1.
Przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny dotyczących odpowiedzialności inwestora za wynagrodzenie należne podwykonawcy nie stosuje się do podmiotu publicznego, jeżeli umowa o partnerstwie publiczno-prywatnym tak stanowi. W przypadku gdy podmiot publiczny jest inwestorem, a nie stosuje się do niego przepisów, o których mowa w zdaniu pierwszym, partner prywatny informuje o tym podwykonawcę przed zawarciem z nim umowy.
2.
Jeżeli umowa o partnerstwie publiczno-prywatnym wyłącza odpowiedzialność podmiotu publicznego za wynagrodzenie należne podwykonawcy, gdy według zasad ogólnych podmiot publiczny ponosiłby taką odpowiedzialność, za wynagrodzenie należne podwykonawcy, jak inwestor, odpowiada:
1)
spółka, o której mowa w art. 14 partnerstwo publiczno-prywatne w formie spółki ust. 1 albo 1a, albo
2)
partner prywatny, jeżeli przedsięwzięcie jest realizowane przez partnera prywatnego albo spółkę, o której mowa w art. 7a zgoda na zawarcie i wykonanie umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym przez zawiązaną spółkę ust. 1.
3.
Jeżeli egzekucja wynagrodzenia należnego podwykonawcy przeciwko spółce, o której mowa w art. 7a zgoda na zawarcie i wykonanie umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym przez zawiązaną spółkę ust. 1, okaże się bezskuteczna, podwykonawca może prowadzić egzekucję z majątku partnera prywatnego. Podwykonawca może wnieść powództwo przeciwko partnerowi prywatnemu, zanim egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna.
