1.
Organizacje konsumenckie reprezentują interesy konsumentów wobec organów administracji rządowej i samorządowej i mogą uczestniczyć w realizacji rządowej polityki konsumenckiej.
2.
Organizacje, o których mowa w ust. 1, mają w szczególności prawo do:
1)
wyrażania opinii o projektach aktów prawnych i innych dokumentów dotyczących praw i interesów konsumentów;
2)
opracowywania i upowszechniania konsumenckich programów edukacyjnych;
3)
wykonywania testów produktów i usług oraz publikowania ich wyników;
4)
wydawania czasopism, opracowań badawczych, broszur i ulotek;
5)
prowadzenia nieodpłatnego poradnictwa konsumenckiego oraz udzielania nieodpłatnej pomocy konsumentom w dochodzeniu ich roszczeń, chyba że statut organizacji stanowi, że działalność ta jest wykonywana odpłatnie;
6)
udziału w pracach normalizacyjnych;
7)
realizowania zadań państwowych w dziedzinie ochrony konsumentów, zlecanych przez organy administracji rządowej i samorządowej;
8)
ubiegania się o dotacje ze środków publicznych na realizację zadań, o których mowa w pkt 7;
9)
wytaczania powództw w postępowaniach grupowych w sprawach o stwierdzenie stosowania praktyk naruszających ogólne interesy konsumentów oraz w sprawach o roszczenia związane z ich stosowaniem, o których mowa w art. 1a żądanie uznania praktyki za naruszającą ogólne interesy konsumentów i nakazanie zaniechania jej stosowania ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym, po uprzednim uzyskaniu wpisu do rejestru.
3.
Organy administracji rządowej i samorządowej są obowiązane do zasięgania opinii organizacji konsumenckich w sprawach dotyczących kierunków działania na rzecz ochrony interesów konsumentów.
