1)
likwidacja państwowej instytucji filmowej polega na zadysponowaniu składnikami materialnymi i niematerialnymi tej instytucji na rzecz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, z zastrzeżeniem pkt 5, i wykreśleniu państwowej instytucji filmowej z rejestru instytucji filmowych, o którym mowa w art. 22 wpis do rejestru państwowych instytucji filmowych, po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. Jeżeli wierzycielem likwidowanej państwowej instytucji filmowej jest Skarb Państwa - wierzytelności te z dniem podjęcia decyzji o likwidacji umarza się;
2)
likwidacja państwowej instytucji filmowej, z zastrzeżeniem pkt 3, może nastąpić na wspólny wniosek dyrektora i rady pracowniczej państwowej instytucji filmowej. Decyzje o likwidacji podejmuje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego;
3)
jeżeli zachodzą przesłanki określone w art. 19 przesłanki likwidacji ust. 1 tej ustawy lub państwowa instytucja filmowa nie spełnia zadań określonych w statucie bądź do dnia 31 grudnia 2012 r. nie została podjęta decyzja o likwidacji państwowej instytucji filmowej lub państwowa instytucja filmowa nie została skomercjalizowana - instytucja ta podlega likwidacji z inicjatywy ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego;
4)
art. 19 przesłanki likwidacji ust. 2, art. 20 sprzeciw od decyzji, art. 22 uzyskanie opinii dotyczącej likwidacji i art. 23 przeprowadzenie postępowania przygotowawczego tej ustawy nie stosuje się;
5)
z dniem postawienia w stan likwidacji lub ogłoszenia upadłości państwowej instytucji filmowej autorskie prawa majątkowe przysługujące tej instytucji stają się nieodpłatnie własnością państwowej instytucji kultury wyspecjalizowanej w zakresie ochrony narodowego dziedzictwa kulturalnego w dziedzinie kinematografii, o której mowa w art. 28 ochrona narodowego dziedzictwa kulturalnego w dziedzinie kinematografii ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. z 2016 r. poz. 438 oraz z 2017 r. poz.961).
