1.
Wojewoda zapewnia dostęp do wsparcia psychologicznego dyspozytorów medycznych udzielanego przez psychologów zatrudnionych na podstawie stosunku pracy w urzędzie wojewódzkim.
2.
Wsparcia psychologicznego udziela dyspozytorowi medycznemu osoba, która spełnia następujące wymagania:
1)
ukończyła 5-letnie jednolite studia magisterskie na kierunku psychologia;
2)
posiada co najmniej 2-letnie doświadczenie zawodowe w:
a) interwencji kryzysowej lub pracy polegającej na udzielaniu wsparcia osobom wykonującym zawód medyczny lub
b) pracy w Policji, wojsku lub Państwowej Straży Pożarnej na stanowisku psychologa.
a) interwencji kryzysowej lub pracy polegającej na udzielaniu wsparcia osobom wykonującym zawód medyczny lub
b) pracy w Policji, wojsku lub Państwowej Straży Pożarnej na stanowisku psychologa.
3.
Wsparcie psychologiczne udzielane dyspozytorowi medycznemu ma na celu:
1)
zapobieganie konsekwencjom zdrowotnym stresu zawodowego;
2)
zwiększenie efektywności realizacji zadań przez dyspozytora medycznego.
4.
Zadania psychologa w ramach wsparcia psychologicznego obejmują:
1)
udział w procedurze rekrutacji przez weryfikację umiejętności radzenia sobie ze stresem, stabilności emocjonalnej, odporności psychicznej oraz innych niezbędnych z punktu widzenia specyfiki pracy kompetencji psychologicznych osób ubiegających się o stanowisko dyspozytora medycznego;
2)
prewencję skutków stresorów zawodowych;
3)
szkolenia doskonalące dla dyspozytorów medycznych oraz kierownika dyspozytorni medycznej i zastępcy kierownika dyspozytorni medycznej, w zakresie kompetencji psychologicznych zapobiegających stresowi na stanowisku pracy oraz służących wypracowaniu umiejętności radzenia sobie ze stresem zawodowym;
4)
poradnictwo i pomoc psychologiczną w zakresie problemów psychologicznych wpływających na dobrostan psychiczny dyspozytora medycznego;
5)
interwencje psychologiczne w sytuacjach kryzysowych.
5.
Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres zadań psychologa w ramach wsparcia psychologicznego, biorąc pod uwagę konieczność zapobiegania skutkom psychicznym stresu zawodowego oraz traumatycznego, umożliwienie sprawnego podejmowania decyzji przez dyspozytorów medycznych przez ograniczanie wpływu stresu na proces decyzyjny, a także diagnozowanie i zapobieganie występowaniu objawów wypalenia zawodowego wśród dyspozytorów medycznych.
