Ustawa o czasie pracy kierowców

1.

Czasem pracy przedsiębiorców, o których mowa w art. 1 zakres regulacji ustawy pkt 1a, i osób, o których mowa w art. 1 zakres regulacji ustawy pkt 1b, jest czas od rozpoczęcia do zakończenia pracy, w którym pozostają oni na swoich stanowiskach pracy, będąc do dyspozycji podmiotu, dla którego świadczą usługę przewozu drogowego i wykonują czynności, o których mowa w art. 6 pojęcie czasu pracy kierowcy ust. 1.

2.

Do czasu pracy osób, o których mowa w art. 1 zakres regulacji ustawy pkt 1b, wlicza się czas pozostawania w gotowości, o której mowa w art. 6 pojęcie czasu pracy kierowcy ust. 2.

1.

Tygodniowy czas pracy nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin
w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy.

2.

Tygodniowy czas pracy, o którym mowa w ust. 1, może być przedłużony do 60 godzin, jeżeli średni tygodniowy czas pracy nie przekroczy 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy.

3.

Czas pracy określony w ust. 1 i 2 obowiązuje:

4.

Przepisy art. 13 przerwa na odpoczynek ust. 1, art. 21 praca w porze nocnej i art. 27 normy dotyczące przerw w prowadzeniu i okresów odpoczynku określone w przepisach UE ust. 4 stosuje się odpowiednio.

5.

Do określenia okresu odpoczynku stosuje się przepisy rozporządzenia (WE) 561/2006 albo umowy AETR.

1.

Ewidencję czasu pracy przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 1 zakres regulacji ustawy pkt 1a, prowadzi ten przedsiębiorca.

2.

Ewidencję czasu pracy osób, o których mowa w art. 1 zakres regulacji ustawy pkt 1b, prowadzi podmiot, na rzecz którego wykonywany jest przewóz drogowy.

3.

Przepisy art. 25 ewidencja czasu pracy kierowców stosuje się odpowiednio.

1.

Ewidencję czasu pracy, o której mowa w art. 26d ewidencja czasu pracy kierowców nie pozostających w stosunku pracy, przechowuje się przez okres dwóch lat po zakończeniu okresu nią objętego.

2.

Podmiot, na rzecz którego wykonywany jest przewóz drogowy wydaje osobom, o których mowa w art. 1 zakres regulacji ustawy pkt 1b, kopię ewidencji czasu pracy.

1.

Kierowca wykonujący zadania służbowe w ramach międzynarodowych przewozów drogowych nie jest w podróży służbowej w rozumieniu art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.

2.

Do kierowcy, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio, w zakresie ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przepisy wydane na podstawie art. 21 rozporządzenie w sprawie zasad ustalania podstawy wymiaru składek ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych dotyczące pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców.

1)

kwota stanowiąca równowartość 60 euro za każdy dzień pobytu za granicą, z zastrzeżeniem, że tak ustalony miesięczny przychód tych osób stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia;

2)

należności stanowiące zwrot równowartości poniesionych przez kierowcę kosztów:
a) noclegu, o którym mowa w art. 8 dzienny i tygodniowy okres wypoczynku kierowcy ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 561/2006,
b) podróży do miejsca rozpoczęcia międzynarodowego przewozu drogowego środkami transportu innymi niż pojazd będący w dyspozycji pracodawcy lub podmiotu, na rzecz którego kierowca wykonuje międzynarodowy przewóz drogowy,
c) niezbędnych udokumentowanych wydatków określonych lub uznanych przez pracodawcę lub podmiot, na rzecz którego kierowca wykonuje międzynarodowy przewóz drogowy, odpowiednio do uzasadnionych potrzeb w wysokości nieprzekraczającej kwoty wydatków faktycznie poniesionych i udokumentowanych przez kierowcę,
d) korzystania z urządzeń sanitarnych, określonych na podstawie średnich nieudokumentowanych kosztów takich usług oferowanych w ogólnodostępnych miejscach obsługi podróżnych w państwach, w których kierowca wykonuje zadania służbowe.

1.

Do dni pobytu za granicą, o których mowa w art. 26g wyłączenia z podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne kierowców wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe, oraz do dni pobytu za granicą, o których mowa w art. 21 zwolnienia przedmiotowe od podatku dochodowego ust. 1 pkt 23d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zalicza się:

2.

Jeżeli okres pobytu kierowcy wykonującego międzynarodowe przewozy drogowe za granicą jest krótszy niż 12 godzin, kwoty, o których mowa w art. 26g wyłączenia z podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne kierowców wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe niniejszej ustawy i art. 21 zwolnienia przedmiotowe od podatku dochodowego ust. 1 pkt 23d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ulegają zmniejszeniu do:

1)

pierwsza rata, z dołu, nie później jednak niż w ciągu pierwszych 10 dni następnego miesiąca kalendarzowego:
a) w przypadku kierowców, których miesięczny przychód jest niższy niż przeciętne wynagrodzenie – w wysokości co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę ogłoszonego albo ustalonego na podstawie art. 2 negocjacje w sprawie minimalnego wynagrodzenia za pracę ust. 4 albo ust. 5 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2020 r. poz. 2207 oraz z 2023 r. poz. 1667),
b) w przypadku kierowców, których miesięczny przychód jest wyższy niż przeciętne wynagrodzenie – w wysokości przeciętnego wynagrodzenia;

2)

druga rata, z dołu, niezwłocznie po ustaleniu pełnej wysokości wynagrodzenia, nie później jednak niż do 21 dnia następnego miesiąca kalendarzowego.