Orzeczenie można zaskarżyć w całości albo w części.
§ 2.
Środki odwoławcze wniesione przez nieletniego lub jego rodziców albo opiekuna uważa się za zwrócone przeciwko całości orzeczenia, chyba że dotyczą tylko kosztów postępowania.
§ 3.
Strony mogą skarżyć jedynie rozstrzygnięcia lub ustalenia naruszające ich prawa lub szkodzące ich interesom. Prokurator może wnieść środek odwoławczy zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść nieletniego.
Do środków odwoławczych wnoszonych przez osobę, której postępowanie dotyczy bezpośrednio, nie ma zastosowania przepis art. 368wymogi formalne apelacji Kodeksu postępowania cywilnego oraz w zakresie objętym treścią tego artykułu również przepis art. 370utracił moc tego kodeksu.
Jeżeli wobec nieletniego zastosowano środki określone w art. 6uprawnienia sądu rodzinnego w sprawach nieletnich pkt 1–8 lub 11, a środek odwoławczy nie zawiera wniosku o orzeczenie środka wychowawczego określonego w art. 6uprawnienia sądu rodzinnego w sprawach nieletnich pkt 9, środka poprawczego lub środka, o którym mowa w art. 12umieszczenie nieletniego w szpitalu psychiatrycznym lub innym odpowiednim zakładzie, to w wyniku postępowania odwoławczego nie można orzec tych środków.
§ 2.
Przepis § 1 ma odpowiednie zastosowanie w razie orzeczenia na podstawie art. 10wiek sprawcy a odpowiedzialność karna § 4 Kodeksu karnego lub art. 5wiek sprawcy a odpowiedzialność karna skarbowa § 2 Kodeksu karnego skarbowego środków przewidzianych w art. 6uprawnienia sądu rodzinnego w sprawach nieletnich.
Udział nieletniego w rozprawie nie jest obowiązkowy. Sąd odwoławczy zarządza jednak doprowadzenie nieletniego umieszczonego w schronisku dla nieletnich albo w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, jeżeli uzna to za konieczne, a także gdy domagają się tego strony lub obrońca nieletniego. Przepis art. 32onieobecność na rozprawie stron lub nieletniego § 2 stosuje się odpowiednio.
§ 2.
Sąd odwoławczy może wezwać na rozprawę pokrzywdzonego, jeżeli uzna jego obecność za konieczną.
