Rozdział 4 . Jednostki systemu - Ustawa o Państwowym Ratownictwie Medycznym

Art. 32. Jednostki systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego

1.

Jednostkami systemu są:

1)

szpitalne oddziały ratunkowe,

2)

zespoły ratownictwa medycznego, w tym lotnicze zespoły ratownictwa medycznego oraz motocyklowe jednostki ratunkowe, wchodzące w skład podmiotu leczniczego będącego samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej albo jednostką budżetową, albo spółką kapitałową, w której co najmniej 51% udziałów albo akcji należy do Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego
- zwane dalej "jednostkami systemu", na których świadczenia zawarto umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.

2.

Z systemem współpracują centra urazowe oraz jednostki organizacyjne szpitali wyspecjalizowane w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego, które zostały ujęte w planie.

3.

Do członków zespołów ratownictwa medycznego, z wyłączeniem lotniczych zespołów ratownictwa medycznego oraz motocyklowych jednostek ratunkowych, może być stosowany system równoważnego czasu pracy, w którym jest dopuszczalne przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy do 24 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 1 miesiąca. Przepisy art. 135 system równoważnego czasu pracy § 2 i 3 oraz art. 136 czas pracy przy dozorze urządzeń lub pozostawaniu w pogotowiu do pracy § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy stosuje się odpowiednio.

4.

Przepisu ust. 3 nie stosuje się do członka zespołu ratownictwa medycznego będącego osobą kierującą pojazdem uprzywilejowanym w ruchu drogowym.

Orzeczenia: 12 Porównania: 1 Przypisy: 2

Art. 32a. Udzielanie medycznych czynności ratunkowych

Medyczne czynności ratunkowe są udzielane przez zespół ratownictwa medycznego w ramach rodzaju
działalności leczniczej zgodnego z rodzajem działalności wykonywanej przez dysponenta jednostki, w którego
skład wchodzi ten zespół ratownictwa medycznego.

Art. 33. Zadania szpitalnego oddziału ratunkowego, centrum urazowego i jednostki organizacyjnej szpitala

1.

Szpitalny oddział ratunkowy, centrum urazowe, centrum urazowe dla dzieci oraz jednostka organizacyjna szpitala wyspecjalizowana w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego niezwłocznie udzielają niezbędnych świadczeń opieki zdrowotnej pacjentowi urazowemu, pacjentowi urazowemu dziecięcemu albo osobie w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego.

2.

W razie konieczności szpital, w którym znajduje się szpitalny oddział ratunkowy, centrum urazowe, centrum urazowe dla dzieci lub jednostka organizacyjna szpitala wyspecjalizowana w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego zapewnia niezwłoczny transport sanitarny pacjenta urazowego, pacjenta urazowego dziecięcego albo osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego do najbliższego zakładu leczniczego podmiotu leczniczego udzielającego świadczeń opieki zdrowotnej w odpowiednim zakresie.

Porównania: 1 Przypisy: 1

Art. 33a. Segregacja medyczna

1.

W szpitalnym oddziale ratunkowym jest prowadzona segregacja medyczna. Segregację medyczną przeprowadza pielęgniarka systemu, ratownik medyczny lub lekarz systemu.

2.

W wyniku przeprowadzonej segregacji medycznej osobie w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego jest przydzielana jedna z kategorii w pięciostopniowej skali.

3.

Informacja o czasie oczekiwania na udzielenie świadczeń zdrowotnych osobom, o których mowa w ust. 2, jest podawana na wyświetlaczu zbiorczym umieszczonym w obszarze segregacji medycznej, rejestracji i przyjęć.

4.

Do prowadzenia segregacji medycznej wykorzystuje się system zarządzający trybami obsługi pacjenta w szpitalnym oddziale ratunkowym, w którym są przetwarzane dane osobowe, w tym dane dotyczące zdrowia pacjenta oraz dane o liczbie osób i czasie oczekiwania na udzielenie świadczenia zdrowotnego w szpitalnym oddziale ratunkowym, zwany dalej „TOPSOR”.

4a.

Administratorem systemu zarządzającego TOPSOR oraz administratorem danych przetwarzanych w tym systemie, zwanym dalej „administratorem TOPSOR”, jest Narodowy Fundusz Zdrowia.

5.

Administrator TOPSOR zapewnia bezpieczne przetwarzanie danych, w tym kontrolę dostępu użytkowników TOPSOR do danych, oraz dokumentuje dokonywane przez nich zmiany.

6.

Udostępnieniu publicznemu, w szczególności w siedzibie podmiotu leczniczego, na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej lub na stronie internetowej podmiotu leczniczego, podlegają wyłącznie dane o liczbie osób i czasie oczekiwania na udzielenie świadczenia zdrowotnego w szpitalnym oddziale ratunkowym.

7.

Administrator TOPSOR realizuje obowiązek, o którym mowa w art. 13 wymagania wobec ratownika, kurs w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy ust. 1 i 2 rozporządzenia 2016/679, w związku z przetwarzaniem danych osobowych w TOPSOR przez udostępnienie informacji w siedzibie podmiotu leczniczego, na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej lub na stronie internetowej podmiotu leczniczego.

8.

Dane osobowe, o których mowa w ust. 4, podlegają zabezpieczeniom zapobiegającym nadużyciom lub niezgodnemu z prawem dostępowi lub przekazywaniu polegającym co najmniej na:

1)

dopuszczeniu do przetwarzania danych osobowych wyłącznie osób posiadających pisemne upoważnienie wydane przez administratora TOPSOR;

2)

pisemnym zobowiązaniu osób upoważnionych do przetwarzania danych osobowych do zachowania ich w tajemnicy.

9.

Administrator TOPSOR jest uprawniony do przechowywania danych osobowych przez okres niezbędny do realizacji zadań wynikających z ustawy, nie dłużej jednak niż przez okres 20 lat od ich uzyskania. Po upływie tego terminu administrator TOPSOR niszczy przechowywane dane osobowe w sposób uniemożliwiający ich odczyt.

10.

Administrator TOPSOR podejmuje działania mające na celu:

1)

zapewnienie ochrony przed nieuprawnionym dostępem do TOPSOR;

2)

zapewnienie integralności danych w TOPSOR;

3)

zapewnienie dostępności TOPSOR dla podmiotów przetwarzających dane w tym systemie;

4)

przeciwdziałanie uszkodzeniom TOPSOR;

5)

określenie zasad bezpieczeństwa przetwarzanych danych, w tym danych osobowych;

6)

określenie zasad zgłaszania naruszenia ochrony danych osobowych;

7)

zapewnienie rozliczalności w TOPSOR.

11.

(uchylony)

12.

Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1)

minimalną funkcjonalność oraz minimalne wymagania techniczne, a także administrowanie TOPSOR,

2)

warunki organizacyjno-techniczne gromadzenia, przetwarzania i pobierania danych zgromadzonych w TOPSOR
– uwzględniając konieczność zapewnienia współpracy systemu informatycznego wykorzystywanego przez dysponenta jednostki z TOPSOR oraz umożliwienia powszechnej dostępności danych, przy zachowaniu odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa tych danych.
13. Zadania administratora, o którym mowa w ust. 11, mogą być finansowane w formie dotacji celowej z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia, na podstawie umowy zawartej między ministrem właściwym do spraw zdrowia a Narodowym Funduszem Zdrowia.
(Art. 33a segregacja medyczna ust. 13 wejdzie w życie z dniem 01.01.2027 r.)

Art. 34. Rozporządzenie w sprawie szpitalnych oddziałów ratunkowych

Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1)

szczegółowe zadania szpitalnych oddziałów ratunkowych,

1a)

szczegółowe warunki prowadzenia segregacji medycznej w szpitalnych oddziałach ratunkowych,

2)

szczegółowe wymagania dotyczące lokalizacji szpitalnych oddziałów ratunkowych w strukturze szpitala oraz warunków technicznych,

3)

minimalne wyposażenie, organizację oraz minimalne zasoby kadrowe szpitalnych oddziałów ratunkowych
- uwzględniając konieczność zapewnienia osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego odpowiednich świadczeń opieki zdrowotnej.

Art. 35. Uchylony

Art. 36. Zespoły ratownictwa medycznego

1.

Zespoły ratownictwa medycznego dzielą się na:

1)

zespoły specjalistyczne, w skład których wchodzą co najmniej trzy osoby uprawnione do wykonywania medycznych czynności ratunkowych, w tym lekarz systemu oraz pielęgniarka systemu lub ratownik medyczny;

2)

zespoły podstawowe:
a) dwuosobowe, w których skład wchodzą dwie osoby uprawnione do wykonywania medycznych czynności ratunkowych będące pielęgniarką systemu lub ratownikiem medycznym,
b) trzyosobowe, w których skład wchodzą trzy osoby uprawnione do wykonywania medycznych czynności ratunkowych będące pielęgniarką systemu lub ratownikiem medycznym;

3)

motocyklowe jednostki ratunkowe, w których skład wchodzi co najmniej jedna osoba uprawniona do wykonywania medycznych czynności ratunkowych będąca lekarzem systemu, pielęgniarką systemu lub ratownikiem medycznym.

2.

Zespół ratownictwa medycznego jest wyposażony w specjalistyczny środek transportu sanitarnego, spełniający cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane.

3.

W skład zespołów, o których mowa w ust. 1, wchodzi kierowca, w przypadku gdy żaden z członków zespołów ratownictwa medycznego nie spełnia warunków, o których mowa w art. 106 wymogi wobec kierującego pojazdem uprzywilejowanym ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2024 r. poz. 1210 i 1544).

4.

Kierownikiem zespołu ratownictwa medycznego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest lekarz systemu.

5.

Kierownikiem zespołu ratownictwa medycznego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest osoba wskazana przez dysponenta jednostki, będąca ratownikiem medycznym lub pielęgniarką systemu.

6.

Kierownikiem motocyklowej jednostki ratunkowej, o której mowa w ust. 1 pkt 3, jest osoba wskazana przez dysponenta tej jednostki, będąca lekarzem systemu, pielęgniarką systemu lub ratownikiem medycznym.

Orzeczenia: 14 Porównania: 1

Art. 36a. Wymogi wobec członków zespołu specjalistycznego w okresie stanu zagrożenia epidemiologicznego lub epidemii

1.

W okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii w skład zespołu specjalistycznego mogą wchodzić trzy osoby posiadające kwalifikacje wymagane dla ratownika medycznego lub pielęgniarki systemu.

2.

W okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii kierownikiem zespołu, o którym mowa w ust. 1, jest osoba wskazana przez dysponenta jednostki, będąca ratownikiem medycznym lub pielęgniarką systemu.

Art. 37. Lotniczy zespół ratownictwa medycznego

1.

Lotniczy zespół ratownictwa medycznego składa się co najmniej z trzech osób, w tym co najmniej z: jednego pilota zawodowego, lekarza systemu oraz ratownika medycznego lub pielęgniarki systemu.

2.

Lotniczy zespół ratownictwa medycznego jest wyposażony w specjalistyczny środek transportu sanitarnego, spełniający cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane oraz wymogi określone w ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze.

Art. 37a. Skład zespołu ratownictwa medycznego w okresie stanu zagrożenia epidemiologicznego lub epidemii

W okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii lotniczy zespół ratownictwa medycznego składa się co najmniej z trzech osób, w tym co najmniej z: jednego pilota zawodowego oraz lekarza systemu lub ratownika medycznego, lub pielęgniarki systemu.

Art. 38. Używanie oznaczeń systemu

1.

Oznaczenia systemu używają jednostki systemu, o których mowa w art. 32 jednostki systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego ust. 1.

2.

(uchylony)

3.

Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1)

wzór graficzny systemu, będący jego oznaczeniem,

2)

sposób oznakowania:
a) jednostek systemu,
b) kierującego akcją medyczną, osób wykonujących medyczne czynności ratunkowe oraz ratowników z jednostek współpracujących z systemem, o których mowa w art. 15 jednostki współpracujące z systemem Państwowego Ratownictwa Medycznego ust. 1 pkt 9,

3)

wymagania w zakresie umundurowania członków zespołu ratownictwa medycznego
- uwzględniając zapewnienie możliwości rozpoznania rodzaju funkcji i zadań wykonywanych w systemie przez oznaczone osoby i jednostki.

Porównania: 1 Przypisy: 2

Art. 38a. Kursy stanów nagłych

1.

Lekarze, o których mowa w art. 3 katalog pojęć ustawowych pkt 3 lit. c–f, są obowiązani do ukończenia kursu w zakresie postępowania z osobami w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego nie rzadziej niż raz na 48 miesięcy.

2.

Pielęgniarki, o których mowa w art. 3 katalog pojęć ustawowych pkt 6 lit. b–d, są obowiązane do ukończenia kursu w zakresie postępowania z osobami w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego nie rzadziej niż raz na 48 miesięcy.

3.

Kursy, o których mowa w ust. 1 i 2, zwane dalej kursami stanów nagłych prowadzą:

1)

uczelnie publiczne, które prowadzą kształcenie przygotowujące do wykonywania zawodu lekarza lub zawodu pielęgniarki,

2)

dysponenci jednostek systemu,

3)

Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, zwane dalej CMKP”
– na podstawie programów kursów stanów nagłych.

4.

Programy kursów stanów nagłych obejmują:

1)

założenia organizacyjno-programowe określające rodzaj i cel kształcenia, czas jego trwania, sposób jego organizacji oraz sposób sprawdzania efektów uczenia;

2)

plan nauczania;

3)

efekty kształcenia;

4)

wskazówki metodyczne;

5)

standardy dotyczące kadry i bazy dydaktycznej;

6)

warunki ukończenia kursów stanów nagłych.

5.

Programy kursów stanów nagłych są opracowywane przez zespoły ekspertów na podstawie zakresu problematyki kursów stanów nagłych.

6.

Zespoły ekspertów powołuje dyrektor CMKP spośród osób legitymujących się doświadczeniem zawodowym i dorobkiem naukowym w dziedzinie właściwej dla programu kursu stanów nagłych.

7.

Programy kursów stanów nagłych opracowane przez zespoły ekspertów dyrektor CMKP redaguje i przedstawia do zatwierdzenia ministrowi właściwemu do spraw zdrowia.

8.

Dyrektor CMKP podaje do publicznej wiadomości zatwierdzone programy kursów stanów nagłych przez ich publikację na stronie internetowej CMKP.

9.

Warunkiem ukończenia kursu stanów nagłych jest uczestnictwo w tym kursie i zdanie egzaminu obejmującego zagadnienia z programu tego kursu.

10.

Ukończenie kursu stanów nagłych jest potwierdzane przez podmiot prowadzący dany kurs zaświadczeniem.

11.

Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 10, zawiera następujące dane:

1)

imię (imiona) i nazwisko uczestnika kursu stanów nagłych;

2)

numer PESEL uczestnika kursu stanów nagłych, a w przypadku jego braku – serię i numer paszportu albo innego dokumentu potwierdzającego tożsamość;

3)

numer zaświadczenia;

4)

zakres problematyki kursu stanów nagłych;

5)

nazwę i siedzibę podmiotu prowadzącego kurs stanów nagłych;

6)

termin realizacji kursu stanów nagłych;

7)

informację o zakończeniu kursu stanów nagłych egzaminem;

8)

podpis z podaniem imienia i nazwiska osoby reprezentującej podmiot prowadzący kurs stanów nagłych.

12.

Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1)

zakres problematyki kursów stanów nagłych, uwzględniając zakres wiedzy i umiejętności niezbędnych do wykonywania określonych świadczeń opieki zdrowotnej przez lekarza systemu lub pielęgniarkę systemu;

2)

wzór zaświadczenia potwierdzającego odbycie kursu stanów nagłych, mając na celu konieczność zachowania przejrzystości dokumentowania ukończenia kursu stanów nagłych oraz potrzebę ujednolicenia zasad weryfikacji wiedzy i umiejętności zdobytych podczas kursów stanów nagłych.

13.

Dysponent jednostki jest obowiązany do zweryfikowania na podstawie zaświadczenia o ukończeniu kursu stanów nagłych, czy obowiązek, o którym mowa w ust. 1 i 2, został zrealizowany.

14.

Koszty kursów stanów nagłych ponosi dysponent jednostki, u którego lekarz, o którym mowa w ust. 1, lub pielęgniarka, o której mowa w ust. 2, wykonuje zawód, lub podmiot prowadzący kurs. Koszty tych kursów mogą być również pokrywane w ramach dofinansowania pochodzącego ze środków europejskich w rozumieniu art. 2 objaśnienie pojęć ustawowych pkt 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 1530, 1572, 1717, 1756 i 1907 oraz z 2025 r. poz. 39).

Art. 38b. Przeszkolenie członków zespołu ratownictwa medycznego w zakresie samoobrony oraz technik deeskalacyjnych

1.

Dysponent zespołów ratownictwa medycznego jest obowiązany przeprowadzić przeszkolenie wszystkich członków zespołu ratownictwa medycznego w zakresie samoobrony oraz technik deeskalacyjnych nie rzadziej niż raz na 5 lat.

2.

Przeszkolenie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje co najmniej:

1)

podstawy prawne związane z samoobroną, w tym omówienie granicy obrony koniecznej oraz stosowania przymusu bezpośredniego;

2)

stosowanie zasad i technik samoobrony w sytuacji zagrożenia oraz stosowanie przymusu bezpośredniego;

3)

stosowanie technik deeskalacyjnych mających na celu zmniejszenie intensywności agresywnych zachowań oraz zapobieganie eskalacji konfliktów.

3.

Przeszkolenie, o którym mowa w ust. 1:

1)

obejmuje zajęcia teoretyczne i praktyczne, z uwzględnieniem co najmniej elementów, o których mowa w ust. 2;

2)

trwa nie krócej niż 8 godzin dydaktycznych, przy czym godzina dydaktyczna trwa 45 minut.

4.

Przeszkolenie, o którym mowa w ust. 1, jest finansowane przez wojewodę właściwego ze względu na siedzibę dysponenta zespołów ratownictwa medycznego.

5.

Przeszkolenie, o którym mowa w ust. 1, może być również finansowane albo dofinansowywane:

1)

przez dysponenta zespołów ratownictwa medycznego;

2)

przez jednostkę samorządu terytorialnego;

3)

przez organizatora przeszkolenia;

4)

w ramach dofinansowania ze środków europejskich w rozumieniu art. 2 objaśnienie pojęć ustawowych pkt 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

Art. 39. Współdziałanie z systemem

Z systemem współdziałają uczelnie medyczne, placówki kształcenia ustawicznego dorosłych, stowarzyszenia lekarskie o zasięgu ogólnokrajowym prowadzące działalność w zakresie medycyny ratunkowej - w zakresie edukacji i przygotowywania kadr systemu, opracowywania zaleceń proceduralnych funkcjonowania systemu, inicjowania i realizacji zadań naukowo-badawczych w zakresie medycyny ratunkowej, oceny jakości systemu oraz wytyczania kierunków jego rozwoju.

Dz.U.2025.0.91 t.j. - Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym