1.
Standaryzowany fundusz wierzytelności jest tworzony jako fundusz z wydzielonymi subfunduszami.
2.
Do momentu utworzenia drugiego subfunduszu aktywa i zobowiązania subfunduszu stanowią aktywa i zobowiązania funduszu.
3.
Standaryzowany fundusz wierzytelności nie może dokonywać kolejnych emisji certyfikatów związanych z danym subfunduszem.
4.
Standaryzowany fundusz wierzytelności ma obowiązek lokować co najmniej 75% wartości aktywów danego subfunduszu wyłącznie w jedną pulę wierzytelności lub prawa do wszystkich świadczeń otrzymywanych przez inicjatora przeniesienia ryzyka z wierzytelności z tytułu jednej puli wierzytelności, z zastrzeżeniem ust. 5.
5.
Jeżeli statut standaryzowanego funduszu wierzytelności tak stanowi, fundusz może lokować co najmniej 75 % wartości aktywów danego subfunduszu w kilka pul wierzytelności lub w prawa do świadczeń otrzymywanych z tytułu kilku pul wierzytelności, pod warunkiem że:
1)
inicjatorami przeniesienia ryzyka z wierzytelności są banki krajowe, instytucje kredytowe lub spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe;
2)
wierzytelności wchodzące w skład wszystkich pul są jednolite rodzajowo;
3)
umowy, o których mowa w art. 183 fundusz inwestycyjny zamknięty jako fundusz wierzytelności, ust. 5, w odniesieniu do każdej z pul wierzytelności zostaną zawarte w terminie 3 miesięcy od dnia zarejestrowania funduszu.
6.
Standaryzowany fundusz wierzytelności ma obowiązek w terminie 3 miesięcy od dnia zarejestrowania funduszu zawrzeć:
1)
umowę zobowiązującą do nabycia puli wierzytelności lub umowę o subpartycypację lub
2)
umowy zobowiązujące do nabycia puli wierzytelności lub umowy o subpartycypację - w przypadku, o którym mowa w ust. 5.
