§ 1.
Egzekutor, przystępując do czynności egzekucyjnych, doręcza zobowiązanemu:
1)
odpis tytułu wykonawczego zgodnie z art. 32 doręczenie odpisu tytułu wykonawczego zobowiązanemu;
2)
postanowienie organu egzekucyjnego o wezwaniu zobowiązanego do wykonania obowiązku wskazanego w tytule wykonawczym, z zagrożeniem zastosowania przymusu bezpośredniego.
§ 2.
Zobowiązanemu służy prawo zgłoszenia zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego ( art. 33 podstawy zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej i art. 34 rozpoznawanie zarzutu w sprawach prowadzenia egzekucji) oraz prawo wniesienia zażalenia na postanowienie w sprawie zastosowania środka egzekucyjnego.
§ 3.
Jeżeli zwłoka w wykonaniu obowiązku może zagrozić zdrowiu lub życiu albo spowodować niemożność lub znaczne utrudnienie w dochodzeniu wykonania przez zobowiązanego obowiązku, a także w innych przypadkach określonych w odrębnych przepisach, może być niezwłocznie zastosowany przymus bezpośredni wykonania obowiązku wynikającego z przepisu prawa, po ustnym wezwaniu organu egzekucyjnego, bez uprzedniego upomnienia zobowiązanego oraz bez doręczenia mu odpisu tytułu wykonawczego i postanowienia o wezwaniu do wykonania obowiązku (§ 1).
§ 4.
Określone w § 3 zasady stosowania przymusu bezpośredniego dotyczą również organów celnych przy sprawowaniu kontroli celnej.
