1.
Zgon i jego przyczyna są ustalane przez:
1)
lekarza leczącego chorego w ostatniej chorobie albo
2)
kierownika zespołu ratownictwa medycznego, jeżeli zgon nastąpił w trakcie akcji medycznej, o której mowa w art. 40 medyczne czynności ratunkowe ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2023 r. poz. 1541, 1560 i 1972).
2.
W razie niemożności dopełnienia przepisu ust. 1, stwierdzenie zgonu i jego przyczyny powinno nastąpić w drodze oględzin, dokonywanych przez lekarza lub w razie jego braku przez inną osobę, powołaną do tej czynności przez właściwego starostę, przy czym koszty tych oględzin i wystawionego świadectwa nie mogą obciążać rodziny zmarłego.
3.
Minister właściwy do spraw zdrowia określi w drodze rozporządzenia:
1)
sposób dokonywania oględzin oraz kwalifikacje osób, które z braku lekarzy mogą być powoływane do wykonania oględzin;
2)
zasady wzywania lekarzy, o których mowa w ust. 2, w celu stwierdzenia zgonu i jego przyczyny;
3)
w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych zasady pokrywania wydatków związanych z wykonywaniem oględzin.
3a.
Karta zgonu składa się z trzech części przeznaczonych:
1)
do zarejestrowania zgonu;
2)
dla administracji cmentarza;
3)
dla potrzeb statystyki publicznej.
3b.
Karta zgonu w części przeznaczonej do zarejestrowania zgonu zawiera, jeżeli są znane:
1)
nazwisko, nazwisko rodowe, imię (imiona) osoby zmarłej, numer Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL), a w przypadku jego braku – rodzaj i numer dokumentu stwierdzającego tożsamość;
2)
datę, godzinę i miejsce zgonu albo datę, godzinę i miejsce znalezienia zwłok;
3)
datę oraz miejsce urodzenia osoby zmarłej;
4)
płeć osoby zmarłej.
3c.
Karta zgonu w części przeznaczonej dla administracji cmentarza w celu pochowania zwłok zawiera:
1)
nazwisko, nazwisko rodowe i imię (imiona) osoby zmarłej;
2)
stan cywilny osoby zmarłej;
3)
datę i miejsce zgonu;
4)
datę i miejsce urodzenia osoby zmarłej;
5)
imiona i nazwiska rodziców osoby zmarłej;
6)
informację, czy zgon nastąpił w wyniku choroby zakaźnej;
7)
adnotację o zarejestrowaniu zgonu lub zgłoszeniu zgonu.
3d.
Karta zgonu w części przeznaczonej dla potrzeb statystyki publicznej zawiera:
1)
miejsce zamieszkania zmarłego, w tym okres przebywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na obszarze danej gminy, o ile są znane;
2)
wykształcenie zmarłego;
3)
informacje o zgonie, w tym przyczynę zgonu, oraz o osobie stwierdzającej przyczynę zgonu, a w przypadku dziecka do roku życia:
a) godzinę urodzenia,
b) informacje o stanie jego zdrowia: długość, ciężar ciała, punkty w skali Apgar,
c) informacje o ciąży i porodzie: okres trwania ciąży, wielorakość porodu, liczbę dzieci urodzonych przez matkę.
3e.
Podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, przetwarzają i przekazują, dla potrzeb statystyki publicznej, dane zawarte w karcie zgonu w części, o której mowa w ust. 3d, służbom statystyki publicznej.
4.
Osoby wymienione w ust. 1 i 2 stwierdzają zgon i jego przyczyny, a następnie wypełniają wydawaną w tym celu kartę zgonu. Karta zgonu jest wydawana w jednym egzemplarzu:
1)
podmiotom, o których mowa w art. 10 prawo pochowania zwłok, postępowanie ze zwłokami niepochowanymi przez podmioty uprawnione ust. 1 i 3;
2)
zakładowi medycyny sądowej albo prosektorium szpitala – w przypadku, o którym mowa w art. 45c ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.
4b.
Podmiot, któremu została wydana karta zgonu, przekazuje część karty zgonu, zawierającą nazwisko, nazwisko rodowe, imię (imiona) osoby zmarłej, stan cywilny osoby zmarłej, datę i miejsce zgonu, datę i miejsce urodzenia osoby zmarłej, imiona i nazwiska rodziców osoby zmarłej, informację, czy zgon nastąpił w wyniku choroby zakaźnej, oraz zawierającą adnotację o zarejestrowaniu zgonu lub zgłoszeniu zgonu, administracji cmentarza w celu pochowania zwłok.
4ba.
W przypadku, o którym mowa w
art. 45c zgon pacjenta lub urodzenie martwego dziecka w środku transportu sanitarnego zespołu ratownictwa medycznego ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym:
1)
kierownik zespołu ratownictwa medycznego wydaje zakładowi medycyny sądowej albo prosektorium szpitala kartę zgonu wraz z kartą medycznych czynności ratunkowych lub kartą medyczną lotniczego zespołu ratownictwa medycznego;
2)
zakład medycyny sądowej albo prosektorium szpitala, o których mowa w pkt 1, wydaje kartę zgonu podmiotom, o których mowa w art. 10 prawo pochowania zwłok, postępowanie ze zwłokami niepochowanymi przez podmioty uprawnione ust. 1 i 3.
4bb.
W przypadku, o którym mowa w art. 45c zgon pacjenta lub urodzenie martwego dziecka w środku transportu sanitarnego zespołu ratownictwa medycznego ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, kartę zgonu pacjenta, którego tożsamości nie można ustalić albo potwierdzić na podstawie dokumentów stwierdzających tożsamość, wypełnia lekarz zakładu medycyny sądowej albo lekarz szpitala, w którym funkcjonuje prosektorium szpitala.
4bc.
W przypadku, o którym mowa w
art. 45c zgon pacjenta lub urodzenie martwego dziecka w środku transportu sanitarnego zespołu ratownictwa medycznego ust. 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, lekarz szpitala, do którego przewieziono zwłoki martwo urodzonego dziecka:
1)
sporządza kartę martwego urodzenia i przekazuje ją kierownikowi urzędu stanu cywilnego zgodnie z art. 54 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. – Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. z 2025 r. poz. 594);
2)
wypełnia kartę zgonu na wniosek osoby uprawnionej do pochowania, o której mowa w art. 10 upoważnienie do wydawania odpisów aktów stanu cywilnego i zaświadczeń ust. 1, i wydaje ją podmiotom, o których mowa w art. 10 prawo pochowania zwłok, postępowanie ze zwłokami niepochowanymi przez podmioty uprawnione ust. 1 i 3.
4c.
Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych i ministrem właściwym do spraw informatyzacji, określi, w drodze rozporządzenia, wzór karty zgonu, w tym sporządzanej w formie dokumentu elektronicznego oraz sposób jej wypełnienia, uwzględniając zakres danych konieczny do sporządzenia aktu zgonu i do umożliwienia pochówku osoby zmarłej oraz zakres danych wymaganych dla potrzeb statystyki publicznej.
5.
(uchylony)
5a.
W przypadku dziecka martwo urodzonego, bez względu na czas trwania ciąży, dla którego, na wniosek osoby uprawnionej do pochowania, o której mowa w art. 10 prawo pochowania zwłok, postępowanie ze zwłokami niepochowanymi przez podmioty uprawnione ust. 1, sporządzono kartę zgonu, w celu pochowania zwłok nie jest wymagana adnotacja urzędu stanu cywilnego o zarejestrowaniu zgonu.
5b.
Jeżeli w związku z niedostępnością rejestru stanu cywilnego zgon nie został zarejestrowany w dniu jego zgłoszenia, zgłaszający zgon składa administracji cmentarza, niezwłocznie po otrzymaniu, odpis skrócony aktu zgonu lub odpis zupełny aktu zgonu osoby o nieustalonej tożsamości.
6.
Pochowanie zwłok lub przekazanie ich uczelni lub federacji podmiotów systemu szkolnictwa wyższego i nauki, o których mowa w art. 10 prawo pochowania zwłok, postępowanie ze zwłokami niepochowanymi przez podmioty uprawnione ust. 2, wymaga uprzedniego stwierdzenia zgonu i jego przyczyn w karcie zgonu zawierającej adnotację urzędu stanu cywilnego o zarejestrowaniu zgonu.
7.
Osoby stwierdzające zgon i jego przyczyny, o których mowa w ust. 1, obowiązani są, dla potrzeb statystyki publicznej, udzielać na żądanie właściwych organów wyjaśnień odnoszących się do faktu zgonu i jego przyczyny. Jeżeli zmarły pozostawał podczas ostatniej choroby pod opieką lekarską, wyjaśnienia powinny również dotyczyć przebiegu tej choroby. Wyjaśnienia te stanowią tajemnicę prawnie chronioną i mogą być wykorzystywane tylko dla potrzeb statystyki publicznej oraz w postępowaniu sądowym.
8.
Zarówno lekarz, jak i inne osoby powołane do dokonywania oględzin zwłok (ust. 1 i 2), jeżeli przy dokonaniu tej czynności powezmą pewność lub uzasadnione podejrzenie, że przyczyną zgonu była choroba zakaźna, podlegająca obowiązkowemu zgłoszeniu, powinni zawiadomić o tym natychmiast właściwego inspektora sanitarnego. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że przyczyną zgonu było przestępstwo, lekarz, jak i inne osoby powołane do oględzin zwłok powinni zawiadomić o tym natychmiast właściwego prokuratora lub najbliższy posterunek Policji.
9.
W przypadkach, w których zachodzi uzasadnione podejrzenie, że przyczyną zgonu było przestępstwo, na pochowanie zwłok oprócz karty zgonu wymagane jest zezwolenie prokuratora.
