• Ustawa o ochronie zdrowia...
  19.03.2024

Ustawa o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt

Stan prawny aktualny na dzień: 19.03.2024

Dz.U.2023.0.1075 t.j. - Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt

Obserwuj akt

Rozdział 8. Zasady zwalczania chorób zakaźnych zwierząt

1.
Obowiązkowi zwalczania podlegają choroby zakaźne zwierząt:
1)
wymienione w załączniku nr 2;
2)
objęte programami, o których mowa w art. 57 programy Głównego lekarza Weterynarii w zakresie zwalczania chorób zakaźnych zwierząt ust. 1 pkt 1 lub 4, na zasadach określonych w tych programach.
2.
Obowiązkowi rejestracji podlegają choroby zakaźne zwierząt wymienione w załączniku nr 3.
3.
Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia:
1)
inne niż wymienione w załączniku nr 2 choroby zakaźne zwierząt podlegające obowiązkowi zwalczania na obszarze całego kraju lub jego części,
2)
inne niż wymienione w załączniku nr 3 choroby zakaźne zwierząt podlegające obowiązkowi rejestracji na obszarze całego kraju lub jego części
- mając na względzie rozwój sytuacji epizootycznej i epidemicznej, jak również ochronę zdrowia publicznego, w tym zdrowia zwierząt, oraz międzynarodowe wymagania sanitarno-weterynaryjne obowiązujące w zakresie obrotu zwierzętami i produktami.
Orzeczenia: 2
1.
W przypadku podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt, a w szczególności poronienia u bydła, świń, owiec i kóz, objawów neurologicznych u zwierząt, znacznej liczby nagłych padnięć, zmian o charakterze krost, pęcherzy, nadżerek lub wybroczyn na skórze i błonach śluzowych zwierząt kopytnych oraz podwyższonej śmiertelności zwierząt akwakultury, posiadacz zwierzęcia jest obowiązany do:
1)
niezwłocznego zawiadomienia o tym organu Inspekcji Weterynaryjnej albo najbliższego podmiotu świadczącego usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej, albo wójta (burmistrza, prezydenta miasta);
2)
pozostawienia zwierząt w miejscu ich przebywania i niewprowadzania tam innych zwierząt;
3)
uniemożliwienia osobom postronnym dostępu do pomieszczeń lub miejsc, w których znajdują się zwierzęta podejrzane o zakażenie lub chorobę, lub zwłoki zwierzęce;
4)
wstrzymania się od wywożenia, wynoszenia i zbywania produktów, w szczególności mięsa, zwłok zwierzęcych, pasz, wody, ściółki, nawozów naturalnych w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu i innych przedmiotów znajdujących się w miejscu, w którym wystąpiła choroba;
5)
udostępnienia organom Inspekcji Weterynaryjnej zwierząt i zwłok zwierzęcych do badań i zabiegów weterynaryjnych, a także udzielania pomocy przy ich wykonywaniu;
6)
udzielania organom Inspekcji Weterynaryjnej oraz osobom działającym w imieniu tych organów wyjaśnień i podawania informacji, które mogą mieć znaczenie dla wykrycia choroby i źródeł zakażenia lub zapobiegania jej szerzeniu.
1a.
Posiadacz zwierząt gospodarskich natychmiast informuje powiatowego lekarza weterynarii o każdym przypadku padnięcia bydła, owiec lub kóz.
2.
W przypadku powzięcia informacji wskazujących na możliwość wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt przez podmioty prowadzące działalność w zakresie:
1)
pozyskiwania, wytwarzania, przetwarzania lub obrotu niejadalnymi produktami pochodzenia zwierzęcego oraz działalność nadzorowaną w zakresie określonym w art. 4 obowiązek spełniania wymagań weterynaryjnych, ust. 3,
2)
produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego
- przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio.
3.
Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, realizują również osoby mające kontakt ze zwierzętami, w szczególności przy wykonywaniu obowiązków służbowych lub zawodowych, z tym że lekarz weterynarii wezwany do zwierzęcia w przypadku podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania informuje posiadacza zwierzęcia o obowiązkach określonych w ust. 1 i nadzoruje ich wykonanie do czasu przybycia powiatowego lekarza weterynarii lub osoby przez niego upoważnionej.
3a.
Obowiązki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3, 5 i 6, w odniesieniu do zwierząt wolno żyjących (dzikich), realizują również myśliwi oraz dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego.
4.
Wójt (burmistrz, prezydent miasta) niezwłocznie informuje organ Inspekcji Weterynaryjnej o otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.
5.
Podmiot świadczący usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej niezwłocznie informuje organ Inspekcji Weterynaryjnej, jeżeli na podstawie zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, podejrzewa wystąpienie choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania.
6.
Powiatowy lekarz weterynarii po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lub ust. 2-5, podejmuje niezwłocznie czynności w celu wykrycia lub wykluczenia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania, a w szczególności:
1)
nakazuje posiadaczowi zwierząt sporządzenie i aktualizację spisu wszystkich zwierząt lub zwłok zwierzęcych;
1a)
ustala stan ilościowy produktów, w szczególności mięsa, mleka oraz pasz, ściółki i nawozów naturalnych w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu i innych przedmiotów znajdujących się w miejscu, w którym wystąpiła choroba, w zależności od choroby zakaźnej zwierząt;
2)
przeprowadza dochodzenie epizootyczne;
3)
przeprowadza badanie kliniczne zwierząt;
4)
pobiera i wysyła próbki do badań laboratoryjnych.
7.
Dochodzenie epizootyczne, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, obejmuje co najmniej ustalenie:
1)
okresu, w którym choroba zakaźna zwierząt mogła rozwijać się w gospodarstwie przed podejrzeniem lub stwierdzeniem jej wystąpienia u zwierząt z gatunku wrażliwego;
2)
miejsca pochodzenia źródła choroby zakaźnej zwierząt wraz z ustaleniem innych gospodarstw, w których zwierzęta z gatunku wrażliwego mogły zostać zakażone;
3)
dróg przemieszczania się ludzi, zwierząt i przedmiotów, które mogły być przyczyną szerzenia się choroby zakaźnej zwierząt, do lub z gospodarstwa - w okresie, o którym mowa w pkt 1.
8.
Powiatowy lekarz weterynarii natychmiast informuje wojewódzkiego lekarza weterynarii, w tym w formie elektronicznej, o podejrzeniu lub wystąpieniu choroby zakaźnej zwierząt wymienionej w pkt 1-15 załącznika nr 2 oraz o czynnościach podjętych w celu wykrycia lub wykluczenia tej choroby.
9.
Wojewódzki lekarz weterynarii przekazuje natychmiast Głównemu Lekarzowi Weterynarii, w tym w formie elektronicznej, informacje o podejrzeniu lub wystąpieniu choroby zakaźnej zwierząt wymienionej w pkt 1-15 załącznika nr 2 oraz o czynnościach podjętych w celu wykrycia lub wykluczenia tej choroby.
10.
W przypadku uzasadnionego podejrzenia choroby zakaźnej zwierząt lub jej stwierdzenia powiatowy lekarz weterynarii stosuje środki przewidziane dla zwalczania danej choroby.
11.
Powiatowy lekarz weterynarii, w drodze rozporządzenia - aktu prawa miejscowego, może na czas określony wyznaczyć, wokół gospodarstwa, w którym przebywają zwierzęta i co do którego istnieje uzasadnione podejrzenie wystąpienia jednego lub więcej przypadków choroby zakaźnej zwierząt, obszar, na którym przez ten czas może stosować środki przewidziane dla zwalczania danej choroby.
Orzeczenia: 2
1.
Zakazuje się wykonywania szczepień przeciwko:
1)
chorobom zakaźnym zwierząt wymienionym w załączniku nr 4.
2)
(uchylony)
1a.
Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w przypadku chorób zakaźnych zwierząt wymienionych w załączniku nr 4 w pkt 25-31, dotyczy wyłącznie stref lub enklaw uznanych za wolne od tych chorób lub objętych programem określonym w art. 57 programy Głównego lekarza Weterynarii w zakresie zwalczania chorób zakaźnych zwierząt ust. 1 pkt 3.
2.
Zakazu, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do szczepionek podawanych w innym celu niż wytworzenie aktywnej odporności u zwierząt z gatunków wrażliwych, szczególnie w celach badań laboratoryjnych, naukowych lub badania szczepionek. Badania te wykonuje się po uprzednim powiadomieniu Głównego Lekarza Weterynarii.
3.
Jeżeli przepisy Unii Europejskiej przewidują taką możliwość, dopuszcza się przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, po powiadomieniu Komisji Europejskiej lub za jej zgodą, wykonywanie szczepień przeciwko chorobom zakaźnym zwierząt wymienionym w załączniku nr 4.
4.
Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wymienione w załączniku nr 4 choroby zakaźne zwierząt, przeciwko którym nie wykonuje się szczepień, mając na względzie ochronę zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.
1.
Badania i inne czynności z żywym czynnikiem zakaźnym, jego materiałem genetycznym, antygenami lub szczepionkami wytwarzanymi z takich antygenów przeprowadzane lub wykonywane w celach badawczym, diagnostycznym lub wytwórczym mogą być przeprowadzane lub wykonywane wyłącznie w zatwierdzonych pomieszczeniach, obiektach lub laboratoriach, jeżeli przepisy Unii Europejskiej dotyczące zwalczania chorób zakaźnych zwierząt przewidują obowiązek zatwierdzenia takich pomieszczeń, obiektów lub laboratoriów.
2.
Zatwierdzenia pomieszczenia, obiektu lub laboratorium dokonuje Główny Lekarz Weterynarii, na wniosek podmiotu zamierzającego prowadzić badania i inne czynności określone w ust. 1, jeżeli pomieszczenie, obiekt lub laboratorium, osoby przeprowadzające takie badania i wykonujące takie czynności oraz metody przeprowadzania takich badań lub wykonywania takich czynności spełniają wymagania bezpieczeństwa biologicznego określone w przepisach o Inspekcji Weterynaryjnej oraz w przepisach Unii Europejskiej, w tym wprowadzających podręczniki badań diagnostycznych i szczepionek dla zwierząt Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), dotyczących prac z żywymi czynnikami zakaźnymi w laboratoriach oraz pomieszczeniach ze zwierzętami laboratoryjnymi.
3.
Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1)
imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy;
2)
określenie rodzaju i zakresu przeprowadzanych badań lub wykonywanych czynności;
3)
określenie lokalizacji pomieszczenia, obiektu lub laboratorium, w których mają być przeprowadzane badania lub wykonywane czynności.
4.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się opinię o spełnianiu wymagań niezbędnych do zatwierdzenia określonych w ust. 2, wydaną przez krajowe laboratorium referencyjne właściwe dla danego kierunku badań laboratoryjnych, a w przypadku gdy nie ma takiego krajowego laboratorium referencyjnego lub wniosek dotyczy zatwierdzenia takiego krajowego laboratorium referencyjnego lub jego pomieszczenia lub obiektu – wydaną przez krajowe laboratorium referencyjne znajdujące się na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego EFTA lub laboratorium referencyjne Unii Europejskiej.
5.
Główny Lekarz Weterynarii w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku i opinii, o których mowa w ust. 2 i 4, przeprowadza kontrolę w pomieszczeniu, obiekcie lub laboratorium.
6.
Główny Lekarz Weterynarii po przeprowadzeniu kontroli, o której mowa w ust. 5, w drodze decyzji:
1)
zatwierdza pomieszczenie, obiekt lub laboratorium po stwierdzeniu spełnienia wymagań niezbędnych do zatwierdzenia określonych w ust. 2;
2)
odmawia zatwierdzenia pomieszczenia, obiektu lub laboratorium po stwierdzeniu, że nie są spełnione wymagania niezbędne do zatwierdzenia określone w ust. 2.
7.
Główny Lekarz Weterynarii ogłasza, na stronie internetowej administrowanej przez Główny Inspektorat Weterynarii, wykaz podręczników badań diagnostycznych i szczepionek dla zwierząt Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) dotyczących prac z żywymi czynnikami zakaźnymi w laboratoriach oraz pomieszczeniach ze zwierzętami laboratoryjnymi.
1.
W przypadku stwierdzenia naruszenia wymagań określonych w art. 43a warunki wykonywania badań i czynności z żywym czynnikiem zakaźnym i niektórymi produktami ust. 2, Główny Lekarz Weterynarii wydaje decyzję nakazującą usunięcie stwierdzonych naruszeń w określonym terminie. 2. W przypadku niezastosowania się do nakazu zawartego w decyzji, o której mowa w ust. 1, Główny Lekarz Weterynarii cofa, w drodze decyzji, zatwierdzenie pomieszczenia, obiektu lub laboratorium.
3.
Decyzjom, o których mowa w ust. 1 i 2, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
1.
Główny Lekarz Weterynarii prowadzi i aktualizuje wykaz zatwierdzonych pomieszczeń, obiektów i laboratoriów.
2.
Główny Lekarz Weterynarii przekazuje Komisji Europejskiej wykaz zatwierdzonych pomieszczeń, obiektów i laboratoriów oraz informuje Komisję o każdej zmianie dokonanej w tym wykazie.
1.
W celu zwalczania chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania powiatowy lekarz weterynarii, w drodze decyzji, może:
1)
nakazać odosobnienie, strzeżenie lub obserwację zwierząt chorych lub zakażonych albo podejrzanych o zakażenie lub o chorobę;
2)
wyznaczyć określone miejsce jako ognisko choroby;
3)
zakazać wydawania świadectw zdrowia, dokumentów handlowych lub przewozowych;
4)
nakazać zabicie lub ubój zwierząt chorych lub zakażonych, podejrzanych o zakażenie lub o chorobę albo zwierząt z gatunków wrażliwych na daną chorobę zakaźną zwierząt;
5)
nakazać oczyszczenie i odkażenie miejsc oraz środków transportu, a także odkażenie, zniszczenie lub usunięcie w sposób wykluczający niebezpieczeństwo szerzenia się choroby zakaźnej zwierząt pasz, ściółki, nawozów naturalnych w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu, oraz przedmiotów, z którymi miały kontakt zwierzęta chore, zakażone lub podejrzane o zakażenie lub o chorobę;
6)
zakazać osobom, które były lub mogły być w kontakcie ze zwierzętami chorymi, zakażonymi lub podejrzanymi o zakażenie lub o chorobę, czasowego opuszczania ogniska choroby;
7)
nakazać odkażanie rzeczy osób, które miały lub mogły mieć kontakt ze zwierzętami chorymi, zakażonymi lub podejrzanymi o zakażenie lub o chorobę;
8)
zakazać karmienia zwierząt określonymi paszami lub pojenia z określonych zbiorników i ujęć wody;
9)
zakazać w ognisku choroby wprowadzania, przeprowadzania i wyprowadzania zwierząt lub sprowadzania i wywożenia produktów, zwłok zwierzęcych i pasz;
10)
nakazać:
a) badanie kliniczne zwierząt z pobraniem próbek do badań laboratoryjnych,
b) przeprowadzenie sekcji zwłok zwierzęcych z pobraniem próbek do badań laboratoryjnych,
c) wykonywanie określonych zabiegów na zwierzętach, w tym przeprowadzanie szczepień;
11)
zakazać używania zwierząt w celu rozmnażania;
12)
określać sposób postępowania ze zwierzętami chorymi, zakażonymi lub podejrzanymi o zakażenie lub o chorobę, zwłokami zwierzęcymi, produktami oraz paszami zakażonymi lub podejrzanymi o zakażenie;
12a)
nakazać podmiotom prowadzącym działalność w zakresie przetwarzania oraz wykorzystywania ubocznych produktów zwierzęcych unieszkodliwienie zwłok zwierzęcych w związku ze zwalczaniem chorób zakaźnych, produktów pozyskanych od tych zwierząt oraz przedmiotów, z którymi miały kontakt zabite zwierzęta;
12b)
nakazać posiadaczowi gospodarstwa podjęcie określonych działań w celu zabezpieczenia gospodarstwa przed przenikaniem czynnika zakaźnego;
12c)
nakazać posiadaczowi gospodarstwa podjęcie określonych działań w celu umożliwienia wykonania odstrzału sanitarnego zwierząt wolno żyjących (dzikich) lub zakazać działań uniemożliwiających lub utrudniających wykonanie tego odstrzału;
13)
nakazać podmiotom zajmującym się ubojem zwierząt przeprowadzenie uboju z określeniem jego warunków;
14)
nakazać podmiotom zajmującym się transportem zwierząt lub zwłok zwierzęcych ich transport do wskazanych miejsc;
15)
nakazać podmiotom prowadzącym działalność w zakresie produkcji produktów ich przetworzenie oraz, jeżeli jest to konieczne, zastosowanie do tego przetworzenia określonej technologii;
16)
nakazać podmiotom prowadzącym działalność w zakresie prowadzenia przedsiębiorstwa produkcyjnego sektora akwakultury podjęcie czynności prowadzących do ograniczenia lub wyeliminowania czynnika chorobotwórczego;
17)
określić stosowanie środków innych niż wymienione w pkt 1-16, wynikających ze stosowanych bezpośrednio w systemie prawa polskiego przepisów Unii Europejskiej dotyczących zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, zapewniających bezpieczeństwo epizootyczne, w szczególności zapobieganie, ograniczanie lub eliminowanie zagrożeń dla zdrowia publicznego.
1a.
W przypadku zagrożenia wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt powiatowy lekarz weterynarii może, w drodze decyzji:
1)
nakazać odosobnienie, strzeżenie lub obserwację zwierząt chorych lub zakażonych albo podejrzanych o zakażenie lub o chorobę;
2)
zakazać wydawania świadectw zdrowia, dokumentów handlowych lub przewozowych;
3)
nakazać oczyszczenie i odkażenie miejsc oraz środków transportu, a także odkażenie, zniszczenie lub usunięcie w sposób wykluczający niebezpieczeństwo szerzenia się choroby zakaźnej zwierząt pasz, ściółki, nawozów naturalnych w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu, oraz przedmiotów, z którymi miały kontakt zwierzęta chore, zakażone lub podejrzane o zakażenie lub o chorobę;
4)
nakazać odkażanie rzeczy osób, które miały lub mogły mieć kontakt ze zwierzętami chorymi, zakażonymi lub podejrzanymi o zakażenie lub o chorobę;
5)
zakazać karmienia zwierząt określonymi paszami lub pojenia z określonych zbiorników i ujęć wody;
6)
nakazać:
a) badanie kliniczne zwierząt z pobraniem próbek do badań laboratoryjnych,
b) przeprowadzenie sekcji zwłok zwierzęcych z pobraniem próbek do badań laboratoryjnych,
c) wykonywanie określonych zabiegów na zwierzętach, w tym przeprowadzanie szczepień;
7)
nakazać posiadaczowi gospodarstwa podjęcie określonych działań w celu zabezpieczenia gospodarstwa przed przenikaniem czynnika zakaźnego.
1b.
Jeżeli na obszarze innego powiatu istnieje konieczność zastosowania środków, o których mowa w ust. 1 pkt 12a oraz 13–15 i 17, powiatowy lekarz weterynarii wnioskuje o zastosowanie tych środków do właściwego powiatowego lekarza weterynarii, który wydaje decyzję w sprawie zastosowania tych środków.
2.
Decyzjom, o których mowa w ust. 1–1b, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
3.
Przepisów ust. 1 pkt 3 i ust. 1a pkt 2 nie stosuje się do wydawania świadectw zdrowia dla zwierząt akwakultury.
Orzeczenia: 8
1.
W przypadku zagrożenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania powiatowy lekarz weterynarii, w drodze rozporządzenia - aktu prawa miejscowego, może:
1)
określić obszar, na którym występuje choroba zakaźna zwierząt lub zagrożenie wystąpienia tej choroby, w szczególności jako obszar zapowietrzony lub zagrożony, oraz sposób oznakowania obszaru zapowietrzonego i zagrożonego;
2)
wprowadzić czasowe ograniczenia w przemieszczaniu się osób lub pojazdów;
3)
czasowo zakazać organizowania:
a) widowisk, zgromadzeń, pochodów lub nakazać czasowe zawieszenie określonej działalności,
b) targów, wystaw, pokazów lub konkursów zwierząt, polowań i odłowów zwierząt łownych;
3a)
zakazać utrzymywania, chowu lub hodowli zwierząt z gatunków wrażliwych;
3b)
czasowo zakazać dokarmiania zwierząt łownych;
4)
ograniczyć przemieszczanie lub obrót albo zakazać przemieszczania lub obrotu zwierzętami niektórych gatunków, zwłokami zwierzęcymi, produktami, surowcami i produktami rolnymi lub paszami oraz innymi przedmiotami, które mogą spowodować szerzenie się choroby zakaźnej zwierząt;
5)
nakazać zaopatrywanie zwierząt lub produktów w świadectwa zdrowia wystawiane przez urzędowego lekarza weterynarii;
5a)
nakazać posiadaczom zwierząt zgłaszanie miejsc, w których przebywają zwierzęta z gatunków wrażliwych na daną chorobę zakaźną zwierząt, powiatowemu lekarzowi weterynarii;
6)
nakazać przeprowadzenie zabiegów na zwierzętach, w tym szczepień;
7)
nakazać oczyszczanie, odkażanie, deratyzację i dezynsekcję miejsc przebywania zwierząt lub miejsc przechowywania i przetwarzania zwłok zwierzęcych, produktów, pasz, a także oczyszczanie i odkażanie środków transportu;
8)
nakazać odstrzał sanitarny zwierząt na określonym obszarze, w tym nakazać dzierżawcom lub zarządcom obwodów łowieckich odstrzał sanitarny zwierząt wolno żyjących (dzikich);
8a)
nakazać dzierżawcom lub zarządcom obwodów łowieckich zgłaszanie przypadków padnięć lub dostarczanie odstrzelonych zwierząt łownych do określonych miejsc;
8b)
nakazać zagospodarowanie w określony sposób tusz odstrzelonych lub upolowanych zwierząt łownych, zwłok tych zwierząt lub ubocznych produktów pochodzących od tych zwierząt;
8c)
nakazać zarządcom dróg publicznych:
a) zamykanie znajdujących się w pasach drogowych przejść dla zwierząt lub
b) wykonywanie przeszkód technicznych, w szczególności budowę ogrodzeń lub zabezpieczeń technicznych, lub
c) wykładanie mat dezynfekcyjnych, a także ich utrzymywanie po wyłożeniu w stanie zapewniającym skuteczne działanie środka dezynfekcyjnego;
8d)
nakazać zarządcom przejść granicznych wykonanie określonych działań lub zastosowanie określonego sprzętu, urządzeń i materiałów na przejściach granicznych;
8e)
nakazać podjęcie określonych działań w celu zabezpieczenia gospodarstwa przed przenikaniem czynnika zakaźnego;
8f)
nakazać pobieranie próbek do badań laboratoryjnych i określić sposób ich pobierania;
8g)
nakazać odłów zwierząt łownych wraz z określeniem sposobu jego przeprowadzenia oraz postępowania z odłowionymi zwierzętami, w tym ich uśmiercenie;
8h)
nakazać podmiotom prowadzącym odłów zwierząt łownych lub wyłapywanie bezdomnych zwierząt określony sposób postępowania z odłowionymi lub wyłapanymi zwierzętami;
8i)
nakazać poszukiwanie padłych zwierząt;
8j)
nakazać podmiotom zajmującym się transportem zwierząt lub zwłok zwierzęcych ich transport do wskazanych miejsc;
9)
nakazać podmiotom prowadzącym działalność w zakresie produkcji, przetwarzania lub dystrybucji produktów lub pasz zastosowanie określonej technologii;
10)
nakazać utrzymywanie zwierząt, w tym ich karmienie lub pojenie, w określony sposób;
11)
określić stosowanie środków innych niż wymienione w pkt 1-10, wynikających ze stosowanych bezpośrednio w systemie prawa polskiego przepisów Unii Europejskiej dotyczących zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, zapewniających bezpieczeństwo epizootyczne, w szczególności zapobieganie, ograniczanie lub eliminowanie zagrożeń dla zdrowia publicznego.
1a.
Podmiotowi, który poniósł koszty związane z realizacją nakazów, o których mowa w ust. 1 pkt 8a, 8b, 8c lit. c, pkt 8d i 9, przysługuje ze środków budżetu państwa zwrot kosztów faktycznie poniesionych w związku z realizacją tych nakazów.
1b.
W przypadku wydania nakazów, o których mowa w ust. 1 pkt 8, 8g, 8i i 8j, właściciele lub posiadacze gruntów, których dotyczą te nakazy, oraz osoby trzecie są obowiązani do powstrzymania się od podejmowania czynności utrudniających lub uniemożliwiających realizację tych nakazów.
2.
Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, może dotyczyć obszaru tylko jednego powiatu.
3.
Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, wchodzi w życie z dniem podania do wiadomości publicznej w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie.
4.
Powiatowy lekarz weterynarii uchyla wydane rozporządzenie niezwłocznie po ustaniu zagrożenia wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania lub jej likwidacji.
Orzeczenia: 1
1.
W przypadku zagrożenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania i potrzeby zarządzenia środków, o których mowa w art. 45 kompetencje powiatowego lekarza weterynarii w razie zagrożenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 1, na obszarze przekraczającym obszar jednego powiatu właściwy powiatowy lekarz weterynarii informuje o tym natychmiast właściwego wojewódzkiego lekarza weterynarii.
2.
Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:
1)
określenie choroby zakaźnej zwierząt;
2)
określenie obszaru zagrożonego wystąpieniem lub obszaru występowania choroby zakaźnej zwierząt;
3)
uzasadnienie podjęcia środków.
3.
Wojewoda w przypadku, o którym mowa w ust. 1, na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii, w drodze rozporządzenia:
1)
określa obszar, na którym występuje choroba zakaźna zwierząt lub zagrożenie wystąpienia tej choroby, w szczególności jako obszar zapowietrzony lub zagrożony, oraz sposób oznakowania obszaru zapowietrzonego i zagrożonego lub
2)
wprowadza czasowe ograniczenia w przemieszczaniu się osób lub pojazdów, lub
3)
czasowo zakazuje organizowania:
a) widowisk, zgromadzeń, pochodów lub nakazuje czasowe zawieszenie określonej działalności, lub
b) targów, wystaw, pokazów lub konkursów zwierząt, polowań i odłowów zwierząt łownych, lub
3a)
zakazuje utrzymywania, chowu lub hodowli zwierząt z gatunków wrażliwych, lub
3b)
czasowo zakazuje dokarmiania zwierząt łownych, lub
4)
ogranicza przemieszczanie lub obrót albo zakazuje przemieszczania lub obrotu zwierzętami niektórych gatunków, zwłokami zwierzęcymi, produktami, surowcami i produktami rolnymi lub paszami oraz innymi przedmiotami, które mogą spowodować szerzenie się choroby zakaźnej zwierząt, lub
5)
nakazuje zaopatrywanie zwierząt lub produktów w świadectwa zdrowia wystawiane przez urzędowego lekarza weterynarii, lub
5a)
nakazuje posiadaczom zwierząt zgłaszanie miejsc, w których przebywają zwierzęta z gatunków wrażliwych na daną chorobę zakaźną zwierząt, powiatowemu lekarzowi weterynarii, lub
6)
nakazuje przeprowadzenie zabiegów na zwierzętach, w tym szczepień, lub
7)
nakazuje oczyszczanie, odkażanie, deratyzację i dezynsekcję miejsc przebywania zwierząt lub miejsc przechowywania i przetwarzania zwłok zwierzęcych, produktów, pasz, a także oczyszczanie i odkażanie środków transportu, lub
8)
nakazuje odstrzał sanitarny zwierząt na określonym obszarze, w tym nakazuje dzierżawcom lub zarządcom obwodów łowieckich odstrzał sanitarny zwierząt wolno żyjących (dzikich), lub
8a)
nakazuje utrzymywanie zwierząt, w tym ich karmienie lub pojenie, w określony sposób, lub
8b)
nakazuje dzierżawcom lub zarządcom obwodów łowieckich zgłaszanie przypadków padnięć lub podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej u określonych gatunków zwierząt lub dostarczanie odstrzelonych zwierząt do określonych miejsc, lub
8c)
nakazuje zagospodarowanie w określony sposób tusz odstrzelonych lub upolowanych zwierząt łownych, zwłok tych zwierząt lub ubocznych produktów pochodzących od tych zwierząt, lub
8d)
nakazuje zarządcom dróg publicznych:
a) zamykanie znajdujących się w pasach drogowych przejść dla zwierząt lub
b) wykonywanie przeszkód technicznych, w szczególności budowę ogrodzeń lub zabezpieczeń technicznych, lub
c) wykładanie mat dezynfekcyjnych, a także ich utrzymywanie po wyłożeniu w stanie zapewniającym skuteczne działanie środka dezynfekcyjnego;
8e)
nakazuje zarządcom przejść granicznych wykonanie określonych działań lub zastosowanie określonego sprzętu, urządzeń i materiałów na przejściach granicznych, lub
8f)
nakazuje podjęcie określonych działań w celu zabezpieczenia gospodarstwa przed przenikaniem czynnika zakaźnego, lub
8g)
nakazuje pobieranie próbek do badań laboratoryjnych i określić sposób ich pobierania, lub
8h)
nakazuje odłów zwierząt łownych wraz z określeniem sposobu jego przeprowadzenia oraz postępowania z odłowionymi zwierzętami, w tym ich uśmiercenie, lub
8i)
nakazuje podmiotom prowadzącym odłów zwierząt łownych lub wyłapywanie bezdomnych zwierząt określony sposób postępowania z odłowionymi lub wyłapanymi zwierzętami, lub
8j)
nakazuje poszukiwanie padłych zwierząt, lub
8k)
nakazuje podmiotom zajmującym się transportem zwierząt lub zwłok zwierzęcych ich transport do wskazanych miejsc, lub
8l)
nakazuje właściwemu nadleśniczemu Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe wykonywanie na określonym obszarze ogrodzeń ograniczających lub zatrzymujących migrację zwierząt z terenów leśnych;
9)
nakazuje podmiotom prowadzącym działalność w zakresie produkcji, przetwarzania, dystrybucji produktów lub pasz zastosowanie określonej technologii, lub
10)
określa stosowanie środków innych niż wymienione w pkt 1-9, wynikających ze stosowanych bezpośrednio w systemie prawa polskiego przepisów Unii Europejskiej dotyczących zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, zapewniających bezpieczeństwo epizootyczne, w szczególności zapobieganie, ograniczanie lub eliminowanie zagrożeń dla zdrowia publicznego.
3a.
Podmiotowi, który poniósł koszty związane z realizacją nakazów, o których mowa w ust. 3 pkt 8b, 8c, pkt 8d lit. c, pkt 8e i 9, przysługuje ze środków budżetu państwa zwrot kosztów faktycznie poniesionych w związku z realizacją tych nakazów.
3b.
W przypadku wydania nakazów, o których mowa w ust. 3 pkt 8, 8h i 8j–8l, właściciele lub posiadacze gruntów, których dotyczą te nakazy, oraz osoby trzecie są obowiązani do powstrzymania się od podejmowania czynności utrudniających lub uniemożliwiających realizację tych nakazów.
3c.
Przepis ust. 3a stosuje się odpowiednio do nadleśniczego Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe w przypadku, gdy poniesione przez niego koszty związane z realizacją nakazów, o których mowa w ust. 3 pkt 8l, nie zostały pokryte ze środków funduszu leśnego zgodnie z art. 58 przeznaczenie środków funduszu leśnego ust. 3a pkt 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2022 r. poz. 672, 1726 i 2311 oraz z 2023 r. poz. 412) ze względu na wyczerpanie się tych środków.
4.
Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, wchodzi w życie z dniem podania do wiadomości publicznej w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie.
5.
Wojewoda uchyla wydane rozporządzenie na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii.
Orzeczenia: 1
1.
Sposób zapobiegania niektórym przenośnym gąbczastym encefalopatiom, ich kontrolę i zwalczanie określają przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (Dz. Urz. WE L 147 z 31.05.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 32, str. 289, z późn. zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 999/2001".
2.
Minister właściwy do spraw rolnictwa, w przypadku gdy przepisy Unii Europejskiej, o których mowa w ust. 1, upoważniają państwo członkowskie Unii Europejskiej do wprowadzenia odrębnych regulacji prawnych, może określić, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakie powinny być spełnione przy zapobieganiu niektórym przenośnym gąbczastym encefalopatiom, ich kontroli i zwalczaniu, inne niż określone w przepisach wymienionych w ust. 1, mając na względzie osiągnięcie celów określonych w przepisach Unii Europejskiej dotyczących zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii.
1.
Prowadzenie szkolenia osób, o których mowa w art. 10 programy edukacyjne ust. 1 rozporządzenia nr 999/2001, wymaga uzyskania upoważnienia wojewódzkiego lekarza weterynarii.
2.
Wojewódzki lekarz weterynarii udziela, w drodze decyzji, upoważnienia, jeżeli podmiot zamierzający prowadzić szkolenie przedstawi jego program, warunki i sposób jego przeprowadzenia, a także listę osób mających przygotowanie zapewniające prawidłowe przeprowadzenie tego szkolenia.
3.
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1)
szczegółowy zakres tematów, jaki powinien zawierać program szkolenia, o którym mowa w ust. 2,
2)
szczegółowe warunki i sposób przeprowadzania szkolenia, o którym mowa w ust. 1,
3)
wzór zaświadczenia potwierdzającego ukończenie szkolenia, o którym mowa w ust. 1, oraz sposób przechowywania dokumentacji w tym zakresie
- mając na względzie ochronę zdrowia publicznego, w tym zapewnienie przestrzegania zasad bezpieczeństwa przy postępowaniu z materiałem szczególnego ryzyka, a także przepisy Unii Europejskiej wydane w tym zakresie.
1.
Minister właściwy do spraw rolnictwa, w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt lub bezpośredniego zagrożenia jej wystąpienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, może, w drodze rozporządzenia, zarządzić środki określone w art. 46 informacja o zagrożeniu wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 3, wprowadzić podział kraju na strefy objęte ograniczeniami i wolne od choroby, a ponadto może nakazać przeprowadzenie powszechnych badań, leczenia i innych zabiegów na zwierzętach z gatunków wrażliwych, mając na względzie zapobieżenie niekontrolowanemu szerzeniu się choroby zakaźnej zwierząt.
1a.
Minister właściwy do spraw rolnictwa, w przypadku wystąpienia nowo rozpoznanej poważnej choroby zakaźnej zwierząt akwakultury o znanej lub nieznanej etiologii, która może rozprzestrzeniać się w obrębie populacji tych zwierząt lub między tymi populacjami, albo rozpoznania choroby zwierząt akwakultury podlegającej obowiązkowi zwalczania u gatunku zwierząt akwakultury dotychczas uznawanego za niewrażliwy, może, w drodze rozporządzenia, zarządzić środki określone w art. 46 informacja o zagrożeniu wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 3, mając na względzie zapobieżenie niekontrolowanemu szerzeniu się choroby zakaźnej tych zwierząt.
2.
Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób i warunki wprowadzania czasowych zakazów opuszczania ogniska choroby oraz czasowych ograniczeń w ruchu osobowym lub pojazdów, mając na względzie zapobieżenie niekontrolowanemu szerzeniu się chorób zakaźnych zwierząt oraz zminimalizowanie uciążliwości wprowadzonych ograniczeń.
1.
W przypadku gdy odstrzał sanitarny zwierząt został nakazany w przepisach wydanych na podstawie art. 45 kompetencje powiatowego lekarza weterynarii w razie zagrożenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 1 pkt 8, art. 46 informacja o zagrożeniu wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 3 pkt 8 albo art. 47 uprawnienia ministra w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt lub zagrożenia jej wystąpienia ust. 1, na obszarach objętych formami ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 formy ochrony przyrody ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2022 r. poz. 916, 1726, 2185 i 2375) lub otulinach w rozumieniu tej ustawy, odstrzał ten przeprowadza Polski Związek Łowiecki.
1a.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1, zakazów, nakazów i ograniczeń wynikających z przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody oraz wprowadzonych na jej podstawie nie stosuje się w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia odstrzału sanitarnego zwierząt, z tym że przeprowadzenie tego odstrzału odbywa się po ustaleniu jego warunków z dyrektorem parku narodowego – w odniesieniu do obszaru parku narodowego lub regionalnym dyrektorem ochrony środowiska – w odniesieniu do obszaru rezerwatu przyrody.
1b.
Odstrzału sanitarnego, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do zwierząt objętych ochroną gatunkową.
2.
Podmiotowi, który poniósł koszty związane z realizacją nakazu odstrzału sanitarnego zwierząt wprowadzonego w przepisach wydanych na podstawie art. 45 kompetencje powiatowego lekarza weterynarii w razie zagrożenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 1 pkt 8, art. 46 informacja o zagrożeniu wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 3 pkt 8 albo art. 47 uprawnienia ministra w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt lub zagrożenia jej wystąpienia ust. 1, przysługuje ze środków budżetu państwa zryczałtowany zwrot kosztów za każdą sztukę odstrzelonego zwierzęcia, zwany dalej „ryczałtem”.
3.
Ryczałt przysługuje:
1)
myśliwemu wykonującemu odstrzał sanitarny zwierząt – w wysokości 80% ryczałtu;
2)
dzierżawcy albo zarządcy obwodu łowieckiego, na obszarze którego dokonano odstrzału sanitarnego zwierząt, albo Polskiemu Związkowi Łowieckiemu w przypadkach, o których mowa w ust. 1 – w wysokości 20% kwoty ryczałtu.
4.
Kwotę ryczałtu ustala i wypłaca:
1)
Polskiemu Związkowi Łowieckiemu w przypadkach, o których mowa w ust. 1, albo
2)
dzierżawcy albo zarządcy obwodu łowieckiego, na obszarze którego dokonano odstrzału sanitarnego
– powiatowy lekarz weterynarii.
5.
Polski Związek Łowiecki albo dzierżawca, albo zarządca obwodu łowieckiego, na obszarze którego dokonano odstrzału sanitarnego, przekazuje kwotę ryczałtu, o której mowa w ust. 3 pkt 1, myśliwym, którzy wykonali odstrzał sanitarny zwierząt.
6.
Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia:
1)
określi wysokość ryczałtu, mając na względzie koszty wykonania odstrzału sanitarnego, dojazdu do miejsca prowadzenia tego odstrzału, koszty transportu tuszy do miejsca wskazanego przez powiatowego lekarza weterynarii, a także koszty przechowywania tusz zwierząt albo utylizacji zwierząt lub ich części;
2)
może określić szczegółowe warunki, sposób oraz termin wypłaty ryczałtu, mając na względzie zapewnienie rzetelnego i sprawnego przeprowadzenia ustalenia i wypłaty tego ryczałtu.
1.
W przypadku gdy odstrzał sanitarny zwierząt został nakazany w przepisach wydanych na podstawie art. 45 kompetencje powiatowego lekarza weterynarii w razie zagrożenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 1 pkt 8, art. 46 informacja o zagrożeniu wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 3 pkt 8 albo art. 47 uprawnienia ministra w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt lub zagrożenia jej wystąpienia ust. 1, Polski Związek Łowiecki, na wniosek powiatowego lekarza weterynarii, wyznacza poszczególnym dzierżawcom lub zarządcom obwodów łowieckich do wykonania odstrzału sanitarnego osoby posiadające uprawnienia do wykonywania polowania.
2.
W przypadku niewykonywania przez dzierżawcę obwodu łowieckiego nakazu, o którym mowa w art. 45 kompetencje powiatowego lekarza weterynarii w razie zagrożenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 1 pkt 8–8b lub art. 46 informacja o zagrożeniu wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 3 pkt 8–8c, z przyczyn leżących po jego stronie, dyrektor regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe lub starosta, na wniosek ministra właściwego do spraw środowiska, powiatowego lekarza weterynarii lub Polskiego Związku Łowieckiego, wypowiada umowę dzierżawy obwodu łowieckiego.
3.
Na wniosek organu Inspekcji Weterynaryjnej Polski Związek Łowiecki, dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego przekazują temu organowi niezbędne do zwalczania chorób zakaźnych zwierząt informacje dotyczące:
1)
zwierząt łownych, w szczególności o liczbie zwierząt łownych występujących na danym obszarze oraz szacowanej zmianie stanu liczebnego tych zwierząt w danym okresie,
2)
planów łowieckich i wykonania tych planów
– w formie i terminie określonych w tym wniosku.
4.
Minister właściwy do spraw rolnictwa może zlecić instytutowi badawczemu prowadzenie badań naukowych lub prac rozwojowych w celu umożliwienia pozyskania informacji, o których mowa w ust. 3 pkt 1, lub wykonanie działań polegających na pozyskiwaniu tych informacji.
5.
Minister właściwy do spraw rolnictwa zapewnia instytutowi badawczemu środki finansowe na prowadzenie badań naukowych lub prac rozwojowych oraz wykonanie działań, o których mowa w ust. 4.
1.
Osobie uprawnionej do wykonywania polowania wykonującej odstrzał sanitarny zwierząt wprowadzony w przepisach wydanych na podstawie art. 45 kompetencje powiatowego lekarza weterynarii w razie zagrożenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 1 pkt 8, art. 46 informacja o zagrożeniu wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 3 pkt 8 i art. 47 uprawnienia ministra w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt lub zagrożenia jej wystąpienia ust. 1, przysługuje zwolnienie od pracy lub wykonywania zajęć służbowych w dniu, w którym wykonuje ten odstrzał.
2.
Pracownik, żołnierz lub funkcjonariusz będący osobą, o której mowa w ust. 1, uprzedza odpowiednio pracodawcę lub przełożonego o przyczynie i przewidywanym okresie nieobecności w pracy lub niewykonywania zajęć służbowych z powodu wykonywania odstrzału sanitarnego zwierząt i uzgadnia termin tej nieobecności z pracodawcą lub przełożonym.
3.
Dowodem usprawiedliwiającym nieobecność w pracy lub niewykonywanie zajęć służbowych, o których mowa w ust. 2, jest pisemne oświadczenie podmiotu, któremu nakazano prowadzenie odstrzału sanitarnego zwierząt, potwierdzające udział danego pracownika, żołnierza lub funkcjonariusza będącego osobą, o której mowa w ust. 1, w odstrzale sanitarnym zwierząt w danym dniu.
4.
Pracodawca lub przełożony jest obowiązany zwolnić od pracy lub wykonywania zajęć służbowych pracownika, żołnierza lub funkcjonariusza w terminie uzgodnionym z pracownikiem, żołnierzem lub funkcjonariuszem. Łączny wymiar zwolnień z wykonywania od pracy lub wykonywania zajęć służbowych z tego tytułu nie może przekroczyć 6 dni w danym roku kalendarzowym.
5.
Za czas zwolnienia od pracy lub wykonywania zajęć służbowych, o którym mowa w ust. 4, pracownik, żołnierz lub funkcjonariusz będący osobą, o której mowa w ust. 1, zachowuje prawo do wynagrodzenia lub uposażenia ustalonego na zasadach dotyczących ustalania wynagrodzenia lub uposażenia przysługujących za urlop wypoczynkowy.
1.
Jeżeli określony obszar zapowietrzony lub zagrożony lub inny obszar ustanowiony w związku ze zwalczaniem chorób zakaźnych zwierząt wykracza poza granice Rzeczypospolitej Polskiej, wojewódzki lekarz weterynarii informuje o tym Głównego Lekarza Weterynarii, który informację tę przekazuje właściwym organom państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw trzecich w celu podjęcia współpracy przy zwalczaniu choroby zakaźnej zwierząt, ze względu na wystąpienie której obszar ten został ustanowiony.
2.
W przypadku podejrzenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania w państwie trzecim graniczącym z Rzecząpospolitą Polską i możliwości jej przeniesienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwy miejscowo organ Inspekcji Weterynaryjnej lub wojewoda, po uzgodnieniu z Głównym Lekarzem Weterynarii, podejmuje działania, w tym wydaje decyzje lub rozporządzenia - akty prawa miejscowego, przewidziane odpowiednio w art. 44 uprawnienia powiatowego lekarza weterynarii w zakresie zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, art. 45 kompetencje powiatowego lekarza weterynarii w razie zagrożenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt i art. 46 informacja o zagrożeniu wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 3.
3.
Minister właściwy do spraw rolnictwa może, w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w drodze rozporządzenia, zakazać wprowadzania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zwierząt, produktów lub przedmiotów, które mogą przenosić tę chorobę, z całego terytorium tego państwa lub jego części, mając na uwadze ochronę zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.
4.
Minister właściwy do spraw rolnictwa o wprowadzonym zakazie niezwłocznie informuje inne państwa członkowskie Unii Europejskiej oraz Komisję Europejską, podając uzasadnienie jego wprowadzenia.
5.
Zakaz obowiązuje do czasu wydania przez Komisję Europejską decyzji w sprawie zakazu handlu zwierzętami lub produktami, które mogą przenosić tę chorobę.
6.
Jeżeli Główny Lekarz Weterynarii ustali, że w okresie między prawdopodobnym wprowadzeniem czynnika zakaźnego wywołującego chorobę zakaźną zwierząt do gospodarstwa a zastosowaniem ograniczeń, nakazów lub zakazów, o których mowa w art 44-47, doszło do przemieszczenia zwierząt lub produktów z obszarów objętych tymi ograniczeniami, nakazami lub zakazami, informuje o tym państwa członkowskie Unii Europejskiej i Komisję Europejską.
1.
Jeżeli stosowane bezpośrednio w systemie prawa polskiego przepisy Unii Europejskiej dotyczące zwalczania chorób zakaźnych zwierząt lub zapobiegania tym chorobom przewidują obowiązek lub uprawnienie do wykonania określonych czynności lub zadań przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, właściwą władzę, urzędowego lekarza weterynarii albo właściwy organ, to te czynności i zadania wykonuje powiatowy lekarz weterynarii, chyba że obowiązujące przepisy ustanawiają właściwość innego organu Inspekcji Weterynaryjnej.
2.
Jeżeli wykonanie czynności lub zadań, o których mowa w ust. 1, wymaga indywidualnego rozstrzygnięcia o prawach lub obowiązkach adresatów przepisów stosowanych bezpośrednio w systemie prawa polskiego określonych w ust. 1, powiatowy lekarz weterynarii dokonuje takiego rozstrzygnięcia w drodze decyzji.
3.
Minister właściwy do spraw rolnictwa, w przypadku gdy z przepisów Unii Europejskiej dotyczących zwalczania chorób zakaźnych zwierząt lub zapobiegania tym chorobom wynika obowiązek wykonania przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, właściwą władzę, urzędowego lekarza weterynarii albo właściwy organ określonych zadań lub czynności, w tym wydawania nakazów, zakazów lub ograniczeń innych niż określone w art. 44 uprawnienia powiatowego lekarza weterynarii w zakresie zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, ust. 1 pkt 1-16 i ust. 1a, art. 45 kompetencje powiatowego lekarza weterynarii w razie zagrożenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 1 pkt 1-10, art. 46 informacja o zagrożeniu wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 3 pkt 1-9 oraz art. 47 uprawnienia ministra w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt lub zagrożenia jej wystąpienia ust. 1, w drodze rozporządzenia:
1)
wydaje nakazy, zakazy lub ograniczenia wynikające z przepisów Unii Europejskiej lub
2)
określa rodzaje zadań lub czynności określonych w przepisach Unii Europejskiej, wykonywanych przez organy Inspekcji Weterynaryjnej lub urzędowego lekarza weterynarii, lub sposób ich wykonywania
- mając na względzie realizację celów określonych w przepisach Unii Europejskiej dotyczących zwalczania chorób zakaźnych zwierząt lub zapobiegania tym chorobom, w tym zapewnienie bezpieczeństwa epizootycznego, a zwłaszcza zapobieganie, ograniczanie lub eliminowanie zagrożeń dla zdrowia publicznego, wynikających z zagrożenia lub występowania choroby zakaźnej zwierząt.
1.
Powiatowy lekarz weterynarii, w przypadku stwierdzenia, że posiadacz zwierząt nie stosuje się do nakazów, zakazów lub ograniczeń, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 45 kompetencje powiatowego lekarza weterynarii w razie zagrożenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 1, art. 46 informacja o zagrożeniu wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 3, art. 47 uprawnienia ministra w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt lub zagrożenia jej wystąpienia ust. 1 i 2, art. 48 współpraca państw UE przy zwalczaniu choroby zakaźnej zwierząt ust. 2 i 3 oraz art. 48a właściwość organów w sprawach zwalczania chorób zakaźnych zwierząt ust. 3, w drodze decyzji:
1)
nakazuje usunięcie stwierdzonych uchybień w określonym terminie albo
2)
nakazuje zabicie lub ubój zwierząt określonych gatunków oraz zakazuje utrzymywania w gospodarstwie zwierząt tych gatunków.
2.
Decyzjom, o których mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
3.
Powiatowy lekarz weterynarii, w przypadku gdy podmiot nie zastosuje się do nakazu określonego w decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1 pkt 2.
3a.
Powiatowy lekarz weterynarii może uchylić zakaz utrzymywania w gospodarstwie zwierząt określonych gatunków przed zniesieniem nakazów, zakazów lub ograniczeń, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 45 kompetencje powiatowego lekarza weterynarii w razie zagrożenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 1, art. 46 informacja o zagrożeniu wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 3, art. 47 uprawnienia ministra w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt lub zagrożenia jej wystąpienia ust. 1 i 2, art. 48 współpraca państw UE przy zwalczaniu choroby zakaźnej zwierząt ust. 2 i 3 oraz art. 48a właściwość organów w sprawach zwalczania chorób zakaźnych zwierząt ust. 3, lecz nie wcześniej niż przed upływem roku od dnia jego wydania, jeżeli kontrola weterynaryjna przeprowadzona na wniosek posiadacza zwierząt wykaże, że w gospodarstwie jest zapewnione spełnianie wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 45 kompetencje powiatowego lekarza weterynarii w razie zagrożenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 1, art. 46 informacja o zagrożeniu wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 3, art. 47 uprawnienia ministra w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt lub zagrożenia jej wystąpienia ust. 1 i 2, art. 48 współpraca państw UE przy zwalczaniu choroby zakaźnej zwierząt ust. 2 i 3 oraz art. 48a właściwość organów w sprawach zwalczania chorób zakaźnych zwierząt ust. 3.
4.
Powiatowy lekarz weterynarii uchyla zakaz utrzymywania w gospodarstwie zwierząt określonych gatunków niezwłocznie po zniesieniu nakazów, zakazów lub ograniczeń, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 45 kompetencje powiatowego lekarza weterynarii w razie zagrożenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 1, art. 46 informacja o zagrożeniu wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 3, art. 47 uprawnienia ministra w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt lub zagrożenia jej wystąpienia ust. 1 i 2, art. 48 współpraca państw UE przy zwalczaniu choroby zakaźnej zwierząt ust. 2 i 3 oraz art. 48a właściwość organów w sprawach zwalczania chorób zakaźnych zwierząt ust. 3.
5.
Za zwierzęta zabite lub poddane ubojowi z nakazu powiatowego lekarza weterynarii, o którym mowa w ust. 1 i 3, nie przysługuje odszkodowanie ze środków budżetu państwa.
1.
Za bydło, świnie, owce, kozy, konie, kury, kaczki, gęsi, indyki, perlice, przepiórki, kuropatwy, bażanty, strusie (Struthio camelus), jeleniowate utrzymywane w warunkach fermowych (jeleń szlachetny - Cervus elaphus, jeleń sika - Cervus nippon i daniel - Dama dama), rodziny pszczele (pszczoła miodna - Apis mellifera) oraz ryby słodkowodne zabite lub poddane ubojowi z nakazu organów Inspekcji Weterynaryjnej albo za takie zwierzęta padłe w wyniku zastosowania zabiegów nakazanych przez te organy przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania przysługuje odszkodowanie ze środków budżetu państwa.
2.
Odszkodowanie przysługuje w wysokości wartości rynkowej zwierzęcia.
3.
Wartość rynkową zwierzęcia określa się na podstawie średniej z 3 kwot oszacowania przyjętych przez powiatowego lekarza weterynarii oraz 2 rzeczoznawców wyznaczonych przez tego lekarza z prowadzonej przez niego listy rzeczoznawców.
4.
W przypadku zwierzęcia poddanego ubojowi, którego mięso jest zdatne do spożycia przez ludzi, odszkodowanie pomniejsza się o kwoty uzyskane ze sprzedaży mięsa i ubocznych produktów zwierzęcych pozyskanych od tego zwierzęcia.
5.
Odszkodowanie ze środków budżetu państwa przysługuje również za zniszczone z nakazu organu Inspekcji Weterynaryjnej przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania produkty pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o produktach pochodzenia zwierzęcego, jaja wylęgowe, pasze oraz sprzęt, które nie mogą być poddane odkażaniu.
6.
Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 5, przysługuje w wysokości wartości rynkowej zniszczonych produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o produktach pochodzenia zwierzęcego, jaj wylęgowych, pasz oraz sprzętu, określonej na podstawie średniej z 3 kwot oszacowania przyjętych przez powiatowego lekarza weterynarii oraz 2 rzeczoznawców wyznaczonych przez tego lekarza z prowadzonej przez niego listy rzeczoznawców.
7.
Odszkodowania, o których mowa w ust. 1 i 5, nie przysługują:
1)
jeżeli posiadacz zwierzęcia nie zastosował się do obowiązków określonych w przepisach o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt lub obowiązków określonych w art. 42 podejrzenie wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 1 pkt 1 lub w art. 43 zakaz wykonywania szczepień zwierząt ust. 1, lub obowiązków nałożonych na podstawie art. 44 uprawnienia powiatowego lekarza weterynarii w zakresie zwalczania chorób zakaźnych zwierząt ust. 1, art. 45 kompetencje powiatowego lekarza weterynarii w razie zagrożenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 1, art. 46 informacja o zagrożeniu wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 3 oraz art. 47 uprawnienia ministra w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt lub zagrożenia jej wystąpienia ust. 1;
2)
jeżeli posiadacz wprowadził do swojego gospodarstwa zwierzę:
a) o którym wiedział, że jest chore, zakażone lub podejrzane o zakażenie lub chorobę,
b) nieoznakowane lub bez paszportu zwierzęcia, jeżeli są one wymagane przepisami o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt,
c) z naruszeniem przepisów obowiązujących w tym zakresie;
3)
za zwierzęta, o których mowa w ust. 1, oraz produkty pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o produktach pochodzenia zwierzęcego, jaja wylęgowe, pasze i sprzęt, o których mowa w ust. 5:
a) stanowiące własność podmiotów prowadzących działalność w zakresie:
– określonym w art. 1 zakres regulacji ustawy pkt 1 lit. a-c lub art. 4 obowiązek spełniania wymagań weterynaryjnych ust. 3,
– obrotu produktami pochodzenia zwierzęcego, jajami wylęgowymi lub paszami,
– uboju zwierząt lub produkcji mięsa w rozumieniu przepisów o produktach pochodzenia zwierzęcego,
b) przywiezione lub umieszczone na rynku z naruszeniem przepisów obowiązujących w tym zakresie.
8.
Decyzja w sprawie odszkodowania wydana przez powiatowego lekarza weterynarii jest ostateczna. Posiadacz zwierzęcia niezadowolony z tej decyzji może, w terminie miesiąca od dnia jej doręczenia, wnieść powództwo do sądu rejonowego.
9.
Osobom, którym nie przysługuje odszkodowanie, a które przyczyniły się do szybkiej likwidacji choroby zakaźnej, wojewódzki lekarz weterynarii, na wniosek powiatowego lekarza weterynarii, może przyznać nagrodę ze środków budżetu państwa.
10.
Wypłacone odszkodowania, o których mowa w ust. 1, nie podlegają zajęciu na pokrycie należności publicznych, jeżeli zostaną wykorzystane na odtworzenie wcześniej posiadanego stanu zwierząt.
11.
Podmiotowi, który poniósł koszty związane z zabiciem lub ubojem zwierząt, transportowaniem zwierząt lub zwłok zwierzęcych albo unieszkodliwieniem zwłok zwierzęcych, wykonując nakazy, o których mowa w ust. 1 i 5, przysługuje ze środków budżetu państwa zwrot faktycznie poniesionych wydatków.
12.
Wójt (burmistrz, prezydent miasta) powołuje i odwołuje rzeczoznawców, o których mowa w ust. 3 i 6, oraz informuje o tym fakcie powiatowego lekarza weterynarii.
13.
Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1)
tryb powoływania i odwoływania rzeczoznawców,
2)
wymagania w zakresie kwalifikacji lub przygotowania zawodowego,
3)
sposób ustalania wysokości wynagrodzenia przysługującego rzeczoznawcom i jego wypłaty,
4)
szczegółowy tryb i sposób szacowania zwierząt oraz zniszczonych z nakazu organu Inspekcji Weterynaryjnej produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o produktach pochodzenia zwierzęcego, jaj wylęgowych, pasz oraz sprzętu, w tym sposób dokumentowania przeprowadzonych czynności
- mając na względzie zapewnienie rzetelnego szacowania.
1.
Posiadaczowi zwierzęcia, który dopełnił obowiązku zgłoszenia zgodnie z art. 42 podejrzenie wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 1 pkt 1, przysługuje ze środków budżetu państwa zapomoga za zwierzę, które padło, zanim organ Inspekcji Weterynaryjnej otrzymał informację o zgłoszeniu, jeżeli stwierdził, że zwierzę padło z powodu zachorowania na chorobę zakaźną zwierząt podlegającą obowiązkowi zwalczania.
2.
Wysokość zapomogi stanowi 2/3 wartości rynkowej zwierzęcia określonej zgodnie z art. 49 odszkodowanie za zwierzęta.
3.
Do ustalania zapomogi, w tym do szacowania zwierząt, stosuje się odpowiednio przepisy art. 49 odszkodowanie za zwierzęta.
1.
Organy Inspekcji Weterynaryjnej prowadzą system zbierania, przechowywania, analizowania, przetwarzania danych i przekazywania informacji dotyczących występowania chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania i obowiązkowi rejestracji, a także podlegających obowiązkowi monitorowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.
2.
Podmioty świadczące usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej oraz zakłady higieny weterynaryjnej i inne laboratoria w rozumieniu przepisów o Inspekcji Weterynaryjnej przekazują powiatowemu lekarzowi weterynarii:
1)
informację o podejrzeniu wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej notyfikacji w Unii Europejskiej - niezwłocznie po powzięciu takiego podejrzenia;
2)
comiesięczne informacje o:
a) chorobach zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi rejestracji,
b) chorobach odzwierzęcych i odzwierzęcych czynnikach chorobotwórczych podlegających obowiązkowi monitorowania,
c) wynikach monitorowania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.
3.
Powiatowy lekarz weterynarii prowadzi księgi zawierające informacje o:
1)
chorobach zakaźnych zwierząt podlegających:
a) notyfikacji w Unii Europejskiej,
b) obowiązkowi zwalczania,
c) obowiązkowi rejestracji;
2)
chorobach odzwierzęcych i odzwierzęcych czynnikach chorobotwórczych podlegających obowiązkowi monitorowania;
3)
wynikach monitorowania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.
4.
Powiatowy lekarz weterynarii przekazuje wojewódzkiemu lekarzowi weterynarii:
1)
informację o powzięciu podejrzenia lub o stwierdzeniu choroby zakaźnej zwierząt podlegającej:
a) obowiązkowi zwalczania lub
b) notyfikacji w Unii Europejskiej
- niezwłocznie po powzięciu tego podejrzenia lub stwierdzeniu choroby;
2)
informację o:
a) wygaszaniu ogniska chorób, o których mowa w pkt 1,
b) wygaszeniu ogniska chorób, o których mowa w pkt 1 lit. b - niezwłocznie po jego dokonaniu;
3)
comiesięczną informację o:
a) chorobach zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi rejestracji,
b) chorobach odzwierzęcych i odzwierzęcych czynnikach chorobotwórczych podlegających obowiązkowi monitorowania,
c) wynikach monitorowania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.
5.
Powiatowy lekarz weterynarii przekazuje niezwłocznie:
1)
sąsiednim powiatowym lekarzom weterynarii informacje o:
a) podejrzeniu lub stwierdzeniu wystąpienia:
– choroby wymienionej w pkt 1-15 załącznika nr 2,
– choroby odzwierzęcej lub odzwierzęcego czynnika chorobotwórczego podlegających obowiązkowi monitorowania,
b) wystąpieniu choroby zakaźnej zwierząt podlegającej notyfikacji w Unii Europejskiej,
c) wygaszaniu ogniska chorób, o których mowa w lit. a i b;
2)
państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu informację o wystąpieniu choroby odzwierzęcej lub odzwierzęcego czynnika chorobotwórczego podlegających obowiązkowi monitorowania.
6.
Wojewódzcy lekarze weterynarii przekazują informacje, o których mowa w ust. 4, Głównemu Lekarzowi Weterynarii, który:
1)
przechowuje, analizuje i opracowuje otrzymane informacje;
2)
informuje, wykonując postanowienia umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, właściwe organizacje międzynarodowe o występowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania;
3)
powiadamia Komisję Europejską, inne państwa członkowskie Unii Europejskiej, a w przypadku chorób zakaźnych zwierząt akwakultury także Konfederację Szwajcarską i państwa członkowskie Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, o:
a) chorobach zakaźnych zwierząt podlegających notyfikacji w Unii Europejskiej oraz o wygaszeniu ognisk tych chorób, w tym niezwłocznie o nowo rozpoznanej poważnej chorobie zakaźnej zwierząt akwakultury o znanej lub nieznanej etiologii, która może rozprzestrzeniać się w obrębie populacji tych zwierząt lub między tymi populacjami, albo o rozpoznaniu choroby zwierząt akwakultury podlegającej obowiązkowi zwalczania u gatunku zwierząt akwakultury dotychczas uznawanego za niewrażliwy, stanowiąc zagrożenie dla innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
b) wynikach monitorowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych,
c) wynikach monitorowania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.
7.
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1)
wykaz chorób zakaźnych zwierząt podlegających notyfikacji w Unii Europejskiej,
2)
zakres, sposób i terminy przekazywania przez powiatowych i wojewódzkich lekarzy weterynarii, a także podmioty, o których mowa w ust. 2, informacji o chorobach wymienionych w wykazie, o którym mowa w pkt 1,
3)
zakres, sposób i terminy dokonywania przez Głównego Lekarza Weterynarii powiadomienia, o którym mowa w ust. 6 pkt 3 lit. a
- mając na względzie potrzebę ujednolicenia sposobu powiadamiania o występowaniu tych chorób w państwach członkowskich Unii Europejskiej.
8.
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1)
zakres, sposób i terminy przekazywania przez powiatowych i wojewódzkich lekarzy weterynarii, a także podmioty, o których mowa w ust. 2, informacji o:
a) występowaniu chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania,
b) występowaniu chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi rejestracji,
c) wynikach monitorowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe,
2)
wzory ksiąg, o których mowa w ust. 3,
3)
zakres, sposób i terminy dokonywania przez Głównego Lekarza Weterynarii powiadomienia, o którym mowa w ust. 6 pkt 3 lit. b i c
- mając na względzie zapewnienie sprawnego funkcjonowania systemu przechowywania i przekazywania informacji oraz powiadamiania Komisji Europejskiej.
1.
Obowiązkowi monitorowania podlegają choroby odzwierzęce oraz odzwierzęce czynniki chorobotwórcze, których wykaz jest określony w załączniku nr 5.
2.
Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wymienione w załączniku nr 5 choroby odzwierzęce i odzwierzęce czynniki chorobotwórcze podlegające obowiązkowi monitorowania, mając na uwadze tendencje epizootyczne i epidemiczne wśród zwierząt i ludzi, obecność odzwierzęcych czynników chorobotwórczych w paszach lub żywności oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.
3.
Obowiązek monitorowania obejmuje zbieranie, przechowywanie, analizowanie i rozpowszechnianie danych dotyczących chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.
4.
W zakresie realizacji obowiązku monitorowania:
1)
Główny Lekarz Weterynarii i Główny Inspektor Sanitarny zapewniają:
a) że wyniki monitorowania są zbierane, przechowywane, analizowane oraz niezwłocznie udostępniane do publicznej wiadomości,
b) że monitorowanie obejmuje wszystkie etapy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego,
c) stałą współpracę polegającą na wymianie informacji i szczegółowych danych dotyczących występowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe;
2)
Główny Inspektor Sanitarny prowadzi badania epidemiologiczne ognisk chorób odzwierzęcych przenoszonych przez żywność;
3)
Główny Lekarz Weterynarii współpracuje z Komisją Europejską.
5.
Za ognisko, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, uważa się wystąpienie:
1)
w określonych warunkach co najmniej 2 przypadków zachorowań ludzi na chorobę odzwierzęcą przenoszoną przez żywność lub zakażeń ludzi czynnikiem chorobotwórczym wywołującym tę chorobę lub
2)
sytuacji, w której obserwowana liczba przypadków zachorowań na tę chorobę przekracza liczbę spodziewaną i zachorowania te są powiązane z jednym źródłem pokarmu lub istnieje prawdopodobieństwo takiego powiązania.
6.
Minister właściwy do spraw rolnictwa informuje Komisję Europejską o organie właściwym do współpracy z Komisją Europejską w zakresie obowiązku monitorowania.
1.
Główny Lekarz Weterynarii w porozumieniu z Głównym Inspektorem Sanitarnym może opracować projekt programu monitorowania lub skoordynowanego programu monitorowania obejmującego jedną lub wiele chorób odzwierzęcych lub odzwierzęcych czynników chorobotwórczych podlegających obowiązkowi monitorowania.
2.
Projekt programu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia w szczególności:
1)
w przypadku programu monitorowania:
a) określenie populacji (gatunków) zwierząt lub etapów produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego,
b) charakter i rodzaj danych, które mają być zebrane w ramach programu monitorowania,
c) definicje przypadków,
d) rodzaje próbek oraz zasady ich pobierania i przekazywania do badań,
e) metody prowadzenia badań laboratoryjnych,
f) zakres, sposób i terminy przekazywania informacji pomiędzy organami Inspekcji Weterynaryjnej oraz Państwowej Inspekcji Sanitarnej;
2)
w przypadku skoordynowanego programu monitorowania:
a) cel programu,
b) okres obowiązywania programu,
c) obszar geograficzny lub region objęty programem,
d) choroby odzwierzęce i odzwierzęce czynniki chorobotwórcze objęte monitorowaniem,
e) rodzaje próbek i wymagania, jakie powinny spełniać te próbki,
f) minimalną liczbę pobieranych próbek,
g) metody prowadzenia badań laboratoryjnych,
h) organy właściwe do realizacji programu i ich zadania,
i) źródła finansowania realizacji programu,
j) szacunkowe koszty realizacji programu i sposób ich pokrycia,
k) sposób i termin przedstawienia sprawozdania z realizacji programu.
3.
Główny Lekarz Weterynarii i Główny Inspektor Sanitarny po ustanowieniu przez Komisję Europejską programu monitorowania lub skoordynowanego programu monitorowania zapewniają jego realizację.
4.
Główny Lekarz Weterynarii przekazuje Komisji Europejskiej informacje o wynikach realizacji programu, o którym mowa w ust. 3.
1.
Inspekcja Weterynaryjna oraz Państwowa Inspekcja Sanitarna prowadzą monitorowanie oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz bakterii komensalnych w zakresie, w jakim stanowią zagrożenie dla zdrowia publicznego.
2.
Posiadacze zwierząt gospodarskich oraz podmioty działające na rynku spożywczym są obowiązane do nieodpłatnego udostępniania zwierząt i produktów w celu prowadzenia przez organy Inspekcji Weterynaryjnej oraz Państwowej Inspekcji Sanitarnej monitorowania, o którym mowa w ust. 1. Do monitorowania przepisy art. 19 zasady i tryb prowadzenia kontroli ust. 1–1c, 3 i 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej stosuje się odpowiednio.
3.
Główny Lekarz Weterynarii jest organem właściwym w zakresie przygotowywania i przekazywania Komisji Europejskiej i Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności informacji i dokumentów dotyczących monitorowania, o którym mowa w ust. 1, w tym wymaganych w celu współfinansowania prowadzenia tego monitorowania ze środków pochodzących z Unii Europejskiej.
4.
Główny Lekarz Weterynarii w porozumieniu z Głównym Inspektorem Sanitarnym wydaje instrukcję monitorowania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe obejmującą następujące dane:
1)
gatunki zwierząt i produkty objęte monitorowaniem;
2)
rodzaje bakterii lub ich szczepy objęte monitorowaniem;
3)
strategię pobierania próbek stosowaną w ramach monitorowania;
4)
środki przeciwdrobnoustrojowe objęte monitorowaniem;
5)
metodologię laboratoryjną stosowaną do:
a) wykrywania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe,
b) identyfikacji izolatów drobnoustrojów;
6)
metody stosowane do zbierania danych.
1.
Podmioty prowadzące działalność w zakresie produkcji:
1)
produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego oraz pasz w rozumieniu przepisów o paszach przekazują próbki do badań laboratoryjnych w kierunku chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych podlegających obowiązkowi monitorowania oraz przechowują wyniki tych badań przez 2 lata;
2)
produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego przechowują, w celu udostępnienia do badań laboratoryjnych, produkty pochodzenia zwierzęcego lub próbki tych produktów, które mogły wywołać lub które podejrzewa się, że wywołały choroby odzwierzęce przenoszone przez żywność.
2.
Laboratoria przeprowadzające badania w kierunku chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych podlegających obowiązkowi monitorowania przechowują izolaty odzwierzęcych czynników chorobotwórczych i przekazują je właściwym krajowym laboratoriom referencyjnym.
3.
Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, rodzaje próbek i częstotliwość ich przekazywania do badań, o których mowa w ust. 1, oraz terminy przekazywania izolatów odzwierzęcych czynników chorobotwórczych krajowym laboratoriom referencyjnym, o których mowa w ust. 2, mając na względzie zapewnienie reprezentatywności wyników przeprowadzanych badań oraz prawidłową realizację monitorowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych.
1.
Posiadacze zwierząt, z których lub od których pozyskuje się żywność, prowadzą w systemie teleinformatycznym udostępnionym przez Głównego Lekarza Weterynarii dokumentację określoną w:
1)
art. 108 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/6 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie weterynaryjnych produktów leczniczych i uchylającego dyrektywę 2001/82/WE (Dz. Urz. UE L 4 z 07.01.2019, str. 43), zwanego dalej „rozporządzeniem 2019/6”, która oprócz danych wymienionych w art. 108 ust. 2 lit. a–d oraz f–i rozporządzenia 2019/6 zawiera:
a) numer serii podanego zwierzętom produktu leczniczego,
b) nazwy substancji czynnych podanego zwierzętom produktu leczniczego,
c) w odniesieniu do podanych zwierzętom weterynaryjnych produktów leczniczych zaliczonych zgodnie z art. 34 rozporządzenia 2019/6 do produktów wydawanych na receptę weterynaryjną – dodatkowo:
– postać farmaceutyczną i moc tego produktu,
– liczbę i wielkość opakowań tego produktu,
– zastosowany schemat dawek tego produktu,
– ostrzeżenia niezbędne do zapewnienia właściwego stosowania tego produktu, w tym – jeżeli to konieczne – niezbędne do prawidłowego stosowania środków przeciwdrobnoustrojowych,
– informację o zastosowaniu tego produktu zgodnie z art. 107 ust. 3 albo 4, art. 113 albo art. 114 rozporządzenia 2019/6 – w przypadku takiego zastosowania tego produktu,
– potwierdzenie przez posiadacza zwierząt, że przepisane lub nabyte weterynaryjne produkty lecznicze zostaną zastosowane zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii;
2)
art. 102 ust. 1 lit. e oraz f rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie przenośnych chorób zwierząt oraz zmieniającego i uchylającego niektóre akty w dziedzinie zdrowia zwierząt („Prawo o zdrowiu zwierząt”) (Dz. Urz. UE L 84 z 31.03.2016, str. 1, z późn. zm.), która zawiera:
a) datę i godzinę wykonania czynności lekarsko-weterynaryjnych,
b) rozpoznanie albo wstępne rozpoznanie choroby zwierząt,
c) zabiegi lecznicze lub zalecenia lekarskie,
d) zabiegi profilaktyczne,
e) wyniki badań.
2.
Wpisu w dokumentacji, o której mowa w ust. 1, danych wymienionych w:
1)
art. 108 ust. 2 lit. a–d oraz f–i rozporządzenia 2019/6 i w ust. 1 pkt 1 – dokonuje:
a) lekarz weterynarii w dniu podania zwierzętom produktu leczniczego, a posiadacz zwierząt zatwierdza ten wpis – w przypadku gdy weterynaryjny produkt leczniczy został podany przez lekarza weterynarii świadczącego usługi weterynaryjne w ramach działalności zakładu leczniczego dla zwierząt,
b) posiadacz zwierząt w dniu podania zwierzętom produktu leczniczego – w przypadku innym niż określony w lit. a;
2)
ust. 1 pkt 2:
a) lit. a–c – dokonuje lekarz weterynarii w dniu wykonania dokumentowanej czynności, a posiadacz zwierząt zatwierdza ten wpis,
b) lit. d oraz e – dokonuje:
– lekarz weterynarii w terminie 5 dni od dnia wykonania zabiegu profilaktycznego albo uzyskania przez niego wyniku badania, a posiadacz zwierząt zatwierdza ten wpis – w przypadku zabiegów profilaktycznych, które zostały wykonane przez lekarza weterynarii świadczącego usługi weterynaryjne w ramach działalności zakładu leczniczego dla zwierząt, oraz badań, które zostały zlecone przez takiego lekarza weterynarii,
– posiadacz zwierząt w terminie 5 dni od dnia wykonania zabiegu profilaktycznego albo uzyskania przez niego wyniku badania – w przypadku innym niż określony w tiret pierwsze.
3.
Główny Lekarz Weterynarii udostępnia nieodpłatnie system teleinformatyczny, o którym mowa w ust. 1:
1)
posiadaczom zwierząt, z których lub od których pozyskuje się żywność;
2)
lekarzom weterynarii posiadającym prawo wykonywania zawodu lekarza weterynarii w Rzeczypospolitej Polskiej lub w państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub w państwie członkowskim Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
3)
podmiotom prowadzącym zakłady lecznicze dla zwierząt.
4.
Podmiot prowadzący zakład leczniczy dla zwierząt wskazuje w systemie teleinformatycznym, o którym mowa w ust. 1, jacy lekarze weterynarii świadczą usługi w ramach tego zakładu leczniczego dla zwierząt.
5.
Podmioty, o których mowa w ust. 3, uzyskują dostęp do systemu teleinformatycznego, o którym mowa w ust. 1, po potwierdzeniu przez nich swojej tożsamości przy użyciu indywidualnych loginu i hasła.
6.
Główny Lekarz Weterynarii nadaje każdemu z podmiotów, o których mowa w ust. 3, indywidualne login i hasło, o których mowa w ust. 5.
7.
Główny Lekarz Weterynarii:
1)
obsługuje system teleinformatyczny, o którym mowa w ust. 1, pod względem technicznym i organizacyjnym oraz zapewnia funkcjonowanie tego systemu;
2)
jest administratorem danych zgromadzonych w systemie teleinformatycznym, o którym mowa w ust. 1, w rozumieniu art. 4 pkt 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.).
1.
Powiatowy lekarz weterynarii, wojewódzki lekarz weterynarii i Główny Lekarz Weterynarii, w zakresie swojej właściwości, przygotowują i aktualizują plany gotowości zwalczania poszczególnych chorób zakaźnych zwierząt.
2.
Plany gotowości zawierają w szczególności:
1)
wykaz aktów prawnych dotyczących zwalczania choroby zakaźnej zwierząt;
2)
opis choroby zakaźnej zwierząt;
3)
określenie sposobu i źródeł finansowania zwalczania choroby zakaźnej zwierząt;
4)
określenie struktury i organizacji zespołów kryzysowych powiatowego lekarza weterynarii, wojewódzkiego lekarza weterynarii i Głównego Lekarza Weterynarii;
5)
określenie zadań dotyczących zwalczania choroby zakaźnej zwierząt oraz organów, jednostek organizacyjnych i innych podmiotów odpowiedzialnych za realizację tych zadań;
6)
plany szkoleń pracowników Inspekcji Weterynaryjnej oraz innych jednostek i podmiotów, o których mowa w pkt 5;
7)
opis sposobu i zakresu opracowania oraz przekazywania informacji.
3.
Organy administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego, podmioty prowadzące działalność w zakresie pozyskiwania, wytwarzania, przetwarzania lub obrotu niejadalnymi produktami pochodzenia zwierzęcego, ubocznymi produktami zwierzęcymi, produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego oraz podmioty dysponujące środkami materiałowymi i technicznymi, których udział jest niezbędny przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, współpracują z organami Inspekcji Weterynaryjnej przy opracowaniu i realizacji planów gotowości.
4.
Realizacja zadań wynikających z planów gotowości przez podmioty wymienione w ust. 3 jest finansowana ze środków budżetu państwa przeznaczonych na zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt.
5.
Działania w zakresie sporządzania, aktualizacji i realizacji planów gotowości powiatowy lekarz weterynarii, wojewódzki lekarz weterynarii i Główny Lekarz Weterynarii wykonują odpowiednio przy pomocy powiatowego, wojewódzkiego i krajowego zespołu kryzysowego.
6.
W skład zespołów kryzysowych wchodzą pracownicy Inspekcji Weterynaryjnej oraz przedstawiciele organów administracji rządowej, jednostek samorządu terytorialnego i podmiotów, których udział jest niezbędny w zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.
7.
Przedstawiciele, o których mowa w ust. 6, są wyznaczani przez organy administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego oraz podmioty, których udział jest niezbędny w zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, na wniosek odpowiednio powiatowego lekarza weterynarii, wojewódzkiego lekarza weterynarii lub Głównego Lekarza Weterynarii.
8.
Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną i techniczną zespołów, o których mowa w ust. 6, zapewnia odpowiednio powiatowy lekarz weterynarii, wojewódzki lekarz weterynarii i Główny Lekarz Weterynarii.
9.
Główny Lekarz Weterynarii przedstawia do zatwierdzenia Komisji Europejskiej krajowe plany gotowości zwalczania chorób zakaźnych zwierząt oraz niezwłocznie informuje Komisję Europejską o zmianach dokonanych w zatwierdzonych planach.
10.
Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej oraz ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, zakres i warunki współpracy organów administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego oraz podmiotów, o których mowa w ust. 6, w tworzeniu planów gotowości i realizacji działań wynikających z tych planów oraz ich udziału w zespołach kryzysowych, mając na względzie zapewnienie skutecznego zwalczania chorób zakaźnych zwierząt.
11.
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1)
wykaz chorób zakaźnych zwierząt, dla których sporządza się plany gotowości,
2)
(uchylony)
- kierując się potrzebą szybkiego i skutecznego likwidowania ognisk chorób zakaźnych zwierząt oraz stopniem zaraźliwości poszczególnych chorób zakaźnych zwierząt.
1.
Główny Lekarz Weterynarii współpracuje z ekspertami Komisji Europejskiej przy przeprowadzaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej kontroli koniecznych dla zapewnienia jednolitego stosowania przepisów Unii Europejskiej dotyczących zwalczania poszczególnych chorób zakaźnych zwierząt.
2.
Kontrole przeprowadza się, wizytując gospodarstwa, w celu sprawdzenia, czy organy Inspekcji Weterynaryjnej nadzorują przestrzeganie przepisów Unii Europejskiej dotyczących zwalczania poszczególnych chorób zakaźnych zwierząt.
3.
Główny Lekarz Weterynarii udziela ekspertom Komisji Europejskiej merytorycznej pomocy w wykonywaniu obowiązków związanych z kontrolami.
1.
Psy powyżej 3. miesiąca życia na obszarze całego kraju oraz lisy wolno żyjące na obszarach określonych przez ministra właściwego do spraw rolnictwa podlegają obowiązkowemu ochronnemu szczepieniu przeciwko wściekliźnie.
2.
Posiadacze psów są obowiązani zaszczepić psy przeciwko wściekliźnie w terminie 30 dni od dnia ukończenia przez psa 3. miesiąca życia, a następnie nie rzadziej niż co 12 miesięcy od dnia ostatniego szczepienia.
3.
Szczepień psów przeciwko wściekliźnie dokonują lekarze weterynarii świadczący usługi weterynaryjne w ramach działalności zakładu leczniczego dla zwierząt.
4.
Psy poddane szczepieniu podlegają wpisowi do rejestru prowadzonego przez lekarzy weterynarii, o których mowa w ust. 3. Po przeprowadzeniu szczepienia posiadaczowi psa wydaje się zaświadczenie lub dokonuje się wpisu w paszporcie, o którym mowa w art. 24e paszporty zwierząt ust. 2.
4a.
Dane z rejestru, o którym mowa w ust. 4, dotyczące szczepień przeprowadzonych w danym miesiącu są przekazywane powiatowemu lekarzowi weterynarii właściwemu ze względu na miejsce położenia zakładu leczniczego dla zwierząt, do 15. dnia następnego miesiąca.
4b.
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, maksymalną wysokość wynagrodzenia lekarzy weterynarii, o których mowa w ust. 3, za dokonanie szczepienia psa, mając na uwadze zapewnienie możliwości dokonywania szczepień psów przeciwko wściekliźnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz uwzględniając koszty ich dokonania.
5.
Szczepienia lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie przeprowadza wojewódzki lekarz weterynarii.
6.
Minister właściwy do spraw rolnictwa, mając na względzie zmniejszenie ryzyka wystąpienia niektórych chorób zakaźnych zwierząt na określonej części terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w drodze rozporządzenia:
1)
określi:
a) szczegółowe warunki i sposób przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie, a w szczególności obszary, na których przeprowadza się szczepienia, rodzaj szczepionki i sposób jej podania,
b) wzór i szczegółowy sposób prowadzenia rejestru oraz wzór zaświadczenia, o których mowa w ust. 4;
2)
może wprowadzić obowiązek ochronnego szczepienia kotów przeciwko wściekliźnie.
7.
W przypadku wprowadzenia obowiązku, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
Orzeczenia: 2
1.
Główny Lekarz Weterynarii opracowuje:
1)
programy zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, w tym chorób odzwierzęcych,
2)
programy mające na celu wykrycie występowania zakażeń czynnikami wywołującymi choroby zakaźne zwierząt lub poszerzenie wiedzy o ryzyku wystąpienia takich chorób,
3)
programy nadzoru nad chorobami zakaźnymi zwierząt akwakultury mającego na celu osiągnięcie przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, strefę lub enklawę statusu wolnego od danej choroby zakaźnej,
4)
krajowe programy zwalczania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych wymienionych w rozporządzeniu (WE) nr 2160/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie zwalczania salmonelli i innych określonych odzwierzęcych czynników chorobotwórczych przenoszonych przez żywność (Dz. Urz. UE L 325 z 12.12.2003, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 41, str. 328), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 2160/2003", w załączniku I
- kierując się sytuacją epizootyczną i epidemiczną kraju oraz obowiązującymi w tym zakresie przepisami Unii Europejskiej.
2.
Programy, o których mowa w ust. 1, zawierają w szczególności:
1)
opis sytuacji epizootycznej w zakresie danej choroby;
2)
analizę szacunkowych kosztów oraz przewidywanych korzyści wynikających z wprowadzenia programu;
3)
prawdopodobny czas trwania programu oraz określenie celu, który ma zostać osiągnięty do dnia jego zakończenia;
4)
określenie obszaru, na którym będzie obowiązywał program;
5)
określenie statusu epizootycznego gospodarstw oraz obszarów objętych programem, a także celów, które mają zostać osiągnięte z uwagi na każdy status, warunki obowiązujące w odniesieniu do przemieszczania zwierząt pomiędzy gospodarstwami oraz obszarami o różnym statusie epizootycznym, oraz określenie skutków utraty statusu epizootycznego;
6)
opis działań, które będą stosowane w przypadku wystąpienia podejrzenia lub stwierdzenia choroby zakaźnej zwierząt.
3.
Minister właściwy do spraw rolnictwa może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, program, o którym mowa w ust. 2, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, mając na względzie wymagania weterynaryjne dla handlu zwierzętami i produktami pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego.
4.
Realizacja programu, o którym mowa w ust. 3, jest finansowana ze środków budżetu państwa.
5.
W przypadku programu, o którym mowa w ust. 1, współfinansowanego ze środków pochodzących z Unii Europejskiej oprócz wymagań, o których mowa w ust. 2, program powinien spełniać wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej.
6.
Główny Lekarz Weterynarii uzgadnia program, o którym mowa w ust. 5, z ministrem właściwym do spraw:
1)
finansów publicznych – pod względem finansowym;
2)
rolnictwa – pod względem merytorycznym.
6a.
Główny Lekarz Weterynarii po dokonaniu uzgodnień, o których mowa w ust. 6, występuje do Komisji Europejskiej z wnioskiem o zatwierdzenie tak uzgodnionego programu, a w przypadku programu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, realizowanego na obszarze strefy lub enklawy stanowiących mniej niż 75% terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie obejmują obszaru zlewni wykorzystywanych wspólnie z innymi państwami członkowskimi Unii Europejskiej lub państwami trzecimi, składa Komisji Europejskiej oświadczenie o zamiarze realizacji takiego programu.
6b.
Główny Lekarz Weterynarii w wyniku uzgodnień z Komisją Europejską, a w przypadku programu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, realizowanego na obszarze strefy lub enklawy stanowiących mniej niż 75% terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie obejmują obszaru zlewni wykorzystywanych wspólnie z innymi państwami członkowskimi Unii Europejskiej lub
państwami trzecimi, w wyniku uzgodnień z Komisją Europejską oraz państwami członkowskimi Unii Europejskiej dokonuje zmian w programie, o którym mowa w ust. 5.
6c.
Program, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, realizowany na obszarze strefy lub enklawy stanowiących mniej niż 75% terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie obejmują obszaru zlewni wykorzystywanych wspólnie z innymi państwami członkowskimi Unii Europejskiej lub państwami trzecimi, uznaje się za zatwierdzony, gdy Komisja Europejska lub państwa członkowskie Unii Europejskiej nie zgłoszą zastrzeżeń do oświadczenia, o którym mowa w ust. 6a.
7.
Minister właściwy do spraw rolnictwa wprowadza program, o którym mowa w ust. 5, po jego zatwierdzeniu pod względem technicznym i zaproponowaniu do współfinansowania przez Komisję Europejską – zgodnie z ust. 2.1 akapit czwarty lit. a załącznika I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/690 z dnia 28 kwietnia 2021 r. ustanawiającego program na rzecz rynku wewnętrznego, konkurencyjności przedsiębiorstw, w tym małych i średnich przedsiębiorstw, dziedziny roślin, zwierząt, żywności i paszy, oraz statystyk europejskich (Program na rzecz jednolitego rynku) oraz uchylającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 99/2013, (UE) nr 1287/2013, (UE) nr 254/2014 i (UE) nr 652/2014 (Dz. Urz. UE L 153 z 03.05.2021, str. 1) – w drodze rozporządzenia, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, mając na względzie ochronę zdrowia publicznego, poprawę sytuacji epizootycznej państwa oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.
8.
Główny Lekarz Weterynarii nadzoruje realizację programów, o których mowa w ust. 1, a w odniesieniu do programu współfinansowanego ze środków pochodzących z Unii Europejskiej:
1)
zawiera z Komisją Europejską umowę o udzielenie dotacji, o której mowa w ust. 2.1 akapit piąty załącznika I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/690 z dnia 28 kwietnia 2021 r. ustanawiającego program na rzecz rynku wewnętrznego, konkurencyjności przedsiębiorstw, w tym małych i średnich przedsiębiorstw, dziedziny roślin, zwierząt, żywności i paszy, oraz statystyk europejskich (Program na rzecz jednolitego rynku) oraz uchylającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 99/2013, (UE) nr 1287/2013, (UE) nr 254/2014 i (UE) nr 652/2014;
2)
informuje Komisję Europejską o postępach w realizacji tego programu zgodnie z obowiązującymi przepisami Unii Europejskiej.
8a.
Do zmian programu wprowadzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części:
1)
zgodnie z ust. 3 przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio;
2)
zgodnie z ust. 7 przepisy ust. 1, 2, 5–6c stosuje się odpowiednio.
9.
(uchylony)
Orzeczenia: 2
1.
Główny Lekarz Weterynarii jest organem właściwym do:
1)
zatwierdzania programów kontroli określonych w art. 7 programy kontroli przedsiębiorstw paszowych i żywnościowych rozporządzenia nr 2160/2003 oraz do przechowywania wyników realizacji tych programów;
2)
występowania z wnioskiem określonym w art. 8 szczególne metody kontroli rozporządzenia nr 2160/2003;
3)
występowania o przyznanie okresu przejściowego w przypadkach określonych w art. 9 handel wewnątrzwspólnotowy ust. 2 i art. 10 przywóz z państw trzecich ust. 5 rozporządzenia nr 2160/2003.
2.
Główny Lekarz Weterynarii wydaje decyzję o zatwierdzeniu programów określonych w art. 7 programy kontroli przedsiębiorstw paszowych i żywnościowych rozporządzenia nr 2160/2003.
Jeżeli program, o którym mowa w art. 57 programy Głównego lekarza Weterynarii w zakresie zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, przewiduje odszkodowanie za zwierzęta zabite lub poddane ubojowi z nakazu organów Inspekcji Weterynaryjnej albo za zwierzęta padłe w wyniku zastosowania zabiegów nakazanych przez te organy, to do odszkodowania stosuje się przepisy art. 49 odszkodowanie za zwierzęta.
1.
Główny Lekarz Weterynarii, na wniosek organizacji zrzeszającej podmioty prowadzące działalność w zakresie utrzymywania zwierząt gospodarskich, może opracować program zwalczania chorób zakaźnych zwierząt innych niż choroby, o których mowa w art. 41 zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt ust. 1 oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 41 zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt ust. 3 pkt 1, mając na względzie ułatwienie handlu zwierzętami i produktami pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o produktach pochodzenia
zwierzęcego oraz poprawę sytuacji epizootycznej kraju.
2.
Program jest realizowany pod nadzorem organów Inspekcji Weterynaryjnej przez podmioty, o których mowa w ust. 1, które przystąpiły do niego dobrowolnie.
3.
Program zawiera w szczególności:
1)
dostępne dane o sytuacji epizootycznej w zakresie danej choroby;
2)
zasady uczestnictwa w programie, w tym warunki i terminy przystąpienia do programu i rezygnacji z uczestnictwa w tym programie;
3)
zasady i tryb ponoszenia kosztów uczestnictwa w programie;
4)
analizę szacunkowych kosztów oraz przewidywanych korzyści wynikających z wprowadzenia programu;
5)
prawdopodobny czas trwania programu oraz określenie celu, który ma zostać osiągnięty do dnia jego zakończenia;
6)
określenie obszaru, na którym będzie obowiązywał program;
7)
określenie statusów epizootycznych stad lub obszarów objętych programem, a także celów, które mają zostać osiągnięte z uwagi na każdy status, wymagań weterynaryjnych niezbędnych do uzyskania i zachowania uznania tych statusów oraz określenie warunków i skutków jego zawieszenia lub cofnięcia;
8)
określenie wymagań dotyczących osób pobierających próbki do badań laboratoryjnych na potrzeby realizacji programu;
9)
określenie laboratoriów upoważnionych do wykonywania badań laboratoryjnych na potrzeby realizacji programu.
4.
Koszty realizacji programu, w tym koszty pobierania próbek i badań laboratoryjnych próbek oraz koszty nadzoru sprawowanego przez organy Inspekcji Weterynaryjnej, ponoszą podmioty, o których mowa w ust. 1, realizujące program.
5.
Minister właściwy do spraw rolnictwa może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, program na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, mając na względzie ułatwienie handlu zwierzętami i produktami pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o produktach pochodzenia zwierzęcego oraz poprawę sytuacji epizootycznej kraju.
1.
Główny Lekarz Weterynarii opracowuje programy bioasekuracji mające na celu zapobieganie szerzeniu się chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania, biorąc pod uwagę sytuację epizootyczną w odniesieniu do danej choroby zakaźnej zwierząt.
2.
Program bioasekuracji zawiera w szczególności:
1)
określenie chorób zakaźnych zwierząt, których szerzeniu się ma zapobiec realizacja tego programu;
2)
określenie gatunków zwierząt objętych tym programem;
3)
określenie obszaru, na którym będzie obowiązywał ten program, ze wskazaniem ewentualnych nakazów i zakazów, jakie mogą zostać wydane w celu realizacji tego programu, oraz określenie obszaru, na którym może być wydana decyzja, o której mowa w ust. 4;
4)
analizę poziomu bioasekuracji na obszarze, o którym mowa w pkt 3, w zakresie środków bioasekuracji mających na celu zapobieżenie szerzeniu się chorób, o których mowa w pkt 1;
5)
prawdopodobny czas trwania tego programu oraz określenie celu, który ma zostać osiągnięty do dnia jego zakończenia;
6)
określenie wymagań dotyczących bioasekuracji, które mają spełnić gospodarstwa objęte tym programem;
7)
określenie kwoty przeznaczonej na wypłatę odszkodowań, o których mowa w art. 57f odszkodowanie za zwierzęta zabite lub poddane ubojowi, w każdym roku realizacji tego programu;
8)
określenie szczegółowego sposobu i trybu realizacji tego programu, w tym określenie terminu na:
a) złożenie oświadczenia, o którym mowa w ust. 5 pkt 1 lit. a,
b) spełnienie wymagań określonych w tym programie,
c) złożenie wniosku, o którym mowa w art. 57g rekompensata za nieutrzymywanie w gospodarstwie zwierząt ust. 7.
3.
Realizacja programu bioasekuracji, z wyłączeniem kosztów nadzoru sprawowanego przez organy Inspekcji Weterynaryjnej, jest finansowana przez posiadaczy zwierząt.
4.
W przypadkach określonych w programie bioasekuracji powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzję:
1)
nakazującą zabicie utrzymywanych w gospodarstwie zwierząt z gatunków wrażliwych lub poddanie tych zwierząt ubojowi oraz
2)
zakazującą wprowadzania do gospodarstwa i utrzymywania w nim zwierząt, o których mowa w pkt 1, przez okres wskazany w tym programie.
5.
Decyzję, o której mowa w ust. 4, wydaje się:
1)
po przeprowadzeniu przez powiatowego lekarza weterynarii kontroli w gospodarstwie, wyłącznie gdy posiadacz zwierząt:
a) złożył w terminie określonym w programie bioasekuracji oświadczenie, że gospodarstwo, w którym przebywają te zwierzęta, nie spełni wymagań określonych w tym programie albo
b) nie złożył w terminie określonym w programie bioasekuracji oświadczenia, o którym mowa w lit. a, i gospodarstwo, w którym przebywają te zwierzęta, nie spełnia wymagań określonych w tym programie po upływie terminu na ich spełnienie;
2)
po uzyskaniu od właściwego miejscowo wojewody informacji, że wydanie tej decyzji nie spowoduje przekroczenia kwoty przeznaczonej na wypłatę odszkodowań w danym roku, o której mowa w ust. 2 pkt 7.
6.
Kontrola, o której mowa w ust. 5 pkt 1, ma na celu stwierdzenie w szczególności:
1)
niespełniania przez gospodarstwo wymagań określonych w programie bioasekuracji;
2)
liczby zwierząt z gatunków wrażliwych z podziałem na gatunki zwierząt.
7.
Informacja, o której mowa w ust. 5 pkt 2, jest sporządzana na podstawie informacji przekazywanych wojewodzie przez ministra właściwego do spraw rolnictwa oraz posiadanych przez wojewodę danych dotyczących decyzji, o których mowa w ust. 4, i decyzji w sprawie odszkodowania, o którym mowa w art. 57f odszkodowanie za zwierzęta zabite lub poddane ubojowi, wydawanych na obszarze województwa.
8.
Decyzji, o której mowa w ust. 4, nie wydaje się, jeżeli w gospodarstwie, o którym mowa w ust. 4:
1)
podejrzewa się wystąpienie lub wystąpiła choroba zakaźna zwierząt podlegająca obowiązkowi zwalczania lub
2)
stosuje się środki określone w art. 44 uprawnienia powiatowego lekarza weterynarii w zakresie zwalczania chorób zakaźnych zwierząt.
9.
Wojewódzki lekarz weterynarii zbiera i analizuje dane dotyczące wydawanych decyzji, o których mowa w ust. 4, i decyzji w sprawie odszkodowania, o którym mowa w art. 57f odszkodowanie za zwierzęta zabite lub poddane ubojowi, oraz przekazuje właściwemu miejscowo wojewodzie informacje w tym zakresie.
10.
Minister właściwy do spraw rolnictwa może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, program bioasekuracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, mając na względzie zmniejszenie zagrożenia szerzenia się chorób zakaźnych zwierząt z gatunków wrażliwych przebywających w gospodarstwie oraz umożliwienie podmiotom utrzymującym takie zwierzęta osiągnięcie poziomu bioasekuracji określonego w tym programie.
Za zwierzęta zabite lub poddane ubojowi z nakazów, o których mowa w art. 57e programy bioasekuracji ust. 4 pkt 1, przysługuje odszkodowanie ze środków budżetu państwa. Do odszkodowania stosuje się przepisy art. 49 odszkodowanie za zwierzęta ust. 1–4, ust. 7, 8, 11 i 12 oraz przepisy wydane na podstawie art. 49 odszkodowanie za zwierzęta ust. 13.
1.
Posiadaczowi zwierząt, który złożył oświadczenie wskazane w art. 57e programy bioasekuracji ust. 5 pkt 1 lit. a oraz w stosunku do którego została wydana i wykonana decyzja, o której mowa w art. 57e programy bioasekuracji ust. 4, przysługuje rekompensata ze środków budżetu państwa za nieprzerwane nieutrzymywanie w gospodarstwie zwierząt, których dotyczą zakazy określone w tej decyzji.
2.
Wysokość rekompensaty oblicza się na podstawie iloczynu średniej rocznej liczby zwierząt z gatunków wrażliwych utrzymywanych w gospodarstwie w roku kalendarzowym poprzedzającym rok złożenia przez posiadacza zwierząt oświadczenia, o którym mowa w art. 57e programy bioasekuracji ust. 5 pkt 1 lit. a, i stawki za zwierzę dla danego gatunku zwierząt określonej w przepisach wydanych na podstawie ust. 11.
3.
Średnią roczną liczbę zwierząt, o której mowa w ust. 2, ustala się jako iloraz sumy liczby zwierząt z gatunków wrażliwych utrzymywanych w gospodarstwie w ostatnim dniu każdego miesiąca roku kalendarzowego poprzedzającego rok złożenia przez posiadacza zwierząt oświadczenia, o którym mowa w art. 57e programy bioasekuracji ust. 5 pkt 1 lit. a, i liczby 12.
4.
Średnią roczną liczbę zwierząt, o której mowa w ust. 2, ustala się na podstawie danych zawartych w rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych, o którym mowa w przepisach o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt. W przypadku posiadacza zwierząt utrzymującego nie więcej niż jedną świnię, z przeznaczeniem na własne potrzeby, średnia roczna liczba zwierząt, o której mowa w ust. 2, wynosi 1.
5.
Rekompensatę przyznaje się w drodze decyzji kierownika biura powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa właściwego ze względu na miejsce położenia gospodarstwa, o którym mowa w ust. 1. W decyzji kierownik biura powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa ustala wysokość rekompensaty.
6.
Rekompensatę przyznaje się za okres obowiązywania zakazów, o których mowa w art. 57e programy bioasekuracji ust. 4 pkt 2.
7.
Rekompensata jest przyznawana na wniosek posiadacza zwierząt, o którym mowa w ust. 1.
8.
Wniosek, o którym mowa w ust. 7, zawiera w szczególności:
1)
imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres posiadacza zwierząt;
2)
numer siedziby stada, jeżeli został nadany;
3)
średnią roczną liczbę zwierząt, o której mowa w ust. 2;
4)
podpis posiadacza zwierząt.
9.
Do wniosku dołącza się kopię decyzji, o której mowa w art. 57e programy bioasekuracji ust. 4, oraz dokumenty potwierdzające wykonanie tej decyzji.
10.
Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa przekazuje ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa, w terminie 60 dni od daty upływu terminu na złożenie wniosku o przyznanie rekompensaty, informację o faktycznej liczbie zwierząt z gatunków wrażliwych, za które będą przyznane rekompensaty.
11.
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, warunki i częstotliwość wypłaty rekompensat oraz stawkę za zwierzę, odrębnie dla każdego gatunku zwierząt wrażliwych, biorąc pod uwagę przewidywany okres obowiązywania zakazów, o których mowa w art. 57e programy bioasekuracji ust. 4 pkt 2, długość cyklu produkcyjnego, średnią cenę rynkową zwierząt danego gatunku oraz liczbę zwierząt, o której mowa w ust. 10.
Do ustalania wysokości, umarzania, odraczania terminu spłaty i rozkładania na raty płatności nienależnie pobranej rekompensaty i odsetek za zwłokę stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 9 maja 2008 r. o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2157 i 2727 oraz z 2023 r. poz. 412 i 588).
1.
Organy Inspekcji Weterynaryjnej w celu oceny stanu epizootycznego oraz zapewnienia zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części prowadzą badania kontrolne zakażeń zwierząt.
2.
(uchylony)
3.
Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia:
1)
określi rodzaj jednostek chorobowych, sposób prowadzenia kontroli oraz zakres badań, mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa sanitarnego kraju.
2)
(uchylony)
Orzeczenia: 1
Graniczny lekarz weterynarii, w przypadku zagrożenia przeniesienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub na terytorium państwa trzeciego choroby zakaźnej zwierząt, w tym choroby odzwierzęcej, podlegającej obowiązkowi zwalczania, a także w przypadku jej podejrzenia lub stwierdzenia w granicznym posterunku kontroli, stosuje środki wymienione w art. 42 podejrzenie wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 6 i 7 oraz art. 44 uprawnienia powiatowego lekarza weterynarii w zakresie zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, powiadamiając o tym niezwłocznie właściwego powiatowego i wojewódzkiego lekarza weterynarii.
Główny Lekarz Weterynarii występuje do Komisji Europejskiej z wnioskiem o uznanie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub regionu położonego na tym terytorium za urzędowo wolne lub wolne od danej choroby zakaźnej zwierząt, jeżeli są spełnione wymagania w tym zakresie określone w przepisach wydanych na podstawie art. 57d program zwalczania chorób zakaźnych zwierząt ust. 5, art. 61 rozporządzenie w sprawie zwalczania chorób zakaźnych zwierząt ust. 1 pkt 1 lit. h lub w kodeksach zdrowia zwierząt wydanych przez Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE).
1.
Główny Lekarz Weterynarii składa Komisji Europejskiej oświadczenie o uznaniu strefy lub enklawy położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za wolne od danej choroby zakaźnej zwierząt akwakultury, jeżeli są spełnione wymagania w tym zakresie określone w przepisach wydanych na podstawie art. 61 rozporządzenie w sprawie zwalczania chorób zakaźnych zwierząt ust. 1 pkt 1 lit. h.
2.
Do oświadczenia dołącza się dokumentację potwierdzającą spełnienie wymagań niezbędnych do uznania strefy lub enklawy za wolne od danej choroby zakaźnej zwierząt akwakultury.
3.
Do uznania stref lub enklaw stanowiących ponad 75 % terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub obejmujących obszary zlewni, które są wykorzystywane wspólnie z innymi państwami członkowskimi Unii Europejskiej lub państwami trzecimi, za wolne od danej choroby zakaźnej zwierząt, przepis art. 60 wniosek o uznanie terytorium RP lub jej regionu za wolne od danej choroby zakaźnej zwierząt stosuje się odpowiednio.
1.
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1)
szczegółowy sposób i tryb zwalczania chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania lub zapobiegania tym chorobom, a w szczególności:
a) sposób i tryb postępowania przy podejrzeniu choroby,
b) sposób i tryb postępowania przy stwierdzeniu choroby,
c) rodzaj próbek pobieranych do badań diagnostycznych oraz sposób ich pobierania i wysyłania,
d) środki, o których mowa w art. 44 uprawnienia powiatowego lekarza weterynarii w zakresie zwalczania chorób zakaźnych zwierząt ust. 1 pkt 1-16 i ust. 1a, art. 45 kompetencje powiatowego lekarza weterynarii w razie zagrożenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 1 pkt 1-10 oraz art. 46 informacja o zagrożeniu wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt ust. 3 pkt 1-9, stosowane przy zwalczaniu chorób lub zapobieganiu chorobom, w tym sposób i warunki określenia ogniska choroby, obszaru zapowietrzonego lub zagrożonego lub innych obszarów ustanawianych w związku ze zwalczaniem chorób,
e) procedury czyszczenia, odkażania, dezynsekcji oraz deratyzacji,
f) sposób i tryb postępowania przy wygaszaniu ogniska choroby,
g) warunki i sposób ponownego umieszczania zwierząt w gospodarstwach,
h) wymagania niezbędne do uznania terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, regionu, strefy lub enklawy położonych na tym terytorium za urzędowo wolne lub wolne od danej choroby zakaźnej zwierząt oraz szczegółowy tryb tego uznawania, a w przypadku zwierząt akwakultury także warunki i tryb zawieszania, cofnięcia oraz ponownego uznania terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, strefy lub enklawy, w stosunku do których zawieszono lub cofnięto uznanie,
i) sposób prowadzenia dokumentacji związanej ze zwalczaniem choroby,
j) warunki i sposób wprowadzania szczepień, o których mowa w art. 43 zakaz wykonywania szczepień zwierząt ust. 3, w zależności od rodzaju choroby zakaźnej zwierząt
- mając na względzie ochronę zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt;
2)
szczegółowy tryb i sposób zgłaszania wniosku, o którym mowa w art. 60 wniosek o uznanie terytorium RP lub jej regionu za wolne od danej choroby zakaźnej zwierząt, oraz dokumentację do niego dołączoną, mając na względzie obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.
2.
Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa może, w przypadku konieczności wdrożenia przepisów Unii Europejskiej dotyczących zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, ustalić inne znaczenie określeń, o których mowa w art. 2 katalog pojęć ustawowych, mając na względzie prawidłowe wdrożenie lub wykonanie przepisów Unii Europejskiej dotyczących zwalczania chorób zakaźnych zwierząt lub realizację celów wyrażonych w tych przepisach.
Orzeczenia: 2
1.
Organy Inspekcji Weterynaryjnej, Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Państwowej Inspekcji Farmaceutycznej, Inspekcji Transportu Drogowego, Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych oraz jednostki samorządu terytorialnego współpracują przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, w tym chorób odzwierzęcych.
2.
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki, tryb i formę współpracy, o której mowa w ust. 1, mając na względzie ochronę zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.
Szukaj: Filtry
Ładowanie ...