§ 1.
Nabywca ruchomości odbiera nabytą ruchomość niezwłocznie w dniu zapłaty ceny nabycia tej ruchomości.
§ 2.
W przypadku nieodebrania ruchomości zgodnie z § 1 organ egzekucyjny doręcza nabywcy ruchomości wezwanie do jej odbioru w wyznaczonym terminie, nie dłuższym niż miesiąc od dnia doręczenia wezwania, i poucza o skutkach niezastosowania się do tego wezwania. W takim przypadku nabywca ruchomości ponosi koszty przechowywania ruchomości od dnia sprzedaży do dnia jej odbioru oraz koszty wezwania.
§ 3.
Ruchomość może być wydana po zapłaceniu kosztów, o których mowa w § 2.
§ 4.
Do ruchomości nieodebranej w terminie wyznaczonym przez organ egzekucyjny stosuje się przepisy ustawy z dnia 18 października 2006 r. o likwidacji niepodjętych depozytów (Dz. U. poz. 1537 oraz z 2009 r. poz. 1241), z wyłączeniem art. 6 czynności wierzyciela w razie uchylania się zobowiązanego od obowiązku. Za termin do odbioru depozytu, o którym mowa w art. 4 likwidacja z mocy prawa niepodjętego depozytu tej ustawy, uznaje się dzień, w którym upłynął miesiąc od dnia doręczenia wezwania, o którym mowa w § 2.
§ 5.
Do nieodebranej ruchomości o nieunijnym statusie celnym stosuje się przepisy prawa celnego.
