1.
Ustanawia się Rzecznika Praw Dziecka.
2.
Rzecznik Praw Dziecka, zwany dalej Rzecznikiem, stoi na straży praw dziecka określonych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, Konwencji o prawach dziecka i innych przepisach prawa, z poszanowaniem odpowiedzialności, praw i obowiązków rodziców.
3.
Rzecznik przy wykonywaniu swoich uprawnień kieruje się dobrem dziecka oraz bierze pod uwagę, że naturalnym środowiskiem jego rozwoju jest rodzina.
4.
Rzecznikiem może być ten, kto:
1)
jest obywatelem polskim;
2)
posiada pełną zdolność do czynności prawnych i korzysta z pełni praw publicznych;
3)
nie był skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne;
4)
ukończył studia wyższe i uzyskał tytuł magistra lub tytuł równorzędny;
5)
ma co najmniej pięcioletnie doświadczenie w pracy z dziećmi lub na ich rzecz;
6)
jest nieskazitelnego charakteru i wyróżnia się wysokim autorytetem ze względu na walory moralne i wrażliwość społeczną.
