1.
Fundusz inwestycyjny zamknięty może być utworzony jako fundusz wierzytelności lokujący aktywa w:
1)
wierzytelności, w tym wierzytelności finansowane ze środków publicznych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub
2)
prawa do świadczeń z tytułu określonych wierzytelności, wyodrębnionych przez inicjatora przeniesienia ryzyka z wierzytelności lub inny podmiot, który zawarł z funduszem umowę zobowiązującą go do przekazywania funduszowi wszystkich świadczeń uzyskanych w związku z tymi wierzytelnościami.
2.
Fundusz wierzytelności może być utworzony jako:
1)
standaryzowany fundusz wierzytelności;
2)
niestandaryzowany fundusz wierzytelności.
3.
Fundusz wierzytelności ma obowiązek oraz wyłączne prawo używania w nazwie oznaczenia:
1)
"standaryzowany fundusz wierzytelności” – w przypadku funduszu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1;
2)
"niestandaryzowany fundusz wierzytelności” – w przypadku funduszu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2.
4.
Umowa o przekazywanie funduszowi wszystkich świadczeń otrzymywanych przez inicjatora przeniesienia ryzyka z wierzytelności lub inny podmiot, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, z określonej puli wierzytelności lub z określonych wierzytelności (umowa o subpartycypację) zawiera zobowiązanie tych podmiotów do przekazywania funduszowi:
1)
całości pożytków z wierzytelności;
2)
kwot głównych z wierzytelności;
3)
kwot uzyskanych z tytułu realizacji zabezpieczeń wierzytelności – w przypadku gdy zaspokojenie się inicjatora przeniesienia ryzyka z wierzytelności lub uprawnionego z wierzytelności innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nastąpiło przez realizację zabezpieczeń.
5.
Umowę zobowiązującą do nabycia wierzytelności, puli wierzytelności oraz umowę o subpartycypację zawiera się w formie pisemnej albo elektronicznej pod rygorem nieważności.
6.
Umowa o subpartycypację nie może zawierać postanowień o odroczeniu zapłaty lub o dokonywaniu zapłaty w ratach za wierzytelności będące jej przedmiotem.
