1.
Park narodowy prowadzi samodzielną gospodarkę finansową, pokrywając z posiadanych środków i uzyskiwanych przychodów wydatki na finansowanie zadań określonych w ustawie, w tym zadań Służby Parku Narodowego, oraz kosztów działalności.
2.
Podstawą gospodarki finansowej parku narodowego jest roczny plan finansowy.
3.
W rocznym planie finansowym parku narodowego wyodrębnia się:
1)
przychody z prowadzonej działalności;
2)
dotacje z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego;
3)
koszty, w tym:
a) wynagrodzenia i naliczane od nich składki,
b) płatności odsetkowe wynikające z zaciągniętych zobowiązań,
c) zakup towarów i usług;
a) wynagrodzenia i naliczane od nich składki,
b) płatności odsetkowe wynikające z zaciągniętych zobowiązań,
c) zakup towarów i usług;
4)
środki na wydatki majątkowe;
5)
środki przyznane innym podmiotom;
6)
stan należności i zobowiązań na początek i koniec roku;
7)
stan środków pieniężnych na początek i koniec roku.
4.
Dyrektor parku narodowego sporządza plan finansowy w układzie zadaniowym na rok budżetowy i 2 kolejne lata, w układzie funkcji państwa, zadań budżetowych i podzadań.
5.
(uchylony)
6.
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób prowadzenia gospodarki finansowej parku narodowego, kierując się potrzebą zapewnienia jednolitego sposobu przeznaczania środków publicznych na realizację zadań parku narodowego określonych w ustawie oraz przestrzegania ładu finansów publicznych.
