Art. 36. och. osób i mienia

1)

ustalania uprawnień do przebywania na obszarach lub w obiektach chronionych oraz legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości;

2)

wezwania osób do opuszczenia obszaru lub obiektu w przypadku stwierdzenia braku uprawnień do przebywania na terenie chronionego obszaru lub obiektu albo stwierdzenia zakłócania porządku;

3)

ujęcia w granicach obszarów lub obiektów chronionych lub poza ich granicami osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia ludzkiego, a także chronionego mienia, w celu niezwłocznego oddania tych osób Policji;

4)

użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 12 katalog środków przymusu bezpośredniego ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d, pkt 2 lit. a, pkt 7, 9, pkt 12 lit. a i pkt 13 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 2418):
a) w granicach chronionych obiektów i obszarów – w przypadkach, o których mowa w art. 11 przesłanki użycia środków przymusu bezpośredniego pkt 2, 5, 8, 10 i 13 tej ustawy,
b) poza granicami obiektów i obszarów chronionych – w przypadku, o którym mowa w art. 11 przesłanki użycia środków przymusu bezpośredniego pkt 9 tej ustawy;

5)

użycia lub wykorzystania broni palnej:
a) w granicach chronionych obiektów i obszarów – w przypadkach, o których mowa w art. 45 przesłanki użycia broni palnej pkt 1 lit. a–c i pkt 2 oraz art. 47 przesłanki wykorzystania broni palnej pkt 3, 6 i 7 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej, z wyłączeniem przypadków przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do zamachów, o których mowa w art. 45 przesłanki użycia broni palnej pkt 1 lit. a–c tej ustawy,
b) poza granicami obiektów i obszarów chronionych – w przypadkach, o których mowa w art. 45 przesłanki użycia broni palnej pkt 1 lit. e oraz art. 47 przesłanki wykorzystania broni palnej pkt 3 i 6 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej.