1.
Poza przypadkami, o których mowa w art. 100 przesłanki odmowy zezwolenia na pobyt czasowy ust. 1 pkt 1–4 i 8, udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 139o przesłanki udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy w celu korzystania z mobilności długoterminowej ust. 1, odmawia się, gdy:
1)
upłynął okres ważności posiadanego przez cudzoziemca dokumentu pobytowego, o którym mowa w art. 1 zakres regulacji ustawy ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, z adnotacją „ICT”, wydanego przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej lub
2)
w postępowaniu w sprawie udzielenia tego zezwolenia osoba składająca wniosek w imieniu i na rzecz jednostki przyjmującej:
a) złożyła wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje lub dołączyła do niego dokumenty zawierające takie dane lub informacje, lub
b) zeznała nieprawdę lub zataiła prawdę albo podrobiła lub przerobiła dokument w celu użycia go jako autentycznego lub takiego dokumentu używała jako autentycznego, lub
a) złożyła wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje lub dołączyła do niego dokumenty zawierające takie dane lub informacje, lub
b) zeznała nieprawdę lub zataiła prawdę albo podrobiła lub przerobiła dokument w celu użycia go jako autentycznego lub takiego dokumentu używała jako autentycznego, lub
3)
podmiot będący pracodawcą macierzystym lub jednostką przyjmującą:
a) jest zarządzany lub kontrolowany przez osobę fizyczną prawomocnie:
– ukaraną za wykroczenie, o którym mowa w art. 120 przepis karny ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, która w ciągu 2 lat od ukarania została ponownie ukarana za podobne wykroczenie, lub
– ukaraną za wykroczenia, o których mowa w art. 120 przepis karny ust. 3–5 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, lub
– skazaną wyrokiem za przestępstwo, o którym mowa w art. 218 właściwość organów w sprawach zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE–221 Kodeksu karnego, lub
b) nie dopełnia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, lub
c) zalega z uiszczeniem podatków, z wyjątkiem przypadków gdy uzyskał przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległych płatności lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu, lub
d) nie prowadzi działalności gospodarczej albo została ogłoszona jego upadłość, lub
a) jest zarządzany lub kontrolowany przez osobę fizyczną prawomocnie:
– ukaraną za wykroczenie, o którym mowa w art. 120 przepis karny ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, która w ciągu 2 lat od ukarania została ponownie ukarana za podobne wykroczenie, lub
– ukaraną za wykroczenia, o których mowa w art. 120 przepis karny ust. 3–5 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, lub
– skazaną wyrokiem za przestępstwo, o którym mowa w art. 218 właściwość organów w sprawach zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE–221 Kodeksu karnego, lub
b) nie dopełnia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, lub
c) zalega z uiszczeniem podatków, z wyjątkiem przypadków gdy uzyskał przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległych płatności lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu, lub
d) nie prowadzi działalności gospodarczej albo została ogłoszona jego upadłość, lub
4)
upłynął okres przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa na terytorium Unii Europejskiej, który wynosi:
a) 3 lata – w przypadku pracy w charakterze pracownika kadry kierowniczej lub specjalisty albo
b) 1 rok – w przypadku pracy w charakterze pracownika odbywającego staż, lub
a) 3 lata – w przypadku pracy w charakterze pracownika kadry kierowniczej lub specjalisty albo
b) 1 rok – w przypadku pracy w charakterze pracownika odbywającego staż, lub
5)
wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy został złożony podczas nielegalnego pobytu cudzoziemca, któremu ma być ono udzielone, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2.
Poza przypadkami, o których mowa w ust. 1 oraz art. 100 przesłanki odmowy zezwolenia na pobyt czasowy ust. 1 pkt 1–4 i 8, udzielenia kolejnego zezwolenia, o którym mowa w art. 139o przesłanki udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy w celu korzystania z mobilności długoterminowej ust. 1, odmawia się, gdy:
1)
jednostka przyjmująca została ustanowiona głównie w celu ułatwiania wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pracownikom przenoszonym wewnątrz przedsiębiorstwa lub
2)
okoliczności sprawy wskazują, że poprzedzające je zezwolenie na pobyt czasowy było wykorzystane w innym celu niż cel, w jakim zostało udzielone.
