1.
Specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne w zakresie ochrony osób i mienia współpracują z Policją, podmiotami ochrony ludności i obrony cywilnej oraz strażami gminnymi (miejskimi).
2.
Współpracę kierownik jednostki chronionej przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne podejmuje odpowiednio z właściwym terytorialnie:
1)
komendantem jednostki organizacyjnej Policji;
2)
organem ochrony ludności lub organem obrony cywilnej;
3)
komendantem straży gminnej (miejskiej).
3.
Współpraca specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych z Policją polega w szczególności na:
1)
wymianie informacji o zagrożeniach w zakresie bezpieczeństwa osób i mienia oraz zakłócania spokoju i porządku publicznego;
2)
współdziałaniu w celu utrzymania spokoju i porządku publicznego podczas zgromadzeń, imprez artystycznych, rozrywkowych i sportowych, w zakresie określonym w odrębnych przepisach;
3)
współdziałaniu przy zabezpieczaniu miejsc popełnienia przestępstw i wykroczeń w granicach chronionych obszarów, obiektów lub urządzeń;
4)
wzajemnych konsultacjach doskonalących metody współpracy.
4.
Do współpracy specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych ze strażami gminnymi (miejskimi) przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio.
5.
Współpraca specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych z podmiotami ochrony ludności i obrony cywilnej polega na podejmowaniu działań ochronnych i zabezpieczających w przypadku wystąpienia w granicach chronionych obszarów, obiektów lub urządzeń pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia, w szczególności na:
1)
wymianie informacji o powstałych zagrożeniach;
2)
wprowadzaniu na teren chronionych obszarów i obiektów jednostek ratowniczych;
3)
współdziałaniu przy przeprowadzaniu bezpiecznej ewakuacji ludzi, ruchomych dóbr kultury i mienia;
4)
zabezpieczaniu miejsc po pożarze, klęsce żywiołowej lub innym miejscowym zagrożeniu, w tym uratowanego mienia.
