• Ustawa o obszarach morski...
  11.10.2024

Ustawa o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej

Stan prawny aktualny na dzień: 11.10.2024

Dz.U.2024.0.1125 t.j. - Ustawa z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej

Obserwuj akt

Dział III. Administracja morska

Rozdział 1. Ustrój organów administracji morskiej

1.
Organami administracji morskiej są:
1)
minister właściwy do spraw gospodarki morskiej - jako naczelny organ administracji morskiej;
2)
dyrektorzy urzędów morskich - jako terenowe organy administracji morskiej.
2.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej sprawuje nadzór nad działalnością dyrektorów urzędów morskich w zakresie uregulowanym w niniejszej ustawie oraz w przepisach odrębnych.
Orzeczenia: 1
1.
Dyrektor urzędu morskiego podlega ministrowi właściwemu do spraw gospodarki morskiej.
2.
Dyrektora urzędu morskiego powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw gospodarki morskiej. Zastępców dyrektora urzędu morskiego powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw gospodarki morskiej na wniosek dyrektora urzędu morskiego.
3.
Na stanowisko dyrektora i zastępcy dyrektora urzędu morskiego może być powołany wyłącznie obywatel polski posiadający wykształcenie wyższe oraz wiedzę, kwalifikacje zawodowe i doświadczenie z zakresu gospodarki morskiej oraz funkcjonowania administracji rządowej.
4.
Dyrektor urzędu morskiego wykonuje swoje kompetencje przy pomocy urzędu morskiego, który jest państwową jednostką budżetową.
5.
W skład urzędu morskiego wchodzą w szczególności:
1)
inspekcja morska, inspekcja bandery, inspekcja portu - przy pomocy których dyrektor urzędu morskiego realizuje swoje zadania w zakresie inspekcji statków;
1a)
Służba Kontroli Ruchu Statków (Służba VTS) - przy pomocy której dyrektor urzędu morskiego realizuje swoje zadania w zakresie monitorowania ruchu statków i przekazywania informacji;
2)
kapitanaty i bosmanaty portów - przy pomocy których dyrektor urzędu morskiego wykonuje swoje kompetencje w portach i przystaniach morskich;
3)
Biuro Spraw Obronnych Żeglugi - do realizacji zadań, o których mowa w art. 42 zakres działania organów administracji morskiej, ust. 2 pkt 1a.
1.
Urzędy morskie tworzy i znosi minister właściwy do spraw gospodarki morskiej w drodze rozporządzenia.
2.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej po zasięgnięciu opinii właściwych wojewodów, w drodze rozporządzenia, określa terytorialny zakres działania dyrektorów urzędów morskich i siedziby urzędów.
3.
Organizację urzędu morskiego oraz szczegółowy zakres działania dyrektora urzędu morskiego określa statut nadany przez ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej.
1.
Pracownicy organów administracji morskiej określonych kategorii noszą w czasie pełnienia obowiązków służbowych umundurowanie.
2.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, w drodze rozporządzenia, określa kategorie pracowników obowiązanych do noszenia umundurowania, sposób jego przydziału oraz wzór tego umundurowania.

Rozdział 1a. Państwowa Morska Służba Hydrograficzna

1.
Zadania państwa związane z prowadzeniem, koordynowaniem i nadzorowaniem prac w zakresie hydrografii i kartografii morskiej, publikacji nautycznych i informacji nautycznej wykonuje Państwowa Morska Służba Hydrograficzna, zwana dalej „służbą hydrograficzną”.
2.
Zadania służby hydrograficznej wykonuje Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej we współpracy z dyrektorami urzędów morskich oraz innymi podmiotami.
1.
Do zadań służby hydrograficznej należy:
1)
prowadzenie, koordynowanie i nadzorowanie pomiarów hydrograficznych na polskich obszarach morskich dla potrzeb bezpieczeństwa żeglugi i kartografii morskiej;
2)
prowadzenie i koordynowanie prac geodezyjnych na polskich obszarach morskich oraz w pasie nadbrzeżnym, w portach i przystaniach morskich dla potrzeb bezpieczeństwa żeglugi i kartografii morskiej;
3)
opracowywanie i wydawanie map morskich oraz innych publikacji nautycznych;
4)
utrzymywanie serwisu cyfrowych map nawigacyjnych;
5)
koordynowanie krajowego systemu obiegu informacji nautycznej i ostrzeżeń nawigacyjnych;
6)
reprezentowanie Rzeczypospolitej Polskiej w Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej;
7)
przekazywanie nieodpłatnie organom administracji morskiej danych batymetrycznych i oceanograficznych oraz map i publikacji nautycznych;
8)
przekazywanie nieodpłatnie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska danych batymetrycznych i hydrologicznych niezbędnych do właściwego i bezpiecznego wykonywania monitoringu wód morskich;
9)
przekazywanie nieodpłatnie Głównemu Geodecie Kraju danych batymetrycznych oraz danych dotyczących linii brzegowej w celu wykonywania zadań przewidzianych w ustawie z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej (Dz. U. z 2021 r. poz. 214);
10)
prowadzenie zasobu danych hydrograficznych;
11)
wydawanie dokumentów potwierdzających kwalifikacje hydrografa morskiego;
12)
weryfikowanie oraz uznawanie instytucji, organizacji i ośrodków szkolenia prowadzących szkolenia hydrografów kategorii A lub B.
2.
Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej w celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 8, zawiera porozumienia określające formę i zakres przekazywanych danych oraz ilość i rodzaje map i publikacji nautycznych.
1.
Podmiot prowadzący na polskich obszarach morskich pomiary hydrograficzne niezwłocznie przekazuje nieodpłatnie służbie hydrograficznej kopię uzyskanych danych pomiarowych.
2.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i sposób przekazywania służbie hydrograficznej kopii danych pomiarowych, mając na względzie konieczność zapewnienia aktualności i interoperacyjności danych, w celu zapewnienia ochrony środowiska oraz bezpieczeństwa żeglugi na polskich obszarach morskich.
Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres i sposób realizacji zadań służby hydrograficznej, kierując się koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi i obiektów lokalizowanych na obszarach morskich oraz rozpowszechniania informacji o niebezpieczeństwach występujących na polskich obszarach morskich.
1.
Wykonywanie pomiarów hydrograficznych na polskich obszarach morskich na potrzeby bezpieczeństwa żeglugi, kartografii morskiej, projektowania posadawiania oraz kontroli budowli hydrotechnicznych, planowania przestrzennego oraz ochrony środowiska wymaga:
1)
odpowiednich kwalifikacji z zakresu hydrografii morskiej;
2)
spełniania minimalnych wymagań dla pomiarów hydrograficznych określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 5 pkt 1.
2.
Potwierdzeniem posiadania kwalifikacji niezbędnych do wykonywania pomiarów hydrograficznych na polskich obszarach morskich na potrzeby bezpieczeństwa żeglugi, kartografii morskiej, projektowania posadawiania oraz kontroli budowli hydrotechnicznych, planowania przestrzennego, a także ochrony środowiska jest:
1)
dyplom hydrografa morskiego kategorii A;
2)
dyplom hydrografa morskiego kategorii B.
3.
Dyplomy, o których mowa w ust. 2, wydaje Szef Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej.
4.
Osoby ubiegające się o uzyskanie dyplomu hydrografa morskiego są obowiązane:
1)
posiadać co najmniej wykształcenie:
a) wyższe – w przypadku osób ubiegających się o uzyskanie dyplomu hydrografa morskiego kategorii A,
b) średnie lub średnie branżowe – w przypadku osób ubiegających się o uzyskanie dyplomu hydrografa morskiego kategorii B;
2)
odbyć szkolenie prowadzone przez:
a) instytucje, organizacje i ośrodki szkolenia zweryfikowane i uznane przez Szefa Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej w zakresie programu szkolenia oraz uprawnień kadry dydaktycznej lub ośrodki akademickie posiadające aktualne certyfikaty Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej uprawniające do realizacji szkolenia hydrografów kategorii A lub B,
b) zagraniczne instytucje, organizacje, ośrodki szkolenia lub ośrodki akademickie posiadające aktualne certyfikaty Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej uprawniające do realizacji szkolenia hydrografów kategorii A lub B;
3)
odbyć praktykę polegającą na uczestnictwie w pracach związanych z pomiarami hydrograficznymi w okresie:
a) dwóch lat – w przypadku osób ubiegających się o uzyskanie dyplomu hydrografa morskiego kategorii A,
b) roku – w przypadku osób ubiegających się o uzyskanie dyplomu hydrografa morskiego kategorii B.
5.
Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia:
1)
minimalne wymagania dla pomiarów hydrograficznych,
2)
szczegółowe wymagania kwalifikacyjne do wykonywania pomiarów hydrograficznych, w tym sposób ustalania okresu praktyki, o której mowa w ust. 4 pkt 3,
3)
ramowe programy szkoleń dla hydrografów morskich,
4)
tryb uzyskiwania i wzory dyplomów hydrografa morskiego, o których mowa w ust. 2,
5)
tryb weryfikacji oraz uznawania instytucji, organizacji i ośrodków szkolenia prowadzących szkolenia hydrografów kategorii A lub B oraz warunki cofnięcia uznania tych podmiotów i ubiegania się o ponowne uznanie
– biorąc pod uwagę wytyczne Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej oraz potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi.

Rozdział 2. Kompetencje i terytorialny zakres działania

1.
Do organów administracji morskiej należą sprawy z zakresu administracji rządowej związane z korzystaniem z morza w zakresie unormowanym niniejszą ustawą i innymi ustawami.
2.
W szczególności do organów administracji morskiej należą sprawy:
1)
bezpieczeństwa żeglugi morskiej;
1a)
ochrony portów morskich i żeglugi morskiej, w tym związane z wykonywaniem zadań obronnych oraz zadań o charakterze niemilitarnym, w szczególności zapobieganie aktom terroru oraz likwidacji skutków zaistniałych zdarzeń;
2)
korzystania z dróg morskich oraz portów i przystani morskich;
3)
(uchylony)
4)
bezpieczeństwa związanego z badaniami, rozpoznawaniem i eksploatacją zasobów mineralnych dna morskiego;
5)
ochrony środowiska morskiego przed zanieczyszczeniem wskutek korzystania z morza oraz przez zatapianie odpadów i innych substancji w zakresie nieuregulowanym przepisami prawa geologicznego i górniczego;
6)
ratowania życia, prowadzenia prac podwodnych i wydobywania mienia z morza;
7)
(uchylony)
8)
(uchylony)
9)
nadzoru przeciwpożarowego w polskich obszarach morskich oraz morskich portach i przystaniach;
10)
uzgadniania decyzji w sprawie wydawania pozwoleń wodnoprawnych i pozwoleń na budowę dla obiektów budowlanych w polskich obszarach morskich, pasie technicznym, pasie ochronnym oraz portach i przystaniach morskich;
10a)
(uchylony)
11)
budowy, utrzymywania i ochrony umocnień brzegowych, wydm i zalesień ochronnych w pasie technicznym;
11a)
użytkowania lasów będących własnością Skarbu Państwa położonych w pasie technicznym;
11b)
nadzoru nad zapewnieniem ochrony przed powodzią od strony wód morskich w tym poprzez budowę, rozbudowę i utrzymywanie budowli hydrotechnicznych oraz umocnień brzegowych w pasie technicznym;
12)
wyznaczania dróg morskich, kotwicowisk i badania warunków ich żeglowności;
12a)
wykonywania i nadzorowania pomiarów hydrograficznych;
12b)
prowadzenia zasobów danych hydrograficznych dla obszaru kompetencji właściwego terytorialnie dyrektora urzędu morskiego;
13)
oznakowania nawigacyjnego w polskich obszarach morskich;
14)
nakładania grzywien w postępowaniu mandatowym za wykroczenia w trybie przewidzianym w przepisach o postępowaniu w sprawach o wykroczenia;
15)
wydawania oraz uzgadniania decyzji wynikających z przepisów ustawy z dnia 12 maja 2022 r. o portowych urządzeniach do odbioru odpadów ze statków (Dz. U. poz. 1250);
16)
sporządzania planów zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej;
17)
wykonywania kontroli w zakresie zgodności z wymaganiami, stwarzania przez wyrób zagrożenia oraz niezgodności formalnych w odniesieniu do wprowadzonych do obrotu lub oddanych do użytku wyrobów wyposażenia morskiego, rekreacyjnych jednostek pływających i skuterów wodnych – zgodnie z właściwością terytorialną, o której mowa w art. 17 uznanie i kontrola stacji podmiotów dokonujących atestacji urządzeń i wyposażenia statku ust. 1a ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2023 r. poz. 1666 i 2005);
18)
nadawania nazw statkom morskim;
19)
organizacji pilotażu morskiego;
20)
budowy i utrzymania obiektów infrastruktury zapewniającej dostęp do portów i przystani morskich, z wyłączeniem infrastruktury dostępu służącej wyłącznie na użytek morskich portów wojennych, o których mowa w art. 45 rozporządzenie w sprawie granic portów morskich ust. 2a;
21)
zarządzania portami niemającymi podstawowego znaczenia dla gospodarki narodowej i przystaniami morskimi w przypadku, o którym mowa w art. 25 wykonywanie zadań i uprawnień zarządzającego portem lub przystanią morską w przypadku niepowołania podmiotu zarządzającego ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (Dz. U. z 2023 r. poz. 1796), w tym ochrona brzegów morskich w przystaniach plażowych w rozumieniu art. 2 katalog pojęć ustawowych pkt 2a tej ustawy, w przypadku których dyrektor urzędu morskiego wykonuje zadania i uprawnienia podmiotu zarządzającego;
22)
planowania rozwoju portów i przystani morskich, o których mowa w pkt 21;
23)
monitorowania i informowania o ruchu statków;
24)
ewidencji ładunków i pasażerów;
25)
nadzoru nad wprowadzonym do obrotu lub oddanym do użytku wyposażeniem morskim oraz rekreacyjnymi jednostkami pływającymi i skuterami wodnymi, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku (Dz. U. z 2022 r. poz. 1854);
25a)
(uchylony)
26)
zarządu nad morzem terytorialnym i morskimi wodami wewnętrznymi oraz nad gruntami pokrytymi tymi wodami, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne;
26a)
wykonywania zadań w dziedzinie ochrony środowiska morskiego i ochrony przed powodzią zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne;
27)
kontroli paliwa żeglugowego dostarczanego na statki oraz paliwa żeglugowego używanego na statkach;
28)
związane z wykonywaniem zadań organu krajowego, o którym mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1177/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. o prawach pasażerów podróżujących drogą morską i drogą wodną śródlądową oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 (Dz. Urz. UE L 334 z 17.12.2010, str. 1, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1177/2010”, w zakresie usług przewozu drogą morską, z tym że rozpatrywanie skarg, o których mowa w art. 25 informacje podawane do publicznej wiadomości ust. 3 tego rozporządzenia, należy do zadań dyrektora urzędu morskiego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 43a skarga do dyrektora urzędu morskiego ust. 5;
29)
kwalifikacji członków załóg statków morskich i pilotów morskich;
30)
nadzoru nad obszarami Natura 2000 wyznaczonymi na polskich obszarach morskich i sporządzania projektów planów ochrony tych obszarów w trybie przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody;
31)
opiniowania i uzgadniania:
a) dokumentów dotyczących obszarów morskich w ramach postępowania w sprawie strategicznej oceny oddziaływania na środowisko,
b) realizacji przedsięwzięć dotyczących obszarów morskich w ramach postępowania w sprawie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oraz na obszar Natura 2000
– o których mowa w ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko;
31a)
związane z zapobieganiem rozprzestrzenianiu się w środowisku inwazyjnych gatunków obcych stwarzających zagrożenie dla Unii lub inwazyjnych gatunków obcych stwarzających zagrożenie dla Polski, lub inwazyjnych gatunków obcych, które prawdopodobnie spełniają kryteria uznania ich za stwarzające zagrożenie dla Unii, w zakresie określonym w ustawie z dnia 11 sierpnia 2021 r. o gatunkach obcych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1589);
32)
ochrony i opieki nad zabytkami znajdującymi się w polskich obszarach morskich w zakresie przewidzianym w ustawie z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami;
33)
uzgadniania decyzji wydawanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze, w przypadkach przewidzianych w tej ustawie;
34)
kontroli podmiotów zarządzających portami morskimi w zakresie zapewnienia przez nie dostępności w porcie punktu bunkrowania skroplonego gazu ziemnego (LNG) określonej w przepisach ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 875, 1394, 1506 i 1681 oraz z 2024 r. poz. 834);
35)
związane z wykonywaniem zadań odpowiedniego organu, o którym mowa w art. 11 ust. 5, art. 12 ust. 3, art. 13 ust. 6 oraz art. 17 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/352 z dnia 15 lutego 2017 r. ustanawiającego ramy w zakresie świadczenia usług portowych oraz wspólne zasady dotyczące przejrzystości finansowej portów (Dz. Urz. UE L 57 z 03.03.2017, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 2017/352”.
3.
Do organów administracji morskiej należy także wykonywanie zadań w dziedzinie współpracy międzynarodowej w zakresie spraw określonych w ust. 1 i 2.
4.
Wydawanie decyzji w sprawach, o których mowa w ust. 2 pkt 10 i 11, następuje po zasięgnięciu opinii właściwego organu samorządu terytorialnego.
5.
Ustawa nie narusza przepisów prawa geologicznego i górniczego.
6.
W celu wymiany wiedzy i doświadczenia w zakresie, o którym mowa w ust. 1, organy administracji morskiej odbywają regularne spotkania, a w wyjątkowych okolicznościach odbywają także spotkania doraźne.
Orzeczenia: 3
1.
Kapitan portu może, na wniosek wierzyciela, zatrzymać tymczasowo na czas nieprzekraczający 72 godzin, z wyłączeniem dni uznanych ustawowo za wolne od pracy:
1)
statek w celu zabezpieczenia roszczenia należnego od statku z tytułu opłat portowych, szkód wyrządzonych w urządzeniach portowych, dokach lub drogach żeglugowych oraz z tytułu zanieczyszczenia środowiska;
2)
wydobyty wrak i inne przedmioty, które utrudniały żeglugę, w celu zabezpieczenia roszczenia z tytułu ich usunięcia.
2.
Tymczasowe zatrzymanie traci moc w razie złożenia odpowiedniego zabezpieczenia lub w razie dokonania zajęcia na podstawie właściwych przepisów.
3.
Wierzyciel, o którym mowa w ust. 1, odpowiada za wszelkie szkody wynikłe wskutek nieuzasadnionego zatrzymania. Roszczenie z tego tytułu przedawnia się z upływem roku od dnia jego powstania.
W przypadku podejrzenia udziału statku w wypadku morskim kapitan portu może zatrzymać statek w porcie lub na redzie na czas nieprzekraczający 48 godzin w celu zabezpieczenia materiału dowodowego.
W sprawach należących do właściwości organów administracji morskiej, rozstrzyganych w trybie postępowania administracyjnego, decyzje w pierwszej instancji wydają dyrektorzy urzędów morskich, chyba że w myśl przepisu szczególnego organem właściwym w pierwszej instancji jest minister właściwy do spraw gospodarki morskiej.
1.
W przypadku gdy pasażer nie jest zadowolony ze sposobu rozpatrzenia przez przewoźnika lub operatora terminalu, w rozumieniu rozporządzenia nr 1177/2010, skargi, o której mowa w art. 24 tego rozporządzenia, lub nie uzyska on odpowiedzi na taką skargę, może wnieść skargę do dyrektora urzędu morskiego określonego w przepisach wydanych na podstawie ust. 5.
2.
Do skargi wnoszonej do dyrektora urzędu morskiego pasażer dołącza:
1)
kopię skargi skierowanej do przewoźnika lub operatora terminalu, w rozumieniu rozporządzenia nr 1177/2010;
2)
kopię odpowiedzi na skargę, o której mowa w pkt 1, albo oświadczenie, że odpowiedź nie została udzielona w terminie określonym w art. 24 strefy bezpieczeństwa ust. 2 rozporządzenia nr 1177/2010;
3)
kopię biletu lub potwierdzonej rezerwacji na daną trasę.
3.
Do rozpatrywania skarg pasażerów przez dyrektora urzędu morskiego stosuje się przepisy działu VIII Kodeksu postępowania administracyjnego.
4.
W przypadku stwierdzenia naruszenia prawa przez przewoźnika lub operatora terminalu, w rozumieniu rozporządzenia nr 1177/2010, dyrektor urzędu morskiego określa, w drodze decyzji administracyjnej, zakres stwierdzonych nieprawidłowości oraz wyznacza termin ich usunięcia.
5.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, dyrektora urzędu morskiego właściwego do rozpatrywania skarg, o których mowa w art. 25 ust. 3 rozporządzenia nr 1177/2010, biorąc pod uwagę natężenie ruchu pasażerskiego w portach i przystaniach morskich.
1.
Dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu na położenie portu rozpatruje skargi dotyczące naruszenia przepisów rozporządzenia nr 2017/352 zgodnie z art. 16 tego rozporządzenia.
2.
Do skargi, o której mowa w ust. 1, dołącza się informacje i dokumenty potwierdzające naruszenie przepisów rozporządzenia nr 2017/352.
3.
Dyrektor urzędu morskiego, o którym mowa w ust. 1, zwraca się odpowiednio do podmiotu zarządzającego w rozumieniu ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich, dostawcy usług portowych lub użytkownika portu w rozumieniu rozporządzenia nr 2017/352, których dotyczy skarga, o której mowa w ust. 1, o przedstawienie, w terminie uzależnionym od stopnia skomplikowania sprawy, jednak nie dłuższym niż 3 miesiące, stanowiska wraz z uzasadnieniem.
4.
Dyrektor urzędu morskiego, o którym mowa w ust. 1, rozpatruje skargę, o której mowa w ust. 1, bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania ostatniego ze stanowisk, o których mowa w ust. 3.
5.
W zakresie nieuregulowanym w ustawie, do rozpatrywania skarg, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy działu VIII ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
6.
W przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów rozporządzenia nr 2017/352 przez podmiot zarządzający lub dostawcę usług portowych dyrektor urzędu morskiego, o którym mowa w ust. 1, określa, w drodze decyzji administracyjnej, zakres stwierdzonych nieprawidłowości oraz wyznacza termin ich usunięcia.
Administratorem danych osobowych przetwarzanych w celu, o którym mowa w art. 1 zakres regulacji ustawy pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości (Dz. U. z 2023 r. poz. 1206), jest dyrektor urzędu morskiego.
1.
Organy administracji morskiej działają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w wyłącznej strefie ekonomicznej, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
2.
Organy administracji morskiej są także właściwe do wykonywania określonych umowami międzynarodowymi i prawem polskim zadań na morzu pełnym.
Orzeczenia: 1
1.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia:
1)
granice portów morskich od strony morza i ich red, z wyłączeniem portów wojennych, z zastrzeżeniem art. 5 morze terytorialne RP ust. 4,
2)
po zasięgnięciu opinii właściwych rad gmin - granice portów morskich od strony lądu
- z uwzględnieniem współrzędnych geocentrycznych geodezyjnych lub granicznych punktów geodezyjnych.
1a.
Przystań morska nie może znajdować się w granicach portu morskiego.
2.
Dyrektorzy urzędów morskich, po zasięgnięciu opinii właściwych rad gmin oraz organów ochrony granicy państwowej, określają granice przystani morskich.
2a.
Morski port wojenny obejmuje obszar portu morskiego lub te jego części, które są przeznaczone do wykorzystywania przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej oraz przez nie zarządzane i utrzymywane.
2b.
Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, granice morskich portów wojennych, mając na względzie zapewnienie obronności i bezpieczeństwa państwa, a także przyjęte strategie rozwoju portów i przystani morskich.
3.
(uchylony)
Orzeczenia: 2
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej i ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, określi, w drodze rozporządzenia, zakres i formy współpracy urzędów morskich z Marynarką Wojenną i Strażą Graniczną w zakresie wymienionym w art. 42 zakres działania organów administracji morskiej, oraz w zakresie hydrografii i kartografii morskiej.
Orzeczenia: 1

Rozdział 3. Przepisy wydawane przez terenowe organy administracji morskiej

1.
Dyrektorzy urzędów morskich wydają przepisy prawne na podstawie upoważnień udzielonych im w ustawach.
2.
Z zastrzeżeniem art. 48 przepisy porządkowe dyrektorów urzędów morskich, przepisy, o których mowa w ust. 1, są wydawane w formie zarządzenia.
3.
Zarządzenie dyrektora urzędu morskiego podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym właściwym ze względu na terytorialny zakres obowiązywania tego zarządzenia.
4.
Zarządzenie dyrektora urzędu morskiego wchodzi w życie po upływie czternastu dni od daty jego ogłoszenia, chyba że określa inny termin albo termin taki wynika z ustawy, na podstawie której zostało ono wydane.
Orzeczenia: 1
1.
W zakresie nieuregulowanym w przepisach, jeżeli jest to niezbędne do ochrony życia, zdrowia lub mienia, obronności i bezpieczeństwa państwa, ochrony środowiska morskiego na morzu, w porcie morskim, przystani oraz w pasie technicznym, a także ochrony żeglugi i portów morskich – dyrektor urzędu morskiego może ustanawiać w zakresie określonym w art. 42 zakres działania organów administracji morskiej ust. 2 przepisy porządkowe zawierające zakazy lub nakazy określonego zachowania oraz tworzyć i ogłaszać strefy czasowo zamknięte dla żeglugi i rybołówstwa, uprawiania sportów wodnych i nurkowych, znajdujące się w strefie odpowiedzialności terytorialnej danego urzędu i będące w granicach morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego.
1a.
W przypadku gdy przepisy porządkowe, o których mowa w ust. 1, mają wpływ na wykonywanie rybołówstwa morskiego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy z dnia 19 grudnia 2014 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. z 2024 r. poz. 243), dyrektor urzędu morskiego wydaje te przepisy po zasięgnięciu opinii Głównego Inspektora Rybołówstwa Morskiego, z wyjątkiem okoliczności określonej w ust. 6. Brak wydania opinii w terminie 14 dni od dnia otrzymania projektu przepisów porządkowych uważa się za opinię pozytywną.
2.
Przepisy porządkowe, o których mowa w ust. 1, ustanawia się w formie zarządzenia porządkowego.
3.
(uchylony)
4.
Zarządzenie porządkowe wchodzi w życie z dniem w nim określonym, nie wcześniej jednak niż z dniem jego ogłoszenia, w sposób określony w ust. 5 lub 6.
5.
Zarządzenie porządkowe podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym właściwym ze względu na terytorialny zakres obowiązywania tego zarządzenia.
6.
W razie konieczności natychmiastowego wprowadzenia w życie zarządzenia porządkowego, może ono być publikowane w drodze obwieszczeń w miejscach jego obowiązywania, drogą radiową lub w inny sposób zwyczajowo przyjęty w żegludze morskiej lub na danym terenie. Dzień takiego opublikowania zarządzenia porządkowego jest dniem jego ogłoszenia.
7.
Zarządzenie porządkowe ogłoszone w sposób określony w ust. 6 podaje się następnie do wiadomości we właściwym wojewódzkim dzienniku urzędowym.
Orzeczenia: 2

Rozdział 4. Sprawowanie nadzoru

Nadzór nad przestrzeganiem przepisów ustawy sprawują na obszarze swego działania dyrektorzy urzędów morskich.
1.
W przypadku niecierpiącym zwłoki dyrektor urzędu morskiego, realizując zadania określone w niniejszym rozdziale, wykonuje obowiązek, o którym mowa w art. 13 informacje podawane w przypadku zbierania danych od osoby, której dane dotyczą ust. 1 i 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.), przez udostępnienie informacji, o których mowa w art. 13 informacje podawane w przypadku zbierania danych od osoby, której dane dotyczą ust. 1 i 2 tego rozporządzenia, w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego dyrektora, na swojej stronie internetowej oraz w siedzibie urzędu w widocznym miejscu.
2.
Wystąpienie z żądaniem, o którym mowa w art. 18 prawo do ograniczenia przetwarzania danych ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych), nie wstrzymuje ani nie ogranicza wykonywania przez dyrektora urzędu morskiego zadań określonych w niniejszym rozdziale.
1.
Wykonując w polskich obszarach morskich zadania, o których mowa w art. 42 zakres działania organów administracji morskiej ust. 2 pkt 1–6, 9 i 28:
1)
inspekcja morska ma prawo:
a) kontrolowania, czy statki są uprawnione do działalności, którą wykonują, oraz czy posiadają wymagane pozwolenie,
b) kontrolowania, czy żegluga lub inna działalność jest wykonywana zgodnie z przepisami prawa polskiego i umowami międzynarodowymi,
c) wykrywania zanieczyszczeń środowiska morskiego powodowanych działalnością na morzu i ich sprawców,
d) kontrolowania, czy statki spełniają wymagania w zakresie ochrony żeglugi morskiej,
e) kontrolowania, czy przewoźnik, operator terminalu lub sprzedawca biletów, w rozumieniu rozporządzenia nr 1177/2010, wypełniają obowiązki określone w rozporządzeniu nr 1177/2010;
2)
inspekcja bandery ma prawo kontrolowania statków o polskiej przynależności w zakresie wymagań określonych w przepisach prawa polskiego, przepisach prawa Unii Europejskiej oraz w ratyfikowanych umowach międzynarodowych dotyczących:
a) budowy statków, stałych urządzeń i ich wyposażenia,
b) składu i kwalifikacji załóg,
c) ochrony środowiska,
d) bezpieczeństwa i higieny pracy oraz warunków sanitarno-bytowych,
e) ochrony żeglugi morskiej;
3)
inspekcja portu ma prawo kontrolowania statków obcej przynależności zawijających do polskich portów w zakresie wymagań określonych w umowach międzynarodowych i przepisach prawa Unii Europejskiej dotyczących:
a) bezpieczeństwa żeglugi,
b) składu i kwalifikacji załóg,
c) ochrony środowiska,
d) bezpieczeństwa i higieny pracy oraz warunków sanitarno-bytowych,
e) ochrony żeglugi morskiej.
2.
Kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie podlegają jednostki pływające Marynarki Wojennej, Straży Granicznej i Policji.
3.
Kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 3, nie podlegają:
1)
okręty wojenne i jednostki pomocnicze;
2)
statki rybackie;
3)
statki drewniane o prostej konstrukcji;
4)
statki specjalnej służby państwowej nieużywane do celów handlowych oraz
5)
statki rekreacyjne lub sportowe nieużywane do celów handlowych.
4.
Określone w ust. 1 pkt 1 uprawnienia inspekcja morska może realizować we współdziałaniu ze Strażą Graniczną, przy użyciu jej sił i środków, a w razie konieczności także w porozumieniu z Marynarką Wojenną.
5.
W przypadku nieobecności inspektora inspekcji morskiej na pokładzie jednostki pływającej Straży Granicznej, Straż Graniczna może samodzielnie realizować uprawnienia określone w ust. 1 pkt 1 w imieniu terenowego organu administracji morskiej.
6.
Przekazanie Straży Granicznej środków posiadanych przez urzędy morskie do realizacji uprawnień określonych w ust. 1 pkt 1 nastąpi w drodze porozumienia ministrów właściwych do spraw gospodarki morskiej i spraw wewnętrznych.
7.
W przypadkach, o których mowa w ust. 5, uprawnienia inspektora inspekcji morskiej, określone w art. 51 uprawnienia inspektora inspekcji morskiej, ust. 1 i art. 52 zatrzymanie obcego statku i doprowadzenie do polskiego portu, ust. 1, przysługują odpowiednio dowódcom jednostek pływających Straży Granicznej.
1.
W ramach nadzoru przeciwpożarowego, o którym mowa w art. 42 zakres działania organów administracji morskiej ust. 2 pkt 9, dyrektorzy urzędów morskich, mając na względzie znaczenie portu dla gospodarki narodowej:
1)
wydają, w drodze zarządzenia, przepisy z zakresu ochrony przeciwpożarowej, w tym dotyczące:
a) zapobiegania powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożaru,
b) bezpieczeństwa ruchu i postoju statków przewożących substancje niebezpieczne,
c) przeładunku określonych rodzajów substancji;
2)
wykonują inspekcje instalacji przeciwpożarowych oraz sprzętu gaśniczego będącego na wyposażeniu statków oraz innych obiektów pływających znajdujących się na akwenach im podległych;
3)
zatwierdzają, zgodnie z przepisami o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, plany zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń wód portowych;
4)
uzgadniają:
a) instrukcje technologiczne,
b) instrukcje technologiczno-ruchowe,
c) instrukcje bezpiecznej obsługi statku,
d) regulaminy organizacyjne podmiotów wykonujących zadania związane z ochroną przeciwpożarową w portach, w zakresie ochrony przeciwpożarowej od strony wody.
2.
W celu potwierdzenia właściwego stosowania planów, instrukcji i regulaminów, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, dyrektorzy urzędów morskich przeprowadzają inspekcje i kontrole obejmujące planowane i doraźne inspekcje i kontrole:
1)
terenów i obiektów portowych;
2)
statków;
3)
przeładunków towarów niebezpiecznych;
4)
podmiotów wykonujących zadania związane z ochroną przeciwpożarową w portach.
3.
Inspekcje i kontrole, o których mowa w ust. 2, na podstawie upoważnienia dyrektora urzędu morskiego, przeprowadza inspektor ochrony przeciwpożarowej, zwany dalej „inspektorem”.
4.
Inspektorem może być osoba, która posiada kwalifikacje, doświadczenie oraz wiedzę w zakresie ochrony przeciwpożarowej.
5.
Inspektor jest uprawniony do wstępu do wszystkich obiektów zlokalizowanych w porcie oraz na wszystkie statki znajdujące się w polskich obszarach morskich, za okazaniem dokumentu identyfikacyjnego.
6.
W ramach wykonywanych czynności służbowych inspektor jest uprawniony do wydawania doraźnych poleceń w zakresie posiadanego upoważnienia podmiotom poddanym kontroli lub inspekcji.
7.
Z przeprowadzonych inspekcji i kontroli inspektor sporządza protokół zawierający w szczególności opis stwierdzonego w wyniku kontroli lub inspekcji stanu faktycznego, w tym ujawnionych nieprawidłowości, wraz z określeniem terminu ich usunięcia.
8.
Podmioty zarządzające portem, przystanią, terminalem lub stocznią w zakresie ochrony przeciwpożarowej, oprócz pełnienia obowiązków wynikających z przepisów o ochronie przeciwpożarowej, są obowiązane do:
1)
sporządzania, zgodnie z przepisami o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, planów zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń wód portowych oraz, w zależności od prowadzonej działalności, instrukcji technologicznych i technologiczno-ruchowych oraz instrukcji bezpiecznej obsługi statku oraz ich uzgadniania;
2)
uzgadniania z właściwym terytorialnie dyrektorem urzędu morskiego regulaminów organizacyjnych podmiotów wykonujących zadania związane z ochroną przeciwpożarową w portach od strony wody, a w przypadku przystani morskiej – uzgadniania sposobów i warunków ochrony przeciwpożarowej całej przystani;
3)
wykonywania poleceń inspektora, o którym mowa w ust. 3, wydawanych doraźnie lub zawartych w protokole, o którym mowa w ust. 7;
4)
informowania właściwego kapitana portu o każdej sytuacji wymagającej interwencji służb ratowniczo-gaśniczych w zarządzanym obiekcie lub na zarządzanym terenie znajdującym się w granicach administracyjnych portu.
9.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia:
1)
szczegółowy zakres nadzoru przeciwpożarowego sprawowanego przez organy administracji morskiej,
2)
szczegółowy sposób sprawowania nadzoru przeciwpożarowego, w tym tryb przeprowadzania inspekcji i kontroli, o których mowa w ust. 2, oraz szczegółowy zakres informacji zawartych w protokole, o którym mowa w ust. 7,
3)
warunki współpracy organów administracji morskiej z podmiotami, które uczestniczą w działaniach ratowniczo-gaśniczych w obrębie polskich obszarów morskich oraz portów i przystani morskich,
4)
szczegółowy zakres informacji niezbędnych do określenia w planach zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń wód portowych oraz instrukcjach technologicznych i technologiczno-ruchowych oraz instrukcjach bezpiecznej obsługi statku,
5)
szczegółowy zakres informacji, o których mowa w ust. 8 pkt 4
– mając na względzie znaczenie portu dla gospodarki narodowej oraz konieczność zapewnienia właściwego poziomu ochrony przeciwpożarowej w polskich obszarach morskich oraz morskich portach i przystaniach.
1.
W czasie wykonywania czynności służbowych inspektor inspekcji morskiej, zwany dalej "inspektorem", jest uprawniony do:
1)
kontroli dokumentów zezwalających na uprawianie rybołówstwa morskiego lub innej działalności na polskich obszarach morskich;
1a)
kontroli dokumentów statku i dokumentów kwalifikacyjnych załogi statku;
2)
(uchylony)
3)
(uchylony)
4)
żądania wyjaśnień i wykonywania czynności niezbędnych do przeprowadzenia kontroli, a w przypadkach uzasadnionego podejrzenia naruszenia ustawy lub przepisów wydanych na jej podstawie, do:
a) zatrzymania dokumentów, o których mowa w pkt 1 i 1a,
b) (uchylona)
c) sprawdzenia pomieszczeń statku.
2.
Inspektor inspekcji bandery oraz inspektor inspekcji portu w czasie wykonywania czynności służbowych mających na celu stwierdzenie, czy statek spełnia wymagania określone w art. 50 uprawnienia inspekcji morskiej, inspekcji bandery i inspekcji portu ust. 1 pkt 2 lub 3, są uprawnieni do kontroli dokumentów potwierdzających spełnienie tych wymagań, a także do sprawdzenia ogólnego stanu technicznego statku, łącznie z warunkami sanitarno-bytowymi. Przepisy ust. 1 oraz art 52-54 stosuje się odpowiednio.
1.
Jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie naruszenia przepisów ustawy, inspektor może skontrolować obcy statek znajdujący się w polskich obszarach morskich i zmusić go do zawinięcia do wskazanego portu, przy zastosowaniu wszelkich niezbędnych środków.
2.
O zatrzymaniu i doprowadzeniu obcego statku do portu polskiego terenowy organ administracji morskiej zawiadamia niezwłocznie właściwy organ państwa bandery statku.
3.
Kontrolę w zakresie ochrony środowiska morskiego przed zanieczyszczeniem ze statków reguluje odrębna ustawa.
4.
Kontrolę w zakresie ochrony żeglugi i portów morskich reguluje odrębna ustawa.
1.
Kierownik statku znajdującego się na polskich obszarach morskich powinien, na sygnał nadany z jednostki pływającej Straży Granicznej, zatrzymać statek i umożliwić dokonanie czynności inspekcyjnych.
2.
Inspektor uprawniony jest do przebywania na każdym statku prowadzącym jakąkolwiek działalność w polskich obszarach morskich.
3.
W czasie przebywania inspektora na statku kierownik tego statku powinien umożliwić mu dokonanie kontroli przestrzegania obowiązujących przepisów i obserwacji prowadzonej działalności, a w szczególności:
1)
udzielić niezbędnych wyjaśnień;
2)
przedstawić do wglądu żądane dokumenty łącznie z dziennikiem pokładowym;
3)
umożliwić obejrzenie złowionych ryb i sprzętu połowowego, sprzętu używanego do badań oraz pobranych w trakcie badań próbek i dokonanych analiz;
4)
umożliwić dokonanie wpisów do dziennika pokładowego;
5)
umożliwić korzystanie ze środków łączności oraz zapewnić pomoc przy przekazywaniu i otrzymywaniu depesz;
6)
udzielić wszelkiej innej pomocy niezbędnej do prawidłowego przeprowadzenia kontroli;
7)
zapewnić niezbędne zakwaterowanie i wyżywienie w czasie dłuższego pobytu na statku.
W czasie wykonywania czynności służbowych pracownicy terenowego organu administracji morskiej, wykonując zadania, o których mowa w art. 42 zakres działania organów administracji morskiej ust. 2 pkt 1–9, 11, 14, 17, 25 i 27, mają prawo do legitymowania lub ustalania w inny sposób tożsamości osób.
W czasie wykonywania czynności służbowych inspektor jest obowiązany do noszenia munduru i oznaki inspekcyjnej.
Szukaj: Filtry
Ładowanie ...