1.
Ocenie tożsamości i czystości odmianowej podlega:
1)
materiał siewny roślin rolniczych i warzywnych kategorii elitarny oraz kategorii kwalifikowany przeznaczony do dalszej reprodukcji;
2)
materiał siewny roślin rolniczych zgłoszony do oceny polowej dokonanej zgodnie z systemami OECD;
3)
nie mniej niż 10%:
a) partii materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych kategorii kwalifikowany,
b) partii materiału siewnego roślin warzywnych kategorii standard znajdującego się w obrocie,
c) partii materiału siewnego odmian regionalnych roślin rolniczych, materiału siewnego kategorii kwalifikowany lub kategorii standard odmian regionalnych roślin warzywnych, materiału siewnego kategorii standard odmian amatorskich znajdujących się w obrocie.
a) partii materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych kategorii kwalifikowany,
b) partii materiału siewnego roślin warzywnych kategorii standard znajdującego się w obrocie,
c) partii materiału siewnego odmian regionalnych roślin rolniczych, materiału siewnego kategorii kwalifikowany lub kategorii standard odmian regionalnych roślin warzywnych, materiału siewnego kategorii standard odmian amatorskich znajdujących się w obrocie.
2.
Próby do oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego pobiera się:
1)
na wniosek prowadzącego obrót będącego właścicielem partii podlegającej ocenie tożsamości i czystości odmianowej - w przypadku partii materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2;
2)
losowo, na podstawie protokołu pobrania próby - w przypadku partii materiału siewnego, o których mowa w ust. 1 pkt 3.
3.
Próby, o których mowa w ust. 2, pobierają wyłącznie urzędowi próbobiorcy.
4.
Próby materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych pobrane do oceny tożsamości i czystości odmianowej wojewódzki inspektor przesyła do jednostki wskazanej przez Centralny Ośrodek i na adres wskazany przez ten ośrodek.
5.
W przypadku gdy partia materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2:
1)
nie została zgłoszona w celu pobrania urzędowej próby do oceny tożsamości i czystości odmianowej lub
2)
nie została poddana ocenie tożsamości i czystości odmianowej z powodu nieuiszczenia opłaty, o której mowa w art. 115 opłaty związane z oceną materiału siewnego ust. 1 pkt 1
- materiał siewny wytworzony z tej partii ocenia się w najniższym stopniu kwalifikacji przewidzianym dla danego gatunku.
- materiał siewny wytworzony z tej partii ocenia się w najniższym stopniu kwalifikacji przewidzianym dla danego gatunku.
6.
Ocenę tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego prowadzi się na poletkach kontrolnych. Ocena ta ma na celu w szczególności sprawdzenie, czy badana partia materiału siewnego jest zgodna z:
1)
urzędowym opisem i próbą wzorcową reprodukowanej odmiany;
2)
wymaganiami w zakresie czystości odmianowej określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 56 rozporządzenie w sprawach oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego pkt 1.
7.
Ocena tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego składa się z:
1)
oceny wstępnej - obejmującej partie materiału siewnego stanowiące materiał wyjściowy do kolejnych rozmnożeń, prowadzonej równolegle z oceną polową;
2)
oceny następczej - obejmującej wytworzone i wprowadzone do obrotu partie materiału siewnego, prowadzonej w sezonie wegetacyjnym następującym po roku zbioru.
8.
Jeżeli w trakcie oceny wstępnej, o której mowa w ust. 7 pkt 1, stwierdzi się brak tożsamości odmianowej badanej partii materiału siewnego, to jest to podstawa do dyskwalifikacji plantacji nasiennej obsianej tą partią.
9.
Jeżeli w wyniku oceny następczej, o której mowa w ust. 7 pkt 2, stwierdzi się brak tożsamości odmianowej materiału siewnego kategorii standard roślin warzywnych, wojewódzki inspektor może, w drodze decyzji, zakazać zachowującemu odmianę uznawania wytwarzanego przez niego materiału siewnego tej kategorii.
10.
Jeżeli w wyniku oceny następczej, o której mowa w ust. 7 pkt 2, stwierdzi się brak tożsamości odmianowej odmiany regionalnej lub odmiany amatorskiej, wojewódzki inspektor może, w drodze decyzji, zakazać dokonywania oceny materiału siewnego przez zachowującego odmianę.
11.
Zakazy, o których mowa w ust. 9 i 10, wojewódzki inspektor wydaje, biorąc pod uwagę wcześniejsze naruszenia w tym zakresie popełnione przez zachowującego odmianę.
12.
Zakazy, o których mowa w ust. 9 i 10, są wydawane na okres 2 kolejnych sezonów wegetacyjnych następujących po sezonie, w którym został stwierdzony brak tożsamości odmianowej. Materiał siewny w tym okresie podlega urzędowej ocenie.
