Rozdział 6. Aktywizacja zawodowa repatriantów - Ustawa o repatriacji

Art. 23. Aktywizacja zawodowa repatrianta

1.

Repatriantowi, który nie ma możliwości samodzielnego podjęcia pracy, starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania repatrianta może zapewnić aktywizację zawodową przez:

1)

zwrot części kosztów poniesionych przez repatrianta na podnoszenie kwalifikacji zawodowych;

2)

zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na:
a) utworzenie stanowiska pracy,
b) przeszkolenie repatrianta,
c) wynagrodzenie, nagrody i składki na ubezpieczenia społeczne.

2.

Zwrotu kosztów poniesionych na aktywizację zawodową prowadzoną w formach, o których mowa w ust. 1, można dokonywać w okresie nie dłuższym niż 5 lat od dnia nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego.

3.

Każda z form aktywizacji zawodowej, o których mowa w ust. 1, może być zastosowana jeden raz.

4.

Łączna kwota zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę na aktywizację zawodową we wszystkich formach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie może przekroczyć dwunastokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia pierwszej z umów, o których mowa w art. 27 zwrot kosztów przeszkolenia repatrianta, ust. 1.

Porównania: 1

Art. 23a. Umowa o zwrot poniesionych przez repatrianta kosztów podnoszenia kwalifikacji zawodowych

1.

Zwrot części kosztów poniesionych przez repatrianta na podnoszenie kwalifikacji zawodowych następuje na podstawie umowy zawartej między starostą a repatriantem.

2.

Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna określać w szczególności:

1)

zasady wypłacania i wysokość zwracanej kwoty;

2)

prawa i obowiązki stron umowy, w tym zobowiązanie repatrianta do zwrotu wypłaconej kwoty, na zasadach określonych przez starostę, w przypadku nieuzasadnionego przerwania nauki lub jej niepodjęcia.

3.

Wysokość kwoty zwracanej na podstawie umowy, o której mowa w ust. 2, stanowi połowę kosztów związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, nie więcej jednak niż równowartość dwukrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia umowy, o której mowa w ust. 1.

4.

Kosztami podnoszenia kwalifikacji zawodowych są opłaty za naukę oraz opłaty za uzyskanie świadectwa lub tytułu kwalifikacyjnego.

Porównania: 1

Art. 24. Przeszkolenie repatrianta w celu zdobycia, podniesienia lub zmiany kwalifikacji zawodowych

1.

Jeżeli repatriant nie posiada kwalifikacji zawodowych lub posiada kwalifikacje, na które brak jest ofert na lokalnym rynku pracy, może być przeszkolony w celu zdobycia, podniesienia lub zmiany jego kwalifikacji.

2.

Przeszkolenie, o którym mowa w ust. 1, polega na:

1)

przyuczeniu do zawodu lub przekwalifikowaniu repatrianta,

2)

podniesieniu kwalifikacji zawodowych
- w ramach stosunku pracy;

3)

wykonywaniu przez repatrianta zadań lub czynności w siedzibie przyszłego pracodawcy bez nawiązywania stosunku pracy, które umożliwią repatriantowi nabycie umiejętności praktycznych do samodzielnego wykonywania pracy po zakończeniu przeszkolenia.

3.

Przeszkolenie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza pracodawca, z tym że przeszkolenie polegające na przyuczeniu do zawodu, przekwalifikowaniu lub podniesieniu kwalifikacji zawodowych repatrianta, może przeprowadzić, na zlecenie pracodawcy, instytucja szkoleniowa.

4.

Pracodawca przeprowadzając przeszkolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, jest obowiązany do:

1)

ubezpieczenia repatrianta od następstw nieszczęśliwych wypadków;

2)

zapewnienia repatriantowi profilaktycznej ochrony zdrowia w zakresie przewidzianym dla pracowników;

3)

przeszkolenia repatrianta, na zasadach przewidzianych dla pracowników, w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych oraz zapoznania go z obowiązującym regulaminem pracy;

4)

przydzielenia repatriantowi odzieży i obuwia roboczego, środków ochrony indywidualnej oraz dodatków przewidzianych dla pracowników.

5.

Przeszkolenie repatrianta powinno trwać nie dłużej niż 6 miesięcy, a w przypadkach uzasadnionych programem przeszkolenia - nie dłużej niż 12 miesięcy.

6.

Pracodawca otrzymuje zwrot kosztów przeszkolenia, w wysokości do trzykrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia umowy, o której mowa w art. 27 zwrot kosztów przeszkolenia repatrianta, ust. 1, pod warunkiem nawiązania z repatriantem stosunku pracy na co najmniej 24 miesiące.

7.

Kosztami przeszkolenia, o których mowa w ust. 6, są:

1)

faktyczne koszty przeszkolenia poniesione przez pracodawcę, uzasadnione programem przeszkolenia, który został zrealizowany przez pracodawcę lub instytucję szkoleniową;

2)

koszt ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków;

3)

koszt przejazdu i zakwaterowania, jeżeli przeszkolenie odbywa się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania repatrianta;

4)

koszt niezbędnych badań lekarskich;

5)

koszt niezbędnych opłat za uzyskanie świadectwa lub tytułu kwalifikacyjnego.

Porównania: 1

Art. 25. Zwrot poniesionych przez pracodawcę kosztów zatrudnienia repatrianta

1.

Starosta może dokonywać zwrotu poniesionych przez pracodawcę kosztów wynagrodzenia, nagród oraz składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu zatrudnienia repatrianta pod warunkiem nawiązania z repatriantem stosunku pracy na co najmniej 24 miesiące.

2.

Zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się przez okres do 12 miesięcy od dnia nawiązania stosunku pracy z repatriantem.

3.

Zwrot kosztów obejmuje koszty do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, obowiązującego w grudniu roku poprzedniego, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, w okresie miesięcznym, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.

Porównania: 1

Art. 26. Warunki zwrotu kosztów zatrudnienia repatrianta

Starosta może zwrócić poniesione przez pracodawcę koszty na utworzenie stanowiska pracy dla repatrianta, pod warunkiem nawiązania z repatriantem stosunku pracy na co najmniej 24 miesiące.

Porównania: 1

Art. 27. Zwrot kosztów przeszkolenia repatrianta

1.

Zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na przeszkolenie repatrianta, wynagrodzenie, nagrody i składki na ubezpieczenia społeczne oraz utworzenie stanowiska pracy następuje na podstawie umów zawartych między starostą a pracodawcą.

2.

Starosta nie może zawrzeć umów, o których mowa w ust. 1, jeżeli:

1)

pracodawca ma zaległości z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy lub na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;

2)

pracodawca nie dotrzymał warunków innych umów zawartych z organami zatrudnienia;

3)

doradca zawodowy powiatowego urzędu pracy wydał negatywną opinię o predyspozycji repatrianta do wykonywania pracy, w związku z którą może nastąpić zwrot kosztów.

3.

Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna określać w szczególności:

1)

sposób zwrotu kosztów;

2)

zasady wypłacania i wysokość zwracanej kwoty;

3)

prawa i obowiązki stron umowy, w tym:
a) zobowiązanie pracodawcy do zwrotu wypłaconej kwoty wraz z odsetkami, na zasadach określonych przez starostę, w przypadku niedotrzymania przez pracodawcę warunków umowy,
b) uprawnienia starosty do kontroli pracodawcy w zakresie prawidłowości prowadzenia aktywizacji zawodowej repatrianta.

4.

Do umowy, której przedmiotem jest zwrot kosztów przeszkolenia, dołącza się opracowany przez pracodawcę program tego przeszkolenia.

5.

W przypadku zawarcia przez starostę umowy, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się form aktywizacji zawodowej na zasadach określonych w ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. poz. 514, z późn. zm.) w okresie obowiązywania umowy.

Porównania: 1

Art. 28. Dotacja na aktywizację zawodową repatrianta

1.

Formy aktywizacji zawodowej, o których mowa w art. 23 aktywizacja zawodowa repatrianta, ust. 1, są finansowane w formie dotacji celowej ze środków wyodrębnionych na te zadania w budżetach wojewodów.

2.

Starosta organizujący aktywizację zawodową repatriantów może ubiegać się o środki na ten cel, składając wniosek do właściwego wojewody.

3.

Zadania starosty w zakresie aktywizacji zawodowej repatriantów są zadaniami z zakresu administracji rządowej.

4.

Minister właściwy do spraw pracy oraz wojewodowie i marszałkowie województw udzielają starostom wszechstronnej pomocy w organizacji aktywizacji zawodowej repatriantów.

Porównania: 1

Dz.U.2022.0.1105 t.j. - Ustawa z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji