1.
Świadczenie stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury, ustalonej w sposób określony w art. 25 podstawa obliczania emerytury, waloryzacja ustawy o emeryturach i rentach z FUS, przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku 60 lat, ustalone według obowiązujących w dniu zgłoszenia wniosku o przyznanie świadczenia tablic średniego trwania życia, o których mowa w art. 26 wysokość emerytury ustawy o emeryturach i rentach z FUS.
2.
Jeżeli uprawniony jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego, przy ustalaniu podstawy obliczenia emerytury, składki na ubezpieczenie emerytalne, zewidencjonowane na jego koncie w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, zwanym dalej "Zakładem", zwiększa się przez pomnożenie wskaźnikiem korygującym 19,52/12,22, stanowiącym stosunek pełnej wysokości składki na ubezpieczenie emerytalne do wysokości zewidencjonowanej na koncie ubezpieczonego w Zakładzie.
3.
Kwota świadczenia nie może być niższa niż kwota najniższej emerytury, o której mowa w art. 85 kwoty najniższych świadczeń ustawy o emeryturach i rentach z FUS.
4.
Świadczenie podlega waloryzacji na zasadach i w terminach przewidzianych dla waloryzacji świadczeń w art. 88 waloryzacja emerytury i renty, art. 89 wskaźnik waloryzacji i art. 93 zmiana świadczeń z urzędu ustawy o emeryturach i rentach z FUS.
