1.
Krajowy Ośrodek w zakresie gospodarowania mieniem Zasobu prowadzi rachunkowość na zasadach określonych w przepisach o rachunkowości. Rachunkowość ta jest prowadzona odrębnie od rachunkowości prowadzonej na podstawie ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. o Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa.
2.
Grunty rolne wchodzące w skład Zasobu, w przypadku których brakuje ceny nabycia, ujmuje się w ewidencji ksiąg rachunkowych prowadzonych dla Zasobu, określając ich wartość według stawek szacunkowych jednego hektara gruntu, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 32 rozporządzenie w sprawie trybu sprzedaży nieruchomości Zasobu, oraz ceny skupu 100 kg żyta, ustalanej dla celów podatku rolnego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, z tym że zaliczenia danego gruntu do okręgu podatkowego dokonuje się w sposób określony przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych na podstawie przepisów o tym podatku.
3.
Roczne sprawozdanie finansowe z gospodarowania mieniem Zasobu, sporządzane z zastosowaniem takich samych metod i w takim samym układzie jak roczne sprawozdanie Krajowego Ośrodka, o którym mowa w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. o Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa, podlega badaniu przez biegłego rewidenta wybranego przez ministra właściwego do spraw rozwoju wsi.
4.
Roczne sprawozdanie, o którym mowa w ust. 3, zatwierdza minister właściwy do spraw rozwoju wsi na wniosek Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka.
5.
Minister właściwy do spraw rozwoju wsi, na wniosek Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka, dokonuje podziału rocznego wyniku finansowego Zasobu.
