1.
W razie stwierdzenia, że grunty zostały wyłączone z produkcji niezgodnie z przepisami niniejszej ustawy, sprawcy wyłączenia ustala się opłatę w wysokości dwukrotnej należności.
2.
W razie stwierdzenia, że grunty przeznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele nierolnicze lub nieleśne zostały wyłączone z produkcji bez decyzji, o której mowa w art. 11 decyzja o wyłączeniu z produkcji użytków rolnych i leśnych, ust. 1 i 2, decyzję taką wydaje się z urzędu, podwyższając jednocześnie wysokość należności o 10%.
3.
W razie niezakończenia rekultywacji gruntów zdewastowanych w okresie, o którym mowa w art. 20 obowiązek rekultywacji gruntów, ust. 4, stosuje się opłatę roczną podwyższoną o 200% od dnia, w którym rekultywacja gruntów powinna zostać zakończona.
4.
W razie niewykonania obowiązku rekultywacji gruntów zdegradowanych ustala się, w drodze decyzji, obowiązek corocznego wpłacania na wyodrębniony rachunek bankowy zarządu województwa, o którym mowa w art. 22b opłaty i należności wynikające z ustawy stanowiące dochód budżetu województwa, ust. 2, lub na Fundusz Leśny, przez osobę powodującą ograniczenie wartości użytkowej gruntów, równowartości opłaty rocznej w takiej części, w jakiej nastąpiło ograniczenie wartości użytkowej gruntów. Do ustalenia wysokości opłaty rocznej za zdegradowanie gruntów stosuje się wartości wymienione:
1)
w art. 12 opłaty, odszkodowanie i zwrot należności w związku z wyłączeniem gruntu z produkcji, ust. 7 w odniesieniu do gruntów rolnych klas I-IV,
2)
w art. 12 opłaty, odszkodowanie i zwrot należności w związku z wyłączeniem gruntu z produkcji, ust. 11 w odniesieniu do gruntów leśnych.
Opłaty te uiszcza się do czasu wykonania obowiązku rekultywacji.
Opłaty te uiszcza się do czasu wykonania obowiązku rekultywacji.
5.
Rozmiar ograniczenia wartości użytkowej gruntów ustala się na podstawie dwóch odrębnych opinii rzeczoznawców.
6.
W razie ograniczenia wartości użytkowej gruntów w wyniku zasadzenia drzew przydrożnych, nie pobiera się opłat, o których mowa w ust. 4.
7.
Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio w odniesieniu do gruntów leśnych, z tym że decyzję wydaje dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, a w parkach narodowych dyrektor parku.
8.
Opłaty, o których mowa w ust. 1-4, stosuje się niezależnie od kar przewidzianych w przepisach o ochronie środowiska oraz innych obowiązujących przepisach.