1.
Potrzeba wsparcia to następstwo braku lub utraty autonomii fizycznej, psychicznej, intelektualnej lub sensorycznej. Przy ustaleniu potrzeby wsparcia bierze się pod uwagę, adekwatnie do wieku oraz niepełnosprawności fizycznej, psychicznej, intelektualnej lub sensorycznej, zdolność osoby do samodzielnego wykonywania określonych czynności, związanych z obszarami codziennego funkcjonowania oraz rodzaj wymaganego wsparcia, z uwzględnieniem czasu niezbędnego do jej wykonania oraz konieczności wsparcia przez inną osobę lub technologię wspomagającą, mającą na celu zapewnienie zwiększenia lub utrzymania niezależności osoby niepełnosprawnej.
2.
Potrzebę wsparcia ustala się osobom, o których mowa w art. 1 zakres podmiotowy ustawy pkt 1, osobom posiadającym orzeczenie, o którym mowa w art. 5 orzeczenie o niezdolności do pracy jako orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, i osobom, o których mowa w art. 62 przepis przejściowy.
3.
Poziom potrzeby wsparcia, o której mowa w ust. 1, ustala się w wartościach punktowych w skali od 0 do 100.
