1.
Do odmowy udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności nie stosuje się przepisów:
1)
art. 100 przesłanki odmowy zezwolenia na pobyt czasowy ust. 1 pkt 9 w przypadku, o którym mowa w art. 186 przesłanki obligatoryjnego udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności ust. 1 pkt 2 lub art. 187 przesłanki fakultatywnego udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności pkt 4;
2)
art. 100 przesłanki odmowy zezwolenia na pobyt czasowy ust. 1 pkt 8 w przypadku, o którym mowa w art. 186 przesłanki obligatoryjnego udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności ust. 1 pkt 3 lub 4, jeżeli cudzoziemiec ubiega się o udzielenie mu kolejnego zezwolenia;
3)
art. 100 przesłanki odmowy zezwolenia na pobyt czasowy ust. 1 pkt 6 i 7 – w przypadku, o którym mowa w art. 186 przesłanki obligatoryjnego udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności ust. 1 pkt 3, 4, 6–9;
4)
art. 100 przesłanki odmowy zezwolenia na pobyt czasowy ust. 1 pkt 2 i 3 oraz 6-9 w przypadkach, o których mowa w art. 186 przesłanki obligatoryjnego udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności ust. 1 pkt 5 lub art. 187 przesłanki fakultatywnego udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności pkt 6 lub 7.
2.
Cudzoziemcowi, który osiągnął pełnoletność w trakcie pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i złożył wniosek o udzielenie mu zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności w ciągu 1 roku od dnia, w którym osiągnął pełnoletność, nie można odmówić udzielenia tego zezwolenia, gdy przemawia za tym szczególnie ważny interes cudzoziemca, a wyłączną podstawą odmowy byłby jego nielegalny pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
