• Ustawa o nasiennictwie
  28.03.2024
Obserwuj akt

Rozdział 2. Materiał szkółkarski, materiał rozmnożeniowy i materiał nasadzeniowy roślin warzywnych i ozdobnych oraz sadzonki winorośli

1.
Do każdej przesyłki zawierającej jedną lub kilka partii wprowadzonego do obrotu materiału rozmnożeniowego lub materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych dostawca dołącza informację o dostarczonym materiale, zwaną dalej „dokumentem dostawcy”.
2.
Dokument dostawcy sporządza się w dwóch egzemplarzach, przy czym jeden egzemplarz dołącza się do każdej przesyłki materiału, o której mowa w ust. 1, a drugi pozostawia u dostawcy.
3.
Dokument dostawcy zawiera:
1)
oznaczenie „jakość WE”;
2)
oznaczenie „PL” jako oznaczenie państwa, w którym wystawiono ten dokument;
3)
napis „Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa”;
4)
numer w ewidencji dostawców;
5)
numer partii określony przez dostawcę;
6)
datę wystawienia;
7)
nazwę botaniczną;
8)
nazwę odmiany albo jej opis;
9)
liczbę roślin objętych dokumentem dostawcy;
10)
nazwę państwa, w którym dokonano zbioru materiału – w przypadku importu z państw trzecich.
4.
Dokumentem dostawcy może być paszport roślin, jeżeli zawiera informacje, o których mowa w ust. 3 pkt 1, 3, 7 i 9.
5.
Dokumentem dostawcy dla materiału przeznaczonego dla nieprofesjonalnych odbiorców roślin warzywnych lub ozdobnych może być etykieta, jeżeli zawiera informacje, o których mowa w ust. 3 pkt 7 i 8.
6.
Dostawca przechowuje kopie dokumentów dostawcy przez 12 miesięcy od dnia ich wydania.
1.
Materiał szkółkarski kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany zaopatruje się w etykiety wydawane przez:
1)
wojewódzkiego inspektora – dla materiału wytworzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo
2)
właściwy urząd innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego – dla materiału wytworzonego na terytorium tego państwa.
2.
Etykiety, o których mowa w ust. 1, są etykietami urzędowymi.
3.
Druk na etykiecie jest nieusuwalny, widoczny i czytelny.
4.
Za etykiety, o których mowa w ust. 1, uznaje się również paszport roślin, jeżeli spełnia wymagania określone dla etykiety.
5.
Etykiety, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na wniosek prowadzącego obrót, wydaje odpłatnie wojewódzki inspektor. Na etykietach umieszcza się informacje identyfikujące materiał siewny określone w przepisach wydanych na podstawie art. 103c rozporządzenie w sprawie etykietowania i dokumentów materiału szkółkarskiego pkt 1 lit. b.
6.
Wojewódzki inspektor może upoważnić podmiot wpisany do ewidencji dostawców do czynności, o których mowa w art. 98 tryb wydawania etykiet i plomb urzędowych ust. 2. Przepisy art. 98 tryb wydawania etykiet i plomb urzędowych ust. 3–11 stosuje się odpowiednio.
7.
Materiał szkółkarski kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany jest wprowadzany do obrotu w opakowaniach zabezpieczonych przez plombowanie.
8.
Sadzonki winorośli zaopatruje się w etykietę dostawcy.
9.
Na etykietach, o których mowa w ust. 8, mogą również zostać umieszczone informacje, które zawiera paszport roślin.
1.
Każdą przesyłkę zawierającą materiał szkółkarski składający się z różnych odmian lub rodzajów materiału kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany zaopatruje się w szkółkarski dokument towarzyszący.
2.
Szkółkarski dokument towarzyszący jest wydawany przez dostawcę.
3.
Szkółkarski dokument towarzyszący jest wydawany co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym jeden dołącza się do przesyłki zawierającej materiał, o którym mowa w ust. 1, a drugi pozostawia u dostawcy.
4.
Na szkółkarskim dokumencie towarzyszącym umieszcza się informacje identyfikujące materiał siewny określone w przepisach wydanych na podstawie art. 103c rozporządzenie w sprawie etykietowania i dokumentów materiału szkółkarskiego pkt 1 lit. b.
5.
Jeżeli informacje umieszczone na szkółkarskim dokumencie towarzyszącym są niezgodne z informacjami umieszczonymi na etykiecie, o której mowa w art. 103 etykiety materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kwalifikowany ust. 1, za wiążące uznaje się informacje umieszczone na etykiecie.
6.
Na szkółkarskim dokumencie towarzyszącym mogą zostać umieszczone informacje, które zawiera paszport roślin.
7.
Dostawca przechowuje kopie szkółkarskich dokumentów towarzyszących przez 12 miesięcy od dnia ich wydania.
1.
Do każdej przesyłki zawierającej jedną lub kilka partii wprowadzonego do obrotu materiału szkółkarskiego CAC dostawca dołącza informację o dostarczonym materiale, zwaną dalej „szkółkarskim dokumentem dostawcy”.
2.
Szkółkarski dokument dostawcy zawiera:
1)
informacje określone w przepisach wydanych na podstawie art. 103c rozporządzenie w sprawie etykietowania i dokumentów materiału szkółkarskiego pkt 2 oraz oznaczenie odbiorcy;
2)
co najmniej nazwę botaniczną, nazwę odmiany albo opis tej odmiany – dla materiału przeznaczonego dla nieprofesjonalnych odbiorców roślin sadowniczych.
3.
Szkółkarski dokument dostawcy jest wydawany przez dostawcę w dwóch egzemplarzach, przy czym jeden egzemplarz dołącza się do każdej przesyłki zawierającej materiał, o którym mowa w ust. 1, a drugi pozostawia u dostawcy.
4.
Na szkółkarskim dokumencie dostawcy mogą zostać również umieszczone informacje, które zawiera paszport roślin.
5.
Druk na szkółkarskim dokumencie dostawcy jest nieusuwalny, widoczny i czytelny.
6.
Dostawca przechowuje kopie szkółkarskich dokumentów dostawcy przez 3 lata od dnia ich wydania.
7.
Przepisu ust. 6 nie stosuje się w przypadku materiału przeznaczonego dla nieprofesjonalnych odbiorców roślin sadowniczych.
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1)
szczegółowy sposób etykietowania, plombowania i pakowania materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany, z uwzględnieniem:
a) rozmiarów i kolorów etykiet dla materiału szkółkarskiego,
b) informacji, które umieszcza się na etykietach oraz szkółkarskim dokumencie towarzyszącym,
2)
informacje, które umieszcza się na szkółkarskim dokumencie dostawcy,
3)
informacje, które umieszcza się na etykiecie dostawcy sadzonek winorośli,
4)
sposób nadawania numerów etykiet przez dostawcę
– mając na względzie zapewnienie identyfikacji materiału siewnego i rozwiązania stosowane w tym zakresie przez międzynarodowe organizacje nasienne oraz zapewnienie widocznych różnic między tymi dokumentami, a także biorąc pod uwagę rodzaj i gatunek roślin oraz kategorię materiału siewnego.
1.
Do obrotu dopuszcza się:
1)
materiał siewny kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany, kategorii standard i kategorii handlowy odmian roślin rolniczych i warzywnych wpisanych do krajowego rejestru, odpowiednich rejestrów innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich lub wspólnotowego katalogu lub rejestru państwa stowarzyszonego;
2)
materiał siewny kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany i kategorii standard odmian roślin rolniczych i warzywnych skreślonych z krajowego rejestru, odpowiednich rejestrów innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich lub wspólnotowego katalogu lub rejestru państwa stowarzyszonego;
3)
materiał szkółkarski kategorii elitarny, materiał szkółkarski kategorii kwalifikowany i materiał szkółkarski CAC odmian roślin chronionych wyłącznym prawem do odmiany, wpisanych do krajowego rejestru, lub odmian powszechnie znanych;
4)
sadzonki winorośli;
5)
materiał siewny kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany i kategorii standard winorośli;
6)
sadzonki winorośli dopuszczone do obrotu na podstawie decyzji Komisji 2010/680/UE z dnia 9 listopada 2010 r. zwalniającej Bułgarię, Republikę Czeską, Danię, Niemcy, Estonię, Irlandię, Hiszpanię, Francję, Cypr, Łotwę, Litwę, Maltę, Niderlandy, Polskę, Słowenię, Słowację, Finlandię, Szwecję i Zjednoczone Królestwo z obowiązku stosowania do niektórych gatunków dyrektyw Rady 66/401/EWG, 66/402/EWG, 68/193/EWG, 1999/105/WE, 2002/54/WE, 2002/55/WE i 2002/57/WE w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych, materiałem siewnym roślin zbożowych, materiałem do wegetatywnego rozmnażania winorośli, leśnym materiałem rozmnożeniowym, materiałem siewnym buraka, materiałem siewnym warzyw oraz materiałem siewnym roślin oleistych i włóknistych (Dz. Urz. UE L 292 z 10.11.2010, str. 57);
7)
materiał szkółkarski kategorii elitarny, materiał szkółkarski kategorii kwalifikowany i materiał szkółkarski CAC podkładek nienależących do odmiany;
8)
materiał siewny kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany odmian roślin rolniczych pochodzących z państw trzecich objętych systemem OECD, nieprzeznaczony do obrotu na obszarze Unii Europejskiej;
9)
materiał rozmnożeniowy i materiał nasadzeniowy roślin warzywnych uzyskany z materiału siewnego kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany lub kategorii standard odmian wpisanych do krajowego rejestru lub wspólnotowego katalogu, lub rejestru państwa stowarzyszonego albo skreślonych z krajowego rejestru lub wspólnotowego katalogu, lub rejestru państwa stowarzyszonego;
10)
materiał rozmnożeniowy i nasadzeniowy roślin ozdobnych oraz odmian roślin:
a) tradycyjnie uprawianych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
b) chronionych na podstawie ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin, lub
c) wpisanych do odpowiednich rejestrów innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich albo państw trzecich, lub
d) znajdujących się na liście odmian prowadzonej przez dostawcę;
11)
mieszankę uznaną za materiał siewny;
12)
materiał szkółkarski sprowadzany z państw trzecich, który spełnia wymagania określone co najmniej dla materiału szkółkarskiego CAC;
13)
materiał siewny kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany odmian roślin rolniczych posiadający jedynie świadectwo oceny polowej (niezakwalifikowany ostatecznie), pod warunkiem doprowadzenia go przez nabywcę do stanu odpowiadającego wymaganiom w zakresie jakości i uzyskania świadectwa oceny laboratoryjnej lub świadectwa oceny cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka, przed sprzedażą ostatecznemu odbiorcy na cele siewne;
14)
materiał siewny kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany odmian roślin rolniczych, w odniesieniu do którego nie została zakończona ocena laboratoryjna w zakresie zdolności kiełkowania, pod warunkiem uzupełnienia wyniku kiełkowania przed sprzedażą materiału siewnego ostatecznemu odbiorcy na cele siewne;
15)
materiał siewny odmian wpisanych do wspólnotowego katalogu lub krajowego rejestru, wytworzony w państwie trzecim, w którym obowiązuje system oceny równoważny z systemem obowiązującym w Unii Europejskiej;
16)
materiał siewny spełniający wymagania dla materiału siewnego kategorii kwalifikowany roślin rolniczych i kategorii standard roślin warzywnych zgłoszonych do krajowego rejestru i przyjętych do badań, z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych;
17)
materiał siewny odmian regionalnych roślin rolniczych i odmian regionalnych roślin warzywnych;
18)
materiał siewny odmian amatorskich;
19)
mieszanki dla ochrony środowiska;
20)
materiał siewny wytworzony w ramach tymczasowego eksperymentu;
21)
materiał siewny kategorii elitarny, a w przypadku koniczyny łąkowej – również materiał siewny kategorii elitarny oraz materiał siewny kategorii kwalifikowany, który nie spełnia określonych dla danej kategorii wymagań w zakresie zdolności kiełkowania.
2.
Materiał siewny, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może znajdować się w obrocie w terminie podanym przy skreślonej odmianie w krajowym rejestrze, odpowiednich rejestrach innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich lub wspólnotowym katalogu lub rejestrze państwa stowarzyszonego.
3.
Materiał siewny, o którym mowa w ust. 1 pkt 16, może znajdować się w obrocie w okresie i ilościach określonych w decyzji, o której mowa w art. 108 wprowadzanie do obrotu materiału siewnego z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych ust. 3.
4.
Materiał siewny, o którym mowa w ust. 1 pkt 17, może znajdować się w obrocie w okresie, ilościach i regionie pochodzenia określonych w decyzji, o której mowa w art. 109 wprowadzanie do obrotu materiału siewnego odmian regionalnych ust. 1.
5.
Materiał siewny, o którym mowa w ust. 1 pkt 18, może znajdować się w obrocie w małych opakowaniach i w ilości, o której mowa w art. 111 opakowania materiału siewnego odmian amatorskich w obrocie ust. 2.
6.
Materiał siewny mieszanki, o którym mowa w ust. 1 pkt 11, może znajdować się w obrocie do dnia 30 czerwca trzeciego roku, licząc od umieszczonego na etykiecie dnia zabezpieczenia opakowania mieszanki materiału siewnego.
7.
Zdolność kiełkowania materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 21, nie może być niższa o więcej niż 10 punktów procentowych od zdolności kiełkowania określonej w wymaganiach szczegółowych w zakresie wytwarzania i jakości materiału siewnego.
8.
Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do wytwarzanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z przeznaczeniem do obrotu w innych państwach członkowskich materiału siewnego odmian wpisanych do krajowego rejestru.
9.
Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić zakaz stosowania materiału siewnego określonych odmian, kierując się ich nieprzydatnością do uprawy w warunkach klimatyczno-glebowych Rzeczypospolitej Polskiej lub koniecznością uniknięcia zagrożeń zdrowia ludzi, zwierząt, roślin oraz dla środowiska.
9a.
Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić zakaz obrotu materiałem siewnym określonych odmian, kierując się ich nieprzydatnością do uprawy w warunkach klimatyczno-glebowych Rzeczypospolitej Polskiej lub koniecznością uniknięcia zagrożeń zdrowia ludzi, zwierząt, roślin oraz dla środowiska.
10.
Minister właściwy do spraw rolnictwa powiadamia Komisję Europejską o wydaniu rozporządzenia, o którym mowa w ust. 9 lub 9a, i przyczynach uzasadniających wydanie tego rozporządzenia.
1.
W przypadku braku albo niewystarczającej ilości materiału siewnego, a także z innych ważnych powodów gospodarczych, minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze decyzji, dopuścić do obrotu:
1)
materiał siewny kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany i kategorii standard odmian roślin rolniczych i warzywnych niewpisanych do krajowego rejestru, odpowiednich rejestrów innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich lub wspólnotowego katalogu lub rejestru państwa stowarzyszonego;
2)
materiał siewny kategorii handlowy;
3)
materiał siewny roślin rolniczych i warzywnych, który nie spełnia wymagań w zakresie jakości;
4)
materiał siewny kategorii kwalifikowany roślin rolniczych i warzywnych, który nie spełnia wymagań w zakresie zdolności kiełkowania.
2.
Decyzję, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje po uzgodnieniu z Komisją Europejską i właściwymi organami państw członkowskich.
3.
W decyzji, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa określa w szczególności rodzaj i ilość materiału siewnego oraz okres, w jakim wprowadza się ten materiał siewny do obrotu.
4.
Decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek zainteresowanego.
5.
Wniosek, o którym mowa w ust. 4, zawiera w szczególności:
1)
nazwę gatunku i odmiany rośliny uprawnej, kategorię i stopień kwalifikacji, numer i masę partii materiału siewnego;
2)
uzasadnienie dopuszczenia do obrotu materiału siewnego;
3)
okres, w jakim materiał siewny ma być wprowadzony do obrotu.
6.
Wniosek, o którym mowa w ust. 4, składa się w terminie umożliwiającym ocenę materiału siewnego.
7.
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1)
szczegółowe terminy składania wniosku, o którym mowa w ust. 4,
2)
wzór wniosku, o którym mowa w ust. 4,
3)
warunki i sposób wprowadzania do obrotu materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1
- mając na względzie przepisy Unii Europejskiej obowiązujące w tym zakresie oraz zapewnienie właściwej identyfikacji tego materiału siewnego w obrocie, a także zapewnienie sprawnego i poprawnego składania wniosków.
1.
Mieszanki dla ochrony środowiska mogą być wprowadzane do obrotu po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw rolnictwa, wydanej w drodze decyzji, wyłącznie w regionie, z którym ta mieszanka jest naturalnie związana, zwanym dalej "regionem pochodzenia mieszanki dla ochrony środowiska".
2.
Minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje zgodę na wprowadzenie do obrotu mieszanki dla ochrony środowiska, o której mowa w ust. 1, na wniosek prowadzącego obrót, po zasięgnięciu opinii w tym zakresie właściwego ze względu na położenie obszaru źródłowego regionalnego dyrektora ochrony środowiska, jeżeli mieszanka dla ochrony środowiska spełnia wymagania w zakresie wytwarzania i jakości.
3.
Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1)
imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę prowadzącego obrót, z tym że w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2)
określenie rodzaju mieszanki (mieszanka dla ochrony środowiska zbierana bezpośrednio albo uprawiana mieszanka dla ochrony środowiska);
3)
procentowy skład wagowy poszczególnych składników mieszanki dla ochrony środowiska, z podaniem gatunków;
4)
zdolność kiełkowania poszczególnych składników mieszanki dla ochrony środowiska objętych przepisami ustawy - w przypadku uprawianych mieszanek dla ochrony środowiska;
5)
określenie proponowanej do wprowadzenia do obrotu ilości mieszanki dla ochrony środowiska;
6)
wskazanie regionu pochodzenia mieszanki dla ochrony środowiska, którego położenie określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa;
7)
wskazanie obszaru źródłowego;
8)
określenie miejsca zbioru, a w przypadku uprawianych mieszanek dla ochrony środowiska - dodatkowo miejsca rozmnażania;
9)
termin i sposób zbioru mieszanek zbieranych bezpośrednio;
10)
określenie rodzaju siedliska występującego w miejscu zbioru;
11)
rok zbioru mieszanki dla ochrony środowiska.
4.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się świadectwo mieszanki dla ochrony środowiska potwierdzające spełnienie wymagań w zakresie wytwarzania i jakości dla mieszanki dla ochrony środowiska.
5.
W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się:
1)
imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę prowadzącego obrót, z tym że w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2)
ilość mieszanki dla ochrony środowiska, jaka może być wprowadzona do obrotu;
3)
region pochodzenia mieszanki dla ochrony środowiska, którego położenie określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa;
4)
okres, w jakim wprowadza się mieszankę dla ochrony środowiska do obrotu;
5)
informacje, o których mowa w ust. 3 pkt 2-5, 7 i 8.
6.
Całkowita ilość mieszanek dla ochrony środowiska nie może przekroczyć 5% ilości materiału siewnego mieszanek roślin pastewnych wprowadzanego rocznie do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
7.
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1)
terminy składania wniosku, o którym mowa w ust. 2,
2)
wzór wniosku, o którym mowa w ust. 2
- biorąc pod uwagę cechy biologiczne poszczególnych grup roślin i gatunków oraz konieczność właściwego i sprawnego zbilansowania ilości mieszanek dla ochrony środowiska, a także zapewnienie sprawnego i poprawnego składania wniosków.
Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje, na wniosek Komisji Europejskiej lub właściwych organów państw członkowskich, informacje dotyczące ilości mieszanek dla ochrony środowiska wprowadzonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz organów, o których mowa w art. 106 wprowadzanie do obrotu mieszanek dla ochrony środowiska ust. 2.
1.
Wprowadzenie do obrotu materiału siewnego z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych odmian roślin rolniczych, zgłoszonych do krajowego rejestru i przyjętych do urzędowych badań, wymaga zgody dyrektora Centralnego Ośrodka albo właściwego urzędu innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego, w którym odmiana została zgłoszona do odpowiedniego rejestru i przyjęta do urzędowych badań.
2.
Wprowadzenie do obrotu materiału siewnego z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych odmian roślin warzywnych, zgłoszonych do krajowego rejestru lub odpowiednich rejestrów państw członkowskich oraz przyjętych do badań, wymaga zgody odpowiednio dyrektora Centralnego Ośrodka albo właściwego urzędu innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego.
3.
Decyzję w sprawie wyrażenia zgody na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych wydaje dyrektor Centralnego Ośrodka na wniosek zainteresowanego zachowującego odmianę lub upoważnionej przez niego osoby, która będzie prowadziła obrót materiałem siewnym odmiany przyjętej do urzędowych badań.
4.
Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1)
imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę zachowującego odmianę, z tym że w przypadku gdy zachowującym odmianę jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2)
nazwę rodzaju lub gatunku rośliny w języku polskim i nazwę botaniczną oraz:
a) w przypadku roślin rolniczych:
– opis odmiany,
– powierzchnię plantacji nasiennej i przewidywany zbiór materiału siewnego z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych,
– ilość materiału siewnego proponowaną do wprowadzenia do obrotu z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych,
– państwo członkowskie, w którym będą przeprowadzane testy lub doświadczenia polowe,
– miejsce prowadzenia zachowania odmiany,
b) w przypadku roślin warzywnych:
– opis odmiany,
– miejsce prowadzenia zachowania odmiany,
– potwierdzenie przyjęcia odmiany do badań przez właściwy urząd państwa członkowskiego, w przypadku zgłoszenia odmiany w tym państwie.
5.
Dyrektor Centralnego Ośrodka wydaje zgodę na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego odmiany z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych:
1)
roślin rolniczych, jeżeli jest to uzasadnione uzyskaniem informacji o wartości gospodarczej odmiany;
2)
roślin warzywnych, jeżeli jest to uzasadnione uzyskaniem praktycznej wiedzy podczas uprawy odmiany.
6.
W decyzji, o której mowa w ust. 3, określa się:
1)
nazwę gatunku;
2)
nazwę odmiany;
3)
ilość materiału siewnego, jaka może być wprowadzona do obrotu - w przypadku roślin rolniczych;
4)
okres, na jaki została wydana zgoda na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego odmiany z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych - jednak nie dłuższy niż rok;
5)
nazwę państwa, w którym będą przeprowadzane testy lub doświadczenia polowe - w przypadku roślin rolniczych;
6)
powierzchnię plantacji nasiennej - w przypadku roślin rolniczych.
7.
Kopię decyzji, o której mowa w ust. 3, dyrektor Centralnego Ośrodka przesyła do ministra właściwego do spraw rolnictwa oraz do Głównego Inspektora.
8.
Zachowujący odmianę informuje dyrektora Centralnego Ośrodka o ilości wprowadzonego do obrotu materiału siewnego wymienionego w art. 104 materiał siewny, szkółkarski, rozmnożeniowy, materiał nasadzeniowy i sadzonki winorośli dopuszczone do obrotu ust. 1 pkt 16 w okresie, o którym mowa w ust. 6 pkt 4, w terminie 30 dni od dnia wprowadzenia tego materiału do obrotu.
9.
Ilość materiału siewnego odmiany rośliny rolniczej, na którą została wydana zgoda na wprowadzenie do obrotu, nie może przekraczać wartości procentowych materiału siewnego danego gatunku stosowanego rocznie do zasiewów w państwie członkowskim, w którym będą przeprowadzane testy lub doświadczenia polowe dla:
1)
pszenicy twardej - 0,05%;
2)
bobiku, grochu siewnego, jęczmienia, owsa, pszenicy zwyczajnej - 0,3%;
3)
pozostałych gatunków - 0,1%.
10.
Jeżeli ilość materiału siewnego określona w ust. 9 nie wystarcza do obsiania 10 ha, dyrektor Centralnego Ośrodka, w drodze decyzji, wydaje zgodę na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego w ilości niezbędnej do obsiania 10 ha.
11.
Zainteresowany podmiot może złożyć wniosek o przedłużenie okresu, na jaki została wydana zgoda, o której mowa w ust. 3, jeżeli odmiana jest nadal poddawana badaniom:
1)
w przypadku roślin rolniczych - za każdym razem, na okres nie dłuższy niż rok;
2)
w przypadku roślin warzywnych - maksymalnie dwukrotnie, na okresy nie dłuższe niż rok.
12.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 11, dołącza się:
1)
kopię pierwszej decyzji, o której mowa w ust. 3;
2)
informacje dotyczące opisu, zachowania odmiany, wartości gospodarczej odmiany albo praktycznej wiedzy z jej uprawy uzupełniające informacje zawarte we wniosku, o którym mowa w ust. 3;
3)
zaświadczenie wydane przez właściwy urząd innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego potwierdzające, że odmiana nadal jest poddawana badaniom - w przypadku roślin warzywnych.
13.
Dyrektor Centralnego Ośrodka, w drodze decyzji:
1)
przedłuża okres, na który została wydana zgoda, o której mowa w ust. 1, w przypadku określonym w ust. 11;
2)
uchyla zgodę na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego odmiany przeznaczonej do testów lub doświadczeń polowych, w przypadku gdy:
a) wniosek o wpis odmiany do krajowego rejestru został wycofany,
b) odmówiono wpisania odmiany do krajowego rejestru;
3)
stwierdza wygaśnięcie zgody na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego odmiany z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych, w przypadku gdy odmiana została wpisana do krajowego rejestru.
14.
Dyrektor Centralnego Ośrodka informuje Komisję Europejską oraz właściwe urzędy państw członkowskich o przyjętych wnioskach o wyrażenie zgody na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego odmian z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych oraz o wydanych w tym zakresie zgodach.
1.
Materiał siewny odmian regionalnych może być wprowadzany do obrotu po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw rolnictwa, wydanej w drodze decyzji, wyłącznie w regionie pochodzenia, z zastrzeżeniem art. 110 wprowadzanie do obrotu materiału siewnego odmian regionalnych w dodatkowym regionie obrotu.
2.
Zgodę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek zachowującego odmianę regionalną.
3.
Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1)
imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę zachowującego odmianę regionalną, z tym że w przypadku gdy zachowującym odmianę regionalną jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2)
nazwę rodzaju lub gatunku rośliny uprawnej w języku polskim oraz nazwę botaniczną;
3)
nazwę odmiany regionalnej;
4)
położenie i powierzchnię plantacji nasiennej oraz przewidywaną ilość materiału siewnego odmiany regionalnej, jaka może być wprowadzona do obrotu.
4.
W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się gatunek i odmianę regionalną, ilość materiału siewnego tej odmiany, jaka może być wprowadzona do obrotu, oraz okres, w jakim wprowadza się do obrotu materiał siewny tej odmiany.
5.
Ilość materiału siewnego odmiany regionalnej roślin rolniczych, na jaką została wydana zgoda, o której mowa w ust. 1, nie może przekraczać wartości procentowych materiału siewnego danego gatunku stosowanego rocznie do zasiewów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla:
1)
rzepaku, jęczmienia, pszenicy, grochu, słonecznika, kukurydzy i ziemniaka - 0,3%;
2)
pozostałych gatunków - 0,5%.
6.
Jeżeli ilość materiału siewnego odmiany regionalnej roślin rolniczych określona w ust. 5 nie wystarcza do obsiania 100 ha, minister właściwy do spraw rolnictwa w decyzji, o której mowa w ust. 1, określa ilość materiału siewnego niezbędną do obsiania 100 ha.
7.
Całkowita ilość materiału siewnego odmian regionalnych roślin rolniczych danego gatunku nie może przekroczyć 10% ilości materiału siewnego danego gatunku stosowanego rocznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
8.
Ilość materiału siewnego odmiany regionalnej roślin warzywnych, na jaką została wydana zgoda, o której mowa w ust. 1, nie może przekraczać rocznie ilości materiału siewnego potrzebnego do obsiania powierzchni:
1)
40 ha dla cebuli, jarmużu, kalafiora, kalarepy, kapusty brukselskiej, kapusty głowiastej białej, kapusty głowiastej czerwonej, kapusty pekińskiej, papryki, cykorii liściowej, cykorii sałatowej, cykorii korzeniowej, melona, dyni olbrzymiej, karczocha, marchwi, sałaty, pomidora, fasoli zwykłej karłowej, fasoli zwykłej tycznej, grochu siewnego cukrowego, grochu zwykłego łuskowego i bobu;
2)
20 ha dla szalotki, pora, czosnku pospolitego, buraka ćwikłowego, buraka liściowego, kawona, ogórka, dyni zwyczajnej, kopru włoskiego, oberżyny i szpinaku;
3)
10 ha dla cebuli siedmiolatki, szczypiorku, trybuły ogrodowej, selera korzeniowego, selera naciowego, szparaga, endywii, pietruszki, fasoli wielokwiatowej, rzodkiewki, rabarbaru, skorzonery, roszponki warzywnej, kukurydzy cukrowej i kukurydzy pękającej.
9.
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, terminy składania wniosków o wyrażenie zgody na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego odmian regionalnych roślin rolniczych i roślin warzywnych, biorąc pod uwagę cechy biologiczne poszczególnych grup roślin i gatunków.
1.
Materiał siewny odmian regionalnych, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw rolnictwa wydawanej, w drodze decyzji, może być wprowadzany do obrotu w innym niż region pochodzenia regionie, zwanym dalej "dodatkowym regionem obrotu", z tym że gdy dla danej odmiany regionalnej nie został określony dodatkowy region wytwarzania, materiał tej odmiany może być wprowadzany do obrotu wyłącznie w regionie pochodzenia.
2.
Ilość materiału siewnego odmian regionalnych wprowadzana do obrotu w regionie pochodzenia oraz w dodatkowym regionie obrotu nie może przekraczać łącznie ilości materiału określonej w decyzji, o której mowa w art. 109 wprowadzanie do obrotu materiału siewnego odmian regionalnych ust. 1.
3.
Zgodę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek zachowującego odmianę regionalną.
4.
Zgodę, o której mowa w ust. 1, wydaje się, jeżeli dodatkowy region obrotu jest porównywalny z regionem pochodzenia pod względem siedlisk naturalnych i częściowo naturalnych dla danej odmiany regionalnej.
5.
Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1)
imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę zachowującego odmianę, z tym że w przypadku gdy zachowującym odmianę jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby - miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2)
nazwę rodzaju lub gatunku rośliny uprawnej w języku polskim i nazwę botaniczną;
3)
nazwę odmiany regionalnej;
4)
wskazanie regionu pochodzenia, którego położenie określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa;
5)
wskazanie dodatkowego regionu, którego położenie określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, wraz z uzasadnieniem konieczności określenia tego regionu.
6.
W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się w szczególności gatunek i odmianę regionalną, dodatkowy region obrotu materiałem siewnym tej odmiany, którego położenie określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, oraz okres, w jakim wprowadza się do obrotu materiał siewny tej odmiany w tym regionie.
1.
Materiał siewny odmian amatorskich jest wprowadzany do obrotu w małych opakowaniach.
2.
Ilość materiału siewnego odmian amatorskich w małych opakowaniach nie może przekraczać ilości:
1)
250 gramów dla kukurydzy cukrowej, kukurydzy pękającej, szpinaku, bobu, grochu siewnego cukrowego, grochu siewnego łuskowego, fasoli zwykłej karłowej, fasoli zwykłej tycznej i fasoli wielokwiatowej;
2)
25 gramów dla cebuli (grupa Cepa, grupa Aggregatum), cebuli siedmiolatki, pora, czosnku pospolitego, trybuły ogrodowej, buraka ćwikłowego, buraka liściowego, kapusty pekińskiej, ogórka, dyni olbrzymiej, dyni zwyczajnej, marchwi i sałaty;
3)
5 gramów dla szczypiorku, selera korzeniowego, selera naciowego, szparaga, papryki, endywii, kawona, melona, karczocha, pomidora, kopru włoskiego, rabarbaru, oberżyny, cykorii korzeniowej, cykorii liściowej, cykorii sałatowej, jarmużu, kalafiora, kalarepy, kapusty brukselskiej, kapusty głowiastej białej i kapusty głowiastej czerwonej.
Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje Komisji Europejskiej informacje o regionach pochodzenia, dodatkowych regionach wytwarzania materiału siewnego danej odmiany regionalnej oraz dodatkowych regionach obrotu tym materiałem, a także, na wniosek Komisji Europejskiej lub właściwych organów państw członkowskich, informacje dotyczące ilości materiału siewnego odmiany regionalnej, a także materiału siewnego odmiany amatorskiej wprowadzonej do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
1.
Wojewódzki inspektor, w przypadku gdy z przepisów Unii Europejskiej wydanych w trybie art. 13a dyrektywy Rady 66/401/EWG, art. 13a dyrektywy Rady 66/402/EWG, art. 19 numer wpisu odmiany do krajowego rejestru dyrektywy Rady 2002/54/WE, art. 33 wytwarzanie materiału siewnego dyrektywy Rady 2002/55/WE, art. 19 numer wpisu odmiany do krajowego rejestru dyrektywy Rady 2002/56/WE lub art. 16 decyzja w sprawie wpisu lub odmowy wpisu odmiany do krajowego rejestru dyrektywy Rady 2002/57/WE wynika możliwość podjęcia tymczasowego eksperymentu, wykonuje czynności związane z tymczasowym eksperymentem i jest organem właściwym w sprawach wydawania pozwolenia na przeprowadzenie tego eksperymentu, kontroli w zakresie przeprowadzania eksperymentu i przyjmowania informacji o jego przebiegu.
2.
Podmiot zainteresowany udziałem w tymczasowym eksperymencie jest obowiązany:
1)
uzyskać pozwolenie na przeprowadzenie eksperymentu;
2)
poddać się kontroli w zakresie przeprowadzania eksperymentu;
3)
składać informację o przebiegu eksperymentu.
Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, tymczasowe eksperymenty, w ramach których może być wytwarzany materiał siewny, w tym:
1)
warunki przeprowadzania tymczasowego eksperymentu lub
2)
czas trwania tymczasowego eksperymentu, lub
3)
zakres i terminy składania wojewódzkiemu inspektorowi informacji o przebiegu tymczasowego eksperymentu przez podmiot, który uzyskał pozwolenie na przeprowadzenie tymczasowego eksperymentu, lub
4)
zakres kontroli przeprowadzania tymczasowego eksperymentu, lub
5)
dodatkowe informacje umieszczane na etykietach, w które zaopatruje się materiał siewny wytworzony w ramach tymczasowego eksperymentu
- uwzględniając przepisy Unii Europejskiej, o których mowa w art. 113 pozwolenie na przeprowadzenie eksperymentu ust. 1, oraz zapewnienie kontroli nad prawidłowym przeprowadzeniem tymczasowych eksperymentów i materiałem siewnym wytworzonym w ramach tych eksperymentów.
1.
Opłacie podlega:
1)
dokonanie oceny tożsamości oraz czystości odmianowej materiału siewnego;
2)
pobranie urzędowych prób, dokonanie oceny polowej i oceny laboratoryjnej materiału siewnego oraz pobranie prób gleby i podłoża, w których jest wytwarzany materiał szkółkarski kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany, przez organy Państwowej Inspekcji;
3)
dokonanie ponownej oceny polowej i ponownej oceny laboratoryjnej materiału siewnego;
4)
udzielenie akredytacji do pobierania prób materiału siewnego;
5)
udzielenie akredytacji do dokonywania oceny materiału siewnego;
6)
udzielenie upoważnienia do wypełniania etykiet urzędowych;
7)
udzielenie zgody na pobieranie prób za pomocą urządzenia do automatycznego pobierania prób materiału siewnego;
8)
przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w art. 75 urzędowy i akredytowany kwalifikator, urzędowy i akredytowany próbobiorca ust. 1 pkt 3;
9)
wydanie świadectwa mieszanki materiału siewnego;
10)
wydanie etykiet i plomb urzędowych;
11)
wykonywanie czynności w ramach nadzoru nad akredytowanymi podmiotami, o których mowa w art. 81 nadzór nad pracą kwalifikatorów, próbobiorców i laboratoriów.
2.
Opłaty, o których mowa w ust. 1 pkt 2, pobiera się również, w przypadku gdy pobranie urzędowych prób lub dokonanie oceny nie było możliwe z winy wnioskodawcy.
3.
Opłaty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 9 i 10, wnosi się na podstawie rachunku wystawionego odpowiednio przez wojewódzkiego inspektora albo Głównego Inspektora w terminie 14 dni od dnia doręczenia tego rachunku, przy czym rachunek za dokonanie oceny tożsamości i czystości odmianowej wystawia się przy pobieraniu próby do tej oceny.
4.
Opłaty, o których mowa w ust. 1 pkt 3-7, wnosi się po złożeniu wniosku o:
1)
dokonanie ponownej oceny polowej i oceny laboratoryjnej materiału siewnego;
2)
udzielenie akredytacji do pobierania prób materiału siewnego;
3)
udzielenie akredytacji do dokonywania oceny materiału siewnego;
4)
udzielenie upoważnienia do wypełniania etykiet urzędowych;
5)
udzielenie zgody na pobieranie prób za pomocą urządzenia do automatycznego pobierania prób materiału siewnego.
5.
Opłatę za przeprowadzenie egzaminu, o której mowa w ust. 1 pkt 8, wnosi się nie później niż na dzień przed przystąpieniem do egzaminu.
6.
Opłatę, o której mowa w ust. 1 pkt 11, wnosi się corocznie, w terminie do dnia 15 lutego, na podstawie rachunku wystawionego przez:
1)
wojewódzkiego inspektora – w przypadku nadzoru nad pracą akredytowanych kwalifikatorów i akredytowanych próbobiorców;
2)
Głównego Inspektora – w przypadku nadzoru nad akredytowanymi laboratoriami.
7.
Opłaty, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3 i 10, pobiera się również w przypadku materiału siewnego odmian roślin rolniczych objętych systemami OECD, nieprzeznaczonych do obrotu na obszarze Unii Europejskiej.
1.
Opłaty, o których mowa w art. 115 opłaty związane z oceną materiału siewnego ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.
2.
Opłaty, o których mowa w art. 115 opłaty związane z oceną materiału siewnego ust. 1, są ustalane z uwzględnieniem kosztów poniesionych na dojazd do plantacji nasiennej lub miejsca pobrania próby, czasu potrzebnego na dokonanie oceny lub pobranie próby, zużycia materiałów i odczynników stosowanych przy dokonywaniu oceny lub pobieraniu próby, kosztów przygotowania i przeprowadzenia egzaminu, kosztów prowadzenia nadzoru nad podmiotami akredytowanymi, a także gatunku, kategorii oraz grupy roślin i rodzaju dokonywanej oceny.
W razie nieuiszczenia opłat, o których mowa w art. 115 opłaty związane z oceną materiału siewnego ust. 1:
1)
pkt 1 - nie dokonuje się oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego;
2)
pkt 2 - nie wydaje się wyników dokonanych ocen;
3)
pkt 3 - nie dokonuje się ponownej oceny materiału siewnego;
4)
pkt 4 i 5 - wniosek o udzielenie akredytacji odpowiednio do pobierania prób materiału siewnego lub dokonywania oceny materiału siewnego pozostawia się bez rozpoznania;
5)
pkt 6 - wniosek o upoważnienie do wypełniania etykiet urzędowych pozostawia się bez rozpoznania;
6)
pkt 7 - wniosek o udzielenie zgody na pobieranie prób za pomocą urządzenia do automatycznego pobierania prób pozostawia się bez rozpoznania;
7)
pkt 8 - nie dopuszcza się do przystąpienia do egzaminu;
8)
pkt 9 i 10 - nie wydaje się świadectw mieszanki materiału siewnego oraz etykiet i plomb urzędowych;
9)
pkt 11 - wydaje się decyzję o cofnięciu akredytacji.
Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1)
sposób ustalania i wysokość opłat, o których mowa w art. 115 opłaty związane z oceną materiału siewnego ust. 1,
2)
sposób uiszczania opłat, o których mowa w art. 115 opłaty związane z oceną materiału siewnego ust. 1
- mając na względzie zasady określone w art. 116 zasady ustalania wysokości opłat za oceny materiału siewnego ust. 2 oraz ułatwienie terminowego uiszczania tych opłat.
1.
Koszty wykonywania zadań na rzecz hodowli roślin i nasiennictwa w zakresie postępu biologicznego w rolnictwie mogą być dofinansowywane z budżetu państwa na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych, w formie dotacji przedmiotowych dla podmiotów wykonujących zadania na rzecz rolnictwa.
2.
Dotację, o której mowa w ust. 1, udziela, w drodze decyzji, minister właściwy do spraw rolnictwa.
Z państw trzecich może być przywożony wyłącznie materiał siewny dopuszczony do obrotu.
Prowadzący obrót materiałem siewnym lub dostawca, który przywiózł z państw trzecich materiał siewny, w terminie 3 dni od dnia odprawy celnej, informuje wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę prowadzącego obrót lub dostawcy, albo miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania prowadzącego obrót lub dostawcy - w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, o ilości i rodzaju przywiezionego materiału siewnego oraz przedstawia dokumenty dotyczące wytwarzania i jakości tego materiału.
1.
Kontrola materiału siewnego polega na losowym sprawdzeniu wymagań w zakresie jakości oraz spełniania innych wymagań w zakresie wytwarzania, oceny i przechowywania materiału siewnego, a także obrotu tym materiałem.
2.
Kontrolę materiału siewnego przeprowadza wojewódzki inspektor.
3.
Pobieranie prób urzędowych i ocena materiału siewnego, dokonywane przez organy Państwowej Inspekcji w ramach kontroli, nie podlegają opłacie.
4.
Jeżeli w wyniku kontroli materiału siewnego stwierdzono, że jedna lub kilka partii materiału siewnego nie odpowiadają wymaganiom w zakresie jakości albo wytwarzania, oceny i przechowywania materiału siewnego lub obrotu tym materiałem, wojewódzki inspektor, w drodze decyzji, w zależności od zakresu i stopnia naruszeń, może:
1)
nakazać usunięcie, w określonym terminie, nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie kontroli;
2)
zakazać prowadzenia obrotu partią materiału siewnego niespełniającą wymagań;
3)
nakazać poddanie partii materiału siewnego niespełniającej wymagań zabiegom uniemożliwiającym użycie go do siewu, sadzenia, szczepienia, okulizacji lub tylko do rozmnażania roślin.
5.
Decyzje, o których mowa w ust. 4, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
6.
Do podmiotów, o których mowa w art. 86 wpis do ewidencji rolników prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 1 i art. 87 wpis do ewidencji dostawców prowadzących obrót materiałem szkółkarskim, rozmnożeniowym, nasadzeniowym i sadzonkami winorośli ust. 1, niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646, 1479, 1629, 1633 i 2212), przepisy rozdziału 5 tej ustawy stosuje się odpowiednio.
1.
Z materiału siewnego znajdującego się w obrocie pobiera się kontrolne próby do wspólnotowych testów i doświadczeń porównawczych w celu sprawdzenia jego jakości oraz harmonizacji metod dokonywania oceny.
2.
Główny Inspektor pobiera i przesyła próby materiału siewnego, o których mowa w ust. 1, do odpowiednich jednostek prowadzących wspólnotowe testy i doświadczenia porównawcze, zgodnie z przepisami Unii Europejskiej dotyczącymi przeprowadzania doświadczeń i testów porównawczych.
1.
Kto prowadzi obrót materiałem siewnym niezgodnie z warunkami określonymi w art. 104 materiał siewny, szkółkarski, rozmnożeniowy, materiał nasadzeniowy i sadzonki winorośli dopuszczone do obrotu ust. 1-7, jest obowiązany do wycofania go z obrotu na własny koszt oraz do wniesienia na rachunek wojewódzkiego inspektoratu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę prowadzącego obrót albo dostawcy, albo miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania prowadzącego obrót albo dostawcy - w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, materiałem siewnym, opłaty sankcyjnej stanowiącej 200% kwoty należnej za sprzedany lub dostarczony materiał siewny.
2.
Kto prowadzi obrót materiałem siewnym bez zgłoszenia właściwemu wojewódzkiemu inspektorowi zamiaru prowadzenia obrotu materiałem siewnym jest obowiązany do wniesienia na rachunek wojewódzkiego inspektoratu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę prowadzącego obrót albo dostawcy, opłaty sankcyjnej w wysokości 2.270 zł, na podstawie decyzji wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę prowadzącego obrót albo dostawcy.
3.
Kto zastosował materiał siewny, co do którego zakaz stosowania wprowadzono w przepisach wydanych na podstawie art. 104 materiał siewny, szkółkarski, rozmnożeniowy, materiał nasadzeniowy i sadzonki winorośli dopuszczone do obrotu ust. 9, jest obowiązany do zniszczenia roślin oraz do wniesienia na rachunek wojewódzkiego inspektoratu właściwego ze względu na miejsce zastosowania, opłaty sankcyjnej stanowiącej 200% wartości tego materiału siewnego.
4.
Stwierdzenia, o którym mowa w ust. 1, że obrót materiałem siewnym jest prowadzony niezgodnie z warunkami określonymi w art. 104 materiał siewny, szkółkarski, rozmnożeniowy, materiał nasadzeniowy i sadzonki winorośli dopuszczone do obrotu ust. 1-7 dokonuje, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę prowadzącego obrót albo dostawcy, albo miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania prowadzącego obrót albo dostawcy - w przypadku gdy prowadzącym obrót albo dostawcą jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, określając w tej decyzji ilość sprzedanego lub dostarczonego materiału siewnego i wysokość opłaty sankcyjnej, o której mowa w ust. 1.
5.
Stwierdzenia, o którym mowa w ust. 3, że zastosowano materiał siewny, co do którego obowiązuje zakaz stosowania wprowadzony w przepisach wydanych na podstawie art. 104 materiał siewny, szkółkarski, rozmnożeniowy, materiał nasadzeniowy i sadzonki winorośli dopuszczone do obrotu ust. 9 dokonuje, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce zastosowania tego materiału, określając w tej decyzji ilość i wartość zastosowanego materiału siewnego, sposób zniszczenia roślin oraz wysokość opłaty sankcyjnej, o której mowa w ust. 3.
6.
W przypadku gdy ilości i wartości zastosowanego materiału siewnego, co do którego obowiązuje zakaz stosowania wprowadzony w przepisach wydanych na podstawie art. 104 materiał siewny, szkółkarski, rozmnożeniowy, materiał nasadzeniowy i sadzonki winorośli dopuszczone do obrotu ust. 9, nie można określić w oparciu o dokument nabycia tego materiału, wojewódzki inspektor ustala ilość i wartość tego materiału biorąc pod uwagę powierzchnię, na której został zastosowany materiał siewny oraz stosowane w sezonie wegetacyjnym na obszarze danego województwa średnie ceny materiału siewnego i średnie normy wysiewu dla gatunku, którego materiał siewny został zastosowany.
Opłata sankcyjna, o której mowa w art. 123 opłaty sankcyjne, stanowi dochód budżetu państwa i stosuje się do niej przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.).
Egzekucja opłat wynikających z decyzji, o których mowa w art. 123 opłaty sankcyjne ust. 2, 4 i 5, następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
1.
Kto:
1)
nie stosuje nazwy odmiany zgodnie z wpisem w krajowym rejestrze lub w odpowiednich rejestrach państw członkowskich, lub we wspólnotowych katalogach,
2)
nie przekazuje dyrektorowi Centralnego Ośrodka informacji, o których mowa w art. 23 obowiązek informacyjny zachowującego odmianę,
3)
nie stosuje się do zakazów obowiązujących w rejonie zamkniętym,
4)
nie składa wojewódzkiemu inspektorowi obowiązującej informacji dotyczącej obrotu materiałem siewnym lub nie prowadzi obowiązującej dokumentacji dotyczącej tego materiału, o których mowa w art. 92 obowiązki podmiotów prowadzących obrót,
5)
składa wojewódzkiemu inspektorowi nieprawdziwe informacje dotyczące obrotu materiałem siewnym,
6)
nie zaopatruje materiału siewnego w etykiety, nie dołącza dokumentu dostawcy, szkółkarskiego dokumentu towarzyszącego lub szkółkarskiego dokumentu dostawcy, nie stosuje plomb lub nie zabezpiecza opakowań z materiałem siewnym zgodnie z art. 95 opakowanie materiału siewnego w obrocie ust. 2, art. 96 etykiety materiału siewnego w obrocie ust. 1, art. 97 etykietowanie i plombowanie materiału siewnego ust. 1, art. 102 dokument dostawcy ust. 1, art. 103 etykiety materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kwalifikowany ust. 1, art. 103a szkółkarski dokument towarzyszący ust. 1 lub art. 103b szkółkarski dokument dostawcy ust. 1 lub podaje na etykietach informacje niezgodne ze świadectwem oceny laboratoryjnej,
7)
nie umieszcza na dokumencie sprzedaży nazwy gatunku, nazwy odmiany, numeru partii, kategorii lub stopnia kwalifikacji jako informacji identyfikujących ten materiał,
8)
nie prowadzi lub nie przechowuje dokumentacji zgodnie z art. 64 obowiązki dostawcy wytwarzającego materiał szkółkarski, rozmnożeniowy, nasadzeniowy lub sadzonki winorośli ust. 2 pkt 2 i ust. 3a, art. 92 obowiązki podmiotów prowadzących obrót ust. 1 pkt 2 oraz przepisami wydanymi na podstawie art. 72 rozporządzenie w sprawie oceny materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany pkt 3b,
9)
bez wymaganej zgody, o której mowa w art. 106 wprowadzanie do obrotu mieszanek dla ochrony środowiska ust. 1, wprowadza do obrotu mieszanki dla ochrony środowiska,
10)
prowadzi obrót mieszanką dla ochrony środowiska niezgodnie z decyzją, o której mowa w art. 106 wprowadzanie do obrotu mieszanek dla ochrony środowiska ust. 1,
11)
przed zbiorem mieszanki dla ochrony środowiska zbieranej bezpośrednio lub składników uprawianej mieszanki dla ochrony środowiska nie informuje właściwego ze względu na położenie obszaru źródłowego regionalnego dyrektora ochrony środowiska o wyznaczonym miejscu zbioru,
12)
nie będąc wpisanym do ewidencji dostawców, sprzedaje materiał siewny przeznaczony dla nieprofesjonalnego odbiorcy poza obszarem powiatu, w którym go wytworzył,
13)
nabywa od producenta materiał rozmnożeniowy lub materiał nasadzeniowy roślin warzywnych lub ozdobnych lub materiał szkółkarski przeznaczony na jego własne niezarobkowe potrzeby, który wprowadza do obrotu lub rozmnaża w celach zarobkowych,
14)
prowadzi obrót materiałem siewnym wbrew zakazowi, o którym mowa w art. 90 uprawienia nadzorcze wojewódzkiego inspektora ust. 1 pkt 2,
15)
bez wymaganej zgody, o której mowa w art. 108 wprowadzanie do obrotu materiału siewnego z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych ust. 3, wprowadza do obrotu materiał siewny z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych odmian roślin rolniczych lub roślin warzywnych,
16)
sporządza mieszanki roślin pastewnych przeznaczone na cele paszowe, nie posiadając opracowanej technologii sporządzania tych mieszanek oraz urządzeń niezbędnych do ich sporządzania,
17)
sporządza protokół pobrania prób materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych na formularzu, który jest niezgodny ze wzorem określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 51 rozporządzenie w sprawie okresowej oceny laboratoryjnej pkt 2,
18)
nie składa wojewódzkiemu inspektorowi wykazu prowadzonych plantacji nasiennych odmian regionalnych, o którym mowa w art. 53 obowiązki zachowującego odmiany regionalne roślin ust. 3,
19)
wydaje świadectwa albo informacje wymienione w art. 73 świadectwa oceny materiału siewnego i informacje o wynikach badań ust. 1, które są niezgodne ze wzorami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 73 świadectwa oceny materiału siewnego i informacje o wynikach badań ust. 8,
20)
nie oznacza partii materiału siewnego wytworzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej numerem utworzonym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 40 rozporządzenie w sprawie materiału siewnego i wniosków o jego ocenę pkt 6, art. 72 rozporządzenie w sprawie oceny materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany pkt 2 lit. e lub art. 72a rozporządzenie w sprawie materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego pkt 2,
21)
będąc zachowującym odmianę wprowadzającym do obrotu materiał siewny kategorii standard roślin warzywnych własnych odmian:
a) nie przechowuje lub nie udostępnia wojewódzkiemu inspektorowi dokumentacji, o której mowa w art. 93 obowiązki zachowującego odmianę wprowadzającego do obrotu materiał siewny ust. 1 pkt 1, lub
b) nie przechowuje lub nie udostępnia wojewódzkiemu inspektorowi lub właściwemu urzędowi innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego prób, o których mowa w art. 93 obowiązki zachowującego odmianę wprowadzającego do obrotu materiał siewny ust. 1 pkt 2, lub
c) nie składa wojewódzkiemu inspektorowi sprawozdania o ilości wprowadzonego do obrotu materiału siewnego, o którym mowa w art. 93 obowiązki zachowującego odmianę wprowadzającego do obrotu materiał siewny ust. 1 pkt 3,
22)
prowadzi obrót materiałem siewnym z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych niezgodnie z decyzją, o której mowa w art. 108 wprowadzanie do obrotu materiału siewnego z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych ust. 3,
23)
nie informuje dyrektora Centralnego Ośrodka o ilości wprowadzonego do obrotu materiału siewnego, o którym mowa w art. 108 wprowadzanie do obrotu materiału siewnego z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych ust. 8, w terminie określonym w tym przepisie,
24)
wytwarza materiał siewny odmian regionalnych roślin rolniczych poza regionem pochodzenia lub dodatkowym regionem wytwarzania lub prowadzi obrót tym materiałem siewnym poza regionem pochodzenia lub poza dodatkowym regionem obrotu, lub w ilości większej niż określona w decyzji, o której mowa w art. 109 wprowadzanie do obrotu materiału siewnego odmian regionalnych ust. 1 lub art. 110 wprowadzanie do obrotu materiału siewnego odmian regionalnych w dodatkowym regionie obrotu ust. 1,
25)
wytwarza materiał siewny odmian regionalnych roślin warzywnych poza regionem pochodzenia lub dodatkowym regionem wytwarzania lub prowadzi obrót tym materiałem siewnym poza regionem pochodzenia lub poza dodatkowym regionem obrotu, lub w ilości większej niż określona w decyzji, o której mowa w art. 109 wprowadzanie do obrotu materiału siewnego odmian regionalnych ust. 1 lub art. 110 wprowadzanie do obrotu materiału siewnego odmian regionalnych w dodatkowym regionie obrotu ust. 1,
26)
wprowadza do obrotu materiał siewny odmian amatorskich w ilości większej niż określona w art. 111 opakowania materiału siewnego odmian amatorskich w obrocie ust. 2,
27)
dokonuje degradacji materiału siewnego do niższego stopnia kwalifikacji niezgodnie z art. 50 degradacja materiału siewnego,
28)
nie wykonuje obowiązku etykietowania etykietą urzędową małych opakowań WE materiału siewnego buraków cukrowych lub pastewnych wprowadzonego na podstawie art. 97 etykietowanie i plombowanie materiału siewnego ust. 7,
29)
nie informuje wojewódzkiego inspektora o zmianie danych wpisanych do ewidencji przedsiębiorców, ewidencji rolników i ewidencji dostawców, o których mowa w art. 88 zmiana danych w ewidencji przedsiębiorców, rolników i dostawców ust. 1 i 2, w terminie określonym w tych przepisach,
30)
nie składa wojewódzkiemu inspektorowi wymaganych informacji o przebiegu tymczasowego eksperymentu, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 114 rozporządzenie w sprawie tymczasowych eksperymentów pkt 3, w terminie określonym w tych przepisach, lub składa w tym zakresie nieprawdziwe informacje,
31)
przywozi materiał siewny z państw trzecich niezgodnie z wymaganiami określonymi w art. 119 materiał siewny dopuszczony do przywozu z państw trzecich i 120,
32)
dokonuje pobierania prób za pomocą urządzenia do automatycznego pobierania prób bez uzyskania zgody, o której mowa w art. 46 pobieranie prób i dokonywanie oceny laboratoryjnej materiału siewnego ust. 4,
33)
prowadzi obrót materiałem siewnym, który nie został poddany okresowej ocenie laboratoryjnej, o której mowa w art. 48 ocena laboratoryjna materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych w obrocie lub przygotowywanego do obrotu,
34)
nie przechowuje etykiet zgodnie z art. 36a obowiązek przechowywania etykiet materiału siewnego,
35)
nie przechowuje kopii dokumentu dostawcy, szkółkarskiego dokumentu towarzyszącego lub szkółkarskiego dokumentu dostawcy zgodnie z art. 102 dokument dostawcy ust. 6, art. 103a szkółkarski dokument towarzyszący ust. 7 lub art. 103b szkółkarski dokument dostawcy ust. 6,
36)
(uchylony)
37)
prowadzi obrót materiałem siewnym wbrew zakazowi wprowadzonemu w przepisach wydanych na podstawie art. 104 materiał siewny, szkółkarski, rozmnożeniowy, materiał nasadzeniowy i sadzonki winorośli dopuszczone do obrotu ust. 9a
- podlega karze grzywny.
2.
Orzekanie w sprawach określonych w ust. 1 następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
W ustawie z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2008 r. poz. 849, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).
W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. z 2012 r. poz. 633) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).
W ustawie z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1282 i 1448) w załączniku do ustawy wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).
W ustawie z dnia 25 listopada 2010 r. o Centralnym Ośrodku Badania Odmian Roślin Uprawnych (Dz. U. poz. 1591) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).
W okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonych na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2019 r. poz. 1239 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 284, 322, 374 i 567) w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 oraz w okresie od dnia odwołania tych stanów do dnia 31 grudnia 2020 r.:
1)
nie przeprowadza się szkoleń, o których mowa w art. 79 pierwsze oceny materiału siewnego dokonywane przez kwalifikatorów, próbobiorców i analityków ust. 3 i 5;
2)
nie stosuje się przepisów:
a) art. 64 obowiązki dostawcy wytwarzającego materiał szkółkarski, rozmnożeniowy, nasadzeniowy lub sadzonki winorośli ust. 6,
b) art. 79 pierwsze oceny materiału siewnego dokonywane przez kwalifikatorów, próbobiorców i analityków ust. 4 i 6.
Do spraw wszczętych na podstawie ustawy, o której mowa w art. 140 utrata mocy ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie, i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy decyzją ostateczną stosuje się przepisy dotychczasowe.
Odmiany roślin sadowniczych utrzymywane przez dostawców na liście odmian materiału szkółkarskiego CAC w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 września 2012 r. mogą być wpisane do krajowego rejestru
bez przeprowadzenia badań OWT, na wniosek zainteresowanego podmiotu złożony w terminie do dnia 30 września 2014 r.
1.
Upoważnienia oraz decyzje w sprawie akredytacji wydane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 140 utrata mocy ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie, stają się upoważnieniami i decyzjami w sprawie akredytacji w rozumieniu niniejszej ustawy.
2.
Zaświadczenia o ukończeniu szkolenia, o których mowa w art. 45 ocena weryfikacyjna sadzeniaków ziemniaka ust. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w art. 140 utrata mocy ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie, stają się zaświadczeniami o ukończeniu szkolenia, o których mowa w art. 75 urzędowy i akredytowany kwalifikator, urzędowy i akredytowany próbobiorca ust. 1 pkt 3 niniejszej ustawy.
1.
Materiał szkółkarski kategorii CAC wytworzony z plantacji założonych przed dniem 30 września 2012 r. może znajdować się w obrocie do dnia 31 grudnia 2018 r.
2.
W przypadku materiału szkółkarskiego, o którym mowa w ust. 1, na etykiecie lub dokumencie dostawcy umieszcza się napis "dyrektywa Rady 2008/90/WE art. 21 obowiązki zachowującego odmianę po jej wpisaniu do krajowego rejestru".
Świadectwa i informacje wydane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 140 utrata mocy ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie, są równoważne ze świadectwami i informacjami w rozumieniu niniejszej ustawy.
1.
Wpis przedsiębiorców do rejestru przedsiębiorców i rolników do rejestru rolników dokonany na podstawie ustawy, o której mowa w art. 140 utrata mocy ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie, zachowuje ważność przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2.
Wpis dostawców materiału szkółkarskiego, materiału rozmnożeniowego lub materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych wpisanych do rejestru przedsiębiorców dokonany na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2017 r. poz. 2138 oraz z 2018 r. poz. 810 i 1616) zachowuje ważność przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
3.
Podmioty, które zgodnie z art. 84 wpis do ewidencji przedsiębiorców prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 1, art. 86 wpis do ewidencji rolników prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 1 i art. 87 wpis do ewidencji dostawców prowadzących obrót materiałem szkółkarskim, rozmnożeniowym, nasadzeniowym i sadzonkami winorośli ust. 1 niniejszej ustawy mają obowiązek zgłoszenia zamiaru prowadzenia obrotu odpowiednio materiałem siewnym roślin rolniczych i warzywnych albo materiałem szkółkarskim, materiałem rozmnożeniowym lub materiałem nasadzeniowym roślin warzywnych i ozdobnych, wpisane w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy odpowiednio do rejestru, o którym mowa w ust. 1 lub 2, mogą nadal prowadzić obrót materiałem siewnym roślin rolniczych i warzywnych albo materiałem szkółkarskim, rozmnożeniowym i nasadzeniowym roślin warzywnych i ozdobnych, pod warunkiem że w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy zgłoszą wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę prowadzenie obrotu tym materiałem.
4.
Przepisy art. 84 wpis do ewidencji przedsiębiorców prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 3-6, art. 86 wpis do ewidencji rolników prowadzących obrót materiałem siewnym ust. 3-6 i art. 87 wpis do ewidencji dostawców prowadzących obrót materiałem szkółkarskim, rozmnożeniowym, nasadzeniowym i sadzonkami winorośli ust. 4-7 niniejszej ustawy stosuje się odpowiednio.
Rejestr odmian prowadzony na podstawie ustawy, o której mowa w art. 140 utrata mocy ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie, staje się rejestrem odmian w rozumieniu niniejszej ustawy.
1.
Prawa twórców odmian do wynagrodzenia za wszelkie zarobkowe korzyści z odmiany nabyte na podstawie przepisów ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz. U. z 2001 r. poz. 563 i poz. 811 oraz z 2002 r. poz. 253) pozostają w mocy do czasu ich wygaśnięcia.
2.
Prawa hodowców, autorów odmian do premii autorskiej i prawa osób fizycznych, które udzieliły pomocy przy wytwarzaniu odmian, istniejące w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie, pozostają w mocy do czasu ich wygaśnięcia.
3.
Do praw, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się przepisy ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie.
4.
Wysokość premii, o której mowa w ust. 2, ustala się w wysokości premii uzyskanej za daną odmianę w 2003 r., przy czym warunkiem koniecznym do wypłacenia premii jest prowadzenie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym odmiany.
5.
Premię, o której mowa w ust. 2, wypłaca Centralny Ośrodek.
Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 10 , art. 12 ust. 7 i 12, art. 14 ust. 8, art. 22 ust. 3, art. 36 ust. 2, art. 37 ust. 12, art. 40 ust. 7, art. 45b ust. 1, art. 45c , art. 46 ust. 4, art. 47 ust. 10, art. 47a ust. 2 i 3, art. 47b ust. 2, art. 48 ust. 8, art. 49 ust. 6, art. 52 ust. 7, art. 53 , art. 55 ust. 3, art. 55a ust. 2, art. 59 ust. 12, art. 60 i art. 63 ustawy, o której mowa w art. 140 utrata mocy ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 11 rozporządzenie w sprawie terminów składania wniosku o wpis odmiany do krajowego rejestru, art. 24 opłaty związane z wpisem i utrzymaniem odmiany w krajowym rejestrze ust. 6, art. 40 rozporządzenie w sprawie materiału siewnego i wniosków o jego ocenę, art. 51 rozporządzenie w sprawie okresowej oceny laboratoryjnej, art. 56 rozporządzenie w sprawach oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego, art. 57 mieszanka materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych ust. 11, art. 72 rozporządzenie w sprawie oceny materiału szkółkarskiego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany, art. 73 świadectwa oceny materiału siewnego i informacje o wynikach badań ust. 8, art. 83 rozporządzenie w sprawie oceny laboratoryjnej materiału siewnego ust. 1, art. 92 obowiązki podmiotów prowadzących obrót ust. 5, art. 93 obowiązki zachowującego odmianę wprowadzającego do obrotu materiał siewny ust. 2, art. 94 obowiązki dostawcy prowadzącego obrót ust. 4, art. 101 rozporządzenie w sprawie opakowań, etykietowania i plombowanie materiału siewnego, art. 103 etykiety materiału szkółkarskiego kategorii elitarny i kwalifikowany ust. 9, art. 109 wprowadzanie do obrotu materiału siewnego odmian regionalnych ust. 9 i art. 118 rozporządzenie w sprawie opłat związanych z oceną materiału siewnego niniejszej ustawy, jednak nie dłużej niż do dnia 31 stycznia 2017 r.
Traci moc ustawa z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. z 2007 r. poz. 271, z późn. zm.).
Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.


----------
[Ustawa została ogłoszona 28.12.2012 r. - Dz. U. z 2012 r. poz. 1512]
Szukaj: Filtry
Ładowanie ...