Rozdział 2. Obowiązki wprowadzających pojazdy - Ustawa o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji

Art. 6. Obowiązki producenta pojazdów

1.

Przedsiębiorca będący producentem pojazdów jest obowiązany do:

1)

ograniczania stosowania substancji niebezpiecznych w pojazdach w celu zapobiegania emisji tych substancji do środowiska i ułatwienia recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji;

2)

uwzględniania wymogów demontażu i ponownego użycia przedmiotów wyposażenia i części pojazdów oraz odzysku i recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji;

3)

stosowania materiałów pochodzących z recyklingu do produkcji pojazdów.

2.

Przepisy ust. 1 pkt 1 i 3 stosuje się odpowiednio do producentów przedmiotów wyposażenia i części pojazdów.

Art. 7. Zawartość metali w materiałach, przedmiotach wyposażenia i częściach pojazdów

1.

Materiały, przedmioty wyposażenia i części pojazdów nie mogą zawierać ołowiu, rtęci, kadmu i sześciowartościowego chromu.

2.

Materiały, przedmioty wyposażenia i części pojazdów mogą zawierać metale, o których mowa w ust. 1, jeżeli jest to konieczne do uzyskania wymaganej charakterystyki technicznej tych przedmiotów i części.

3.

Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu, określi, w drodze rozporządzenia, listę materiałów, przedmiotów wyposażenia i części pojazdów, o których mowa w ust. 2, kierując się koniecznością ograniczania negatywnego oddziaływania na środowisko.

4.

W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, może również zostać określona dopuszczalna zawartość ołowiu, rtęci, kadmu lub sześciowartościowego chromu w materiałach, przedmiotach wyposażenia i częściach pojazdów.

Art. 8. Obowiązek oznaczania przedmiotów wyposażenia i części pojazdów

1.

Wprowadzający pojazd jest obowiązany do zapewnienia oznaczania przedmiotów wyposażenia i części pojazdów z:

1)

elastomerów o wadze powyżej 200 g;

2)

pozostałych tworzyw sztucznych o wadze powyżej 100 g.

2.

Przepis ust. 1 stosuje się także do producentów i dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu przedmiotów wyposażenia i części pojazdów.

3.

Minister właściwy do spraw gospodarki, kierując się potrzebą identyfikacji materiału, z którego są wykonywane przedmioty wyposażenia i części pojazdów, określi, w drodze rozporządzenia, sposób oznaczania oraz rodzaje oznaczeń przedmiotów wyposażenia i części pojazdów.

Art. 9. Obowiązek opracowania informacji dotyczącej sposobu demontażu pojazdu

1.

Wprowadzający pojazd jest obowiązany do opracowania informacji dotyczącej sposobu demontażu nowego typu pojazdu w ciągu 6 miesięcy od wprowadzenia go na terytorium kraju.

2.

Informacja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać w szczególności:

1)

określenie rodzajów przedmiotów wyposażenia i części pojazdów, które mogą być przeznaczone do ponownego użycia,

2)

wskazanie umiejscowienia elementów i substancji niebezpiecznych użytych w pojeździe
- w zakresie potrzebnym przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu do spełnienia przez niego obowiązków wynikających z przepisów ustawy.

3.

Wprowadzający pojazd jest obowiązany do nieodpłatnego przekazania przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu informacji, o której mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia złożenia przez tego przedsiębiorcę wniosku o udzielenie informacji.

4.

Producenci oraz dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu przedmiotów wyposażenia i części pojazdów są obowiązani do nieodpłatnego udostępnienia wprowadzającemu pojazd oraz przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu informacji dotyczącej sposobu demontażu, magazynowania i testowania przedmiotów wyposażenia i części pojazdów, które mogą być przeznaczone do ponownego użycia, w terminie 30 dni od dnia złożenia przez wprowadzającego pojazd lub przedsiębiorcę prowadzącego stację demontażu wniosku o udzielenie informacji.

Art. 10. Stosowanie przepisów ustawy do wprowadzających nowe pojazdy

Przepisy art 6–9 dotyczą nowych pojazdów.

Art. 11. Obowiązek zapewnienia sieci zbierania pojazdów

1.

Wprowadzający pojazd jest obowiązany zapewnić sieć zbierania pojazdów, zwaną dalej „siecią”, obejmującą terytorium kraju w taki sposób, aby w każdym województwie były prowadzone co najmniej trzy stacje demontażu lub punkty zbierania pojazdów, w tym co najmniej jedna stacja demontażu, położone w różnych miejscowościach, zapewniające właścicielowi pojazdu możliwość oddania pojazdu wycofanego z eksploatacji.

2.

Wprowadzający pojazd, który wprowadza na terytorium kraju nie więcej niż 1000 pojazdów w ciągu roku kalendarzowego, jest obowiązany zapewnić sieć obejmującą co najmniej trzy stacje demontażu lub punkty zbierania pojazdów, w tym co najmniej jedną stację demontażu, położone w różnych miejscowościach na terytorium kraju.

3.

Wprowadzający pojazd zapewnia sieć wyłącznie przez własne stacje demontażu i punkty zbierania pojazdów lub na podstawie umów z przedsiębiorcami prowadzącymi stacje demontażu.

Orzeczenia: 18

Art. 11a. Umowy wprowadzającego pojazd z prowadzącymi stacje demontażu

1.

Wprowadzający pojazd zapewniający sieć na podstawie umów z przedsiębiorcami prowadzącymi stacje demontażu jest obowiązany do ich zawarcia w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

2.

Umowy, o których mowa w ust. 1, określają w szczególności warunki:

1)

przyjmowania pojazdów wycofanych z eksploatacji przez stację demontażu;

2)

finansowania przez wprowadzającego pojazd kosztów gospodarowania odpadami pochodzącymi z pojazdów wycofanych z eksploatacji, w szczególności z pojazdów wycofanych z eksploatacji nieposiadających wartości rynkowej lub o wartości rynkowej ujemnej, w sposób zapewniający osiągnięcie poziomów odzysku i recyklingu, uwzględniając liczbę pojazdów wprowadzonych na terytorium kraju przez danego wprowadzającego pojazd.

Art. 12. Uchylony

Orzeczenia: 18

Art. 13. Wpis do rejestru podmiotów wprowadzających produkty, produkty w opakowaniach i gospodarujących odpadami

Wprowadzający pojazd podlega wpisowi do rejestru, o którym mowa w art. 49 rejestr podmiotów wprowadzających produkty i produkty w opakowaniach, oferujących torby na zakupy objęte opłatą recyklingową i gospodarujących odpadami ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

Orzeczenia: 2

Art. 14. Opłata za brak sieci zbierania pojazdów

1.

Wprowadzający pojazd, który nie zapewnił sieci w roku kalendarzowym, jest obowiązany bez wezwania do obliczenia i uiszczenia opłaty za brak sieci.

2.

Wprowadzający pojazd jest zwolniony z opłaty za brak sieci, jeżeli nie zapewnił sieci przez okres nie dłuższy niż 21 dni w ciągu roku kalendarzowego.

3.

Wysokość opłaty za brak sieci oblicza się według wzorów określonych w załączniku do ustawy.

4.

Maksymalna wysokość opłaty stałej za brak sieci wynosi 20 000 zł.

5.

Maksymalna stawka opłaty za brak sieci wynosi 20 zł za brak jednej stacji demontażu lub jednego punktu zbierania pojazdów w ciągu roku kalendarzowego za każdy pojazd wprowadzony na terytorium kraju w ciągu tego roku.

6.

Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty stałej za brak sieci oraz stawkę opłaty za brak sieci, uwzględniając koszty recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz kierując się koniecznością zapewnienia, aby opłata za brak sieci była środkiem ekonomicznym zachęcającym do budowy sieci przez wprowadzającego pojazd.

Orzeczenia: 14

Art. 15. Roczne sprawozdanie wprowadzającego pojazd

Wprowadzający pojazd sporządza roczne sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa w art. 73 roczne sprawozdania o produktach, opakowaniach i o gospodarowaniu odpadami, ust. 2 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i trybie określonych w tej ustawie.

Orzeczenia: 4

Art. 16. Powstanie obowiązku obliczenia opłaty za brak sieci

1.

Obowiązek obliczenia opłaty za brak sieci powstaje na koniec roku kalendarzowego.

2.

Opłata za brak sieci jest wpłacana na rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej do dnia 31 marca roku następującego po roku, którego opłata dotyczy.

Orzeczenia: 3

Art. 17. Określenie zobowiązania z tytułu opłaty za brak sieci zbierania pojazdów

1.

W przypadku stwierdzenia, że wprowadzający pojazd, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie uiścił opłaty za brak sieci albo uiścił opłatę w wysokości niższej od należnej, Główny Inspektor Ochrony Środowiska wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania z tytułu opłaty za brak sieci.

2.

W przypadku niewykonania decyzji, o której mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna, Główny Inspektor Ochrony Środowiska ustala, w drodze decyzji, dodatkową opłatę za brak sieci w wysokości odpowiadającej 20% kwoty nieuiszczonej opłaty za brak sieci.

3.

Do należności z tytułu opłat za brak sieci stosu je się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 i 1423), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska.

Orzeczenia: 16

Art. 17a. Uchylony

Art. 17b. Zwrot nadpłaty z tytułu opłaty za brak sieci zbierania pojazdów

1.

Główny Inspektor Ochrony Środowiska stwierdza nadpłatę lub określa wysokość nadpłaty z tytułu opłaty za brak sieci.

2.

Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej przekazuje równowartość kwoty nadpłaty, o której mowa w ust. 1, na dochody budżetu państwa, w terminie 7 dni od dnia otrzymania oświadczenia Głównego Inspektora Ochrony Środowiska wskazującego:

1)

dzień, z którym decyzja Głównego Inspektora Ochrony Środowiska stwierdzająca nadpłatę lub określająca wysokość nadpłaty stała się ostateczna;

2)

równowartość kwoty nadpłaty podlegającej przekazaniu;

3)

rachunek bieżący dochodów budżetowych ministra właściwego do spraw klimatu, na który należy przekazać równowartość kwoty nadpłaty.

3.

Za dzień przekazania równowartości kwoty nadpłaty uważa się dzień obciążenia rachunku bankowego Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

4.

Przekazana równowartość kwoty nadpłaty zmniejsza wysokość zobowiązania określonego w art. 401c przeznaczenie środków Narodowego Funduszu ust. 9 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2020 r. poz. 1219, 1378 i 1565) i nie może przekroczyć stanu tego zobowiązania ustalonego na dzień przekazania równowartości kwoty nadpłaty.

5.

Zwrotu kwoty nadpłaty z tytułu opłaty za brak sieci wraz z należnym oprocentowaniem dokonuje Główny Inspektor Ochrony Środowiska ze środków rezerwy celowej na zobowiązania wymagalne Skarbu Państwa.

Dz.U.2020.0.2056 t.j. - Ustawa z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji