1.
W przypadku stwierdzenia:
1)
niegospodarności w określonych jednostkach,
2)
opóźnień w realizacji zadań,
3)
nadmiaru posiadanych środków,
4)
naruszenia zasad gospodarki finansowej, o których mowa w art. 162 zasady gospodarki budżetowej w toku wykonywania budżetu państwa,
- może być podjęta decyzja o blokowaniu planowanych wydatków budżetowych.
- może być podjęta decyzja o blokowaniu planowanych wydatków budżetowych.
2.
Blokowanie planowanych wydatków budżetowych oznacza okresowy lub obowiązujący do końca roku zakaz dysponowania częścią lub całością planowanych wydatków.
3.
Decyzje o blokowaniu planowanych wydatków, w przypadkach określonych w ust. 1, podejmują:
1)
Minister Finansów - w zakresie całego budżetu państwa, z wyłączeniem jednostek, o których mowa w art. 139 przedstawienie Radzie Ministrów projektu ustawy budżetowej, ust. 2;
2)
dysponenci części budżetowych - w zakresie ich części budżetu państwa.
4.
O decyzjach, o których mowa w ust. 3 pkt 2, dysponenci części budżetowych niezwłocznie informują Ministra Finansów.
5.
W decyzjach, o których mowa w ust. 3, może być zawarty wykaz wydatków, które nie mogą być dokonywane.
6.
Minister Finansów, po uzyskaniu pozytywnej opinii sejmowej komisji właściwej do spraw budżetu, może utworzyć nową rezerwę celową i przenieść do tej rezerwy kwoty wydatków zablokowane na podstawie ust. 1 pkt 2 i 3.
7.
Rezerwę, o której mowa w ust. 6, przeznacza się na sfinansowanie zobowiązań Skarbu Państwa lub na cele osobno wskazane w ustawie budżetowej.
8.
Minister Finansów informuje niezwłocznie Radę Ministrów o przyczynach podjęcia decyzji, o których mowa w ust. 3 pkt 1. Rada Ministrów może uchylić decyzję Ministra Finansów w terminie 30 dni od dnia poinformowania o podjęciu decyzji.
