikających z art. 25 ust. 1 akapit pierwszy i czwarty dyrektywy 2018/2001 (w brzmieniu z dnia 7 czerwca 2022 r.).
2.
Biokomponenty wytworzone z odpadów lub pozostałości, z wyłączeniem odpadów pochodzących z rolnictwa, rybołówstwa, akwakultury lub leśnictwa lub pozostałości z rolnictwa, rybołówstwa, akwakultury lub leśnictwa, mogą być zaliczone podmiotowi realizującemu Narodowy Cel Wskaźnikowy na poczet realizacji obowiązków, o których mowa w art. 23 obowiązki podmiotu realizującego Narodowy Cel Wskaźnikowy ust. 1 oraz art. 23b obowiązek zapewnienia minimalnego udziału biokomponentów w paliwach ciekłych ust. 1, jeżeli spełniają:
1)
odpowiednie kryterium ograniczenia emisji gazów cieplarnianych określone w art. 28b wymóg ograniczenia w biokomponentach emisji gazów cieplarnianych;
2)
warunki określone w ust. 1 pkt 2 i 3.
2a.
Przepis ust. 2 stosuje się także do substancji lub produktów uzyskanych z odpadów lub pozostałości, o których mowa w tym przepisie, powstałych przed przetworzeniem ich w biokomponenty.
2b.
Kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art 28ba–28bcb i art. 28bcc niskie ryzyko spowodowania pośredniej zmiany użytkowania gruntów ust. 1 oraz kryteria ograniczenia emisji gazów cieplarnianych określone w art. 28b oraz art. 135a ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii stosuje się bez względu na pochodzenie geograficzne biomasy.
3.
Wsparcie finansowe w zakresie wytwarzania biokomponentów i biopaliw ciekłych oraz ich wykorzystania, pochodzące ze środków publicznych, w tym ze środków funduszy Unii Europejskiej, może zostać udzielone podmiotowi ubiegającemu się o przyznanie wsparcia finansowego, pod warunkiem że biokomponenty i biopaliwa ciekłe, które będą objęte wsparciem, spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 28ba ochrona terenów o wysokiej wartości bioróżnorodności–28bcb i art. 28bcc niskie ryzyko spowodowania pośredniej zmiany użytkowania gruntów ust. 1 oraz kryterium ograniczenia emisji gazów cieplarnianych określone w art. 28b wymóg ograniczenia w biokomponentach emisji gazów cieplarnianych.
4.
(uchylony)
1.
Biokomponenty spełniają kryterium ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, jeżeli ograniczenie emisji tych gazów wynosi co najmniej:
1)
35% – do dnia 31 grudnia 2017 r.;
2)
50% – od dnia 1 stycznia 2018 r.
1a.
Uznaje się, że instalacja jest w eksploatacji od dnia rozpoczęcia fizycznego wytwarzania biokomponentów.
2.
(uchylony)
2a.
(uchylony)
3.
Ograniczenie emisji gazów cieplarnianych oblicza się zgodnie z zasadami określonymi w załączniku nr 2 do ustawy.
4.
Do obliczenia emisji gazów cieplarnianych spowodowanych uprawą surowców rolniczych przeznaczanych do wytworzenia biokomponentów, paliw z biomasy w rozumieniu art. 2 pkt 26c ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii lub biopłynów w rozumieniu art. 2 pkt 4 tej ustawy stosuje się:
1)
wartości standardowe ograniczenia emisji gazów cieplarnianych określone w załączniku nr 2 do ustawy – w przypadku biokomponentów lub biopłynów w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii;
2)
wartości standardowe ograniczenia emisji gazów cieplarnianych określone w załączniku do ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii – w przypadku paliw z biomasy w rozumieniu art. 2 pkt 26c tej ustawy – lub
3)
wartości emisji gazów cieplarnianych umieszczone w wykazie ogłoszonym na podstawie ust. 6 lub wartości rzeczywiste dla tej uprawy, które oblicza się zgodnie z metodyką określoną w części II.3 załącznika nr 2 do ustawy lub w części II.2 załącznika do ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii.
5.
(uchylony)
6.
Minister właściwy do spraw rolnictwa ogłosi, w drodze obwieszczenia, wykaz wartości emisji gazów cieplarnianych spowodowanych uprawą surowców rolniczych na obszarach województw, niższych od wartości standardowych emisji gazów cieplarnianych określonych w załączniku nr 2 do ustawy lub w załączniku do ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, biorąc pod uwagę wykaz tych wartości zatwierdzony przez Komisję Europejską, w drodze decyzji.
1.
Biokomponenty wytworzone z biomasy rolniczej spełniają kryterium ochrony terenów o wysokiej wartości bioróżnorodności, jeżeli biomasa wykorzystywana do ich wytwarzania nie pochodzi z terenów, które w okresie od 1 do 31 stycznia 2008 r. lub po tym okresie, posiadały następujący status, niezależnie od tego, czy posiadają go nadal:
1)
lasów pierwotnych i innych zalesionych gruntów, czyli lasów i innych zalesionych gruntów z gatunkami rodzimymi,
gdzie nie istnieją wyraźnie widoczne ślady działalności człowieka, a procesy ekologiczne nie zostały w istotny sposób zaburzone;
1a)
lasów i innych zalesionych gruntów o wysokiej różnorodności biologicznej, charakteryzujących się obfitością gatunków i niezdegradowanych, które zostały przez właściwy organ uznane za mające wysoką różnorodność biologiczną, chyba że zainteresowany podmiot przedstawi dowody, że produkcja tych surowców nie narusza tych celów ochrony przyrody;
2)
obszarów wyznaczonych:
a) na cele ochrony przyrody, o których mowa w ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2024 r. poz. 1478 i 1940),
b) do ochrony rzadkich, zagrożonych lub poważnie zagrożonych ekosystemów lub gatunków, które zostały uznane za takie na podstawie umów międzynarodowych lub wykazów sporządzonych przez organizacje międzyrządowe lub Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody, pod warunkiem uznania ich przez Komisję Europejską zgodnie z art. 30 ust. 4 akapit pierwszy dyrektywy 2018/2001 (w brzmieniu z dnia 7 czerwca 2022 r.);
3)
obszarów trawiastych o wysokiej bioróżnorodności o powierzchni powyżej jednego hektara:
a) naturalnych, czyli obszarów trawiastych, które pozostaną takimi obszarami jeżeli nie dojdzie do interwencji człowieka i które zachowają naturalny skład gatunkowy oraz cechy i procesy ekologiczne,
b) nienaturalnych, czyli obszarów trawiastych, które przestaną być takimi obszarami na skutek braku interwencji człowieka, są bogate gatunkowo i nie są zdegradowane, chyba że zbiory surowców rolniczych są konieczne, aby mogły zachować status obszarów trawiastych.
2.
Uznaje się, że biokomponenty wytworzone z biomasy rolniczej pochodzące z obszarów określonych w ust. 1 pkt 2 spełniają kryterium ochrony terenów o wysokiej wartości bioróżnorodności, pod warunkiem, że zainteresowany podmiot przedstawi dowody, że produkcja biomasy wykorzystanej do ich wytworzenia nie narusza celów ochrony przyrody.
1.
Biokomponenty wytworzone z biomasy rolniczej spełniają kryterium ochrony terenów zasobnych w duże ilości pierwiastka węgla, jeżeli biomasa wykorzystywana do ich wytwarzania nie pochodzi z takich terenów.
2.
Do terenów zasobnych w duże ilości pierwiastka węgla zalicza się tereny, które w okresie od 1 do 31 stycznia 2008 r. posiadały jeden z poniższych statusów, ale już go nie posiadają:
1)
terenów podmokłych, które są pokryte lub nasączone wodą stale lub przez znaczną część roku;
2)
obszarów stale zalesianych, czyli obszarów obejmujących więcej niż 1 ha z drzewami o wysokości powyżej 5 metrów i pokryciem powierzchni przez korony drzew powyżej 30%, lub drzewami mogącymi osiągnąć te wartości w miejscu ich naturalnego występowania;
3)
obszarów obejmujących więcej niż 1 ha z drzewami o wysokości powyżej 5 metrów i z pokryciem powierzchni przez korony drzew pomiędzy 10% a 30% lub drzewami mogącymi osiągnąć te wartości w miejscu ich naturalnego występowania, z wyjątkiem sytuacji, gdy przedstawiono dowody, że obszar ten przed i po przekształceniu magazynuje taką ilość pierwiastka węgla, że stosując metodykę określoną w pkt II.3. załącznika nr 2 do ustawy, zostałoby spełnione kryterium określone w art. 28b wymóg ograniczenia w biokomponentach emisji gazów cieplarnianych.
3.
Przepisów ust. 2 nie stosuje się, jeżeli w czasie pozyskiwania biomasy teren posiadał ten sam status co w okresie od 1 do 31 stycznia 2008 r.
Biokomponenty wytworzone z biomasy rolniczej spełniają kryterium ochrony torfowisk, jeżeli biomasa wykorzystywana do ich wytwarzania nie pochodzi z terenów, które w okresie od 1 do 31 stycznia 2008 r. były torfowiskami, chyba że podmiot zainteresowany przedstawi dowody, że przy uprawie i zbiorach biomasy nie stosowano melioracji uprzednio niemeliorowanych gleb.
1.
Uznaje się, że biokomponenty, biopłyny w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii i paliwa z biomasy w rozumieniu art. 2 pkt 26c tej ustawy wytworzone z pozostałości pochodzących z gruntów rolnych spełniają kryteria określone w art. 29 ust. 2 dyrektywy 2018/2001 (w brzmieniu z dnia 7 czerwca 2022 r.), jeżeli producent rolny stosuje zasady ochrony powierzchni gleby, o których mowa w art. 101 ochrona powierzchni ziemi pkt 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2025 r. poz. 647), i działa na podstawie krajowego planu zachowania żyzności gleb, w szczególności w zakresie zachowania zasobów pierwiastka węgla w glebie. W przypadku gdy krajowy plan zachowania żyzności gleb nie został przyjęty, producent rolny jest obowiązany do działania na podstawie indywidualnego planu gospodarki glebą, opracowanego zgodnie z wymaganiami uznanego systemu certyfikacji, w którym w szczególności potwierdza, że stosuje praktyki upraw zapewniające zachowanie jak najlepszego stanu gleby, w tym zasobów pierwiastka węgla w glebie.
2.
Indywidualny plan gospodarki glebą, o którym mowa w ust. 1:
1)
zawiera w szczególności wskazanie stosowanych podstawowych praktyk gospodarowania glebami mających na celu utrzymanie pierwiastka węgla w glebie (sekwestracja dwutlenku węgla), oddziałujących na zmniejszenie emisji dwutlenku węgla z gleby do atmosfery;
2)
opracowuje się na podstawie analiz, o których mowa w art. 128 ust. 4a pkt 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii.
3.
Audytorzy systemów dobrowolnych, o których mowa w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2022/996 z dnia 14 czerwca 2022 r. w sprawie zasad weryfikacji kryteriów zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych oraz kryteriów niskiego ryzyka spowodowania pośredniej zmiany użytkowania gruntów (Dz. Urz. UE L 168 z 27.06.2022, str. 1, z późn. zm.), weryfikują stosowanie przez producentów rolnych indywidualnych planów gospodarki glebą lub praktyk przy ustalaniu emisji gazów cieplarnianych z biokomponentów, biopłynów w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii i paliw z biomasy w rozumieniu art. 2 pkt 26c tej ustawy zgodnie z art. 20 oraz art. 21 tego rozporządzenia.
Biokomponenty spełniają kryterium zrównoważonej gospodarki leśnej, jeżeli pozyskanie biomasy leśnej wykorzystywanej do ich wytworzenia było prowadzone zgodnie z:
1)
rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2022/2448 z dnia 13 grudnia 2022 r. ustanawiającym operacyjne wytyczne dotyczące dowodów do celów wykazania zgodności z kryteriami zrównoważonego rozwoju dotyczącymi biomasy leśnej i określonymi w art. 29 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 (Dz. Urz. UE L 320 z 14.12.2022, str. 4) oraz
2)
zasadami trwale zrównoważonej gospodarki leśnej określonymi w ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2025 r. poz. 567).
1.
Biokomponenty, biopłyny w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii i paliwa z biomasy w rozumieniu art. 2 pkt 26c tej ustawy spełniają kryterium niskiego ryzyka spowodowania pośredniej zmiany użytkowania gruntów, jeżeli w stosunku do biomasy wykorzystywanej do ich wytworzenia nie zaobserwowano znaczącej ekspansji obszaru produkcji na tereny zasobne w pierwiastek węgla, o której mowa w art. 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/807 z dnia 13 marca 2019 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 w odniesieniu do określenia surowców o wysokim ryzyku spowodowania pośredniej zmiany użytkowania gruntów, w przypadku których zaobserwowano znaczącą ekspansję obszaru produkcji na tereny zasobne w pierwiastek węgla oraz certyfikowania biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy o niskim ryzyku spowodowania pośredniej zmiany użytkowania gruntów (Dz. Urz. UE L 133 z 21.05.2019, str. 1), chyba że te biokomponenty spełniają warunki określone w art. 4 i art. 5 tego rozporządzenia.
2.
Przy obliczaniu spełnienia kryterium, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się dane wejściowe do obliczania emisji surowców określone w załączniku nr 3 do ustawy.
Kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art 28ba–28bcb i art. 28bcc niskie ryzyko spowodowania pośredniej zmiany użytkowania gruntów ust. 1 stosuje się odpowiednio do biopłynów w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii i do paliw z biomasy w rozumieniu art. 2 pkt 26c tej ustawy.
1.
Potwierdzenie spełnienia kryteriów zrównoważonego rozwoju oraz kryteriów ograniczenia emisji gazów cieplarnianych określonych w poświadczeniu odbywa się przez system bilansu masy.
2.
Podmioty certyfikowane są obowiązane do wdrożenia systemu bilansu masy, który:
1)
umożliwia mieszanie – w szczególności w kontenerze, w zakładzie przetwórczym lub logistycznym, w infrastrukturze lub obiekcie do przesyłu lub dystrybucji – partii surowców lub paliw o różnych właściwościach pod względem zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych;
2)
dopuszcza mieszanie partii surowców o różnej wartości energetycznej w celu dalszego przetworzenia, pod warunkiem że wielkość partii jest dostosowana do ich wartości energetycznej;
3)
wymaga, aby informacje na temat właściwości dotyczących zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, a także wielkości partii, o których mowa w pkt 1, pozostały przypisane mieszance;
4)
zapewnia, że suma wszystkich partii, o których mowa w pkt 1, wycofanych z mieszanki jest opisana jako posiadająca te same właściwości dotyczące zrównoważonego rozwoju i te same ilości jak suma wszystkich partii dodanych do mieszanki oraz zawiera wymóg, aby ten bilans został uzyskany w odpowiednim czasie;
5)
zapewnia, aby każda dostawa surowców lub paliw była zaliczana tylko raz do celów obliczenia końcowego zużycia energii brutto w rozumieniu art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii ze źródeł odnawialnych oraz zawierała informacje, czy na rzecz produkcji danej dostawy udzielono wsparcia oraz jaki jest rodzaj systemu wsparcia, jeżeli zostało ono udzielone.
3.
W przypadku gdy partia surowców jest przetwarzana, informacje o właściwościach partii pod względem zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych koryguje się i przypisuje produktowi zgodnie z następującymi zasadami:
1)
jeżeli w procesie przetwarzania partii surowca powstaje tylko jeden produkt, który jest przeznaczony do produkcji biokomponentów, biopłynów w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii lub paliw z biomasy w rozumieniu art. 2 pkt 26c tej ustawy, innych paliw odnawialnych, ciekłych paliw węglowych pochodzących z recyklingu lub gazowych paliw węglowych pochodzących z recyklingu, wielkość partii i powiązane wartości zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych koryguje się z zastosowaniem współczynników przeliczeniowych odzwierciedlających stosunek masy produktu przeznaczonego do takiej produkcji do masy surowca wprowadzonego do procesu;
2)
jeżeli w procesie przetwarzania partii surowca powstaje więcej niż jeden produkt, który jest przeznaczony do produkcji biokomponentów, biopłynów w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii lub paliw z biomasy w rozumieniu art. 2 pkt 26c tej ustawy, innych paliw odnawialnych, ciekłych paliw węglowych pochodzących z recyklingu lub gazowych paliw węglowych pochodzących z recyklingu, do każdego produktu stosuje się oddzielny współczynnik przeliczeniowy i osobny bilans masy.

1.
Sposób weryfikacji spełnienia kryteriów zrównoważonego rozwoju, o których mowa w art. 28ba ochrona terenów o wysokiej wartości bioróżnorodności–28bcb i art. 28bcc niskie ryzyko spowodowania pośredniej zmiany użytkowania gruntów ust. 1, zgodnie z systemem bilansu masy, o którym mowa w art. 28be potwierdzenie spełnienia kryteriów zrównoważonego rozwoju, określa uznany system certyfikacji.
2.
Wykazanie spełnienia kryteriów zrównoważonego rozwoju określonych w art. 28ba ochrona terenów o wysokiej wartości bioróżnorodności–28bcb i art. 28bcc niskie ryzyko spowodowania pośredniej zmiany użytkowania gruntów ust. 1 przez podmioty realizujące Narodowy Cel Wskaźnikowy odbywa się w szczególności zgodnie z art. 28i weryfikacja danych zawartych w świadectwie.
3.
(uchylony)
1.
Dokumentami potwierdzającymi spełnienie przez biomasę lub biokomponenty kryteriów zrównoważonego rozwoju i umożliwiającymi zaliczenie tych biokomponentów na poczet realizacji obowiązków, o których mowa w art. 23 obowiązki podmiotu realizującego Narodowy Cel Wskaźnikowy ust. 1 oraz art. 23b obowiązek zapewnienia minimalnego udziału biokomponentów w paliwach ciekłych ust. 1, wystawianymi na poszczególnych etapach wytwarzania biokomponentów, są:
1)
dokument wystawiony przez producenta rolnego przewidziany przez uznany system certyfikacji;
2)
poświadczenie;
3)
świadectwo.
2.
Za dokumenty, o których mowa w ust. 1, uznaje się również dokumenty wystawione:
1)
w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub w kraju trzecim, pod warunkiem że zostały wystawione w ramach uznanego systemu certyfikacji;
2)
w kraju trzecim, pod warunkiem że Unia Europejska zawarła z tym krajem umowę, na mocy której uznaje się, że biomasa wytworzona w tym kraju spełnia kryteria zrównoważonego rozwoju.
Dokument przewidziany przez uznany system certyfikacji lub przez umowę, o której mowa w art. 28c dokumenty potwierdzające spełnienie przez biomasę lub biokomponenty kryteriów zrównoważonego rozwoju ust. 2 pkt 2, wystawiony przez producenta rolnego, zawiera dane określone w tym systemie lub umowie.

1.
Podmioty wykonujące działalność gospodarczą w zakresie: wytwarzania biokomponentów, przetwarzania biomasy, zakupu, importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego biomasy lub biokomponentów, które mają być zaliczone do realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, są obowiązane do uzyskania certyfikatu.
2.
Podmiot certyfikowany, dokonując rozporządzenia przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się:
1)
biomasy lub
2)
biokomponentów lub, w przypadku wytwórców, przeznaczenia biokomponentów do wytworzenia przez siebie paliw
– na potrzeby realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, jest obowiązany posiadać ważny certyfikat oraz wystawić poświadczenie.
3.
Poświadczenie, o którym mowa w ust. 2, jest wystawiane zgodnie z wymaganiami uznanego systemu certyfikacji.
1.
Zabrania się podmiotowi realizującemu Narodowy Cel Wskaźnikowy wystawiania poświadczeń dla biokomponentów zawartych w paliwach, które zostały wykorzystane przez ten podmiot do realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 23 obowiązki podmiotu realizującego Narodowy Cel Wskaźnikowy ust. 1.
2.
Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy podmiotów realizujących Narodowy Cel Wskaźnikowy, w przypadku poświadczeń wystawianych dla biokomponentów wytworzonych w procesie współuwodornienia.
Świadectwa są wystawiane na podstawie poświadczeń, a w przypadku biokomponentów, które zostały wytworzone poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – na podstawie dokumentów, o których mowa w art. 28c dokumenty potwierdzające spełnienie przez biomasę lub biokomponenty kryteriów zrównoważonego rozwoju ust. 2.
Wskazana w świadectwie ilość biokomponentów zawartych w paliwach rozporządzonych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zużytych na potrzeby własne, które mają być zaliczone do realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, nie może być większa niż ilość biokomponentów wskazana w poświadczeniach lub w dokumentach, o których mowa w art. 28c dokumenty potwierdzające spełnienie przez biomasę lub biokomponenty kryteriów zrównoważonego rozwoju ust. 2, posiadanych przez podmiot wystawiający świadectwo.
1.
Świadectwo zawiera:
1)
oznaczenie firmy podmiotu wystawiającego świadectwo, jego siedziby i adresu;
2)
numer identyfikacji podatkowej (NIP) podmiotu wystawiającego świadectwo;
3)
indywidualny numer świadectwa;
4)
wskazanie uznanego systemu certyfikacji lub innego dokumentu, o którym mowa w art. 28c dokumenty potwierdzające spełnienie przez biomasę lub biokomponenty kryteriów zrównoważonego rozwoju ust. 2, potwierdzającego spełnienie:
a) kryteriów zrównoważonego rozwoju oraz kryterium ograniczenia emisji gazów cieplarnianych – dotyczącego biokomponentów będących przedmiotem świadectwa,
b) kryterium ograniczenia emisji gazów cieplarnianych – dotyczącego innych paliw odnawialnych, ciekłych paliw węglowych pochodzących z recyklingu lub gazowych paliw węglowych pochodzących z recyklingu będących przedmiotem świadectwa;
5)
informacje o ilości i rodzaju biokomponentów, w tym wytworzonych z surowców wymienionych w załączniku 1 do ustawy, innych paliw odnawialnych, ciekłych paliw węglowych pochodzących z recyklingu i gazowych paliw węglowych pochodzących z recyklingu wskazanych w świadectwie;
6)
oświadczenie o spełnieniu:
a) kryteriów zrównoważonego rozwoju oraz kryterium ograniczenia emisji gazów cieplarnianych przez biokomponenty wskazane w świadectwie,
b) kryterium ograniczenia emisji gazów cieplarnianych przez inne paliwa odnawialne, ciekłe paliwa węglowe pochodzące z recyklingu i gazowe paliwa węglowe pochodzące z recyklingu wskazane w świadectwie;
7)
datę uruchomienia instalacji, z której pochodzi partia biokomponentów, innych paliw odnawialnych, ciekłych paliw węglowych pochodzących z recyklingu lub gazowych paliw węglowych pochodzących z recyklingu wskazana w świadectwie;
8)
wartość energetyczną biokomponentów, innych paliw odnawialnych, ciekłych paliw węglowych pochodzących z recyklingu lub gazowych paliw węglowych pochodzących z recyklingu wyrażoną w MJ/kg;
9)
informację dotyczącą poziomu emisji gazów cieplarnianych partii biokomponentów, innych paliw odnawialnych, ciekłych paliw węglowych pochodzących z recyklingu lub gazowych paliw węglowych pochodzących z recyklingu wskazanych w świadectwie;
10)
wartość ograniczenia emisji gazów cieplarnianych;
11)
wykaz poświadczeń lub dokumentów, o których mowa w art. 28c dokumenty potwierdzające spełnienie przez biomasę lub biokomponenty kryteriów zrównoważonego rozwoju ust. 2, wykorzystanych na potrzeby wystawienia świadectwa.
2.
Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, wzór świadectwa oraz może określić dodatkowe dane, które powinno zawierać świadectwo, mając na względzie konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczenia obowiązku, o którym mowa w art. 23 obowiązki podmiotu realizującego Narodowy Cel Wskaźnikowy ust. 1.
1.
Prezes Urzędu Regulacji Energetyki jest uprawniony do weryfikacji danych zawartych w świadectwie.
2.
Weryfikacja, o której mowa w ust. 1, polega na ustaleniu, czy ilość biokomponentów, innych paliw odnawialnych, ciekłych paliw węglowych pochodzących z recyklingu lub gazowych paliw węglowych pochodzących z recyklingu wskazana w świadectwie odpowiada ilości odpowiednio biokomponentów, innych paliw odnawialnych, ciekłych paliw węglowych pochodzących z recyklingu lub gazowych paliw węglowych pochodzących z recyklingu wskazanej w poświadczeniach lub dokumentach, o których mowa w art. 28c dokumenty potwierdzające spełnienie przez biomasę lub biokomponenty kryteriów zrównoważonego rozwoju ust. 2, posiadanych przez podmiot wystawiający świadectwo, oraz czy te poświadczenia lub dokumenty są wiarygodne.


Prezes Urzędu Regulacji Energetyki może żądać przedstawienia dokumentów i informacji dotyczących realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych informacji prawnie chronionych.

1.
Działalność gospodarcza w zakresie udzielania zgody na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców i wymaga wpisu do rejestru administratorów systemów certyfikacji.
2.
Czasowe świadczenie usług w zakresie udzielania zgody na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji przez przedsiębiorców z państw członkowskich w rozumieniu art. 3 objaśnienie pojęć pkt 6 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wymaga uzyskania wpisu do rejestru administratorów systemów certyfikacji. Przepisy niniejszego rozdziału oraz rozdziałów 1, 4a i 5–7 stosuje się.
3.
Rejestr administratorów systemów certyfikacji prowadzi organ rejestrowy.
1.
Administrator systemu certyfikacji jest obowiązany spełniać następujące warunki:
1)
posiadać tytuł prawny do dysponowania uznanym systemem certyfikacji;
2)
posiadać tłumaczenie na język polski dokumentów uznanego systemu certyfikacji – w przypadku uznanego systemu certyfikacji sporządzonego w języku obcym;
3)
prowadzić dokumentację dotyczącą zgód udzielonych jednostkom certyfikującym na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji.
2.
Działalność gospodarczą, o której mowa w art. 28k wymóg wpisu do rejestru administratorów systemów certyfikacji ust. 1, może wykonywać osoba, która nie była karana za przestępstwo skarbowe, przestępstwo przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów, a także przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi oraz obrotowi gospodarczemu, a w przypadku osoby prawnej lub jednostki
organizacyjnej niebędącej osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – którego odpowiednio członkowie zarządu albo osoby uprawnione do reprezentowania nie były karane za te przestępstwa.
3.
Organ rejestrowy dokonuje wpisu do rejestru administratorów systemów certyfikacji na pisemny wniosek administratora systemu certyfikacji.
4.
Wniosek o wpis do rejestru administratorów systemów certyfikacji zawiera:
1)
oznaczenie firmy administratora systemu certyfikacji, jego siedziby, adresu i innych danych teleadresowych;
2)
numer identyfikacji podatkowej (NIP) administratora systemu certyfikacji;
3)
nazwę uznanego systemu certyfikacji, którym dysponuje administrator systemu certyfikacji, oraz wskazanie decyzji Komisji Europejskiej o uznaniu systemu certyfikacji, okres jej ważności oraz ścieżkę certyfikacji;
4)
wskazanie tytułu prawnego do dysponowania uznanym systemem certyfikacji;
5)
wskazanie członków zarządu albo osób uprawnionych do reprezentowania - w przypadku administratora systemu certyfikacji będącego odpowiednio osobą prawną lub jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną;
6)
oświadczenie, że w chwili składania wniosku o wpis do rejestru administratorów systemów certyfikacji wnioskodawca nie zalega z uiszczeniem podatków, opłat lub składek na ubezpieczenie społeczne.
5.
Administrator systemu certyfikacji do wniosku o wpis do rejestru administratorów systemów certyfikacji dołącza:
1)
oświadczenie następującej treści:
„Oświadczam, że:
1)
dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru administratorów systemów certyfikacji są kompletne i zgodne z prawdą;
2)
znane mi są warunki wykonywania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 28k wymóg wpisu do rejestru administratorów systemów certyfikacji ust. 1, określone w art. 28l wniosek o wpis do rejestru administratorów systemów certyfikacji ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz spełniam warunki, o których mowa w art. 28l wniosek o wpis do rejestru administratorów systemów certyfikacji ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2 tej ustawy.”;
2)
oświadczenie o niekaralności osoby, a w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – odpowiednio oświadczenia członków zarządu albo osób uprawnionych do reprezentowania;
3)
kopię uznanego systemu certyfikacji wraz z jego tłumaczeniem na język polski.
6.
Oświadczenia, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, powinny również zawierać:
1)
oznaczenie:
a) firmy administratora systemu certyfikacji, jego siedziby i adresu,
b) miejsca i daty złożenia oświadczenia;
2)
podpis osoby uprawnionej do reprezentowania administratora systemu certyfikacji, ze wskazaniem imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
7.
Oświadczenie, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli o następującej treści: "Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.". Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
8.
W przypadku gdy wniosek o wpis do rejestru administratorów systemów certyfikacji nie zawiera danych, o których mowa w ust. 4, lub do wniosku nie dołączono oświadczeń lub dokumentu, o których mowa w ust. 5, organ rejestrowy niezwłocznie wzywa administratora systemu certyfikacji do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania z pouczeniem, że nieuzupełnienie tych danych spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania.
9.
Przepis ust. 4 stosuje się do wniosku o zmianę danych zawartych w rejestrze administratorów systemów certyfikacji.
10.
Organ rejestrowy wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru administratorów systemów certyfikacji.
1.
Wpisowi do rejestru administratorów systemów certyfikacji podlegają dane, o których mowa w art. 28l wniosek o wpis do rejestru administratorów systemów certyfikacji ust. 4 pkt 1–4, z wyłączeniem innych danych teleadresowych.
2.
Rejestr administratorów systemów certyfikacji może być prowadzony w systemie informatycznym.
3.
Rejestr administratorów systemów certyfikacji jest jawny.
4.
Organ rejestrowy prostuje z urzędu wpis do rejestru administratorów systemów certyfikacji zawierający oczywiste błędy lub niezgodności ze stanem faktycznym.
1.
Organ rejestrowy jest obowiązany dokonać wpisu administratora systemu certyfikacji do rejestru administratorów systemów certyfikacji w terminie 7 dni od dnia wpływu do tego organu wniosku o wpis wraz z dokumentami, o których mowa w art. 28l wniosek o wpis do rejestru administratorów systemów certyfikacji ust. 5.
2.
Jeżeli organ rejestrowy nie dokona wpisu w terminie, o którym mowa w ust. 1, a od dnia wpływu wniosku do tego organu upłynęło 14 dni, administrator systemu certyfikacji może rozpocząć działalność. Nie dotyczy to przypadku, gdy organ wezwał administratora systemu certyfikacji do uzupełnienia wniosku o wpis nie później niż przed upływem 7 dni od dnia jego otrzymania. W takiej sytuacji termin, o którym mowa w zdaniu pierwszym, biegnie odpowiednio od dnia wpływu uzupełnienia wniosku o wpis.
1.
Administrator systemu certyfikacji wpisany do rejestru administratorów systemów certyfikacji jest obowiązany informować organ rejestrowy o każdej zmianie danych zawartych w rejestrze, w szczególności o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej, w terminie 14 dni od dnia zmiany tych danych, pod rygorem wykreślenia z rejestru administratorów systemów certyfikacji.
2.
Administrator systemu certyfikacji wpisany do rejestru administratorów systemów certyfikacji jest obowiązany przekazać organowi rejestrowemu kopię uznanego systemu certyfikacji wraz z jego tłumaczeniem na język polski, w terminie 30 dni od dnia zatwierdzenia przez Komisję Europejską wprowadzonych zmian, pod rygorem wykreślenia z rejestru administratorów systemów certyfikacji.
1.
Organ rejestrowy wydaje decyzję o zakazie wykonywania przez administratora systemu certyfikacji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 28k wymóg wpisu do rejestru administratorów systemów certyfikacji ust. 1, w przypadku gdy administrator systemu certyfikacji:
1)
nie usunął naruszeń warunków wymaganych do wykonywania działalności gospodarczej, o których mowa w art. 28l wniosek o wpis do rejestru administratorów systemów certyfikacji ust. 1, w wyznaczonym przez organ terminie;
2)
złożył oświadczenia, o których mowa w art. 28l wniosek o wpis do rejestru administratorów systemów certyfikacji ust. 4 pkt 6 lub ust. 5 pkt 1 lub 2, niezgodne ze stanem faktycznym;
3)
przestał spełniać warunek, o którym mowa w art. 28l wniosek o wpis do rejestru administratorów systemów certyfikacji ust. 2.
1a.
Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
1b.
Przed wydaniem decyzji na podstawie ust. 1 pkt 1 organ rejestrowy wyznacza termin usunięcia stwierdzonych naruszeń.
2.
W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, organ rejestrowy z urzędu:
1)
wykreśla administratora systemu certyfikacji wykonującego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 28k wymóg wpisu do rejestru administratorów systemów certyfikacji ust. 1, z rejestru administratorów systemów certyfikacji;
2)
informuje jednostki certyfikujące, które posiadały zgodę tego administratora na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji, o wykreśleniu administratora z rejestru administratorów systemów certyfikacji.
2a.
Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy administrator systemu certyfikacji wykonuje działalność gospodarczą objętą wpisem także na podstawie wpisów do innych rejestrów działalności regulowanej w tym samym zakresie działalności gospodarczej.
3.
Administrator systemu certyfikacji, wobec którego wydano decyzję o zakazie wykonywania działalności, o której mowa w ust. 1, może uzyskać wpis do rejestru administratorów systemu certyfikacji nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji.
Organ rejestrowy wykreśla administratora systemu certyfikacji z rejestru administratorów systemów certyfikacji na jego wniosek, a także po uzyskaniu informacji z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo Krajowego Rejestru Sądowego o wykreśleniu przedsiębiorcy.
1.
Administrator systemu certyfikacji, co najmniej raz w roku kalendarzowym, przeprowadza kontrolę jednostek certyfikujących, które posiadają zgodę na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji udzieloną przez tego administratora. Kontrola jednostek certyfikujących jest przeprowadzana w celu weryfikacji, czy certyfikacja przeprowadzana przez jednostki certyfikujące nie narusza wymagań przewidzianych przez uznany system certyfikacji oraz jest zgodna ze ścieżką certyfikacji, której dotyczy zgoda administratora systemu certyfikacji.
2.
Administrator systemu certyfikacji informuje organ rejestrowy o cofnięciu zgody na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji jednostce certyfikującej, w terminie 14 dni od dnia jej cofnięcia.

1.
Działalność gospodarcza w zakresie wydawania certyfikatów podmiotom certyfikowanym jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców i wymaga wpisu do rejestru jednostek certyfikujących.
2.
Czasowe świadczenie usług w zakresie wydawania certyfikatów przez przedsiębiorców z państw członkowskich w rozumieniu art. 3 objaśnienie pojęć pkt 6 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz z państw trzecich wymaga uzyskania wpisu do rejestru jednostek certyfikujących. Przepisy niniejszego rozdziału oraz rozdziałów 1, 4a i 5–7 stosuje się.
3.
Rejestr jednostek certyfikujących prowadzi organ rejestrowy.
1.
Jednostka certyfikująca jest obowiązana spełniać następujące warunki:
1)
posiadać pisemną zgodę administratora systemu certyfikacji na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji wraz ze wskazaniem ścieżki certyfikacji;
2)
prowadzić dokumentację dotyczącą wydanych certyfikatów;
3)
zatrudniać osoby posiadające:
a) niezbędną wiedzę do przeprowadzania weryfikacji kryteriów zrównoważonego rozwoju,
b) udokumentowane doświadczenie w zakresie obliczania emisji gazów cieplarnianych dla wskazanych przez administratora systemu certyfikacji ścieżek certyfikacji lub stosowania wymogów uznanego systemu certyfikacji.
2.
Działalność gospodarczą, o której mowa w art. 28q wymóg wpisu do rejestru jednostek certyfikujących ust. 1, może wykonywać osoba, która nie była karana za przestępstwo skarbowe, przestępstwo przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów, a także przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi oraz obrotowi gospodarczemu, a w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – której odpowiednio członkowie zarządu albo osoby uprawnione do reprezentowania nie były karane za te przestępstwa.
3.
Organ rejestrowy dokonuje wpisu do rejestru jednostek certyfikujących na pisemny wniosek jednostki certyfikującej.
4.
Wniosek o wpis do rejestru jednostek certyfikujących zawiera:
1)
oznaczenie firmy jednostki certyfikującej, jej siedziby, adresu i innych danych teleadresowych;
2)
numer identyfikacji podatkowej (NIP) jednostki certyfikującej;
3)
nazwę uznanego systemu certyfikacji, na stosowanie którego jednostka certyfikująca uzyskała zgodę administratora systemu certyfikacji;
3a)
wskazanie ścieżki certyfikacji, której dotyczy zgoda administratora systemu certyfikacji;
4)
oznaczenie administratora systemu certyfikacji, który udzielił zgody na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji;
5)
wskazanie członków zarządu albo osób uprawnionych do reprezentowania - w przypadku jednostki certyfikującej będącej odpowiednio osobą prawną lub jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną;
6)
oświadczenie, że w chwili składania wniosku o wpis do rejestru jednostek certyfikujących wnioskodawca nie zalega z uiszczeniem podatków, opłat lub składek na ubezpieczenie społeczne.
5.
Jednostka certyfikująca do wniosku o wpis do rejestru jednostek certyfikujących dołącza:
1)
oświadczenie następującej treści:
„Oświadczam, że:
1)
dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru jednostek certyfikujących są kompletne i zgodne z prawdą;
2)
znane mi są warunki wykonywania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 28q wymóg wpisu do rejestru jednostek certyfikujących ust. 1, określone w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz spełniam warunki, o których mowa w art. 28r wymogi wobec jednostki certyfikującej
ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 2 tej ustawy.”;
2)
oświadczenie o niekaralności osoby, a w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – odpowiednio oświadczenia członków zarządu albo osób uprawnionych do reprezentowania;
3)
kopię dokumentu potwierdzającego posiadanie tytułu prawnego do korzystania z uznanego systemu certyfikacji.
6.
Oświadczenia, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, powinny również zawierać:
1)
oznaczenie:
a) firmy jednostki certyfikującej, jej siedziby i adresu,
b) miejsca i daty złożenia oświadczenia;
2)
podpis osoby uprawnionej do reprezentowania jednostki certyfikującej, ze wskazaniem imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
7.
Oświadczenie, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli o następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
8.
W przypadku gdy wniosek o wpis do rejestru jednostek certyfikujących nie zawiera danych, o których mowa w ust. 4, lub do wniosku nie dołączono oświadczeń lub dokumentu, o których mowa w ust. 5, organ rejestrowy niezwłocznie wzywa jednostkę certyfikującą do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania z pouczeniem, że nieuzupełnienie tych danych spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania.
9.
Przepis ust. 4 stosuje się do wniosku o zmianę danych zawartych w rejestrze jednostek certyfikujących.
10.
Organ rejestrowy wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru jednostek certyfikujących.
1.
Wpisowi do rejestru jednostek certyfikujących podlegają dane, o których mowa w art. 28r wymogi wobec jednostki certyfikującej ust. 4 pkt 1–4, z wyłączeniem innych danych teleadresowych.
2.
Rejestr jednostek certyfikujących może być prowadzony w systemie informatycznym.
3.
Rejestr jednostek certyfikujących jest jawny.
4.
Organ rejestrowy prostuje z urzędu wpis do rejestru jednostek certyfikujących zawierający oczywiste błędy lub niezgodności ze stanem faktycznym.
1.
Organ rejestrowy jest obowiązany dokonać wpisu jednostki certyfikującej do rejestru jednostek certyfikujących w terminie 7 dni od dnia wpływu do tego organu wniosku o wpis wraz z dokumentami, o których mowa w art. 28r wymogi wobec jednostki certyfikującej ust. 5.
2.
Jeżeli organ rejestrowy nie dokona wpisu w terminie, o którym mowa w ust. 1, a od dnia wpływu wniosku do tego organu upłynęło 14 dni, jednostka certyfikująca może rozpocząć działalność. Nie dotyczy to przypadku, gdy organ wezwał jednostkę certyfikującą do uzupełnienia wniosku o wpis nie później niż przed upływem 7 dni od dnia jego otrzymania. W takiej sytuacji termin, o którym mowa w zdaniu pierwszym, biegnie odpowiednio od dnia wpływu uzupełnienia wniosku o wpis.
Jednostka certyfikująca wpisana do rejestru jednostek certyfikujących jest obowiązana informować organ rejestrowy o każdej zmianie danych zawartych w rejestrze, w szczególności o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej, w terminie 14 dni od dnia zmiany tych danych, pod rygorem wykreślenia z rejestru jednostek certyfikujących.
1.
Organ rejestrowy wydaje decyzję o zakazie wykonywania przez jednostkę certyfikującą działalności gospodarczej, o której mowa w art. 28q wymóg wpisu do rejestru jednostek certyfikujących ust. 1, w przypadku gdy jednostka certyfikująca:
1)
nie usunęła naruszeń warunków wymaganych do wykonywania działalności gospodarczej, o których mowa w art. 28r wymogi wobec jednostki certyfikującej ust. 1, w wyznaczonym przez organ terminie;
2)
złożyła oświadczenia, o których mowa w art. 28r wymogi wobec jednostki certyfikującej ust. 4 pkt 6 lub ust. 5 pkt 1 lub 2, niezgodne ze stanem faktycznym;
3)
przestała spełniać warunek, o którym mowa w art. 28r wymogi wobec jednostki certyfikującej ust. 2.
1a.
Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
1b.
Przed wydaniem decyzji na podstawie ust. 1 pkt 1 organ rejestrowy wyznacza termin usunięcia stwierdzonych naruszeń.
2.
W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, organ rejestrowy z urzędu wykreśla jednostkę certyfikującą wykonującą działalność gospodarczą, o której mowa w art. 28q wymóg wpisu do rejestru jednostek certyfikujących ust. 1, z rejestru jednostek certyfikujących.
2a.
Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy jednostka certyfikująca wykonuje działalność gospodarczą objętą wpisem także na podstawie wpisów do innych rejestrów działalności regulowanej w tym samym zakresie działalności gospodarczej.
3.
Jednostka certyfikująca, wobec której wydano decyzję o zakazie wykonywania działalności, o której mowa w ust. 1, może uzyskać wpis do rejestru jednostek certyfikujących nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji.
3a.
Organ rejestrowy wykreśla jednostkę certyfikującą z rejestru jednostek certyfikujących na jej wniosek, a także po uzyskaniu informacji z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo Krajowego Rejestru Sądowego o wykreśleniu przedsiębiorcy.
4.
W przypadku wykreślenia administratora systemu certyfikacji z rejestru administratorów systemów certyfikacji:
1)
certyfikaty wydane przez jednostki certyfikujące posługujące się uznanym systemem certyfikacji prowadzonym przez wykreślonego administratora systemu certyfikacji zachowują ważność do upływu okresu, na jaki zostały wydane, jednak nie dłużej niż do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym została przeprowadzona ostatnia kontrola, o której mowa w art. 28p kontrola jednostek certyfikujących;
2)
jednostki certyfikujące:
a) wydające certyfikaty na podstawie zgody administratora systemu certyfikacji, który został wykreślony z rejestru administratorów systemów certyfikacji, z dniem jego wykreślenia z tego rejestru nie mogą w ramach tego systemu przeprowadzać kontroli podmiotów certyfikowanych oraz wydawać certyfikatów,
b) w terminie 3 miesięcy od dnia wykreślenia administratora systemu certyfikacji z rejestru administratorów systemów
certyfikacji mogą uzyskać zgodę innego administratora systemu certyfikacji na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji; po bezskutecznym upływie tego terminu jednostki certyfikujące podlegają wykreśleniu z rejestru jednostek certyfikujących, o którym mowa w art. 28q wymóg wpisu do rejestru jednostek certyfikujących ust. 1.
5.
W przypadku wykreślenia jednostki certyfikującej z rejestru jednostek certyfikujących, certyfikaty wydane przez te jednostki zachowują ważność do upływu okresu, na jaki zostały wydane, jednak nie dłużej niż do ostatniego dnia, w którym powinna być przeprowadzona kontrola, o której mowa w art. 28v kontrola podmiotu certyfikowanego w ramach systemu certyfikacji.
Jednostka certyfikująca przeprowadza kontrolę podmiotu certyfikowanego, któremu wydała certyfikat, na zasadach i w trybie przewidzianych przez uznany system certyfikacji.
Jednostka certyfikująca, na wniosek organu rejestrowego i w zakresie przez niego wskazanym, jest obowiązana do przeprowadzenia kontroli wskazanego przez ten organ podmiotu certyfikowanego, któremu ta jednostka wydała certyfikat, w terminie 30 dni od dnia wpływu wniosku. Jednostka certyfikująca pisemnie informuje organ rejestrowy
o wynikach kontroli, w terminie 14 dni od jej zakończenia.
Jednostka certyfikująca wydaje certyfikat zgodnie z zasadami określonymi przez uznany system certyfikacji.




Szukaj: Filtry
Ładowanie ...