1.
Po drogach publicznych o nawierzchni innej niż bitumiczna, betonowa, kamienna lub klinkierowa, w tym kostkowa lub płytowa, dopuszcza się wyłącznie ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej do 8 t.
2.
Przepisu ust. 1 nie stosuje się do pojazdów, o których mowa w art. 41 rodzaje dróg po których mogą poruszać się pojazdy o określonym dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej ust. 8.
3.
Zarządca drogi, z zachowaniem zasad niedyskryminacji, na drogach, o których mowa w ust. 1, może podnieść dla niektórych użytkowników drogi lub rodzajów pojazdów wartość dopuszczalnego nacisku pojedynczej osi napędowej do 11,5 t albo 10 t w przypadkach uzasadnionych koniecznością:
1)
zapewnienia niezbędnego dojazdu do nieruchomości;
2)
prowadzenia robót budowlanych na tej drodze.
4.
W przypadku, o którym mowa w ust. 3, zarządca drogi podnosi wartość dopuszczalnego nacisku pojedynczej osi napędowej do 11,5 t albo 10 t za pośrednictwem znaku drogowego.
