• Ustawa o obszarach morski...
  09.12.2024

Ustawa o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej

Stan prawny aktualny na dzień: 09.12.2024

Dz.U.2024.0.1125 t.j. - Ustawa z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej

Obserwuj akt

Dział II. Polskie obszary morskie

Rozdział 1. Morskie wody wewnętrzne

Morskimi wodami wewnętrznymi są:
1)
część Jeziora Nowowarpieńskiego i część Zalewu Szczecińskiego wraz ze Świną i Dziwną oraz Zalewem Kamieńskim, znajdująca się na wschód od granicy państwowej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec, oraz rzeka Odra pomiędzy Zalewem Szczecińskim a wodami portu Szczecin;
2)
część Zatoki Gdańskiej zamknięta linią podstawową morza terytorialnego;
3)
część Zalewu Wiślanego, znajdująca się na południowy zachód od granicy państwowej między Rzecząpospolitą Polską a Federacją Rosyjską na tym Zalewie;
4)
wody portów określone od strony morza linią łączącą najdalej wysunięte w morze stałe urządzenia portowe, stanowiące integralną część systemu portowego;
5)
wody znajdujące się pomiędzy linią brzegu morskiego ustaloną zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne a linią podstawową morza terytorialnego.
Orzeczenia: 1

Rozdział 2. Morze terytorialne

1.
Morzem terytorialnym Rzeczypospolitej Polskiej jest obszar wód morskich o szerokości 12 mil morskich (22 224 m), liczonych od linii podstawowej tego morza.
2.
Linię podstawową morza terytorialnego, zwaną dalej „linią podstawową”, stanowi linia łącząca odpowiednie punkty wyznaczające najniższy stan wody wzdłuż wybrzeża albo inne punkty wyznaczone zgodnie z zasadami określonymi w Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, sporządzonej w Montego Bay dnia 10 grudnia 1982 r. (Dz. U. z 2002 r. poz. 543).
2a.
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy przebieg linii podstawowej w formie tekstowej i graficznej zgodnie z państwowym systemem odniesień przestrzennych, uwzględniając zasady określone w Konwencji, o której mowa w ust. 2.
3.
Zewnętrzną granicę morza terytorialnego stanowi linia, której każdy punkt jest oddalony o 12 mil morskich od najbliższego punktu linii podstawowej, z zastrzeżeniem ust. 4.
3a.
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy przebieg zewnętrznej granicy morza terytorialnego w formie tekstowej i graficznej, zgodnie z państwowym systemem odniesień przestrzennych, z uwzględnieniem umów międzynarodowych dotyczących granicy państwowej.
4.
Redy, na których odbywa się normalnie załadunek, wyładunek i kotwiczenie statków, położone całkowicie lub częściowo poza obszarem wód morskich określonym zgodnie z ust. 1 i 3, są włączone do morza terytorialnego.
5.
Granice red, o których mowa w ust. 4, określa Rada Ministrów w drodze rozporządzenia.
Orzeczenia: 6
1.
Obce statki, z zastrzeżeniem przepisów ust. 3, korzystają z prawa nieszkodliwego przepływu przez morze terytorialne Rzeczypospolitej Polskiej.
2.
Nieszkodliwy przepływ oznacza żeglugę przez morze terytorialne w celu:
1)
przejścia przez nie bez wchodzenia na morskie wody wewnętrzne lub bez dobijania do urządzeń portowych albo znajdujących się poza morskimi wodami wewnętrznymi urządzeń redowych;
2)
wejścia lub opuszczenia morskich wód wewnętrznych;
3)
dobijania lub opuszczania urządzeń portowych albo redowych, o których mowa w pkt 1.
3.
Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określa przepływ okrętów wojennych obcych państw przez polskie morze terytorialne oraz warunki ich wejścia na polskie morskie wody wewnętrzne.
Orzeczenia: 1
Przepływ powinien być nieprzerwany i szybki. Zatrzymanie się lub kotwiczenie jest dozwolone wyłącznie, jeżeli wiąże się ze zwyczajną żeglugą lub jest konieczne ze względu na siłę wyższą albo inne niebezpieczeństwo lub też w celu udzielenia pomocy ludziom, jak również statkom morskim bądź powietrznym znajdującym się w niebezpieczeństwie. Obce statki rybackie podczas przepływu są obowiązane usunąć z pokładu sprzęt rybacki lub złożyć go w sposób wyłączający użycie.
Przepływ uważa się za nieszkodliwy dopóty, dopóki nie zagraża pokojowi, porządkowi publicznemu lub bezpieczeństwu Rzeczypospolitej Polskiej.
Przepływ uważa się za zagrażający pokojowi, porządkowi publicznemu lub bezpieczeństwu Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli obcy statek lub okręt wojenny podejmuje na morzu terytorialnym działania polegające na:
1)
groźbie użycia siły lub użyciu siły przeciwko suwerenności, integralności terytorialnej lub niezawisłości politycznej Rzeczypospolitej Polskiej albo pogwałceniu w jakikolwiek inny sposób zasad prawa międzynarodowego zawartych w Karcie Narodów Zjednoczonych;
2)
ćwiczeniach lub użyciu broni wszelkiego rodzaju;
3)
zbieraniu informacji na szkodę obronności lub bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej;
4)
propagandzie mającej na celu osłabienie obronności lub bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej;
5)
startowaniu, lądowaniu lub przyjmowaniu na pokład jakiegokolwiek statku powietrznego;
6)
startowaniu, lądowaniu lub przyjmowaniu na pokład jakiegokolwiek urządzenia wojskowego;
7)
ładowaniu lub wyładowywaniu towarów, walut albo przyjmowaniu na statek lub wysadzaniu ze statku ludzi z naruszeniem przepisów celnych, skarbowych, imigracyjnych lub sanitarnych Rzeczypospolitej Polskiej;
8)
umyślnym zanieczyszczeniu morza;
9)
uprawianiu rybołówstwa;
10)
prowadzeniu badań lub działalności hydrograficznej;
11)
zakłócaniu systemu łączności lub innych urządzeń i instalacji Rzeczypospolitej Polskiej;
12)
wszelkich innych działaniach niezwiązanych bezpośrednio z przepływem.
1.
Jeżeli jest to konieczne ze względu na bezpieczeństwo żeglugi, minister właściwy do spraw gospodarki morskiej w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, może wyznaczyć na morzu terytorialnym trasy przepływu, systemy rozgraniczenia ruchu i zgłaszania pozycji statku, a także określić sposób sprawowania kontroli ruchu statków w tym systemie.
2.
Trasy przepływu i systemy rozgraniczenia ruchu uwidacznia się na mapach morskich.
Obce statki korzystające z prawa nieszkodliwego przepływu przez morze terytorialne są obowiązane do przestrzegania prawa polskiego oraz przepisów międzynarodowych dotyczących zapobiegania zderzeniom na morzu i ochrony środowiska morskiego.
1.
Polskiej jurysdykcji karnej nie stosuje się odnośnie do przestępstw popełnionych na obcych statkach podczas przepływu przez morze terytorialne, chyba że:
1)
skutki przestępstwa rozciągają się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2)
przestępstwo narusza spokój lub porządek publiczny na morzu terytorialnym;
3)
kapitan statku, przedstawiciel dyplomatyczny lub konsularny państwa bandery statku zwróci się do właściwych polskich organów o pomoc;
4)
jest to konieczne do zwalczania nielegalnego handlu narkotykami lub substancjami psychotropowymi.
2.
Przepisy ust. 1 nie ograniczają wykonywania polskiej jurysdykcji karnej, jeżeli obcy statek przepływa przez morze terytorialne po opuszczeniu polskich morskich wód wewnętrznych.
3.
W stosunku do obcego statku przepływającego przez morze terytorialne nie podejmuje się żadnych czynności w związku z przestępstwem popełnionym przed wejściem statku na polskie morze terytorialne, jeżeli statek, płynąc z obcego portu, przepływa jedynie przez to morze, nie wchodząc na morskie wody wewnętrzne.
4.
Przepisu ust. 3 nie stosuje się, jeżeli czyn naruszył prawa Rzeczypospolitej Polskiej określone w art. 17 uprawnienia RP w wyłącznej strefie ekonomicznej, jak również w wypadku ścigania sprawców zanieczyszczeń środowiska morskiego.
5.
Organy podejmujące czynności z zakresu jurysdykcji karnej, na wniosek kapitana statku, są obowiązane powiadomić przedstawicielstwo dyplomatyczne lub właściwy urząd konsularny państwa bandery.
1.
Nie można zatrzymać obcego statku przepływającego przez polskie morze terytorialne, w celu dokonania jakiejkolwiek czynności w postępowaniu cywilnym w stosunku do osoby fizycznej znajdującej się na statku.
2.
W stosunku do obcego statku przepływającego przez polskie morze terytorialne nie można prowadzić egzekucji ani dokonywać zajęcia statku w związku z jakimkolwiek postępowaniem cywilnym, chyba że dotyczy ono roszczeń wynikających ze zobowiązań powstałych podczas lub w związku z przepływem statku przez polskie morskie wody wewnętrzne lub polskie morze terytorialne.
3.
Przepisu ust. 2 nie stosuje się, gdy obcy statek stoi na polskim morzu terytorialnym lub przepływa przez to morze po opuszczeniu polskich morskich wód wewnętrznych.

Rozdział 2a. Strefa przyległa

1.
Ustanawia się strefę przyległą do morza terytorialnego Rzeczypospolitej Polskiej, której zewnętrzna granica jest oddalona nie więcej niż 24 mile morskie od linii podstawowej.
2.
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy przebieg zewnętrznej granicy strefy przyległej w formie tekstowej i graficznej zgodnie z państwowym systemem odniesień przestrzennych, z uwzględnieniem zasad określonych w Konwencji, o której mowa w art. 5 morze terytorialne RP ust. 2.
W strefie przyległej Rzeczpospolita Polska ma prawo do:
1)
zapobiegania naruszaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej polskich przepisów celnych, skarbowych, dotyczących nielegalnej imigracji i sanitarnych;
2)
ścigania, zatrzymywania i karania sprawców naruszeń przepisów, o których mowa w pkt 1, jeżeli:
a) miały one miejsce na terytorium lądowym, morskich wodach wewnętrznych, albo morzu terytorialnym Rzeczypospolitej Polskiej albo
b) obowiązek ścigania, zatrzymania i karania sprawców wynika z prawa Unii Europejskiej lub umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.

Rozdział 3. Wyłączna strefa ekonomiczna

Ustanawia się wyłączną strefę ekonomiczną Rzeczypospolitej Polskiej.
Wyłączna strefa ekonomiczna jest położona na zewnątrz morza terytorialnego i przylega do tego morza. Obejmuje ona wody, dno morza i znajdujące się pod nim wnętrze ziemi.
Orzeczenia: 1
1.
Granice wyłącznej strefy ekonomicznej określają umowy międzynarodowe.
2.
W razie braku umów międzynarodowych, o których mowa w ust. 1, Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może określić przebieg granicy wyłącznej strefy ekonomicznej.
Orzeczenia: 1
Rzeczypospolitej Polskiej przysługują w wyłącznej strefie ekonomicznej:
1)
suwerenne prawa w celu rozpoznawania, zarządzania i eksploatacji zasobów naturalnych, zarówno żywych, jak i mineralnych, dna morza i wnętrza ziemi pod nim oraz pokrywających je wód, a także ochrona tych zasobów oraz suwerenne prawa w odniesieniu do innych gospodarczych przedsięwzięć w strefie;
2)
władztwo w zakresie:
a) budowania i użytkowania sztucznych wysp, konstrukcji i innych urządzeń,
b) badań naukowych,
c) ochrony i zachowania środowiska morskiego;
3)
inne uprawnienia przewidziane w prawie międzynarodowym.
Orzeczenia: 2
Obce państwa korzystają w wyłącznej strefie ekonomicznej z wolności żeglugi i przelotu, układania kabli podmorskich i rurociągów oraz innych, zgodnych z prawem międzynarodowym, sposobów korzystania z morza, wiążących się z tymi wolnościami, z zastrzeżeniem przepisów ustawy.
Orzeczenia: 3
W wyłącznej strefie ekonomicznej obowiązuje prawo polskie dotyczące ochrony środowiska.
1.
Rzeczpospolita Polska ma wyłączne prawo wznoszenia, udzielania pozwoleń na wznoszenie i wykorzystywanie w wyłącznej strefie ekonomicznej sztucznych wysp, wszelkiego rodzaju konstrukcji i urządzeń przeznaczonych do przeprowadzania badań naukowych, rozpoznawania lub eksploatacji zasobów, jak również w odniesieniu do innych przedsięwzięć w zakresie gospodarczego badania i eksploatacji wyłącznej strefy ekonomicznej, w szczególności wykorzystania w celach energetycznych wody, prądów morskich i wiatru.
2.
Sztuczne wyspy, konstrukcje i urządzenia, o których mowa w ust. 1, podlegają prawu polskiemu.

Rozdział 4. Sztuczne wyspy, konstrukcje i urządzenia oraz kable lub rurociągi

1.
Wznoszenie lub wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich wymaga uzyskania pozwolenia ustalającego ich lokalizację oraz określającego warunki ich wykorzystania na tych obszarach.
1a.
Zakazuje się wznoszenia i wykorzystywania morskich farm wiatrowych, o których mowa w ustawie z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych (Dz. U. z 2024 r. poz. 182), na morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym.
1b.
Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje, w drodze decyzji:
1)
minister właściwy do spraw gospodarki morskiej dla przedsięwzięć planowanych, realizowanych lub eksploatowanych:
a) na obszarze morskich wód wewnętrznych lub morza terytorialnego, jeżeli dla tych obszarów nie został przyjęty plan, o którym mowa w art. 37a rozporządzenie w sprawie planów zagospodarowania przestrzennego wód ust. 1, i przedsięwzięcia te wymagają pozwolenia na budowę,
b) w wyłącznej strefie ekonomicznej;
2)
właściwy terytorialnie dyrektor urzędu morskiego dla przedsięwzięć planowanych, realizowanych lub eksploatowanych na obszarach morskich wód wewnętrznych lub morza terytorialnego, jeżeli dla tych obszarów:
a) został przyjęty plan, o którym mowa w art. 37a rozporządzenie w sprawie planów zagospodarowania przestrzennego wód ust. 1,
b) nie został przyjęty plan, o którym mowa w art. 37a rozporządzenie w sprawie planów zagospodarowania przestrzennego wód ust. 1, i przedsięwzięcia te nie wymagają pozwolenia na budowę.
1c.
W przypadku gdy przedsięwzięcie jest zlokalizowane na morskich wodach wewnętrznych lub morzu terytorialnym, a właściwym do wydania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, jest dwóch lub więcej dyrektorów urzędów morskich, pozwolenie wydaje dyrektor urzędu morskiego, właściwy dla obszaru, na którym znajduje się większa część przedsięwzięcia.
2.
Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest wydawane po zaopiniowaniu wniosku o wydanie tego pozwolenia przez ministrów właściwych do spraw: aktywów państwowych, energii, gospodarki, gospodarki surowcami energetycznymi, klimatu, kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, rybołówstwa, środowiska, wewnętrznych oraz Ministra Obrony Narodowej, a w przypadku wznoszenia lub wykorzystywania morskich farm wiatrowych i zespołu urządzeń służących do wyprowadzenia mocy w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych – również Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
2a.
Organy, o których mowa w ust. 2, wydają opinię w terminie nie dłuższym niż 90 dni od dnia otrzymania wniosku; niewydanie opinii w tym terminie traktuje się jako brak zastrzeżeń.
2b.
Opiniowanie, o którym mowa w ust. 2, nie jest wymagane w przypadku przedsięwzięć niewymagających pozwolenia na budowę, dla których pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje właściwy terytorialnie dyrektor urzędu morskiego.
3.
Odmawia się wydania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli jego wydanie spowodowałoby wystąpienie zagrożenia dla:
1)
środowiska, zasobów morza lub zasobów podmorskich, w tym racjonalnej gospodarki złożami kopalin;
2)
interesu gospodarki narodowej;
3)
obronności i bezpieczeństwa państwa;
4)
bezpieczeństwa żeglugi morskiej;
5)
bezpiecznego uprawiania rybołówstwa morskiego;
6)
bezpieczeństwa lotów statków powietrznych;
7)
podwodnego dziedzictwa archeologicznego;
8)
bezpieczeństwa związanego z badaniami, rozpoznawaniem i eksploatacją zasobów mineralnych dna morskiego oraz znajdującego się pod nim wnętrza ziemi;
9)
realizacji funkcji podstawowych, o których mowa w art. 37a rozporządzenie w sprawie planów zagospodarowania przestrzennego wód ust. 3, o ile zostały określone.
4.
Organy, o których mowa w ust. 2, wskazują na podstawie przepisów odrębnych wystąpienie zagrożeń, o których mowa w ust. 3, lub szczegółowe warunki i wymagania, o których mowa w ust. 5.
5.
W pozwoleniu, o którym mowa w ust. 1, określa się rodzaj przedsięwzięcia i jego lokalizację za pomocą współrzędnych geocentrycznych geodezyjnych, charakterystyczne parametry techniczne przedsięwzięcia, szczegółowe warunki i wymagania wynikające z przepisów odrębnych lub szczegółowych kryteriów oceny wniosków, za które wnioskodawca uzyskał punkty w postępowaniu rozstrzygającym, o którym mowa w art. 27d postępowanie rozstrzygające ust. 1, a w szczególności w zakresie, o którym mowa w ust. 3.
5a.
Charakterystycznymi parametrami technicznymi przedsięwzięcia, o którym mowa w ust. 5, dotyczącego morskiej farmy wiatrowej są:
1)
liczba i wymiary obiektów budowlanych lub tymczasowych obiektów budowlanych, w tym morskich turbin wiatrowych, stacji elektroenergetycznych oraz zlokalizowanych na morzu stacji serwisowych lub mieszkalnych;
2)
przewidywana roczna ilość energii elektrycznej wytwarzanej w tej morskiej farmie wiatrowej;
3)
maksymalna moc zainstalowana morskiej farmy wiatrowej;
4)
minimalny rozstaw morskich turbin wiatrowych;
5)
sposób układania, w tym zakres głębokości zakopania, kabli łączących poszczególne morskie turbiny wiatrowe ze stacjami elektroenergetycznymi zlokalizowanymi na morzu oraz ich parametry techniczne;
6)
maksymalna całkowita wysokość morskiej turbiny wiatrowej wraz z rotorem;
7)
minimalna i maksymalna średnica wirnika morskiej turbiny wiatrowej;
8)
minimalna odległość pomiędzy średnim poziomem morza a łopatą morskiej turbiny wiatrowej w najniższym położeniu;
9)
rodzaj podwodnych konstrukcji wsporczych oraz fundamentów morskich turbin wiatrowych i pozostałych nawodnych obiektów morskiej farmy wiatrowej;
10)
maksymalna wysokość konstrukcji wsporczych morskich turbin wiatrowych wraz z sekcją łącznikową oraz pozostałych nawodnych obiektów morskiej farmy wiatrowej ponad średni poziom morza;
11)
technologia wyprowadzenia mocy i parametry techniczne wewnętrznych sieci elektroenergetycznych morskiej farmy wiatrowej;
12)
maksymalna ilość olejów i smarów stosowanych w pojedynczej morskiej turbinie wiatrowej;
13)
liczba i wielkość wykorzystywanych jednostek pływających w podziale na etapy: budowy, eksploatacji i likwidacji.
5b.
Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące zespołu urządzeń służących do wyprowadzenia mocy w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych lub jego elementów jest wydawane wyłącznie w przypadku uzyskania przez wnioskodawcę wstępnych warunków przyłączenia albo warunków przyłączenia albo umowy lub umów o przyłączenie do sieci przesyłowej lub dystrybucyjnej dla morskiej farmy wiatrowej, z której wyprowadzana będzie moc za pomocą zespołu urządzeń służących do wyprowadzenia mocy lub jego elementów.
6.
Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest wydawane na okres niezbędny do wznoszenia lub wykorzystywania sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń, jednak nie dłuższy niż 35 lat, liczony od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna. W przypadku morskiej farmy wiatrowej, o której mowa w ustawie z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych, pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest wydawane na okres od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna, do upływu 30 lat od dnia, w którym rozpoczęto wykorzystanie tej morskiej farmy wiatrowej.
6a.
Jeżeli w okresie 8 lat od dnia wydania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, podmiot, któremu udzielono pozwolenia, nie uzyska pozwolenia na budowę dla całości albo części przedsięwzięcia realizowanego etapowo objętego tym pozwoleniem organ, który wydał pozwolenie stwierdza, w drodze decyzji, wygaśnięcie tego pozwolenia.
6b.
Jeżeli podmiot, któremu udzielono pozwolenia, nie później niż 60 dni przed upływem 8 lat od dnia wydania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, złoży organowi, który wydał pozwolenie, wyjaśnienia na piśmie i dokumenty potwierdzające podjęcie wszystkich czynności wymaganych przez prawo, zmierzających do uzyskania pozwolenia na budowę, termin, o którym mowa w ust. 6a, zostaje przedłużony na czas niezbędny do uzyskania pozwolenia na budowę, jednak nie dłuższy niż 2 lata od dnia, w którym upłynął 8-letni termin od dnia wydania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1. Przedłużenie terminu stwierdza, w drodze decyzji, organ, który wydał pozwolenie.
6c.
Jeżeli w ciągu:
1)
3 lat od dnia, w którym decyzja o pozwoleniu na budowę stała się ostateczna, nie zostanie rozpoczęta budowa sztucznej wyspy, konstrukcji i urządzeń albo
2)
5 lat od dnia rozpoczęcia budowy nie zostanie podjęte wykorzystywanie sztucznej wyspy, konstrukcji i urządzeń
- organ, który wydał pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, stwierdza, w drodze decyzji, wygaśnięcie tego pozwolenia.
6d.
Organ, który wydał pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, może, w drodze decyzji stwierdzić dla całości lub, w przypadku etapowanego przedsięwzięcia, dla części obszaru objętego pozwoleniem, jego wygaśnięcie, jeżeli wznoszenie lub wykorzystywanie sztucznej wyspy, konstrukcji i urządzeń, jest niezgodne z warunkami określonymi w pozwoleniu, jednocześnie nakładając karę pieniężną, o której mowa w art. 55 czyny zagrożone karą pieniężną ust. 2.
6e.
W przypadku utraty ważności pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, lub stwierdzenia jego wygaśnięcia organ, który wydał pozwolenie, może nakazać, w drodze decyzji, podmiotowi, któremu udzielono pozwolenia, całkowite lub częściowe usunięcie na koszt tego podmiotu konstrukcji, urządzeń i elementów infrastruktury oraz spowodowanych szkód w środowisku, określając warunki i termin wykonania tych czynności.
6ea.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej lub właściwy terytorialnie dyrektor urzędu morskiego, w zakresie swojej właściwości, może nakazać, w drodze decyzji, podmiotowi, który wzniósł lub wykorzystywał sztuczne wyspy, konstrukcje i urządzenia bez uzyskania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, całkowite lub częściowe usunięcie na koszt tego podmiotu sztucznych wysp, konstrukcji, urządzeń i elementów infrastruktury oraz spowodowanych szkód w środowisku, jeżeli ich usunięcie nie spowoduje wystąpienia zagrożenia, o którym mowa w ust. 3, określając warunki i termin wykonania tych czynności.
6f.
Jeżeli konstrukcje, urządzenia i elementy infrastruktury oraz szkody w środowisku nie zostaną usunięte zgodnie z warunkami i terminami określonymi w decyzji, o której mowa w ust. 6e lub 6ea, prace te mogą być wykonane przez właściwego terytorialnie dyrektora urzędu morskiego na koszt podmiotu zobowiązanego decyzją do wykonania tych prac.
6g.
Jeżeli sztuczne wyspy, konstrukcje i urządzenia zostały wzniesione oraz były wykorzystywane zgodnie z wymaganiami określonymi w pozwoleniu, o którym mowa w ust. 1, organ, który wydał pozwolenie, może przedłużyć jego ważność na okres do 20 lat. Przedłużenie ważności następuje w drodze decyzji, na wniosek podmiotu, któremu udzielono pozwolenia, złożony nie później niż 120 dni przed upływem terminów określonych w ust. 6. Przepisy ust. 2–5, art. 27a wniosek o pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń i art. 27b opłaty za wydanie pozwoleń ust. 1 stosuje się odpowiednio. Przepisów art 27c–27p nie stosuje się.
7.
(uchylony)
8.
W przypadku nieprzyjęcia planu, o którym mowa w art. 37a rozporządzenie w sprawie planów zagospodarowania przestrzennego wód, gdy znajduje się on na etapie opracowywania, postępowanie o wydanie pozwolenia może zostać zawieszone do czasu przyjęcia planu. Postępowanie o wydanie pozwolenia może także zostać zawieszone w przypadku podjęcia przez ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej decyzji o przystąpieniu do zmiany planu, o której mowa w art. 37i okresowe oceny planów zagospodarowania przestrzennego ust. 4, do dnia przyjęcia tej zmiany, nie dłużej jednak niż na okres 3 lat.
Orzeczenia: 19
1.
Wokół sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń lub ich zespołów rozumianych jako grupa sztucznych wysp, konstrukcji lub urządzeń znajdujących się od siebie nie dalej niż 1000 m, a także kabli lub rurociągów lub ich grup, właściwy dyrektor urzędu morskiego może, w drodze zarządzenia, ustanowić strefy bezpieczeństwa dostosowane do rodzaju i przeznaczenia sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń lub ich zespołów, kabli lub rurociągów, sięgające nie dalej niż 500 m od każdego punktu ich zewnętrznej krawędzi, chyba że inny zasięg strefy jest dozwolony przez powszechnie przyjęte standardy międzynarodowe lub zalecony przez właściwą organizację międzynarodową.
2.
W zarządzeniu, o którym mowa w ust. 1, dyrektor urzędu morskiego określa warunki poruszania się w obszarze strefy bezpieczeństwa, w szczególności może wprowadzić ograniczenia żeglugi, rybołówstwa, uprawiania sportów wodnych lub nurkowych lub prac podwodnych.
3.
Zarządzenie, o którym mowa w ust. 1, dyrektor urzędu morskiego wydaje po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw rybołówstwa. Brak wydania opinii w terminie 14 dni od dnia otrzymania projektu zarządzenia uważa się za opinię pozytywną.
1.
W przypadku działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej dyrektor właściwego urzędu morskiego, w drodze zarządzenia, ustanawia strefę bezpieczeństwa, o której mowa w art. 24 strefy bezpieczeństwa, wokół zakładu i zakładu górniczego w rozumieniu ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2023 r. poz. 633, 1688 i 2029 oraz z 2024 r. poz. 834).
2.
Zabrania się wchodzenia statków do strefy bezpieczeństwa ustanowionej wokół zakładów i zakładów górniczych oraz przebywania statków w tej strefie.
3.
Dozwolone jest wchodzenie statków do strefy bezpieczeństwa ustanowionej wokół zakładów i zakładów górniczych:
1)
w związku z układaniem, inspekcją, testowaniem, naprawą, konserwacją, zmianą, odnową lub usuwaniem kabli lub rurociągów w tej strefie lub w odległości 50 metrów od tej strefy;
2)
w celu świadczenia usług na rzecz sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w tej strefie lub przewożenia osób i towarów do sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń oraz z tych wysp, konstrukcji i urządzeń w tej strefie;
3)
w celu dokonania przez właściwy organ nadzoru górniczego kontroli zakładu i zakładu górniczego;
4)
w związku z ratowaniem życia lub mienia;
5)
z powodu złej pogody;
6)
w przypadku gdy statki są w niebezpieczeństwie;
7)
jeżeli dyrektor właściwego urzędu morskiego lub przedsiębiorca wykonujący działalność polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze, udzieli na to zgody.
Informacje o budowie sztucznych wysp, ustawianiu konstrukcji i urządzeń, ustanowieniu wokół nich stref bezpieczeństwa, jak również całkowitej lub częściowej likwidacji sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń są podawane do publicznej wiadomości w urzędowych publikacjach Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej.
1.
Układanie i utrzymywanie kabli lub rurociągów na obszarach morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego wymaga uzyskania pozwolenia ustalającego lokalizację i warunki ich utrzymywania na tych obszarach.
2.
Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje, w drodze decyzji, właściwy terytorialnie dyrektor urzędu morskiego po zaopiniowaniu wniosku o wydanie tego pozwolenia przez ministrów właściwych do spraw: energii, gospodarki, gospodarki surowcami energetycznymi, klimatu, kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, rybołówstwa, środowiska, gospodarki wodnej, wewnętrznych oraz Ministra Obrony Narodowej, a w przypadku zespołu urządzeń służących do wyprowadzenia mocy w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych – również Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
3.
Jeżeli ułożenie kabli lub rurociągów jest projektowane na obszarach morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego, a będą one przebiegały również na odcinku lądowym – pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest wydawane po zaopiniowaniu wniosku o wydanie tego pozwolenia przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta zgodnie z właściwością miejscową tego organu.
4.
Do pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, przepisy art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1c, 2a, 3–5 oraz 5b stosuje się odpowiednio.
5.
Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest wydawane na okres niezbędny do układania i utrzymywania kabli lub rurociągów, jednak nie dłuższy niż 35 lat, liczony od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna. W przypadku zespołu urządzeń służących do wyprowadzenia mocy w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych lub jego elementów, pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest wydawane na okres od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna, do upływu 30 lat od dnia, w którym rozpoczęto wykorzystanie morskiej farmy wiatrowej, z której wyprowadzana jest moc za pomocą tego zespołu urządzeń lub jego elementów.
6.
Jeżeli w okresie:
1)
10 lat od dnia, w którym decyzja o pozwoleniu, o którym mowa w ust. 1, stała się ostateczna, nie zostanie rozpoczęte układanie kabli lub rurociągów albo
2)
15 lat od dnia, w którym decyzja o pozwoleniu, o którym mowa w ust. 1, stała się ostateczna, nie zostanie podjęte wykorzystywanie kabli lub rurociągów zgodnie z warunkami określonymi w tym pozwoleniu
– organ, który wydał pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, stwierdza, w drodze decyzji, wygaśnięcie tego pozwolenia.
7.
Organ, który wydał pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, w drodze decyzji stwierdza dla całości lub, w przypadku przedsięwzięcia realizowanego etapami, dla części obszaru objętego pozwoleniem, jego wygaśnięcie, jeżeli układanie i utrzymywanie kabli lub rurociągów jest niezgodne z warunkami określonymi w pozwoleniu i jednocześnie nakłada karę pieniężną, o której mowa w art. 55 czyny zagrożone karą pieniężną ust. 2. Przepisy art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 6e i 6f stosuje się odpowiednio.
7a.
Właściwy terytorialnie dyrektor urzędu morskiego może nakazać, w drodze decyzji, podmiotowi, który układał lub utrzymywał kable lub rurociągi bez uzyskania pozwolenia, całkowite lub częściowe usunięcie na koszt tego podmiotu kabli, rurociągów i elementów infrastruktury oraz spowodowanych szkód w środowisku, jeżeli ich usunięcie nie spowoduje wystąpienia zagrożenia, o którym mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 3, określając warunki i termin wykonania tych czynności. Przepis art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 6f stosuje się odpowiednio.
8.
Jeżeli kable lub rurociągi zostały ułożone i były utrzymywane zgodnie z wymaganiami określonymi w pozwoleniu, o którym mowa w ust. 1, organ, który wydał pozwolenie, może przedłużyć jego ważność na okres do 20 lat. Przedłużenie ważności pozwolenia następuje w drodze decyzji, na wniosek podmiotu, któremu udzielono pozwolenia, złożony nie później niż 120 dni przed upływem terminów określonych w ust. 5. Przepisy art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 2a, 3–5 i 5b, art. 27a wniosek o pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń i art. 27b opłaty za wydanie pozwoleń ust. 1 stosuje się odpowiednio.
1.
Układanie i utrzymywanie kabli lub rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej jest dozwolone, jeśli nie utrudnia to wykonywania praw Rzeczypospolitej Polskiej i pod warunkiem uzgodnienia ich lokalizacji oraz sposobów utrzymywania z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej wydaje decyzję w tym zakresie po zasięgnięciu opinii ministrów właściwych do spraw: energii, gospodarki, gospodarki surowcami energetycznymi, klimatu, kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, rybołówstwa, środowiska, gospodarki wodnej, wewnętrznych oraz Ministra Obrony Narodowej, a w przypadku zespołu urządzeń służących do wyprowadzenia mocy w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych − również Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
1a.
Do uzgodnienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 2a, 3–5, 5b, 6e i 6f oraz art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ust. 5, 6 i 8.
2.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może cofnąć zgodę w razie niespełniania uzgodnionych warunków układania i utrzymywania kabli i rurociągów.
3.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może nakazać, w drodze decyzji, podmiotowi, który układał lub utrzymywał kable lub rurociągi bez uzyskania uzgodnienia, całkowite lub częściowe usunięcie na koszt tego podmiotu kabli, rurociągów i elementów infrastruktury oraz spowodowanych szkód w środowisku, jeżeli ich usunięcie nie spowoduje wystąpienia zagrożenia, o którym mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 3, określając warunki i termin wykonania tych czynności. Przepis art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 6f stosuje się odpowiednio.
Orzeczenia: 7
1.
Wniosek o wydanie pozwolenia, o którym mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1, powinien zawierać nazwę, oznaczenie siedziby i adres wnioskodawcy, szczegółowe określenie przedsięwzięcia wymagającego pozwolenia i jego celu ze wskazaniem:
1)
proponowanej lokalizacji określonej za pomocą współrzędnych geocentrycznych geodezyjnych naniesionych na mapę morską, a w przypadku przedsięwzięć niewymagających pozwolenia na budowę zlokalizowanych na morskich wodach wewnętrznych współrzędnych naniesionych na mapę morską, mapę zasadniczą lub mapę ewidencyjną, wyznaczających akwen przeznaczony na realizację i eksploatację przedsięwzięcia; w przypadku gdy proponowana lokalizacja dotyczy morskiej farmy wiatrowej, lokalizacja ta musi odpowiadać obszarowi określonemu w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych;
2)
powierzchni akwenu przeznaczonego na realizację i eksploatację przedsięwzięcia oraz okresu niezbędnego do realizacji i eksploatacji przedsięwzięcia;
3)
charakterystycznych parametrów technicznych i wartości planowanego przedsięwzięcia, łącznie z przedstawieniem etapów i harmonogramu realizacji przedsięwzięcia oraz z przedstawieniem sposobów przekazywania produktu na ląd; w przypadku morskich farm wiatrowych minimalny zakres informacji o charakterystycznych parametrach technicznych określa art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 5a; wartość planowanego przedsięwzięcia podaje się dla przedsięwzięć planowanych, realizowanych lub eksploatowanych w wyłącznej strefie ekonomicznej;
4)
oceny skutków ekonomicznych, społecznych i oddziaływania na środowisko.
2.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć:
1)
zaświadczenie albo oświadczenie o wpisie do właściwego rejestru zawierające w szczególności numer tego wpisu, jeżeli wnioskodawca jest podmiotem innym niż osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej;
2)
opis technologii planowanego przedsięwzięcia;
3)
informacje o środowisku znajdującym się w zasięgu oddziaływania planowanego przedsięwzięcia;
4)
opis potencjalnych oddziaływań planowanego przedsięwzięcia na środowisko i jego zasoby naturalne zarówno żywe, jak i mineralne oraz ich ocenę;
5)
opis środków zmniejszających szkodliwe oddziaływanie planowanego przedsięwzięcia na środowisko morskie;
6)
opis przyjętych założeń i zastosowanych metod prognozy oraz wykorzystanych danych o środowisku morskim, ze wskazaniem trudności powstałych przy gromadzeniu niezbędnych informacji;
7)
projekt programu monitoringu, w tym monitoringu środowiska i zarządzania procesem inwestycyjnym i eksploatacyjnym;
8)
opis elementów środowiska objętych ochroną na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2023 r. poz. 1336, 1688 i 1890), znajdujących się w zasięgu przewidywanego oddziaływania planowanego przedsięwzięcia;
9)
w przypadku wniosku dotyczącego zespołu urządzeń służących do wyprowadzenia mocy w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych lub jego elementów – wnioskodawca dołącza także oryginały lub poświadczone kopie wstępnych warunków przyłączenia albo warunków przyłączenia albo umowy lub umów o przyłączenie do sieci przesyłowej lub dystrybucyjnej dla morskiej farmy wiatrowej, z której wyprowadzana będzie moc za pomocą zespołu urządzeń służących do wyprowadzenia mocy lub jego elementów, objętych wnioskiem.
2a.
Oświadczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: "Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.". Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
2b.
Jeżeli wniosek wraz z załącznikami, o których mowa w ust. 2, zawiera tajemnicę przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 11 czyn nieuczciwej konkurencji ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2022 r. poz. 1233), wnioskodawca składa dodatkowy egzemplarz wniosku wraz z tymi załącznikami, który nie zawiera tajemnicy przedsiębiorstwa. Charakterystyczne parametry techniczne przedsięwzięcia, o których mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 5 i 5a, oraz proponowana lokalizacja przedsięwzięcia, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie stanowią tajemnicy przedsiębiorstwa.
2c.
Dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i 4-7, nie dołącza się do wniosku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli wniosek dotyczy przedsięwzięcia niewymagającego pozwolenia na budowę.
2d.
Zmianę wniosku, o którym mowa w ust. 1, w zakresie rodzaju planowanego przedsięwzięcia, proponowanej lokalizacji planowanego przedsięwzięcia wykraczającej poza proponowaną lokalizację wskazaną w tym wniosku, charakterystycznych parametrów technicznych planowanego przedsięwzięcia wykraczających poza wartości graniczne wskazane w tym wniosku lub wartości planowanego przedsięwzięcia traktuje się jak wniesienie nowego wniosku i cofnięcie poprzedniego wniosku.
3.
Przepisy ust. 1–2d stosuje się odpowiednio do wniosków o wydanie pozwolenia, o którym mowa w art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ust. 1, a także wniosku o wydanie uzgodnienia, o którym mowa w art. 27 układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej ust. 1, oraz kolejnego wniosku, o którym mowa w art. 27c ogłoszenie o możliwości składania kolejnych wniosków o wydanie pozwolenia ust. 1.
4.
W postępowaniu, o którym mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1, art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ust. 1 lub art. 27 układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej ust. 1, dotyczącym przedsięwzięć wymagających pozwolenia na budowę, a także w postępowaniu rozstrzygającym, o którym mowa w art. 27d postępowanie rozstrzygające ust. 1, wnioski i pisma składa się i doręcza za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 objaśnienie pojęć ustawowych pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2020 r. poz. 344) przez elektroniczną skrzynkę podawczą organu administracji publicznej utworzoną na podstawie ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2024 r. poz. 307) albo na adres do doręczeń elektronicznych w rozumieniu art. 2 objaśnienie pojęć pkt 1 ustawy z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 285, 1860 i 2699).
5.
Wniosek złożony w inny sposób niż określony w ust. 4 pozostawia się bez rozpoznania.
1.
Za wydanie pozwoleń, o których mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1 i art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ust. 1, oraz za uzgodnienie, o którym mowa w art. 27 układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej ust. 1, podmiot, któremu udzielono pozwolenia albo uzgodnienia, w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania do zapłaty, uiszcza opłatę w wysokości 1500 zł. Jeżeli wydane pozwolenie dotyczy zajęcia wyłącznej strefy ekonomicznej pod wznoszenie oraz wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń, podmiot, któremu udzielono pozwolenia, uiszcza dodatkową opłatę w wysokości stanowiącej 1% wartości planowanego przedsięwzięcia, określonej zgodnie z ust. 1b, w następujący sposób:
1)
10% pełnej kwoty opłaty w ciągu 90 dni od dnia, w którym decyzja o pozwoleniu, o którym mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1, stała się ostateczna;
2)
30% pełnej kwoty w ciągu 30 dni od dnia, w którym decyzja o pozwoleniu na budowę przedsięwzięcia stała się ostateczna, a w przypadku gdy decyzja o pozwoleniu na budowę nie jest wymagana w ciągu 30 dni od dnia, w którym rozpoczęto budowę przedsięwzięcia;
3)
30% pełnej kwoty w ciągu 30 dni od dnia, w którym rozpoczęto wykorzystanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń;
4)
30% pełnej kwoty po 3 latach od dnia dokonania wpłaty, o której mowa w pkt 3.
1a.
Opłaty, o których mowa w ust. 1, związane z decyzją wymienioną w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w ust. 6g, wnoszone są w całości w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o przedłużeniu ważności pozwolenia stała się ostateczna.
1aa.
W odniesieniu do pozwoleń na wznoszenie lub wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich dla morskich farm wiatrowych, o których mowa w ustawie z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych, 30% pełnej kwoty opłaty dodatkowej, o której mowa w ust. 1, uiszcza się w terminie 30 dni od dnia, w którym rozpoczęto budowę przedsięwzięcia. Ust. 1 pkt 2 nie stosuje się.
1b.
Wartość planowanego przedsięwzięcia oblicza się na potrzebę dodatkowej opłaty, o której mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę ceny rynkowe urządzeń i usług niezbędnych do całkowitej realizacji przedsięwzięcia, na dzień składania wniosku o wydanie pozwolenia, o którym mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1.
1c.
Podmiot, któremu udzielono pozwolenia, o którym mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1, przed dokonaniem opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 3, przedstawia organowi, który wydał to pozwolenie, informację o rzeczywistej wartości zrealizowanego przedsięwzięcia.
1d.
Organ, który wydał pozwolenie, o którym mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1, określa, w drodze decyzji, wysokość opłat, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, biorąc pod uwagę różnicę pomiędzy faktyczną wartością zrealizowanego przedsięwzięcia oraz wysokością opłat wniesionych zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1 pkt 1 i 2.
1e.
Opłaty, o których mowa w ust. 1, nie podlegają zwrotowi.
1f.
W przypadku niewniesienia opłat, o których mowa w ust. 1, we wskazanych terminach, organ właściwy do wydania pozwoleń, o których mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1 i art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ust. 1, albo uzgodnienia, o którym mowa w art. 27 układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej ust. 1, stwierdza, w drodze decyzji, utratę ważności pozwolenia albo uzgodnienia. Przepisy art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 6e i 6f stosuje się odpowiednio.
2.
Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.
3.
Pozwolenia, o których mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1 i art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ust. 1, oraz uzgodnienie, o którym mowa w art. 27 układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej ust. 1, określają warunki korzystania z obszaru objętego pozwoleniem albo uzgodnieniem przez podmioty wskazane w pozwoleniu albo uzgodnieniu i dają tym podmiotom prawo korzystania z tego obszaru zgodnie z warunkami określonymi w tym pozwoleniu albo uzgodnieniu.
4.
Prawa wynikające z pozwoleń, o których mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1 i art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ust. 1, lub uzgodnienia, o którym mowa w art. 27 układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej ust. 1, mogą być przenoszone na inne podmioty za zgodą podmiotu, któremu udzielono pozwolenia albo uzgodnienia, jeżeli podmiot, na rzecz którego ma zostać przeniesione pozwolenie lub uzgodnienie, przyjmuje wszystkie warunki zawarte w tym pozwoleniu lub uzgodnieniu oraz jeżeli nie wystąpią zagrożenia, o których mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 3.
5.
Prawa wynikające z pozwoleń wydanych w trybie, o którym mowa w art. 27k czynności organu po przeprowadzeniu postępowania rozstrzygającego ust. 1 pkt 1, mogą być przenoszone na inne podmioty, jeżeli podmiot, na rzecz którego ma zostać przeniesione pozwolenie, spełnia kryteria, o których mowa w art. 27g kryteria oceny wniosków w postępowaniu rozstrzygającym, w stopniu nie mniejszym niż podmiot, który został wyłoniony w postępowaniu rozstrzygającym i uzyskał pozwolenie.
6.
Organ, który wydał pozwolenia, o których mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1 albo art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ust. 1, albo wydał uzgodnienie, o którym mowa w art. 27 układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej ust. 1, po zasięgnięciu opinii, o których mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 2, art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ust. 2 i 3 lub art. 27 układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej ust. 1, wydaje decyzję przenoszącą to pozwolenie albo uzgodnienie, kierując się zasadami niedyskryminacji i równego traktowania wszystkich podmiotów. Termin na wydanie opinii, o których mowa w zdaniu pierwszym, wynosi 21 dni; niewydanie opinii w tym terminie traktuje się jako brak zastrzeżeń.
7.
Prawa wynikające z pozwoleń, o których mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1 i art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ust. 1, lub uzgodnienia, o którym mowa w art. 27 układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej ust. 1, nie przechodzą na podstawie przepisów:
1)
tytułu IV ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2024 r. poz. 18 i 96), w przypadku łączenia się, podziału lub przekształcenia spółek prawa handlowego;
2)
ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2022 r. poz. 2309 oraz z 2023 r. poz. 1723 i 1860);
3)
ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 794);
4)
ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r. poz. 1610, 1615, 1890 i 1933 oraz z 2024 r. poz. 653), w przypadku czynności prawnej mającej za przedmiot przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 552 czynności prawne dotyczące przedsiębiorstwa ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.
1.
W przypadku złożenia wniosku o wydanie pozwolenia, o którym mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1, dotyczącego wyłącznej strefy ekonomicznej, minister właściwy do spraw gospodarki morskiej niezwłocznie zamieszcza ogłoszenie o możliwości składania kolejnych wniosków o wydanie pozwolenia dotyczących akwenu objętego tym wnioskiem w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra.
2.
Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje o:
1)
przedmiocie decyzji, która ma być wydana w sprawie;
2)
lokalizacji określonej za pomocą współrzędnych geocentrycznych geodezyjnych;
3)
powierzchni akwenu przeznaczonego na realizację przedsięwzięcia objętego wnioskiem;
4)
organie właściwym do wydania pozwolenia;
5)
możliwości składania kolejnych wniosków, o których mowa w ust. 1, w terminie 60 dni od dnia ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej;
6)
obowiązujących kryteriach oceny wniosków;
7)
najistotniejszym kryterium oceny wniosków.
1.
Jeżeli w terminie, o którym mowa w art. 27c ogłoszenie o możliwości składania kolejnych wniosków o wydanie pozwolenia ust. 2 pkt 5, zostanie złożony co najmniej jeden kolejny kompletny wniosek, o którym mowa w art. 27c ogłoszenie o możliwości składania kolejnych wniosków o wydanie pozwolenia ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki morskiej przeprowadza postępowanie rozstrzygające.
2.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, po upływie terminu, o którym mowa w art. 27c ogłoszenie o możliwości składania kolejnych wniosków o wydanie pozwolenia ust. 2 pkt 5:
1)
informuje wnioskodawców, którzy złożyli kompletne wnioski w tym terminie, o wszczęciu postępowania rozstrzygającego;
2)
wzywa wnioskodawców, którzy złożyli kompletne wnioski w tym terminie, do przedłożenia w terminie 21 dni, informacji i dokumentów pozwalających na ustalenie spełnienia przez wnioskodawców kryteriów, o których mowa w art. 27g kryteria oceny wniosków w postępowaniu rozstrzygającym.
2a.
Informacje i dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 2, w postępowaniu rozstrzygającym dotyczącym morskich farm wiatrowych lub zespołu urządzeń służących do wyprowadzenia mocy w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych można złożyć za pomocą usługi przetwarzania w chmurze, o której mowa w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 913 i 1703 oraz z 2024 r. poz. 834), zwanej dalej „usługą przetwarzania w chmurze”.
2b.
W przypadku złożenia informacji i dokumentów w sposób, o którym mowa w ust. 2a, wnioskodawca przesyła link do usługi przetwarzania w chmurze w piśmie złożonym w sposób, o którym mowa w art. 27a wniosek o pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 4.
2c.
W piśmie, o którym mowa w ust. 2b, wnioskodawca podaje nazwy informacji i dokumentów, które zostały złożone za pomocą usługi przetwarzania w chmurze.
2d.
Informacje i dokumenty składane w sposób, o którym mowa w ust. 2a, wnioskodawca pakuje w jednym pliku i podpisuje podpisem zaufanym, podpisem osobistym albo kwalifikowanym podpisem elektronicznym z chwilą nie późniejszą niż chwila wysłania pisma, o którym mowa w ust. 2b.
2e.
Wnioskodawca zapewnia, aby informacje i dokumenty złożone w sposób, o którym mowa w ust. 2a, były dostępne do pobrania przez ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej przez co najmniej 30 dni od dnia przesłania pisma, o którym mowa w ust. 2b.
3.
Termin zakończenia postępowania rozstrzygającego nie może być dłuższy niż 4 miesiące od dnia wpłynięcia ostatniej opinii, o której mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 2 i 2a.
1.
Do wniosków, o których mowa w art. 27c ogłoszenie o możliwości składania kolejnych wniosków o wydanie pozwolenia, przepisy art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 2, 2a, 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
2.
W przypadku gdy opinia, o której mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 2, do wniosku jest negatywna, minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może wydać decyzję o odmowie wydania pozwolenia przed zakończeniem postępowania rozstrzygającego.
Postępowanie rozstrzygające jest postępowaniem odrębnym od postępowania w sprawie o wydanie pozwolenia, o którym mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1. Do postępowania rozstrzygającego nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2024 r. poz. 572).
1.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej ocenia złożone w postępowaniu rozstrzygającym wnioski, w szczególności według następujących kryteriów:
1)
zgodność planowanych przedsięwzięć z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 37a rozporządzenie w sprawie planów zagospodarowania przestrzennego wód, lub w przypadku jego braku możliwość przeznaczenia akwenu na wnioskowane cele z uwzględnieniem opinii, o których mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 2;
2)
proponowane przez wnioskodawców okresy obowiązywania pozwolenia, w tym daty rozpoczęcia i zakończenia budowy i eksploatacji planowanych przedsięwzięć;
3)
sposób zabezpieczenia środków finansowych przeznaczonych na wniesienie opłaty, o której mowa w art. 27b opłaty za wydanie pozwoleń ust. 1 pkt 1;
4)
sposoby finansowania planowanych przedsięwzięć, z uwzględnieniem środków własnych, kredytów, pożyczek oraz proponowanego dofinansowania realizacji inwestycji ze środków publicznych;
5)
możliwości stworzenia zaplecza kadrowego, organizacyjnego i logistycznego, pozwalającego na realizację planowanych przedsięwzięć;
6)
wkład planowanych przedsięwzięć w realizację unijnych i krajowych polityk sektorowych.
2.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe kryteria, o których mowa w ust. 1, oceny wniosków, sposób ustalania najistotniejszego kryterium oceny wniosków, punktację za każde kryterium oceny wniosków, minimum kwalifikacyjne oraz minimalny zakres informacji i dokumentów, o których mowa w art. 27d postępowanie rozstrzygające ust. 2 pkt 2, kierując się koniecznością właściwego zagospodarowania wyłącznej strefy ekonomicznej oraz zasadami niedyskryminacji i równego traktowania wszystkich podmiotów, które złożyły kompletne wnioski, o których mowa w art. 27c ogłoszenie o możliwości składania kolejnych wniosków o wydanie pozwolenia ust. 1.
3.
W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw gospodarki morskiej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu może określić również dodatkowe kryteria oceny wniosków.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej umożliwia wnioskodawcom wgląd w dokumentację dotyczącą postępowania rozstrzygającego, z wyłączeniem tajemnicy przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 11 czyn nieuczciwej konkurencji ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.
1.
Podmiotem wyłonionym w postępowaniu rozstrzygającym jest wnioskodawca, który:
1)
osiągnął minimum kwalifikacyjne;
2)
uzyskał największą liczbę punktów spośród wszystkich uczestników.
2.
Jeżeli więcej niż jeden podmiot zostanie wyłoniony zgodnie z ust. 1, podmiotem wyłonionym w postępowaniu rozstrzygającym jest wnioskodawca, który za większą liczbę kryteriów oceny wniosków, o których mowa w art. 27g kryteria oceny wniosków w postępowaniu rozstrzygającym ust. 1, uzyskał większą liczbę punktów spośród podmiotów wyłonionych zgodnie z ust. 1.
3.
Jeżeli więcej niż jeden podmiot zostanie wyłoniony zgodnie z ust. 2, podmiotem wyłonionym w postępowaniu rozstrzygającym jest wnioskodawca, który uzyskał większą liczbę punktów za najistotniejsze kryterium oceny wniosków, o którym mowa w art. 27c ogłoszenie o możliwości składania kolejnych wniosków o wydanie pozwolenia ust. 2 pkt 7, spośród podmiotów wyłonionych zgodnie z ust. 2.
4.
Jeżeli więcej niż jeden podmiot zostanie wyłoniony zgodnie z ust. 3, podmiotem wyłonionym w postępowaniu rozstrzygającym jest - w przypadku gdy inwestycja:
1)
dotyczy morskiej farmy wiatrowej – wnioskodawca, z którego wniosku wynika niższy stosunek wartości planowanego przedsięwzięcia, o której mowa w art. 27a wniosek o pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1 pkt 3, do maksymalnej mocy zainstalowanej morskiej farmy wiatrowej, o której mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 5a pkt 3;
2)
nie dotyczy morskiej farmy wiatrowej – wnioskodawca, który wskazał niższą wartość planowanego przedsięwzięcia, o której mowa w art. 27a wniosek o pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1 pkt 3.
5.
Jeżeli wnioskodawca wskazał wartość planowanego przedsięwzięcia w walucie obcej, to w przypadku, o którym mowa w ust. 4, wartość planowanego przedsięwzięcia przelicza się na złote przy zastosowaniu średniego kursu tej waluty obcej ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w dniu złożenia wniosku.
Wyniki postępowania rozstrzygającego ogłasza się w siedzibie urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej oraz w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej tego urzędu ze wskazaniem wnioskodawców, którzy osiągnęli minimum kwalifikacyjne, uszeregowanych w kolejności według malejącej liczby uzyskanych punktów. Jeżeli podmiot został wyłoniony zgodnie z art. 27i kryteria wyłonienia wnioskodawcy w postępowaniu rozstrzygającym ust. 2–4, wnioskodawców wskazuje się w kolejności wynikającej z tych przepisów ze wskazaniem podmiotu wyłonionego w postępowaniu rozstrzygającym.
1.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, po przeprowadzeniu postępowania rozstrzygającego:
1)
wydaje pozwolenie, o którym mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń, ust. 1, podmiotowi wyłonionemu, nie wcześniej niż 14 dni od dnia ogłoszenia wyników tego postępowania albo
2)
uznaje to postępowanie za nierozstrzygnięte w przypadku, gdy żaden z wnioskodawców nie osiągnął minimum kwalifikacyjnego albo
3)
unieważnia postępowanie rozstrzygające, jeśli zachodzą przesłanki określone w art. 27m unieważnienie postępowania rozstrzygającego, ust. 1.
2.
Decyzja o wydaniu pozwolenia jest decyzją administracyjną.
W przypadku gdy podmiot wyłoniony w postępowaniu rozstrzygającym zrezygnuje z ubiegania się o pozwolenie, o którym mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń, ust. 1, przed jego wydaniem lub nie wniesie opłaty za wydanie pozwolenia, o której mowa w art. 27b opłaty za wydanie pozwoleń, ust. 1, lub w przypadku wystąpienia zagrożeń, o których mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń, ust. 3, pozwolenie zostaje wydane uczestnikowi, który uzyskał kolejno największą liczbę punktów.
1.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej z urzędu lub na wniosek uczestnika postępowania rozstrzygającego, złożony w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia wyników tego postępowania, unieważnia to postępowanie w drodze decyzji, jeżeli zostały rażąco naruszone przepisy prawa lub interesy uczestników konkursu.
2.
Od decyzji w sprawie unieważnienia postępowania rozstrzygającego uczestnikowi tego postępowania przysługuje, w terminie 14 dni od dnia doręczenia tej decyzji, wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej.
Po wyczerpaniu trybu, o którym mowa w art. 27m unieważnienie postępowania rozstrzygającego, ust. 2, uczestnikowi postępowania rozstrzygającego przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Uczestnikowi postępowania rozstrzygającego nie przysługuje inny, niż określony w art. 27m unieważnienie postępowania rozstrzygającego ust. 2 i art. 27n skarga do Sądu Administracyjnego, tryb kontroli rozstrzygnięć podejmowanych w postępowaniu rozstrzygającym.
Unieważnienie postępowania rozstrzygającego stanowi podstawę wznowienia postępowania w sprawie o wydanie pozwolenia, o którym mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń, ust. 1.
Wydanie pozwoleń wodnoprawnych oraz decyzji o pozwoleniu na budowę dla obiektów budowlanych w polskich obszarach morskich wymaga uzgodnienia z właściwym terytorialnie dyrektorem urzędu morskiego.
1.
Właściwy terytorialnie dyrektor urzędu morskiego wydaje, w drodze decyzji, pozwolenie na czasowe zajęcie morskich wód wewnętrznych lub morza terytorialnego w celu zrealizowania przedsięwzięć związanych z wykonywaniem infrastruktury transportowej, energetycznej lub służącej do uprawiania rekreacji, turystyki lub sportów wodnych.
2.
Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, określa warunki w zakresie bezpieczeństwa morskiego, jakie musi spełnić wnioskodawca.
3.
Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na czas niezbędny do realizacji zamierzonego przedsięwzięcia.
4.
Za wydanie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, organ wydający pozwolenie pobiera opłatę w wysokości 250 zł.
5.
Opłata, o której mowa w ust. 4, jest wnoszona w terminie 7 dni od dnia doręczenia pozwolenia, o którym mowa w ust. 1.
6.
Opłata, o której mowa w ust. 4, stanowi dochód budżetu państwa.
7.
W przypadku niewniesienia opłaty, o której mowa w ust. 4, w terminie, organ właściwy do wydania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, stwierdza, w drodze decyzji, utratę jego ważności.
1.
Organ, który wydał pozwolenie, o którym mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1 lub art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ust. 1, lub uzgodnienie, o którym mowa w art. 27 układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej ust. 1, na wniosek podmiotu, któremu udzielono pozwolenia lub uzgodnienia, może zmienić to pozwolenie lub uzgodnienie w zakresie charakterystycznych parametrów technicznych przedsięwzięcia oraz szczegółowych warunków i wymagań, jeżeli po wydaniu pozwolenia lub uzgodnienia nastąpiła istotna zmiana charakterystycznych parametrów technicznych przedsięwzięcia, przepisów prawa lub zasad wiedzy technicznej lub gdy zasadność zmiany charakterystycznych parametrów technicznych przedsięwzięcia wynika z przeprowadzonych analiz technicznych lub ekonomicznych.
2.
Organ wydaje decyzję o zmianie pozwolenia lub uzgodnienia po zasięgnięciu opinii, o których mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 2, art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ust. 2 i 3 lub art. 27 układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej ust. 1. Przepisy art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 2a–5 stosuje się odpowiednio. Termin na wydanie opinii, o których mowa w zdaniu pierwszym, wynosi 21 dni.
Podmiot, któremu udzielono pozwolenia, o którym mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1 lub art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ust. 1, lub uzgodnienia, o którym mowa w art. 27 układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej ust. 1, przed rozpoczęciem użytkowania przedsięwzięcia lub jego części, w przypadku przedsięwzięcia realizowanego etapowo, przekazuje dyrektorowi urzędu morskiego właściwemu dla miejsca położenia przedsięwzięcia:
1)
dokumentację geodezyjną, zawierającą wyniki geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej, w tym mapę, o której mowa w art. 2 objaśnienie pojęć pkt 7b ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2023 r. poz. 1752, 1615, 1688 i 1762), oraz informację o zgodności usytuowania obiektu budowlanego z projektem zagospodarowania działki lub terenu lub odstępstwach od tego projektu sporządzone przez osobę posiadającą odpowiednie uprawnienia zawodowe w dziedzinie geodezji i kartografii;
2)
w przypadku braku obowiązku sporządzania dokumentacji geodezyjnej dla przedsięwzięcia – geodezyjną dokumentację powykonawczą zawierającą dane dotyczące osnowy geodezyjnej, szkice określające położenie obiektów podlegających inwentaryzacji oraz wyniki pomiarów umożliwiające lokalizację każdego elementu przedsięwzięcia za pomocą współrzędnych geocentrycznych geodezyjnych.

Rozdział 5. Badania naukowe

1.
Badania naukowe na polskich morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym mogą być prowadzone przez obce państwa oraz obce osoby prawne i fizyczne, a także przez właściwe organizacje międzynarodowe, po uzyskaniu pozwolenia ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej, wydanego po uzgodnieniu z ministrami właściwymi do spraw: klimatu, środowiska, gospodarki, kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, Ministrem Obrony Narodowej oraz Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, z zastrzeżeniem art. 32a pozwolenie na prowadzenie badań naukowych dotyczących żywych zasobów morza.
2.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, po uzgodnieniu z ministrami właściwymi do spraw: klimatu, środowiska, gospodarki, kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, Ministrem Obrony Narodowej oraz Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, odmawia wydania pozwolenia, jeżeli badania naukowe mogą zagrażać zanieczyszczeniem środowiska, zniszczeniem zabytków, bezpieczeństwu żeglugi lub obronności i bezpieczeństwu państwa. W tym samym trybie minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może odmówić wydania pozwolenia na prowadzenie takich badań, jeżeli badania te:
1)
dotyczą bezpośrednio zasobów naturalnych;
2)
wymagają drążenia dna, użycia środków wybuchowych lub wprowadzenia do środowiska morskiego substancji szkodliwych;
3)
wymagają budowy lub użytkowania sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń.
3.
Organy, o których mowa w ust. 1, uzgadniają pozwolenie w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania projektu tego pozwolenia; niezajęcie stanowiska w tym terminie traktuje się jako uzgodnienie pozwolenia.
4.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, wydając pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, albo odmawiając jego wydania, może odstąpić od uzasadnienia faktycznego, jeżeli wymaga tego obronność, bezpieczeństwo państwa, bezpieczeństwo publiczne lub porządek publiczny.
1.
Badania naukowe w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej mogą być prowadzone przez państwa, osoby i organizacje, o których mowa w art. 28 prowadzenie badań naukowych na polskich morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym, po uzyskaniu pozwolenia ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej. Wniosek o wydanie pozwolenia, zawierający informacje o zamierzonych badaniach i ich program, powinien być przedstawiony nie później niż na trzy miesiące przed przewidywaną datą rozpoczęcia badań.
2.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, po uzgodnieniu z ministrami właściwymi do spraw: klimatu, środowiska, gospodarki, kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, Ministrem Obrony Narodowej oraz Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, odmawia wydania pozwolenia, jeżeli badania naukowe mogą zagrażać zanieczyszczeniem środowiska, zniszczeniem zabytków, bezpieczeństwu żeglugi lub obronności i bezpieczeństwu państwa. W tym samym trybie minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może odmówić wydania pozwolenia na prowadzenie takich badań, jeżeli badania te:
1)
dotyczą bezpośrednio zasobów naturalnych strefy;
2)
wymagają drążenia dna, użycia środków wybuchowych lub wprowadzenia do środowiska morskiego substancji szkodliwych;
3)
wymagają budowy lub użytkowania sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń.
3.
Organy, o których mowa w ust. 2, uzgadniają pozwolenie w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania projektu tego pozwolenia; niezajęcie stanowiska w tym terminie traktuje się jako uzgodnienie pozwolenia.
4.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, wydając pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, albo odmawiając jego wydania, może odstąpić od uzasadnienia faktycznego, jeżeli wymaga tego obronność, bezpieczeństwo państwa, bezpieczeństwo publiczne lub porządek publiczny.

Obce państwa oraz obce osoby prawne i fizyczne, a także właściwe organizacje międzynarodowe przeprowadzające badania naukowe na polskich obszarach morskich są obowiązane do:
1)
zapewnienia udziału polskich przedstawicieli w badaniach, włączając w to ich obecność na pokładach statków badawczych i innych urządzeń;
2)
poinformowania ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej o wynikach badań w terminie 6 miesięcy od dnia ich zakończenia;
3)
udostępnienia nieodpłatnie ministrowi właściwemu do spraw gospodarki morskiej danych uzyskanych w ramach badań w terminie 6 miesięcy od dnia ich zakończenia;
4)
niezwłocznego informowania ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej o każdej istotnej zmianie w programie badań;
5)
niezwłocznego usunięcia urządzeń naukowo-badawczych i wyposażenia po zakończeniu badań, chyba że na ich pozostawienie uzyskano odrębne pozwolenie.
Niespełnienie przez podmioty, o których mowa w art. 30 obowiązki podmiotów prowadzących badania naukowe na polskich obszarach morskich, wymagań określonych w tym przepisie, stanowi podstawę do odmowy wydania kolejnych pozwoleń, o których mowa w art. 28 prowadzenie badań naukowych na polskich morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym i art. 29 badania naukowe w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej, albo do stwierdzenia utraty ważności wydanych już pozwoleń.
1.
Z zastrzeżeniem ust. 2–4, polskie osoby prawne i fizyczne mogą prowadzić badania naukowe na polskich obszarach morskich bez pozwolenia. Osoby te są obowiązane do informowania dyrektora właściwego urzędu morskiego o rejonie i sposobie prowadzenia badań na 14 dni przed ich rozpoczęciem oraz o zakończeniu badań.
1a.
Do polskich osób prawnych i fizycznych prowadzących badania naukowe na polskich obszarach morskich przepisy art. 30 obowiązki podmiotów prowadzących badania naukowe na polskich obszarach morskich pkt 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
2.
Do połowów prowadzonych w ramach badań naukowych stosuje się przepisy o rybołówstwie morskim.
3.
Do badań archeologicznych stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2022 r. poz. 840 oraz z 2023 r. poz. 951, 1688 i 1904).
4.
Do badań związanych z bronią chemiczną, toksycznymi związkami chemicznymi i ich prekursorami stosuje się przepisy ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu Konwencji o zakazie prowadzenia badań, produkcji, składowania i użycia broni chemicznej oraz o zniszczeniu jej zapasów (Dz. U. z 2018 r. poz. 359).
1.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej wydaje decyzje o wstrzymaniu badań na polskich obszarach morskich, o których mowa w art. 28 prowadzenie badań naukowych na polskich morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym ust. 1 albo art. 29 badania naukowe w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej ust. 1, lub o cofnięciu pozwolenia wydanego na podstawie art. 28 prowadzenie badań naukowych na polskich morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym ust. 1 albo art. 29 badania naukowe w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej ust. 1, jeżeli badania są prowadzone niezgodnie z przepisami ustawy, przepisami szczególnymi lub udzielonym pozwoleniem lub powodują ujemne skutki dla środowiska lub zabytków lub zagrożenie dla bezpieczeństwa żeglugi lub obronności i bezpieczeństwa państwa.
2.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, wydając decyzje, o których mowa w ust. 1, może odstąpić od uzasadnienia faktycznego, jeżeli wymaga tego obronność, bezpieczeństwo państwa, bezpieczeństwo publiczne lub porządek publiczny.
1.
Jeżeli badania, o których mowa w art. 28 prowadzenie badań naukowych na polskich morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym i art. 29 badania naukowe w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej ust. 1, dotyczą żywych zasobów morza, pozwolenie wydaje minister właściwy do spraw rybołówstwa po uzgodnieniu z ministrami właściwymi do spraw: klimatu, środowiska, gospodarki, gospodarki morskiej, kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, Ministrem Obrony Narodowej oraz Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
1a.
Organy, o których mowa w ust. 1, uzgadniają pozwolenie w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania projektu tego pozwolenia; niezajęcie stanowiska w tym terminie traktuje się jako uzgodnienie pozwolenia.
1b.
Minister właściwy do spraw rybołówstwa, wydając pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, może odstąpić od uzasadnienia faktycznego, jeżeli wymaga tego obronność, bezpieczeństwo państwa, bezpieczeństwo publiczne lub porządek publiczny.
2.
Przepisy art. 30 obowiązki podmiotów prowadzących badania naukowe na polskich obszarach morskich i art. 32 wstrzymanie badań na polskich obszarach morskich lub cofnięcie pozwolenia stosuje się odpowiednio.

Rozdział 6. Eksploatacja zasobów mineralnych

Do poszukiwania, rozpoznawania i wydobywania zasobów mineralnych w polskich obszarach morskich stosuje się odpowiednie przepisy prawa geologicznego i górniczego oraz przepisy dotyczące ochrony środowiska morskiego, bezpieczeństwa żeglugi i życia na morzu.

Rozdział 7. Turystyka i sporty wodne

Uprawianie na polskich obszarach morskich turystyki oraz sportów wodnych może się odbywać na warunkach i w sposób zgodny z przepisami prawa polskiego.
1.
Przeszukiwanie wraków statków lub ich pozostałości może być dokonywane przez osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej wyłącznie po uzyskaniu pozwolenia dyrektora właściwego urzędu morskiego.
2.
Pozwolenie na przeszukiwanie wraków statków lub ich pozostałości wydawane jest na wniosek zainteresowanych podmiotów, o których mowa w ust. 1, w uzgodnieniu z komendantem morskiego oddziału Straży Granicznej oraz wojewódzkim konserwatorem zabytków właściwymi dla siedziby urzędu morskiego oraz po zasięgnięciu opinii Szefa Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej.
3.
W pozwoleniu, o którym mowa w ust. 1, określa się:
1)
pozycję lub obszar przeszukiwania;
2)
nazwę lub określenie wraku;
3)
nazwę statku, z którego będzie dokonywane przeszukiwanie, warunki przeszukiwania, łącznie z warunkami bezpieczeństwa, oraz
4)
okres przeszukiwania, który nie może być dłuższy niż 30 dni.
3a.
W przypadku gdy podczas przeszukania wraku statku lub jego pozostałości zostaną wykryte materiały mogące zagrażać bezpieczeństwu osób lub środowisku, w szczególności: amunicja, torpedy lub miny, podmiot, który uzyskał pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany niezwłocznie poinformować o tym właściwego terytorialnie dyrektora urzędu morskiego i przekazać opis wykrytego niebezpieczeństwa oraz dane umożliwiające jego lokalizację i identyfikację.
4.
Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, może także nakładać na wnioskodawcę obowiązek zapewnienia inspektorowi inspekcji morskiej odpowiednich warunków pracy oraz zakwaterowania i wyżywienia na statku, z którego będzie dokonywane przeszukiwanie wraku lub jego pozostałości, i umożliwienia inspektorowi korzystania w celach służbowych ze środków łączności znajdujących się na statku.
5.
W tym samym czasie na przeszukiwanie określonego wraku statku lub jego pozostałości pozwolenie może być wydane tylko jednemu podmiotowi.
6.
Odmawia się wydania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli:
1)
istnieje zagrożenie bezpieczeństwa żeglugi morskiej lub zanieczyszczenia środowiska morskiego;
2)
wrak statku lub jego pozostałości znajdują się w obszarze składowania lub zatopienia uzbrojenia, materiałów wybuchowych lub broni chemicznej;
3)
wrak statku lub jego pozostałości podlegają szczególnej ochronie.
1.
Podróż statku, z którego ma nastąpić przeszukanie wraku lub jego pozostałości, powinna zaczynać się i kończyć w porcie polskim.
2.
Wszelkie przedmioty znalezione i wydobyte w trakcie przeszukiwania wraków statków lub ich pozostałości mogą znajdować się wyłącznie na statku objętym pozwoleniem, o którym mowa w art. 35a przeszukiwanie wraków statków lub ich pozostałości, ust. 1, i podlegają przekazaniu dyrektorowi urzędu morskiego, który wydał pozwolenie, najpóźniej w dniu upływu ważności pozwolenia.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania w sprawach uzyskiwania pozwolenia, o którym mowa w art. 35a przeszukiwanie wraków statków lub ich pozostałości, ust. 1, a także wzór pozwolenia oraz wzór wniosku o wydanie pozwolenia, mając na uwadze bezpieczeństwo osób przeszukujących wraki lub ich pozostałości oraz względy bezpieczeństwa żeglugi morskiej.

Rozdział 8. Pas nadbrzeżny

1.
Pasem nadbrzeżnym jest obszar lądowy przyległy do linii brzegu morskiego.
2.
W skład pasa nadbrzeżnego wchodzą:
1)
pas techniczny - stanowiący strefę wzajemnego bezpośredniego oddziaływania morza i lądu; jest on obszarem przeznaczonym do utrzymania brzegu w stanie zgodnym z wymogami bezpieczeństwa i ochrony środowiska;
2)
pas ochronny - obejmujący obszar, w którym działalność człowieka wywiera bezpośredni wpływ na stan pasa technicznego.
3.
Pas nadbrzeżny przebiega wzdłuż wybrzeża morskiego.
4.
Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa minimalną i maksymalną szerokość pasa technicznego i ochronnego oraz sposób wyznaczania ich granic, kierując się uwarunkowaniami lokalnymi, rzeźbą terenu, formą jego zabudowy oraz uwzględniając oddziaływanie żywiołu morskiego na brzeg morski.
5.
Dyrektor właściwego urzędu morskiego, w drodze zarządzenia, określa:
1)
granice pasa technicznego, po uprzednim zasięgnięciu opinii właściwych rad gmin, a na terenach będących w zarządzie jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej - po zasięgnięciu opinii tych jednostek oraz wyznacza granice pasa technicznego w terenie;
2)
granice pasa ochronnego w uzgodnieniu z właściwym wojewodą i właściwymi radami gmin, a na terenach będących w zarządzie jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej - po zasięgnięciu opinii tych jednostek oraz wyznacza granice pasa ochronnego.
6.
Organy, o których mowa w ust. 5, wydają opinię lub uzgadniają projekt granicy pasa technicznego lub projekt granicy pasa ochronnego w terminie 6 tygodni od dnia otrzymania projektu; niezajęcie stanowiska w tym terminie traktuje się jako pozytywne zaopiniowanie lub uzgodnienie projektu.
1.
Pas techniczny może być wykorzystywany do innego celu niż określony w art. 36 pas nadbrzeżny ust. 2 pkt 1, za zgodą właściwego terytorialnie dyrektora urzędu morskiego, wydaną w drodze decyzji, która jednocześnie określa warunki takiego wykorzystania.
1a.
W celu zapewnienia bezpieczeństwa brzegu morskiego w pasie technicznym określa się minimalne poziomy bezpieczeństwa brzegu morskiego oraz położenie granicznej linii ochrony niezbędnej dla utrzymania brzegu.
1b.
Minimalny poziom bezpieczeństwa brzegu morskiego w pasie technicznym określa się przez prawdopodobieństwo zdarzenia sztormu na tym obszarze.
1c.
Graniczną linię ochrony stanowi linia, poza którą nie dopuszcza się cofania linii przecięcia zwierciadła wody z lądem przy średnim poziomie morza z okresu ostatnich 10 lat.
1d.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, wymagane dla utrzymania bezpieczeństwa brzegu minimalne poziomy bezpieczeństwa brzegu morskiego, położenie granicznej linii ochrony oraz odcinki linii brzegowej, dla których zostaną wyznaczone, mając na względzie zagospodarowanie wybrzeża oraz obszary podlegające ochronie zgodnie z ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.
1da.
Wniosek w sprawie wykorzystywania pasa technicznego do innego celu niż określony w art. 36 pas nadbrzeżny ust. 2 pkt 1 składa się w:
1)
postaci papierowej albo
2)
formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.
1db.
Formularz wniosku w sprawie wykorzystywania pasa technicznego do innego celu niż określony w art. 36 pas nadbrzeżny ust. 2 pkt 1 w formie dokumentu elektronicznego dyrektor urzędu morskiego udostępnia w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej obsługującego go urzędu.
1e.
Do postępowań w sprawie wykorzystania pasa technicznego do innego celu niż określony w art. 36 pas nadbrzeżny ust. 2 pkt 1, dotyczących:
1)
rozpalania ogniska na plaży,
2)
używania pojazdu silnikowego lub zaprzęgowego lub motoroweru,
3)
przeprowadzenia imprez, uroczystości i ceremonii bez wznoszenia obiektów tymczasowych
– stosuje się przepisy działu II rozdziału 14 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
1f.
Do postępowań, o których mowa w ust. 1e, nie stosuje się przepisów działu II rozdziału 8a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
1g.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, wzór urzędowego formularza wniosku o wydanie zgody w sprawie wykorzystania pasa technicznego do innego celu niż określony w art. 36 pas nadbrzeżny ust. 2 pkt 1 oraz wykaz dokumentów, które należy dołączyć do wniosku, mając na uwadze potrzebę zapewnienia jednolitości wniosków i sprawnej realizacji zadań w tym zakresie.
2.
Zabrania się tworzenia obwodów łowieckich na obszarze pasa technicznego.
2a.
Zabrania się na obszarze pasa technicznego:
1)
zaśmiecania i zanieczyszczania terenu;
2)
bez zgody, o której mowa w ust. 1:
a) rozpalania ogniska na plaży,
b) używania pojazdu silnikowego lub zaprzęgowego lub motoroweru;
3)
nie będąc do tego upoważnionym, przebywania na terenach (ogrodzonych lub oznakowanych) objętych pracami hydrotechnicznymi lub pomiarowymi, zagrożonych erozją, pożarem i innymi zdarzeniami, w szczególności skażeniami, zanieczyszczeniami lub obecnością niebezpiecznych przedmiotów.
3.
Pozwolenia wodnoprawne, wnoszenie lub niewnoszenie sprzeciwu od przyjęcia zgłoszenia wodnoprawnego, oceny wodnoprawne, decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyzje o pozwoleniu na budowę oraz decyzje w sprawie zmian w zalesianiu, zadrzewianiu, tworzeniu obwodów łowieckich, a także projekty planów ogólnych gminy, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego i planów zagospodarowania przestrzennego województwa, dotyczące pasa technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani, wymagają uzgodnienia z dyrektorem właściwego urzędu morskiego.
4.
Wszystkie plany i projekty związane z zagospodarowaniem morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego są zatwierdzane przez organy administracji morskiej w uzgodnieniu z właściwymi gminami nadmorskimi.
Orzeczenia: 3
Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne obszarów morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oznacza proces, za pośrednictwem którego właściwe organy, o których mowa w art. 37e czynności dyrektora urzędu morskiego przed sporządzeniem projektu planu zagospodarowania przestrzennego ust. 1, analizują i organizują wykorzystanie obszarów morskich, aby osiągnąć cele ekologiczne, gospodarcze i społeczne.

Rozdział 9. Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne obszarów morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej

1.
Rada Ministrów przyjmuje, w drodze rozporządzenia, plany zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej, uwzględniając rozstrzygnięcia określone w ust. 2 oraz wydane ważne pozwolenia, o których mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1, art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ust. 1, i uzgodnienie, o którym mowa w art. 27 układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej ust. 1.
2.
Plany zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej, zwane dalej „planami”, rozstrzygają o:
1)
funkcji podstawowej i funkcjach dopuszczalnych, dla każdego z obszarów wydzielonych w planach;
2)
zakazach lub ograniczeniach korzystania z obszarów, o których mowa w pkt 1, z uwzględnieniem wymogów ochrony przyrody;
3)
rozmieszczeniu inwestycji celu publicznego;
4)
kierunkach rozwoju transportu i infrastruktury technicznej;
5)
obszarach i warunkach:
a) ochrony środowiska i dziedzictwa kulturowego,
b) uprawiania rybołówstwa i akwakultury,
c) pozyskiwania energii odnawialnej,
d) poszukiwania, rozpoznawania złóż kopalin oraz wydobywania kopalin ze złóż.
3.
Funkcja podstawowa oznacza wiodące przeznaczenie obszaru wydzielonego w planach. Funkcje dopuszczalne oznaczają pozostałe przeznaczenia obszarów wydzielonych w planach, których współistnienie nie zakłóca wiodącego przeznaczenia w sposób stale uniemożliwiający realizację funkcji podstawowej oraz nie wpływa negatywnie na zrównoważony rozwój obszaru wydzielonego w planach.
3a.
Działania, których wyłącznym celem jest obronność lub bezpieczeństwo państwa, mogą być prowadzone niezależnie od rozstrzygnięć planu, w tym funkcji podstawowych i dopuszczalnych, na zasadach określonych w przepisach odrębnych.
4.
Plany zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej mogą zawierać ustalenia informacyjne w zakresie przewidywanego rozmieszczenia inwestycji celu publicznego, inne niż określone w ust. 2.
5.
Organami właściwymi w sprawie morskiego planowania przestrzennego jest odpowiednio minister właściwy do spraw gospodarki morskiej i dyrektor urzędu morskiego.
6.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej przekazuje Komisji Europejskiej i odpowiednim państwom członkowskim kopie oraz wszelkie kolejne zmiany planów w terminie trzech miesięcy od dnia ich ogłoszenia.
1.
Projekt planu sporządza właściwy terytorialnie dyrektor urzędu morskiego, stosując podejście ekosystemowe oraz mając na względzie:
1)
wsparcie zrównoważonego rozwoju w sektorze morskim z uwzględnieniem aspektów gospodarczych, społecznych i środowiskowych, w tym poprawy stanu środowiska i odporności na zmiany klimatu;
2)
obronność i bezpieczeństwo państwa;
3)
koordynację działań odpowiednich podmiotów i sposobów wykorzystania morza.
1a.
Podejście ekosystemowe, o którym mowa w ust. 1, oznacza, że w zarządzaniu działalnością człowieka spełnione zostaną łącznie następujące warunki:
1)
wpływ na ekosystem planowanej działalności człowieka będzie utrzymywany na poziomie umożliwiającym osiągnięcie i utrzymanie dobrego stanu ekologicznego środowiska;
2)
zostanie zachowana zarówno zdolność do prawidłowego funkcjonowania ekosystemu, jak i odporność na zmiany środowiskowe, powstałe w wyniku działalności człowieka;
3)
zostanie umożliwione jednoczesne, trwałe i zrównoważone użytkowanie zasobów i usług ekosystemowych przez obecne i przyszłe pokolenia.
2.
Do projektu planu zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej sporządza się prognozę oddziaływania na środowisko.
3.
Koszty sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz opracowania prognozy oddziaływania na środowisko obciążają budżet państwa albo inwestora realizującego inwestycję, jeżeli ustalenia tego planu są bezpośrednią konsekwencją realizacji tej inwestycji.
4.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej oraz minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu, ministrem właściwym do spraw rybołówstwa oraz ministrem właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wymagany zakres planów zawarty w części tekstowej oraz części graficznej sporządzanej w formie cyfrowego opracowania kartograficznego tworzonego na podstawie baz danych, określając w szczególności materiały planistyczne, rodzaj opracowań kartograficznych, skalę opracowań kartograficznych, stosowane oznaczenia, nazewnictwo, standardy oraz sposób dokumentowania prac planistycznych, mając na względzie czytelność i przejrzystość planów oraz wytyczne przyjęte przez Komisję Ochrony Środowiska Morskiego Morza Bałtyckiego oraz organy Unii Europejskiej w zakresie planowania przestrzennego obszarów morskich.
Organy administracji morskiej mogą prowadzić analizy i studia oraz opracowują koncepcje i programy, w celu opracowania planu, a także współpracują z samorządami województw i gmin nadmorskich i ich związkami w celu zapewnienia spójności tego planu z planami ogólnymi gmin, miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego, planami zagospodarowania przestrzennego województw oraz ze strategiami rozwoju województw, strategiami rozwoju ponadlokalnego i strategiami rozwoju gmin.
Plan może zawierać ustalenia wiążące samorządy województw oraz gminy, w obszarze których występują morskie wody wewnętrzne, lub gminy sąsiadujące z obszarem planu poprzez linię brzegową lub odpowiadające tej linii granice obszarów morskich, przy sporządzaniu odpowiednio planów zagospodarowania przestrzennego województw, planów ogólnych gmin oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego w zakresie:
1)
rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym określonych w średniookresowej strategii rozwoju kraju i innych strategiach rozwoju;
2)
obszarów chronionych, w tym obszarów przestrzeni chronionej;
3)
sposobu korzystania z obszarów morskich, w tym ograniczeń i dopuszczeń.
1.
Przystępując do sporządzenia projektu planu, właściwy terytorialnie dyrektor urzędu morskiego, kolejno:
1)
podaje do publicznej wiadomości, poprzez ogłoszenie w prasie ogólnopolskiej, wywieszenie na tablicy ogłoszeń i zamieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego dyrektora, informacje o:
a) przystąpieniu do sporządzania projektu planu,
b) możliwości składania uwag i wniosków dotyczących projektu planu określając formę, miejsce i termin składania tych uwag i wniosków, nie krótszy niż 60 dni od dnia podania informacji do publicznej wiadomości;
2)
zawiadamia na piśmie o przystąpieniu do sporządzania projektu planu instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania projektu planu;
3)
rozpatruje uwagi i wnioski, o których mowa w pkt 1 lit. b, rozstrzyga o sposobie ich uwzględnienia w projekcie planu i sporządza wykaz uwag i wniosków złożonych do projektu planu, w którym umieszcza uwagi i wnioski, wraz ze złożonym opisem przedsięwzięcia, o którym mowa w art. 37f rozstrzygnięcia dyrektora urzędu morskiego w zakresie uwag i wniosków ust. 3, a także ogólne uzasadnienie dotyczące sposobu uwzględnienia wniosków do projektu planu;
4)
wykłada wykaz, o którym mowa w pkt 3, do publicznego wglądu i udostępnia w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego dyrektora, do dnia zakończenia wyłożenia projektu planu, o którym mowa w pkt 10, oraz podaje informacje o tym do publicznej wiadomości, wskazując miejsce jego wyłożenia;
5)
występuje do właściwych organów o uzgodnienie zakresu i stopnia szczegółowości informacji wymaganych w prognozie oddziaływania na środowisko, o którym mowa w art. 53 uzgodnienie informacji wymaganych w prognozie oddziaływania na środowisko ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2023 r. poz. 1094, z późn. zm.);
6)
sporządza projekt planu, uwzględniający w szczególności alternatywne rozmieszczenie wybranych przedsięwzięć wraz z uzasadnieniem ich rozmieszczenia, i prognozę oddziaływania na środowisko dla tego projektu;
7)
występuje o opinie o projekcie planu do:
a) wojewódzkiego konserwatora zabytków – właściwego w zakresie obszarów objętych ochroną konserwatorską oraz obszarów proponowanych do objęcia taką ochroną,
b) dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie – w zakresie:
− wpływu na obszary szczególnego zagrożenia powodzią z wyłączeniem pasa technicznego,
− dostosowania ustaleń projektu planu do wymagań wynikających z warunków korzystania z wód regionu wodnego oraz, o ile zostały sporządzone, warunków korzystania z wód zlewni,
− zgodności z planami gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy,
c) ministra właściwego do spraw zdrowia – w zakresie zagospodarowania stref ochronnych uzdrowisk i obszarów ochrony uzdrowiskowej,
d) właściwego organu nadzoru górniczego – w zakresie terenów górniczych i ich zagospodarowania,
e) organów właściwych w zakresie strategicznej oceny oddziaływania na środowisko zgodnie z ustawą z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, załączając prognozę oddziaływania na środowisko,
f) dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie – w zakresie zgodności z programem ochrony wód morskich oraz w zakresie celów środowiskowych dla wód morskich, ustanowionych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne;
8)
uzgadnia projekt planu z:
a) wójtami, burmistrzami albo prezydentami miast położonych w bezpośrednim sąsiedztwie obszaru objętego projektem planu – w zakresie wpływu jego ustaleń na zagospodarowanie pasa technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani oraz zagospodarowanie przestrzenne gminy,
b) regionalnym dyrektorem ochrony środowiska – w zakresie ustaleń projektu planu, mogących mieć wpływ na cele ochrony rezerwatu przyrody, na ochronę przyrody parku krajobrazowego i obszaru chronionego krajobrazu oraz w zakresie ustaleń projektu planu, mogących znacząco negatywnie oddziaływać na obszar Natura 2000 zgodnie z ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody,
c) Ministrem Obrony Narodowej oraz ministrami właściwymi do spraw: gospodarki, klimatu, energii, gospodarki surowcami energetycznymi, rybołówstwa, środowiska, gospodarki wodnej, wewnętrznych, turystyki, informatyzacji, transportu, kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w zakresie ich właściwości,
d) marszałkiem województwa – w zakresie terenów rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o znaczeniu wojewódzkim, ustalonego w planie zagospodarowania przestrzennego województwa,
e) dyrektorem parku narodowego w zakresie ustaleń projektu planów, mogących mieć wpływ na ochronę przyrody parku narodowego zgodnie z ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody,
f) podmiotami zarządzającymi portami morskimi o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej – w zakresie ustaleń projektu planu mogących mieć wpływ na rozwój portów;
9)
podaje do publicznej wiadomości, w sposób określony w pkt 1, w terminie nie krótszym niż 14 dni przed dniem wyłożenia projektu planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko do publicznego wglądu, informacje o terminie i miejscu wyłożenia tych dokumentów oraz o możliwości składania w tym terminie uwag i wniosków do projektu planu i prognozy oddziaływania na środowisko dla tego projektu oraz gromadzi te uwagi i wnioski;
10)
wykłada projekt planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko na okres nie krótszy niż 6 tygodni, a także udostępnia go wraz z prognozą w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego dyrektora oraz organizuje w trzecim tygodniu wyłożenia tego projektu dyskusję publiczną nad przyjętymi w nim rozwiązaniami;
11)
rozpatruje złożone uwagi i wnioski, o których mowa w pkt 9, oraz opinie, o których mowa w pkt 7, wprowadza zmiany do projektu planu wynikające z prognozy oddziaływania na środowisko oraz uwzględnionych opinii i dokonanych uzgodnień, o których mowa w pkt 7 i 8;
12)
ponawia uzgodnienia, o których mowa w pkt 8, w niezbędnym zakresie oraz sporządza wykaz nieuwzględnionych uwag i wniosków wraz z uzasadnieniem ich nieuwzględnienia;
13)
przedstawia projekt planu ministrowi właściwemu do spraw rozwoju regionalnego w celu stwierdzenia jego zgodności ze średniookresową strategią rozwoju kraju;
13a)
(uchylony)
14)
informuje Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, w przypadku stwierdzenia możliwości znaczącego transgranicznego oddziaływania na środowisko na skutek realizacji zamierzeń związanych z ustaleniami planu, o możliwości transgranicznego oddziaływania na środowisko skutków realizacji planu i przekazuje mu projekt planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko;
15)
uczestniczy w postępowaniu w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko, zgodnie z przepisami działu VI rozdziału 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko;
16)
może ponownie wystąpić o opinie i uzgodnienia, o których mowa w pkt 7, 8 i 13, w zakresie zmian projektu planu wynikających z przeprowadzonego postępowania w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko;
17)
przedkłada projekt planu wraz z wykazem, o którym mowa w pkt 12, oraz projektem podsumowania, o którym mowa w art. 55 tryb przyjęcia i odmowy przyjęcia projektu dokumentu ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, ministrowi właściwemu do spraw gospodarki morskiej w celu jego przyjęcia zgodnie z art. 37a rozporządzenie w sprawie planów zagospodarowania przestrzennego wód ust. 1.
2.
Jeżeli po przedstawieniu projektu planu do przyjęcia zgodnie z art. 37a rozporządzenie w sprawie planów zagospodarowania przestrzennego wód ust. 1 dokonane zostaną zmiany w projekcie planu, minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, po rozpatrzeniu zgłoszonych uwag i wniosków, może przekazać projekt planu do właściwego terytorialnie dyrektora urzędu morskiego w celu ponowienia czynności, o których mowa w ust. 1, w zakresie niezbędnym do dokonania tych zmian. Przedmiotem ponowionych czynności jest wyłącznie część projektu planu objęta zmianami.
1.
W odniesieniu do uwag i wniosków, o których mowa w art. 37e czynności dyrektora urzędu morskiego przed sporządzeniem projektu planu zagospodarowania przestrzennego ust. 1 pkt 9, właściwy terytorialnie dyrektor urzędu morskiego sporządza każdorazowo uzasadnienie sposobu ich rozpatrzenia.
2.
Rozstrzygnięcia dyrektora urzędu morskiego o nieuwzględnieniu złożonych uwag i wniosków do projektu planu nie podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
3.
W przypadku wniosku, o którym mowa w art. 37e czynności dyrektora urzędu morskiego przed sporządzeniem projektu planu zagospodarowania przestrzennego ust. 1 pkt 1 lit. b, dotyczącego uwzględnienia w planie przedsięwzięcia należącego do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco lub potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko do wniosku dołącza się opis przedsięwzięcia zawierający dane, o których mowa w art. 62a ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
1.
Organy, o których mowa w art. 37e czynności dyrektora urzędu morskiego przed sporządzeniem projektu planu zagospodarowania przestrzennego ust. 1, w zakresie swojej właściwości rzeczowej i miejscowej są obowiązane do współpracy przy sporządzaniu planu, polegającej na wyrażaniu opinii, składaniu wniosków oraz udostępnianiu informacji.
2.
Koszty związane ze współpracą, o której mowa w ust. 1, obciążają organy współpracujące.
3.
Organy, o których mowa w art. 37e czynności dyrektora urzędu morskiego przed sporządzeniem projektu planu zagospodarowania przestrzennego ust. 1 pkt 7, 8, 13, dokonują uzgodnień albo przedstawiają opinie w terminie nie dłuższym niż 45 dni od dnia udostępnienia projektu planu.
4.
Dyrektor urzędu morskiego może uznać za uzgodniony projekt planu w przypadku, w którym organy, o których mowa w art. 37e czynności dyrektora urzędu morskiego przed sporządzeniem projektu planu zagospodarowania przestrzennego ust. 1 pkt 7, 8, 13, nie określą warunków, na jakich uzgodnienie może nastąpić.
4a.
W przypadku sprzecznych warunków, na jakich uzgodnienie projektu planu może nastąpić, wskazanych przez organy gmin, o których mowa w art. 37e czynności dyrektora urzędu morskiego przed sporządzeniem projektu planu zagospodarowania przestrzennego ust. 1 pkt 8 lit. a, dyrektor urzędu morskiego powiadamia organy gmin o zakresie sprzeczności tych warunków. Organy gmin, w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia doręczenia powiadomienia o zakresie sprzeczności warunków, wspólnie przekazują dyrektorowi urzędu morskiego, uzyskane w drodze porozumienia, spójne warunki, na jakich uzgodnienie projektu planu może nastąpić. Nieprzekazanie przez organy gmin spójnych warunków w terminie może być uznane przez dyrektora urzędu morskiego jako nieprzedstawienie warunków, na jakich uzgodnienie projektu planu może nastąpić, w zakresie, w którym są one ze sobą sprzeczne.
5.
Nieprzedstawienie stanowiska lub warunków, o których mowa w ust. 4 i 4a, w terminie, o którym mowa w ust. 3 i 4a, uważa się za równoznaczne odpowiednio z uzgodnieniem lub zaopiniowaniem projektu planu.

Dyrektor urzędu morskiego, podejmując rozstrzygnięcia, o których mowa w art. 37e czynności dyrektora urzędu morskiego przed sporządzeniem projektu planu zagospodarowania przestrzennego ust. 1 pkt 3, 6 i 11, ma na względzie:
1)
osiągnięcie zrównoważonego rozwoju obszaru objętego planem oraz obszarów do niego przyległych w wymiarze ekonomicznym, społecznym i środowiskowym;
2)
zapewnienie obronności i bezpieczeństwa państwa;
3)
wzajemne oddziaływanie lądu i morza.
1.
Plan podlega okresowej ocenie, co najmniej raz na 10 lat.
2.
W celu oceny aktualności planów właściwy terytorialnie dyrektor urzędu morskiego występuje do organów, o których mowa w art. 37e czynności dyrektora urzędu morskiego przed sporządzeniem projektu planu zagospodarowania przestrzennego ust. 1 pkt 7 i 8, o przekazanie informacji dotyczących zmian w zagospodarowaniu przestrzennym obszaru objętego planem oraz dokonuje analizy zmian na tym obszarze, z uwzględnieniem wydanych pozwoleń, o których mowa w art. 23 pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń ust. 1 i art. 26 pozwolenie na układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów ust. 1, oraz uzgodnienia, o którym mowa w art. 27 układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej ust. 1.
3.
Po przeprowadzeniu oceny dyrektor urzędu morskiego opracowuje raport o stanie zagospodarowania obszarów morskich. Wyniki tej oceny oraz raport są przekazywane ministrom właściwym do spraw: budownictwa, energii, gospodarki surowcami energetycznymi, gospodarki morskiej, gospodarki wodnej, klimatu, środowiska, planowania i zagospodarowania przestrzennego, mieszkalnictwa i rozwoju regionalnego.
4.
Na podstawie raportu, o którym mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw gospodarki morskiej podejmuje decyzję o przystąpieniu do zmiany planu oraz zakresie niezbędnych zmian.
5.
Jeżeli w wyniku zmiany przepisów prawa zachodzi konieczność dokonania zmiany planu, czynności, o których mowa w art. 37e czynności dyrektora urzędu morskiego przed sporządzeniem projektu planu zagospodarowania przestrzennego, wykonuje się odpowiednio w zakresie niezbędnym do dokonania tych zmian. Przystąpienie do zmiany planu powinno nastąpić nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie zmienionego przepisu prawa.
6.
Zmiana planu następuje w trybie, w jakim plan został przyjęty.
1.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej prowadzi współpracę transgraniczną w zakresie planowania i zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz wymianę transgraniczną w zakresie danych przestrzennych niezbędnych w procesie planowania przestrzennego obszarów morskich.
2.
Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, wymagany zakres i sposób uzgodnień transgranicznych planu zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej, mając na względzie w szczególności zalecenia przyjęte przez Komisję Ochrony Środowiska Morskiego Morza Bałtyckiego oraz organy Unii Europejskiej w zakresie planowania przestrzennego na morzu.
Dyrektor urzędu morskiego gromadzi i przechowuje materiały dotyczące planów.
Szukaj: Filtry
Ładowanie ...