1.
Radców mianuje Prezes Prokuratorii Generalnej.
2.
Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, stanowi nawiązanie stosunku pracy na podstawie mianowania w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy.
3.
Osoba podejmująca po raz pierwszy pracę na stanowisku radcy Prokuratorii Generalnej jest zatrudniana na podstawie umowy o pracę na czas określony, nie dłuższy niż trzy lata.
4.
Osoba, o której mowa w ust. 3, w umowie o pracę zawieranej na czas określony zobowiązuje się do przestrzegania zasad wykonywania zawodu określonych w art. 34 obowiązki radcy, w tym wynikających z treści ślubowania, o którym mowa w art. 33 ślubowanie radcy .
5.
Radca zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas określony podlega obowiązkowej ocenie kwalifikacyjnej nie później niż miesiąc przed zakończeniem okresu, na jaki zawarto umowę o pracę. Przepisu art. 42 ocena kwalifikacyjna radcy Prokuratorii ust. 1 zdanie pierwsze nie stosuje się.
6.
Po rozwiązaniu umowy o pracę na czas określony wskutek upływu czasu, na jaki była zawarta, radca może być mianowany, jeżeli uzyskał pozytywny wynik obowiązkowej oceny kwalifikacyjnej.
7.
Do radcy zatrudnionego na podstawie umowy o pracę mają zastosowanie przepisy dotyczące radcy mianowanego, z wyjątkiem przepisów art. 33 ślubowanie radcy , art 51–53 i rozdziału 6.
