1.
Do umarzania, odraczania terminów lub rozkładania na raty spłat należności, o których mowa w art. 55 umorzenie, odroczenie spłaty lub rozłożenie na raty spłaty należności pieniężnych o charakterze cywilnoprawnym, są uprawnieni:
1)
minister właściwy do spraw aktywów państwowych – w odniesieniu do należności Skarbu Państwa wynikających ze stosunków prawnych, w zakresie których jest on właściwy;
1a)
wojewoda – w odniesieniu do należności Skarbu Państwa wynikających z realizowanych przez wojewodę zadań z zakresu wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa;
2)
kierownik państwowej jednostki budżetowej - w odniesieniu do pozostałych należności przypadających tej jednostce budżetowej, jeżeli wartość należności głównej nie przekracza kwoty 40.000 zł;
3)
dysponent państwowego funduszu celowego - w odniesieniu do należności tego funduszu;
4)
dysponent części budżetowej - w pozostałych przypadkach.
2.
Umorzenie należności oraz odroczenie terminu spłaty całości lub części należności albo rozłożenie płatności całości lub części należności na raty następuje, w formie pisemnej, na podstawie przepisów prawa cywilnego.
3.
W przypadkach, o których mowa w art. 56 umorzenie w całości należności pieniężnych o charakterze cywilnoprawnym ust. 1 pkt 1, 2 i 4, umorzenie należności następuje w formie jednostronnego oświadczenia woli.
3a.
W przypadku, o którym mowa w art. 56 umorzenie w całości należności pieniężnych o charakterze cywilnoprawnym ust. 1 pkt 3, umorzenie należności może nastąpić w formie jednostronnego oświadczenia woli, wówczas gdy uzyskanie oświadczenia woli dłużnika jest niemożliwe albo znacznie utrudnione.
4.
Przepisy ust. 1–3a oraz art 55–57 stosuje się odpowiednio do umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłat odsetek od tych należności oraz do umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłaty innych należności ubocznych.
5.
Przepisów ust. 1–4 oraz art 55–57 nie stosuje się do należności, w przypadku których odrębne przepisy regulują umarzanie, odraczanie terminów spłaty lub rozkładanie na raty spłaty tych należności.
6.
Dysponent części budżetowej lub dysponent państwowego funduszu celowego może wyrazić zgodę na niedochodzenie należności budżetu państwa o charakterze cywilnoprawnym, której kwota wraz z odsetkami nie przekracza 100 zł, a w przypadku należności z tytułu rekompensaty, o której mowa w art. 10 rekompensata za koszty odzyskiwania należności ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (Dz. U.z 2023 r. poz. 711 i 852) – jeżeli jej kwota jest równa świadczeniu pieniężnemu w rozumieniu tej ustawy albo większa od tego świadczenia.
7.
Agencja wykonawcza może nie dochodzić należności z tytułu rekompensaty, o której mowa w art. 10 rekompensata za koszty odzyskiwania należności ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, jeżeli jej kwota jest równa świadczeniu pieniężnemu w rozumieniu tej ustawy albo większa od tego świadczenia.