§ 1.
Wykonywanie środków, o których mowa w art. 6 uprawnienia sądu rodzinnego w sprawach nieletnich pkt 2, 3 i 6 oraz w art. 7 nałożenie obowiązków na rodziców lub opiekuna, prośba o pomoc innych podmiotów i art. 8 uchylanie się przez rodziców lub opiekuna od obowiązków nałożonych przez sąd rodzinny, jak również umieszczenie w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, rodzinie zastępczej zawodowej, która ukończyła szkolenie przygotowujące do sprawowania opieki nad nieletnim, podmiocie leczniczym niebędącym przedsiębiorcą albo domu pomocy społecznej ustaje z mocy prawa z chwilą ukończenia przez nieletniego lat 18, a wykonywanie pozostałych środków – z chwilą ukończenia lat 21; jeżeli środki wychowawcze zastosowano na podstawie art. 10 wiek sprawcy a odpowiedzialność karna § 4 Kodeksu karnego lub art. 5 wiek sprawcy a odpowiedzialność karna skarbowa § 2 Kodeksu karnego skarbowego – wykonywanie ich ustaje z mocy prawa z chwilą ukończenia przez sprawcę lat 21.
§ 2.
Jeżeli nieletni ukończy lat 18 przed zakończeniem roku szkolnego, sąd rodzinny może przedłużyć na okres do zakończenia roku szkolnego przebywanie w zakładzie wychowawczym (obecnie: placówce resocjalizacyjnej).
§ 3.
W razie powołania nieletniego do zasadniczej służby wojskowej, zasadniczej służby w obronie cywilnej albo służby zastępczej, wykonywanie środków wychowawczych ustaje z mocy prawa.