1.
Uchwała zgromadzenia uczestników sprzeczna z ustawą może być zaskarżona w drodze wytoczonego przeciwko funduszowi powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały.
2.
Prawo do wytoczenia przeciw funduszowi powództwa, o którym mowa w ust. 1, przysługuje:
1)
uczestnikowi, który głosował przeciwko uchwale, a po jej powzięciu zażądał zaprotokołowania sprzeciwu;
2)
uczestnikowi bezzasadnie niedopuszczonemu do udziału w zgromadzeniu uczestników;
3)
uczestnikom, którzy nie byli obecni na zgromadzeniu uczestników, jedynie w przypadku wadliwego zwołania zgromadzenia uczestników.
3.
Przepisu art. 189 powództwo o ustalenie stosunku prawnego lub prawa ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego nie stosuje się.
4.
Prawo do wniesienia powództwa wygasa z upływem miesiąca od dnia powzięcia uchwały.
5.
W przypadku wniesienia oczywiście bezzasadnego powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały zgromadzenia uczestników sąd, na wniosek towarzystwa, może zasądzić od uczestnika kwotę do dziesięciokrotnej wysokości kosztów sądowych oraz wynagrodzenia jednego adwokata lub radcy prawnego. Nie wyłącza to możliwości dochodzenia odszkodowania na zasadach ogólnych.
